Του Aρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net
Η Ευρώπη ετοιμάζεται για ένα, όπως όλα δείχνουν, ιστορικό Ευρωμπάσκετ 2022 (1-18/9). Το πρώτο μετά την εποχή του COVID, είναι ταυτόχρονα και το πρώτο στο οποίο επικεντρώνεται τόσο πολύ το ενδιαφέρον όλης της παγκόσμιας αθλητικής κοινότητας, λόγω των αστέρων που θα αγωνιστούν σε αυτό.
Η λέξη ”αστέρες” δεν είναι τυχαία. Γιάννης Αντετοκούνμπο, Νίκολα Γιόκιτς και Λούκα Ντόντσιτς θα δώσουν άλλον ”αέρα” στο Ευρωμπάσκετ, κάτι που τόνισε και ο Ανδρέας Ζαγκλής: “Έχουμε πλέον τους τρεις από τους πέντε της πρώτης πεντάδας του ΝΒΑ”.
Ο Γενικός Γραμματέας της FIBA μίλησε στο Eurohoops για όλους και για όλα, με το ΝΒΑ, την Ευρωλίγκα, τους νατουραλιζέ παίκτες και το ενδεχόμενο αλλαγής κανονισμών να ξεχωρίζουν.
”Η συμμετοχή πολλών κορυφαίων παικτών είναι εξαιρετικά νέα για το άθλημα μάς. Οι διοργανώσεις αυτού του καλοκαιριού είναι οι πρώτες ενός νέου κύκλου του προγράμματός μας και οι τελευταίες του προσαρμοσμένου καλενταρίου, λόγω κορωνοϊού.
Η συμμετοχή κορυφαίων παικτών δεν ήταν ανησυχία μας. Ξέραμε από παλιά ότι δεν γίνεται να βασίζεσαι πάντα σε όλους τους παίκτες κάθε καλοκαίρι. Ήταν ένας από τους λόγους πίσω από το καινούργιο καλεντάρι. Ξέραμε ότι πρέπει να αφιερώσουμε ένα καλοκαίρι στο Ευρωμπάσκετ, ένα στο Μουντομπάσκετ, ένα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ένα ελεύθερο για τους παίκτες με μόλις δύο ‘παράθυρα’. Έχω πειστεί, πλέον, ότι το τετραετές πλάνο με τις τρεις διοργανώσεις κάνει την κατάσταση πιο μοναδική και ελκυστική για τους παίκτες. Άρα, μιλάμε για ένα super καλοκαίρι ευρωπαϊκού μπάσκετ, πάντα συνδυασμένο με τα ‘παράθυρα’ του Μουντομπάσκετ. Το μπάσκετ των εθνικών ομάδων είναι πιο δυνατό από ποτέ.
Πάντα είχαμε κορυφαίους παίκτες, όχι μόνο από το ΝΒΑ, αλλά σε αυτό το Ευρωμπάσκετ περιμένουμε πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή NBAers. Δεν είναι μόνο οι τρεις αστέρες, που αναφέραμε. Ειδικά στο εμπορικό κομμάτι, έχει να κάνει με μεγάλους παίκτες από κάθε χώρα, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για την εκάστοτε αγορά.
Αν μια διοργάνωση είναι ελκυστική, τότε έρχονται περισσότεροι καλοί παίκτες, το είδαμε αυτό και στο Παγκόσμιο της Κίνας το 2019. Έχουμε δει τα νούμερα πριν το 2019 και μετά. Είμαστε σε πολύ καλή στιγμή, οι παίκτες που συμμετέχουν στο παγκόσμιο παιχνίδι είναι και παγκόσμιοι αστέρες, κάτι που δεν ίσχυε πριν 10 ή 15 χρόνια.
Είναι πιθανότατα το πιο ανοιχτό Ευρωμπάσκετ, γιατί το επίπεδο του παιχνιδιού βελτιώνεται παντού. Αυτό ήταν σπάνιο, μέχρι σήμερα, αλλά δεν θα είναι στο μέλλον. Δε μπορώ να θυμηθώ εύκολα ένα πιο ανοιχτό Ευρωμπάσκετ, όσον αφορά τα αποτελέσματα και τις προβλέψεις. Όλα αυτά είναι απόρροια της αυξημένης ποιότητας. Έχουμε, επίσης, ενδείξεις ότι τα παράθυρα του Μουντομπάσκετ βοήθησαν την ‘μεσαία τάξη’ της Ευρώπης να πλησιάσει τις παραδοσιακές δυνάμεις”
Η συνεργασία με το ΝΒΑ και οι διαφορές
FIBA και ΝΒΑ έχουν έρθει πιο κοντά τα τελευταία χρόνια, με τις δυο πλευρές να συνεργάζονται όλο και πιο στενά. Ο Ζαγκλής τοποθετήθηκε σχετικά και απέκλεισε το ενδεχόμενο να συζητηθεί προς το παρόν η αλλαγή των όρων της συμφωνίας των δύο οργανισμών και η περαιτέρω συνεργασίας τους έχει να κάνει με τις συλλογικές διοργανώσεις.
”Όι ρυθμίσεις που υπάρξαν για αυτό το καλοκαίρι είναι εξαίρεση στον κανόνα, γιατί είχαμε πολλές διοργανώσεις. Η λύση που δώσαμε είναι ισορροπημένη. Και το 2021 είχαμε αλλαγές σε συνεννόηση με το ΝΒΑ, κάτι που δείχνει την ισχύ της σχέση μας. Και με τις Ομοσπονδίες ισχύει το ίδιο, οι ομάδες του ΝΒΑ το έχουν δει αυτό στη πράξη.
Η συμφωνία των διαθέσιμων 28 ημερών για τους παίκτες με το ΝΒΑ θα συνεχιστεί, είναι αποδεκτή και λογική, γι’ αυτό θα ισχύσει και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023. Η συνεργασία μας με το ΝΒΑ έχει επεκταθεί και έχει γίνει πιο βαθιά τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει ισορροπία στο πώς διαχειριζόμαστε τις διεθνείς διοργανώσεις. Τα τελευταία χρόνια, ενώ συνεχώς μιλάμε για την βελτίωση της συμμετοχής των παικτών στις διεθνείς διοργανώσεις και στο ΝΒΑ, δεν είναι μυστικό ότι οι περισσότερες συζητήσεις επικεντρώνονται στις συλλογικές διοργανώσεις. Η FIBA έχει στρατηγικό στόχο να διαμορφώσει το τοπίο στις διεθνείς συλλογικές διοργανώσεις.
Το BAL είναι στο προσκήνιο αυτών των συζητήσεων, στο Διηπειρωτικό Κύπελλο έχουμε τον πρωταθλητή της G-League, ενώ όλο και περισσότερες συνεργασίες γίνονται στο BCL και τις κατά τόπους ομοσπονδίες με το NBA Europe. Όλα αυτά είναι μία συμπαγής βάση, για να χτίσουμε και άλλα πράγματα. Ας μην ξεχνάμε πως η προώθηση όλων αυτών επωφελείται επίσης από την θετική στάση του ΝΒΑ.
Οι διαφορετικοί κανονισμοί έχουν ελαττωθεί τα τελευταία χρόνια. Πέρα από το μέγεθος του παρκέ και την γραμμή του τριπόντου, υπάρχουν ελάχιστοι πολύ σημαντικοί διαφορετικοί κανονισμοί. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως οι κανονισμοί μας εφαρμόζονται σε όλο το κόσμο, ενώ του ΝΒΑ σε μόνο 30 γήπεδα.
Πρέπει να υπολογίζουμε και το NCAA, το οποίο αποφάσισε να πλησιάσει τους κανονισμούς της FIBA. Πλησιάζουμε, δουλεύουμε πάνω σε αυτό, όσο είναι δυνατό. Αλλά στο τέλος, μπορεί να είναι ρεαλιστικό. Υποθέτω ότι ακόμα και σήμερα αν πας στο γήπεδο της γειτονιάς σου, το τρίποντο είναι στα 6,25μ. Εκεί καταλαβαίνεις ότι πρέπει να αλλάξει η γραμμή σε εκατομμύρια γήπεδα ανά τον κόσμο”.
Φάκελος ”νατουραλιζέ παίκτες”
Το ισπανικό διαβατήριο, που πήρε ο Λορένζο Μπράουν, έγινε εκτενές θέμα στην Ευρώπη, όσον αφορά τους νατουραλιζέ παίκτες. Ο Γ.Γ. της Ομοσπονδίας πήρε θέση και ξεκαθάρισε πως το νομικό πλαίσιο της εκάστοτε χώρας δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στον εν λόγω κανονισμό.
”Έχω εξετάσει πολλές περιπτώσεις παικτών λόγω του προηγούμενου ρόλου μου ως νομικού. Εθνική ομάδα σημαίνει να εκπροσωπείς την χώρα σου. Αν ρωτήσεις οποιαδήποτε Ομοσπονδία, θα θέσει ως αρχή το εξής ερώτημα: έχεις διαβατήριο αυτής της χώρας; Ο ρόλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας είναι να εξασφαλίσει ότι έχεις αντιληφθεί την ανταγωνιστική ισορροπία, την αθλητική ακεραιότητα και να εξασφαλίσεις ότι σε κάποιον βαθμό, υπάρχει σχέση των παικτών με τις χώρες, που εκπροσωπούν.
Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε 212 μέλη, δηλαδή 212 διαφορετικά νομικά πλαίσια, όσον αφορά την εθνικότητα. Είναι πολύ δύσκολο να πάρεις διαβατήριο σε κάποιες χώρες και σε άλλες πολύ πιο εύκολο. Άρα, δεν γίνεται τόσο εύκολα να υπάρχει ένας κοινός κανονισμός. Σε κάποιες περιπτώσεις, είσαι διεθνής αν έχεις γεννηθεί στη χώρα, σε άλλες είσαι αν υπάρχει πρόγονος από την χώρα, ακόμα δυο και τρεις γενιές πίσω, ακόμα και αν δεν έχεις ποτέ πατήσει το πόδι σου στη συγκεκριμένη χώρα.
Η Αμερική, εκεί όπου δημιουργήθηκε το μπάσκετ, παράγει πολλούς παίκτες κάθε χρόνο, χιλιάδες ίσως. Κάποιοι μπορούν να κάνουν την διαφορά σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Και το θέμα είναι ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν ισχυρά μεταναστευτικά δικαιώματα, είναι μια χώρα που χτίστηκε πάνω στους μετανάστες. Και λόγω καταγωγής, μπορεί να έχει κάποιος πάνω από ένα διαβατήριο. Επομένως, το να φέρουμε μία ισορροπία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύπλοκο θέμα.
Η απάντηση της FIBA είναι ότι πάντα ήμασταν αυστηροί με τους 11 παίκτες. Ο βασικός κανόνας είναι ένας από τους πιο αυστηρούς στον παγκόσμιο αθλητισμό, δεχόμαστε πολλά παράπονα για το γεγονός ότι πρέπει να υπάρχει διαβατήριο πριν τα 16 χρόνια ή να παρουσιαστούν πραγματικοί δεσμοί με μία χώρα.
Έχουμε κατηγορηθεί ότι αυτός ο κανονισμός λειτουργεί σαν αμυντικός μηχανισμός για τις μεγαλύτερες χώρες, που έχουν ένα εδραιωμένο σύστημα ανάπτυξης παικτών. Το χειρότερο σενάριο για εμάς είναι όταν ένας παίκτης παίρνει την υπηκοότητα μετά τα 16, σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις, έχουν υπάρξει πολλοί μηχανισμοί, που ενεργοποιήθηκαν για να εξασφαλιστεί το διαβατήριο.
Στον μέσο φίλαθλο, μπορεί να φανεί ότι έχουμε δώσει πολύ χώρο στον κανονισμό για τον 12ο παίκτη, αλλά έχει γίνει ξανά αυτή η συζήτηση για το Ευρωμπάσκετ Ανδρών και ακόμα περισσότερο για τις διοργανώσεις Γυναικών, όπου εκεί οι νατουραλιζέ παίκτριες πραγματικά αλλάζουν τις αγωνιστικές ισορροπίες.
Το Διοικητικό Συμβούλιο έχει συζητήσει το θέμα πολλές φορές και έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι η ισορροπία με τους 11 παίκτες και τον 12ο νατουραλιζέ παίκτη είναι η πιο σωστή, δεν υπάρχει πρόθεση να αλλαχθεί. Πιστεύω πως είναι το σωστό για κάθε Ομοσπονδία να χρησιμοποιήσει με ορθό τρόπο τον κανονισμό και στο τέλος της ημέρας, υπάρχει συζήτηση εντός κάθε ομάδας και Ομοσπονδίας για το πώς θα προχωρήσουν.
Θέλω να γίνει κατανοητό ότι αυτές οι αποφάσεις μπορούν να αλλάξουν την δυναμική του παγκόσμιου μπασκετικού χάρτη σε μία νύχτα, είναι πολύ λεπτό ζήτημα. Είναι μία συζήτηση, που έχω πολύ συχνά με τα μέλη μας και το Συμβούλιο. Ειδικά αν πάμε στην Ωκεανία ή την Καραϊβική, μπορεί μία τέτοια συζήτηση, για το αν δηλαδή μπορεί να ‘χαλαρώσει’ ο κανονισμός των 11 στο μέλλον, να δημιουργήσει παγκόσμιες υπερδυνάμεις μέσα σε ένα βράδυ”.
”Όχι πάνω από 12 παίκτες”
Ο Δημήτρης Ιτούδης έχει τοποθετηθεί δημόσια και έχει ταχθεί υπέρ της πρότασης για αύξηση των παικτών σε ένα ρόστερ από 12 σε 14 στις εθνικής ομάδες. Ο Ζαγκλής εξηγεί γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει στις διοργανώσεις της FIBA, χρησιμοποιώντας και παραδείγματα.
”Δεν είναι καινούργια ιδέα αυτή, έχει αναδειχθεί περισσότερο από δέκα χρόνια τώρα. Δεν σκοπεύουμε να αλλάξουμε τον κανονισμό. Αντιμετωπίζεται σαν ένας κανονισμός με διοικητικό χαρακτήρα, αλλά είναι επίσης ένας κανονισμός, που μπορεί να αλλάξει την δυναμική και να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα των ομάδων.
Μπορεί να φαίνεται φυσιολογικό για έναν κορυφαίο προπονητή το ρόστερ 16 ή 18 παικτών, αλλά σε ένα τουρνουά δύο εβδομάδων, πρέπει να διαλέξεις 12, είναι μέρος της ομορφιάς του τουρνουά.
Οι χαρισματικοί και εξαιρετικοί προπονητές μας μπορούν να διαχειριστούν τέτοια ρόστερ. Την ίδια στιγμή, απορρίπτουμε την αλλαγή, όχι γιατί δεν μας αρέσει, αλλά και γιατί δεν υπάρχουν δεδομένα που δείχνουν ότι θα έπρεπε να είναι διαθέσιμοι 14 παίκτες. Ο χρόνος του 13ου και 14ου παίκτη θα ήταν ελάχιστος, αν κρίνουμε από τον χρόνο του 9ου, 10ου, 11ου και 12ου παίκτη στα Ευρωμπάσκετ από το 2001 μέχρι το 2017. Ο 12ος παίκτης δεν έχει παίξει ποτέ περισσότερα από 3-4 λεπτά στο σύνολο και ο 11ος πάνω από 5 λεπτά.
Επομένως, δεν βλέπουμε κάποιον λόγο να επεκταθεί το ρόστερ. Δυστυχώς, ο κόουτς Ιτούδης και άλλοι προπονητές θα πρέπει να πάρουν σκληρές αποφάσεις τις επόμενες ημέρες. Και μην ξεχνάμε πως ό,τι κάνουμε στο επίπεδο Ανδρών, έχει αντίκτυπο σε κάθε επίπεδο.
Είχαμε αιτήματα για μικρότερα ρόστερ και έχουμε εξετάσει το ενδεχόμενο να μειώσουμε τον αριθμό των παικτών, στο γενικότερο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, μετά την προσθήκη του 3Χ3. Η προσέγγιση της ΔΟΕ είναι να μην αυξήσει τους αθλητές των αγώνων. Είναι κάτι που δεν σκοπεύουμε να εφαρμόσουμε στο άμεσο μέλλον. Χρησιμοποίησα αυτό το παράδειγμα για να καταλάβετε πως τα δεδομένα μάς παροτρύνουν προς την άλλη κατεύθυνση. Ο κανονισμός των 12 παικτών είναι καλός, αυτό πιστεύουμε. Μένουμε εκεί”
Η Ευρωλίγκα και οι συζητήσεις για το καλό του μπάσκετ
Μοιραία, η συζήτηση έφτασε στο ”χάσμα” ανάμεσα σε FIBA και Ευρωλίγκα, με τον ισχυρό άνδρα της Ομοσπονδίας να ξεκαθαρίζει τον απόλυτο στόχο του και να μην θέλει να σχολιάσει την αβεβαιότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε σχέση με τη διοίκηση της Ευρωλίγκας.
”Είμαστε ανοιχτοί για συζήτηση και έχουμε ξεκαθαρίσει τι θέλουν οι ομάδες εκτός Ευρωλιγκας, οι εθνικές λίγκες και οι εθνικές Ομοσπονδίες από την συζήτηση αυτή.
Θέλουμε σεβασμό για το καλεντάρι των εθνικών ομάδων, χρειαζόμαστε ένα ενοποιημένο σύστημα κανονισμών, όχι να παίζουν οι ομάδες κάτω από διαφορετικές συνθήκες την Πέμπτη και την Κυριακή. Και θέλουμε μία καλύτερη δομή για τις συλλογικές διοργανώσεις στην Ευρώπη.
Για το τελευταίο είμαστε έτοιμοι να κάτσουμε και πιθανότατα να διαπραγματευτούμε, αλλά τα δύο παραπάνω είναι θεμελιώδη στοιχεία για όλο το σύστημα. Δεν μπορώ να μπω σε θέση να σχολιάζω εσωτερικά θέματα άλλων οργανισμών. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μην δείχνουμε ασέβεια απέναντι σε τίποτα και κανέναν.
Αυτή ήταν ανέκαθεν η στάση της FIBA. Αυτή η αβεβαιότητα που περιγράφετε δεν έχει βοηθήσει, έχει καθυστερήσει τις προσπάθειες που πήρε πέρυσι η FIBA μέσω κάποιων πρωτοβουλιών, ώστε να κάτσουμε όλοι στο ίδιο τραπέζι.
Όταν οι ομάδες μου υποδείξουν αυτόν ή αυτούς, με τους οποίους μπορώ να συζητήσω και να έχω μαζί μου στο ίδιο τραπέζι, με τους οποίους θα σφίξω το χέρι μου, η FIBA, εγώ και οι συνεργάτες μου ανά τον κόσμο, θα είμαστε οι πρώτοι που θα πάρουμε μέρος σε αυτές τις συζητήσεις”