Της Αντιγόνης Ζαχάρη / info@eurohoops.net Το FIBA Intercontinental Cup θα φέρει ξανά κοντά τους θαυμαστές του μπάσκετ για έβδομη συνεχόμενη χρονιά μετά την επιστροφή του, σε ένα event γεμάτο από αστέρες του αθλήματος. Και μιλώντας για αστέρες, ο Άντερσον Βαρεχάο της Φλαμένγκο μπορεί κάλλιστα να υποστηρίξει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Οι παλαιότεροι αναγνώστες μπορεί να θυμούνται τον πληθωρικό Βραζιλιάνο από τη διετή θητεία του στη Μπαρτσελόνα από το 2002 μέχρι το 2004, η οποία σφραγίστηκε με έναν τίτλο Ευρωλίγκας το 2003. Έκτοτε, η καριέρα του Βαρεχάο εκτοξεύθηκε, φέρνοντας μεγάλη χαρά στους Βραζιλιάνους φίλους του μπάσκετ. Η αρχή Για τον -πλέον- 36χρονο παίκτη, όλα άρχισαν περίπου δύο δεκαετίες πριν, όταν έκανε το ντεμπούτο του με την Φράνκα στο Σάο Πάολο. Εκεί τον εντόπισε το έμπειρο προπονητικό επιτελείο της Μπαρτσελόνα και στα 20 του χρόνια “προσγειώθηκε” στην Ευρώπη. Η Μπαρτσελόνα εκείνη την περίοδο διένυε ίσως μία από τις πιο λαμπρές της στιγμές και ο Βραζιλιάνος σταρ είχε την ευκαιρία να μάθει δίπλα σε θρύλους του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως ο Ντεγιάν Μποντιρόγκα. Μία πολύτιμη εμπειρία από όλες τις απόψεις που κατάφερε να του “ανοίξει” την πόρτα για το NBA. Η πολύχρονη παρουσία του στο Κλίβελαντ και το… χαμένο δαχτυλίδι Η χρονιά είναι 2004 και ο Βαρεχάο επιλέγεται 30ος στον δεύτερο γύρο του NBA draft από τους Ορλάντο Μάτζικ. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, πατάει το πόδι του στο Κλίβελαντ, όπου και παρέμεινε μέχρι τις αρχές του 2016. Μετά από εντεκάμιση σεζόν στην ίδια ομάδα, θα περίμενε κανείς οι σχέσεις του με τη διοίκηση και γενικότερα το franchise να είναι τουλάχιστον ομαλές, παρόλα αυτά το ιδιαίτερο στην περίπτωσή του είναι πως τα πράγματα δεν κύλησαν ομαλά την τελευταία του σεζον εκεί. Μεσούσης της σεζόν, ο Βαρεχάο βρίσκεται αντιμέτωπος με την επιθυμία της ομάδας του για ανταλλαγή, κι εν τέλει μετακομίζει για λίγο στο Πόρτλαντ. Την ίδια χρονιά, οι Καβς κερδίζουν τους τελικούς ενάντια στους Ουόριορς. Ο Βραζιλιάνος ψηλός θεωρητικά μπορεί ακόμα να διεκδικήσει το δαχτυλίδι του για την παρουσία του στους Καβς την τελευταία σεζόν, όλα όμως έδειξαν ότι προτίμησε να πάρει απόσταση από την ομάδα και να μην το ζητήσει ποτέ. Περίεργο ή όχι, έχει μία λογική. Ο Βαρεχάο δεν ήθελε να λάβει μία εξαναγκαστική, τυπική “τιμή”. Στην τελική, δεν είχε την επιλογή του να συνεχίσει στο Κλίβελαντ ή να πάει παρακάτω, βρέθηκε προ εκπλήξεως από τη διοίκηση, γεγονός που δικαιολογεί κάπως την άρνησή του για το δαχτυλίδι. Μεταφορά στο Όουκλαντ και ο κολλητός του, Κλέι Τόμπσον Έπειτα από την πολύχρονη θητεία του στους Καβαλίερς και την ανταλλαγή με τους Τρέιλ Μπλέιζερς που δεν έδειξε να τον ικανοποιεί, ο Βαρεχάο ήταν ελεύθερος να συνεχίσει την καριέρα του με τους Ουόριορς. Εκεί έμελλε να γίνει κολλητός φίλος με τον Κλέι Τόμπσον. Μπορεί η πορεία του στους πρωταθλητές του NBA να ήταν σύντομη (Φεβρουάριος 2016-Φεβρουάριος 2017), όμως άφησε το δικό του στίγμα στη ζωή του Τόμπσον. Η φιλία των δύο αντρών αναπτύχθηκε γρήγορα κι ενώ μπορεί να μην υπάρχουν πολλές δημόσιες “αποδείξεις” για αυτό, λέγεται πως ο Βραζιλιάνος ήταν ο πιο κοντινός άνθρωπος του Τόμπσον στην ομάδα. Οι δυό τους μοιραζόντουσαν πολύ χρόνο μαζί στα εκτός έδρας παιχνίδια, καθώς διέμεναν στο ίδιο δωμάτιο στα εκτός έδρας παιχνίδια και μοιραζόντουσαν αρκετό από τον ελεύθερό τους χρόνο. Κι ενώ ο Κλέι αποτελεί “καλτ” φιγούρα με αρκετή δόση χιούμορ στη ζωή του, είναι πολύ τρυφερό το γεγονός ότι επηρεάστηκε βαθύτατα όταν ο φίλος του κόπηκε από το front office της ομάδας και μόνο τότε οι υπόλοιποι στην ομάδα συνειδητοποίησαν το πόσο κοντά είχαν έρθει οι δύο παίκτες. Μπορεί να μην θυμόμαστε πολλά από την πορεία του στο Όκλαντ, όμως μπορούμε να αντιληφθούμε πολλά για τον χαρακτήρα του Βαρεχάο, που πολλάκις έχει κατηγορηθεί για την εκρηκτικότητά του (κι όχι άδικα). Ο ίδιος ο Τόμπσον μάλιστα έχει δηλώσει πως ο Βαρεχάο του έδινε συμβουλές πριν από κάθε παιχνίδι. Η πορεία του με την Εθνική Βραζιλίας Ο Βαρεχάο αποτελεί κομμάτι μιας ένδοξης σελίδας στην ιστορία του Βραζιλιάνικου μπάσκετ που μεσουρανούσε στην Νότια Αμερική και όχι μόνο τα προηγούμενα χρόνια. Δίπλα στον Τιάγκο Σπλίτερ, τον Μαρσελίνιο Χουέρτας και πολλούς άλλους, ο σταρ της Φλαμένγκο κατάφερε να προσθέσει τέσσερα χρυσά κι ένα ασημένιο μετάλλιο στην τροπαιοθήκη του. Το πάθος που δείχνει στο παρκέ και το ταμπεραμέντο του έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης πολλές φορές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του στοιχείου του χαρακτήρα του αποτελεί εκείνο το αλησμόνητο περιστατικό που είχε με τον Νίκο Ζήση στο Μουντομπάσκετ του 2006, όταν ο αγκώνας του προσγειώθηκε βίαια στο μάτι του Έλληνα γκαρντ. Να είστε σίγουροι ότι ούτε κι ο Βαρεχάο το έχει ξεχάσει. Μάλιστα, κάποια χρόνια μετά, σε επόμενη συνάντηση των δύο εθνικών ομάδων κατά τη διάρκεια ενός φιλικού παιχνιδιού, ζήτησε συγγνώμη από τον Ζήση, την οποία ο δεύτερος αποδέχθηκε, αναγνωρίζοντας την ειλικρίνεια στις προθέσεις του Βραζιλιάνου. Πίσω στη Βραζιλία Πως λοιπόν προχωράει κανείς παρακάτω μετά από 15 χρόνια παρουσίας στο υψηλότερο επίπεδο; Αυτή τη σεζόν ο Βαρεχάο επέλεξε να γυρίσει εκεί που ξεκίνησαν όλα, στην πατρίδα του, για λογαριασμό της Φλαμένγκο. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το Νοτιοαμερικάνικο μπάσκετ, θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την ομάδα του Ρίο ντε Τζανέιρο με την… ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μπορεί η αναλογία να μην είναι ακριβής σε επίπεδο επιτευγμάτων, παρόλα αυτά η Φλαμένγκο είναι μια ομάδα με συνεχή παρουσία στο Βραζιλιάνικο πρωτάθλημα και πολλούς τίτλους. Στην ομάδα του Ρίο, ο Βαρεχάο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο κι ας μην παίζει παραπάνω από 19 λεπτά ανά μέσο όρο. Με 10 πόντους και 6.6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, φαίνεται να έχει βρει ένα μέρος στο οποίο μπορεί να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά, για όσο καιρό επιλέξει. Ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτή είναι η τελευταία σεζόν στην καριέρα του (είναι 36 ετών), θα ήταν αρκετά δύσκολο να τον ξαναδούμε είτε στο NBA είτε στην Ευρωλίγκα. Βέβαια ποτέ δεν μπορούμε να πούμε ποτέ… Η Φλαμένγκο υποδέχεται ΑΕΚ, Όστιν Σπερς και Σαν Λορέντζο στο Ρίο έχοντας ήδη εμπειρία και έναν τίτλο στο FIBA Intercontinental Cup, με ελπίδα να επαναλάβουν τον θρίαμβο του 2014. Θα μπορέσει να το καταφέρει; Η απάντηση θα δοθεί στο τουρνουά που ξεκινά στις 15 Φεβρουαρίου!