Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή, σε κανένα τομέα της, που να μην χρειάζεται το χρόνο του και το χώρο του. Αυτός ο νόμος διέπει και τις επαγγελματικές αθλητικές διοργανώσεις. Το BCL δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Γεννήθηκε ως ιδέα πριν μερικά χρόνια και μπήκε στη ζωή μας τη σεζόν 2016-7. Κακά τα ψέματα, χρειαζόταν και χρειάζεται πάρα πολλή προσπάθεια και δουλειά, για να κερδίσει την καθιέρωσή του στο μπασκετικό στερέωμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να φτάσει στο σημείο να αποτελεί πόλο έλξης όχι μόνο για εκατοντάδες ομάδες ανά την Ευρώπη που κυνηγούν το όνειρο της διεθνούς καθιέρωσης και διάκρισης, αλλά και για τους φιλάθλους, τους σπόνσορες, τα μίντια.
Στο δικό μου μυαλό το “στοίχημα” της διοργάνωσης ενός Final Four στο χωρητικότητας 18,5 χιλιάδων θεατών Sportpaleis της Αμβέρσας, είναι η πρώτη απτή απόδειξη πως το Champions League πατάει πια γερά στα πόδια του και είναι έτοιμο να περάσει στο επόμενο επίπεδο.
Απόφαση που δείχνει σιγουριά και ανάπτυξη
Τα πρώτα δύο χρόνια επιλέχθηκαν σωστά έδρες ομάδων που είχαν προκριθεί στην τελική φάση και ήταν δεδομένο πως το κοινό τους θα γεμίσει το γήπεδο και θα δημιουργήσει ένα όμορφο περιβάλλον για τους αγώνες που θα κρίνουν τον τίτλο.
Το είδαμε την παρθενική σεζόν στη Τενερίφη, το απολαύσαμε πέρυσι στο ΟΑΚΑ σε ένα Final Four που από πλευράς οργάνωσης, εικόνας και περιβάλλοντος γηπέδου, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από κανέναν.
Ε, το γεγονός ότι τώρα, στη τρίτη σεζόν ζωής του BCL, οι άνθρωποί του επέλεξαν μια χώρα που δεν είναι δα αμιγώς μπασκετική κι ένα γήπεδο στο οποίο εύκολα θα μπορούσε να… φιλοξενηθεί από πλευράς χωρητικότητας Final Four του NCAA, δείχνει ξεκάθαρα πως οι ιθύνοντες της λίγκας έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, στο πρωτάθλημά τους και πάνω από όλα στο πλάνο ανάπτυξης του BCL για όλα τα επόμενα χρόνια.
Θέλει να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου για να πας το Final Four σε ένα τόσο μεγάλο γήπεδο και σε μια χώρα ο λαός της οποίας ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη ταύτιση και “τρέλα” για το μπάσκετ. Ναι, είναι δεδομένο πως σε αυτή την απόφαση διαδραμάτισε κομβικό ρόλο η παρουσία της Αντβέρπ και η παραμυθένια πορεία της από τον πρώτο προκριματικό γύρο ως και την τελική φάση!
Για την Αντβερπ, μιλάμε, όμως, όχι για ένα καθιερωμένο μπασκετικό Brand που σου εξασφαλίζει πως ένα τόσο μεγάλο γήπεδο θα γεμίσει. Ίσα – ίσα η απόφαση για την Αμβέρσα είναι μια επιβράβευση για τους ανθρώπους αυτής της ομάδας που έχει διαγράψει μια πορεία – τρομερή έκπληξη και μάλιστα με τόσο μικρό μέσο όρο ηλικίας και ένα προπονητή, τον Roel Moors που χωρίς καμία αμφισβήτηση είναι ο κόουτς της χρονιάς στο Champions League, μη σας πω και… γενικά με αυτό το απίστευτο που έχει πετύχει!
Μια original σταχτοπούτα, ένας πρώην κάτοχος, μια πολύ βαριά φανέλα και μια… δικαίωση!
Ο ορισμός της μπασκετικής… Σταχτοπούτας η Αντβέρπ, η Τενερίφη που κατέκτησε τον πρώτο τίτλο και επέστρεψε στα μεγάλα ραντεβού μετά από ένα χρόνο παρουσίας, η Βίρτους Μπολόνια με βαριά φανέλα και ιστορία λαμπρή και η Μπάμπεργκ!
Που επέλεξε το περσινό καλοκαίρι να δεσμευτεί και να συμπορευτεί με το BCL και λίγους μήνες μετά η απόφασή της δικαιώνεται. Η ομάδα από τη Freak City απέκλεισε την κάτοχο ΆΕΚ, πάει στην Αμβέρσα για να σηκώσει τη κούπα και έχει στις τάξεις της τον κατά τη γνώμη μου ξεκάθαρο MVP της φετινής σεζόν τον Ταιρίς Ράις!
Αν η ΑΕΚ είχε προκριθεί, τότε στη θέση του θαυματουργού κοντού της Μπρόζε, θα τοποθετούσα δικαίως τον Βινς Χάντερ της Ένωσης, που πραγματοποίησε έξοχη σεζόν σε ατομικό επίπεδο με εμφανίσεις κλάσης και πειστική διάρκεια.
Το γεγονός δε, πως κλαμπ με τη δυναμική και τα ρόστερ της Χάποελ και της ΆΕΚ, ακόμα και της Μπεσίκτας, της Μπάνβιτ, της Βενέτσια, της Νίζνι και Μούρθια σε επόμενο επίπεδο, δεν μπόρεσαν να πετύχουν τους στόχους που είχαν θέσει, επιβεβαιώνει πως ταυτόχρονα με την ανάπτυξη του Project που λέγεται BCL, αυξάνεται και η ανταγωνιστικότητα, στοιχείο απαραίτητο για κάθε μεγάλη λίγκα.
Προσωπικά, ως άνθρωπος αφοσιωμένος στο μπάσκετ από τα εφηβικά μου χρόνια μέχρι και τώρα που “πάτησα” τα 40 θεωρώ πως θα ήταν ό,τι καλύτερο για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως ΔΟΜΗ και ΠΡΟΪΟΝ να δούμε κάποια στιγμή συγχώνευση του BCL με το Eurocup. Πιστεύω πως θα βοηθούσε πάρα πολύ το μπάσκετ στην Ήπειρο που λέγεται Ευρώπη, αλλά είναι αμιγώς δικιά μου πεποίθηση και δημοσιογραφική προσέγγιση, που μπορώ μόνο να την μοιραστώ με τους αναγνώστες και τίποτα περισσότερο.
Δίνει κίνητρο σε δεκάδες επενδυτές και κλαμπ ανά την Ευρώπη
Η φετινή πορεία της Αντβέρπ που καταλύει την μπασκετική λογική (αν αυτή υφίσταται με όσα έχουν δει τα μάτια μας σε τούτο το λατρεμένο σπορ!) και συνολικά η δομή της διοργάνωσης και τα κριτήρια για να ανοίξει η “πόρτα” του BCL για οποιοδήποτε σύλλογο, διέπονται από ένα πολύ σημαντικό Point.
Δίνουν κίνητρο και… τροφή για όνειρα σε δεκάδες ομάδες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης, προκειμένου να πραγματώσουν το όνειρο της εξόδου στην Ευρώπη, τις διεθνοποίησης και γεννούν ακόμα πιο στερεές βάσεις ταύτισης με το κοινό, ιδίως όταν μιλάμε για πόλεις που εκπροσωπούν και ενώνουν τοπικές κοινωνίες! Θέλετε ένα παράδειγμα για τη σύνδεση τοπικής – κοινωνίας και ομάδων; Ενόψει της ρεβάνς της Αντβέρπ με την Νίζνι, οι Βέγλοι πούλησαν 5 χιλιάδες εισιτήρια σε μισή ώρα!
Όλοι αυτοί οι σύλλογοι γνωρίζουν πως αν έχουν καλή πορεία στα εθνικά τους πρωταθλήματα, μπορούν να την χρησιμοποιήσουν ως “διαβατήριο” για να παίξουν στο BCL. Προσφέρεται ευκαιρία για συμμετοχή, ακόμα και για διάκριση σε μια τεράστια δεξαμενή ομάδων από την Ευρώπη κι αν το σκεφτούμε, αυτό έμμεσα αλλά ταυτόχρονα επιδραστικά, καθίσταται αρωγός στη βελτίωση και την ανταγωνιστικότητα των εθνικών πρωταθλημάτων.
Υπολιγίζοντας τις 4 φετινές διεκδικήτριες της κούπας, οδεύοντας προς το τρίτο Final Four, μετράμε 10 διαφορετικές ομάδες από 7 διαφορετικές χώρες. Στις σειρές των προημιτελικών φέτος είχαμε 8 ομάδες που εκπροσωπούσαν 8 διαφορετικές χώρες!
Ένα ακόμα θετικό ως προς την ανταγωνιστικότητα και τα κίνητρα συμπέρασμα που προκύπτει κι από την εξέλιξη της φετινής σεζόν, είναι πως το Format της λίγκας αφήνει περιθώριο και δικαίωμα για εκπλήξεις, αφού σε διπλές αναμετρήσεις, μια σε κάθε έδρα μονομάχου, όλα μπορούν να συμβούν. Την ίδια στιγμή δεν αναιρεί κανένα πλεονέκτημα από τα κλαμπ που έχουν επενδύσει περισσότερο και σε θεωρητικό επίπεδο, μέχρι να το αποδείξουν στο παρκέ, έχουν το πλεονέκτημα και ποιοτικότερες ομάδες.
Έχεις 80 λεπτά μπάσκετ στην έδρα σου και στο σπίτι του αντιπάλου σου, για να κάνεις τη… δουλειά! Fair enough. Αν κοιτάξουμε λίγο τον χάρτη του Champions League, στα προκριματικά εκπροσωπούνται 25 χώρες από όλη την Ευρώπη και στη Regular Season 32 κλαμπ από 15 διαφορετικές χώρες.
Σταθερή ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα
Να προσεγγίσουμε και ένα ακόμα τομέα, που σίγουρα είναι πολύ σημαντικός όταν μιλάμε για επαγγελματικές λίγκες και δη πανευρωπαϊκές. Πέρα από τη δομή, τα κριτήρια και το αγωνιστικό και ανταγωνιστικό επίπεδο και στο “μέτωπο” του ενδιαφέροντος και των εισιτηρίων υφίσταται πρόοδος που δεν είναι… εποχιακή ή συμπτωματική και συγκυριακή.
Εξελίσσεται με σταθερά βήματα.
Στη κανονική περίοδο και ακόμα περισσότερο στα Playoffs είδαμε γεμάτα γήπεδα και ότι εισπράττουμε στην Ελλάδα, ισχύει και στο εξωτερικό. Σκεφτείτε πόσος μπασκετικός κόσμος ήταν σε εγρήγορση και παρακολουθούσε την εξέλιξη του BCL την πρώτη σεζόν, πέρυσι με την πορεία της Ενωσης προς τη κορυφή και φέτος με τους γεμάτους σασπένς προημιτελικούς που είδαμε.
Πόσο καιρό είχε να γεμίσει η ΑΕΚ το ΟΑΚΑ με τόσο εμφατικό τρόπο, αν αφήσουμε στην άκρη την περσινή γιορτή του Final Four; Πολύ κόσμο είχε και με τον ΠΑΟΚ, αλλά στη ρεβάνς με τη Μπάμπεργκ, νιώσαμε όλοι νοσταλγία από τις παλιές καλές εποχές και τις θυμηθήκαμε!
Εντάξει, ως Έλληνες μπασκετικοί όλοι στενοχωρηθήκαμε για τον αποκλεισμό και την χαμένη ευκαιρία της ΆΕΚ. Έτσι είναι, όμως, ο αθλητισμός. Η ΆΕΚ είναι ίσως, λίγο πριν συμπληρωθούν τρία χρόνια παρουσίας της διοργάνωσης, ο σύλλογος που έχει ευεργετηθεί (με το σπαθί του) περισσότερο από όλους τους άλλους!
Κατέκτησε τον τίτλο, πήρε λίγους μήνες μετά το Διηπειρωτικό, έδωσε χαρές στο κόσμο της, μεγάλωσε το brand της, επαναδημιούργησε πάνω από όλα ταύτιση και έντονη καθημερινή σχέση με το κοινό της, κάτι που το είχε χάσει για αρκετά χρόνια.
Ζούμε σε μια εποχή που τα Social Media, οι επίσημες ιστοσελίδες των λιγκών, η παρουσία και ο τρόπος που οι διοργανώσεις συνδέονται με το κοινό, μοιράζονται πράγματα μαζί του, το ωθούν στη συμμετοχή και την διαδραστικότητα, παίζουν τεράστιο ρόλο.
Ακόμα και σε αυτό τον τομέα, το BCL δείχνει πως δουλεύει με αφοσιωμένο και αποτελεσματικό τρόπο και προχωράει μπροστά.
Ας κλείσουμε από εκεί που ξεκινήσαμε… Τα πάντα στη ζωή θέλουν το χώρο τους και τον χρόνο τους. Το ίδιο ισχύει και με το Champions League. Ακόμα δεν έχει συμπληρώσει τρία χρόνια “ενεργής ζωής” μέσα στα παρκέ και είναι αυτονόητο πως ως διοργάνωση έχει ακόμα πολλά να βελτιώσει, να στοχεύσει, να πετύχει.
Οφείλουμε, όμως, να κρίνουμε το BCL σαν ένα μωρό που “γεννήθηκε” το 2016. Υπό αυτό το πρίσμα, τα βήματα προόδου που έχει κάνει, είναι σαφώς ικανοποιητικά. Έχει μεγαλώσει, ξεπέρασε την περίοδο του μπουσουλήματος, στέκεται στα πόδια του και περπατάει μόνο του.
Η επιλογή του γηπέδου στην Αμβέρσα για το τρίτο Final Four της ιστορίας μοιάζει με την πρώτη… επανάσταση του “μωρού” που πλέον αισθάνεται πιο δυνατό και θέλει να εξερευνήσει κι άλλους κόσμους, που αποτελούν πρόκληση. Πιο μεγάλους και πιο μακρινούς!
Στα δικά μου μάτια επαναλαμβάνω πως αυτή η κίνηση – απόφαση δείχνει υψηλές προσδοκίες και “thinκ big” λογική out of the box.
Ακόμα και αν το “μωρό” στο στόχο του να γεμίσει μια γηπεδάρα 18,500 θέσεων, αποδειχτεί πως σε τόσο μικρή ηλικία προσπαθεί πρόωρα να αφήσει το περπάτημα και να τρέξει, ακόμα κι αν πέσει κάτω και από τη πτώση αποκομίσει μια αμυχή, ξέρεις πια πως ο μπέμπης ξεπόρτισε.
Δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα και τέτοια “μωρά” έχουν πολλές περισσότερες πιθανότητες να διαγράψουν όμορφη πορεία και να… γεννήσουν ιστορία!
B(aby) C(reates) L(egacy). Το BCL, σε απλά ελληνικά, δημιουργεί την δική του κληρονομιά!