Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Πιο συγκεκριμένα, ο γενικός διευθυντής της FIBA μίλησε…
ΓΙΑ ΤΟ ΝΒΑ
“Το ΝΒΑ είναι μία λίγκα 70 χρόνων. Μία κλειστή λίγκα που ταιριάζει στα αμερικανικά πρότυπα. Έχουμε εξαιρετική συνεργασία από τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Μία καθαρή, σαφής σχέση με την οποία το ΝΒΑ αφήνει τους παίκτες να παίξουν στις εθνικές ομάδες αρκεί να γίνονται οι αγώνες εκτός της δικής τους σεζόν. Σεβόμαστε την ιστορία, ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς έκανε τη τη συμφωνία με τον Ντέιβιντ Στερν και το ΝΒΑ μας σέβεται επίσης. Η G-League αφήνει τους παίκτες. Στο πλαίσιο των φιλοδοξιών μας, πιστεύουμε πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν όταν αρχίζεις να χάνεις στο γήπεδο (σ.σ. εννοεί την Εθνική των ΗΠΑ). Αν οι ΗΠΑ θέλουν να κυριαρχήσουν παγκοσμίως τη στιγμή που το παιχνίδι είναι παγκόσμιο, τότε ποιος ξέρει, ίσως να σκεφτούν ένα διαφορετικό πλάνο στο πρόγραμμα τους”.
ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ
“Πρέπει να προχωρήσουμε στο δρόμο που έχουμε χαράξει και να παρέχουμε ευκαιρίες στις χώρες της κοινότητας του μπάσκετ να παίζουν πιο συχνά και σε πιο τακτική βάση. Δεν θέλουμε να αγγίξουμε τη δραστηριότητα των συλλόγων με τρόπο που είναι ασεβής, αλλά χρειαζόμαστε ζωτικό χώρο για τις εθνικές ομάδες. Οι εθνικές ομάδες είναι αυτές που προσελκύουν μεγαλύτερο πλήθος στο παιχνίδι και το μπάσκετ γενικά. Είναι αυτό που έχουμε παρατηρήσει σε ολόκληρο τον κόσμο. Το πρώτο Παράθυρο ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο σε ολόκληρο τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης όπου υπάρχουν δυσκολίες για τις ομάδες να πάρουν τους παίκτες τους. Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί περισσότεροι παίκτες από αυτούς που έχουν οι ομάδες της Ευρωλίγκας”
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
“Αν έμπαινε στο τραπέζι (από την άλλη πλευρά) η συζήτηση για τον αριθμό των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και ότι δύο ή τρεις θα ήταν καλύτερα αντί για τέσσερις, και σε αντάλλαγμα της μείωσης των διοργανώσεων θα συμφωνούσαν να απελευθερώσουν τους παίκτες, δεν είμαι βέβαιος ότι θα ήθελα να συζητήσω ένα τέτοιο επιχείρημα ή να αποδεχτώ μία κατάσταση εκβιασμού. {Μία συμφωνία} μπορεί να επιτευχθεί στο πλαίσιο του δούναι και λαβείν: Σου δίνω κάτι, μου δίνει κάτι κι εσύ. Μιλάμε για τις εθνικές ομάδες. Μποϊκοτάρουν την υπερηφάνεια μιας χώρας, και αυτό ακριβώς είναι πέρα από τον αριθμό των διασυλλογικών ευρωπαϊκών διοργανώσεων που υπάρχουν. Συμφωνώ ότι υπάρχουν πολλές, τέσσερις είναι πολλές. Όλοι οι παίκτες θέλουν να παίξουν στην Ευρώπη επειδή η Ευρώπη γίνεται όλο και μικρότερη, μπορείς να ταξιδέψεις πολύ εύκολα από το ένα σημείο στο άλλο. Είναι σαφές ότι τέσσερις διοργανώσεις είναι πάρα πολλές”
ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ
“Έχουμε μειώσει τον φόρτο των Εθνικών ομάδων, κατά σχεδόν 25% στην περίοδο μίας τετραετίας, κάτι που περιλαμβάνει και την μείωση των ημερών προετοιμασίας από τις πέντε στις τέσσερις εβδομάδες. Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, εμείς, έχουμε πολλά για το συγκεριμένο ζήτημα. Κατανοώ που μπορεί να σκέφτονται οι εθνικές Λίγκες. Από τη μία πλευρά υπάρχει κάποιος ο οποίος “παίρνει τα πάντα” με το μέρος του, αυξάνοντας τους αγώνες του στους 37 κάθε χρόνο και μετά, όταν οι ομάδες αυξηθούν σε 18, ο αριθμός των αγώνων θα γίνει 41. Μία διοργάνωση μεγαλώνει και αναγκάζει όλους τους υπόλοιπους να μικρύνουν”.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΙΣΧΥΡΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΑΙΚΤΩΝ
“Το μπάσκετ δεν είναι στο επίπεδο που βρίσκεται το ποδόσφαιρο, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα συμβεί. Βλέπουμε ότι ολοένα και περισσότερες χώρες οργανώνονται σε αυτό το κομμάτι και Ενώσεις παικτών γίνονται καλύτερες. Κάποιες από αυτές μάλιστα είναι πολύ βοηθητικές στους παίκτες των χωρών τους. Ίσως να μην βρισκόμαστε ακόμα στο κατάλληλο σημείο σε παγκόσμιο επίπεδο, διότι η FIFPro είναι μία παγκόσμια Ένωση. Η UBE κάνει ήδη καλή δουλειά και έχουμε συναντηθεί μαζί τους κάποιες φορές. Επισκέφθηκαν τη Γενεύη στην αρχή της σεζόν. Εξήγησαν τη θέση τους, κάναμε κάποιες συζητήσεις και φυσικά δεν είμαστε εναντίον τους. Ακριβώς το αντίθετο, πιστεύουμε ότι είναι ένας πολύ σημαντικό κομμάτι στην εξίσωση της οικογένειας του μπάσκετ”.