Tου Γιάννη Ασκούνη/ info@eurohoops.net
Καλή ερώτηση! Αν υπήρχε και η απάντηση, θα ήταν ακόμα καλύτερη. Επιστημονικές και δημοσιογραφικές έρευνες που ασχολήθηκαν με το evolution του μπάσκετ τα τελευταία 30 χρόνια, επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες αλλαγές οι οποίες έγιναν και ουσιαστικά έχουν παίξει ρόλο ώστε σήμερα το άθλημα να συστήνεται με αυτό το προφίλ στην κοινότητά του:
– Η εισαγωγή του τριπόντου
– Η αθλητικότητα των παικτών
– Τα custom προπονητικά προγράμματα, που επιτρέπουν στους αθλητές να γίνονται καλύτεροι σε όλα τα επίπεδα και ως εκ τούτου…
– Η αύξηση της ταχύτητας και της σωματοδομής των πρωταγωνιστών
– Οι πολλές περισσότερες κατοχές
Αυτές είναι οι αλλαγές που έχουν “εμπνεύσει” ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την εικόνα του μπάσκετ που βλέπουμε σήμερα. Συζητήσεις επί συζητήσεων λαμβάνουν χώρα παντού, σε όλα τα πάνελ, είτε αυτά είναι τεχνοκρατικά, είτε απλά, σε φιλικά τραπέζια, για την εξέλιξη του μπάσκετ.
Το Intercontinental Cup, το οποίο επιστρέφει στη ζωή μας με έναν τρόπο θεαματικό, παγκόσμιο και σίγουρα μοναδικό συγκριτικά με τα events που είχαν εμφανιστεί μέχρι σήμερα, προσφέρει ευκαιρίες. Σε όλους. Στις ομάδες, στους παίκτες, στους προπονητές, στη FIBA, στην παγκόσμια μπασκετική κοινότητα. Και κυρίως σε όλους εμάς, που για πρώτη φορά, σε συλλογικό επίπεδο θα έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε την ένωση τεσσάρων διαφορετικών μπασκετικών κόσμων.
Θα μου πεις τώρα: Εν έτει 2019, την εποχή της επανάστασης στην επικοινωνία, όπου οι εικόνες απ’όλο τον κόσμο ταξιδεύουν με αστραπιαία ταχύτητα και η γνώση μοιράζεται παντού και πολλές φορές δωρεάν για όποιον θέλει να την λάβει, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που παραμένουν “μυστικά”.
Ωστόσο, το Eurohoops, με αφορμή της διοργάνωση του Intercontinental Cup και της διασταύρωσης των τεσσάρων διαφορετικών πολιτισμών, αρχίζει ένα ταξίδι στον πλανήτη μπάσκετ, αναζητώντας απαντήσεις, ενδιαφέροντα, σημεία, που προσφέρουν, όχι ίντριγκα, φυσικά, αλλά τροφή για συζήτηση σχετικά με το μπάσκετ αυτό καθαυτό. Ποτέ άλλοτε, σε διασυλλογικό επίπεδο, δεν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να παρελάσουν από το ίδιο παρκέ, τέσσερις διαφορετικές φιλοσοφίες, που εκπροσωπούν ισάριθμα σημεία του πλανήτη. Ο πλούτος και η εμπειρίες που θα προκύψουν θα είναι ανυπολόγιστες, έστω κι το μπάσκετ, παρά τις διαφοροποιήσεις του, είναι ένα, κοινό και αγαπητό σε όλο τον κόσμο.
“Αρχικά αυτό θα ήθελα να πω είναι ότι είμαι περήφανος που η ομάδα μου κι εγώ αποτελούμε μέρος αυτής της διοργάνωσης. Το ίδιο ισχύει και για το ελληνικό μπάσκετ. Είναι κάτι εκπληκτικό. Έχουμε την ευκαιρία να πάμε στη Νότια Αμερική, να παίξουμε με τρεις ομάδες προερχόμενες από τρεις διαφορετικές κοινωνίες, μέσα στο σπίτι τους. Είμαι ενθουσιασμένος” είπε ο Λούκα Μπάνκι, ο πρώτος από του καλεσμένους του eurohoοps.net, πoυ κλήθηκε να κάνει την μπασκετική ακτινογραφία του Intercontinental Cup και να αναδείξει τις ευκαιρίες, αλλά και τις σημειολογίες αυτού του μοναδικού και σούπερ ενδιαφέροντος ραντεβού.
Σύμφωνα με τον κόουτς της ΑΕΚ, που στην καριέρα του έχει υπηρετήσει διαφορετικά στυλ μπάσκετ, ακολουθώντας με μανία τις εξελίξεις στις οποίες απέδειξε τη θαυμαστή προσαρμοστικότητά του, η πρώτη αντίπαλος της ΑΕΚ στο IC, η Σαν Λορέντζο από την Αργεντινή, είναι μία ομάδα που… “Εχω καταλάβει ότι είναι η αντίστοιχη Ρεάλ Μαδρίτης ή η ΤΣΣΚΑ Μόσχας το λατινοαμερικάνικου μπάσκετ”.
Πέρα όμως, την οργάνωσής της, που σύμφωνα με τον Λούκα Μπάνκι την καθιστούν ως… “Την κορυφαία ομάδα της Νότιας Αμερικής”, ένα πολύ βασικό συστατικό της είναι:
“Η ευρωπαϊκή επιρροή που έχει στο παιχνίδι της, περισσότερο από τις άλλες δύο ομάδες που προέρχονται από την Αμερική. Είναι μία ομάδα που της αρέσει να νικάει, έχοντας ένα πολύ ενδιαφέρον στυλ παιχνιδιού, όπου αποδεικνύει ότι ναι μεν της αρέσει να τρέχει, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει παίκτες που έχουν άριστη γνώση των βασικών: πασάρουν σωστά, παίζουν εγκεφαλικά και έχουν ευρωπαϊκή προσέγγιση στα παιχνίδια τους, παίζοντας με μυαλό και οργάνωση”.
Η αυλαία θα ανοίξει για την ΑΕΚ την Παρασκευή, με την αναμέτρηση κόντρα στη Σαν Λορέντζο και μπορεί ο Λούκα Μπάνκι να εύχεται… “Να παίξουμε στον τελικό με τους Όστιν Σπερς”, αλλά στη γενική θεώρηση των πραγμάτων εστιάζει στις ομοιότητες και στις διαφορές:
“Σε γενικές γραμμές οι φιλοσοφίες δεν είναι πολύ μακριά η μία από την άλλη, ειδικά σε ό,τι αφορά στις τρεις ομάδες που εκπροσωπούν τη Βραζιλία, την Αργεντινή και τις ΗΠΑ. Οι Σπερς είναι μία νέα ομάδα, που πλαισιώνει το ταλέντο των παικτών της με την εμπειρία κάποιων, όπως ο Ντεχουάν Μπλερ, που έχουν κάνει σημαντική καριέρα, ενώ η Φλαμένγκο είναι μία ομάδα που έχει έντονα τα στοιχεία του ΝΒΑ στο παιχνίδι της.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να κάνω τις συγκρίσεις, θα έλεγα ότι γενικά η Λατινική Αμερική έχει κοινά σημεία και αναζητά περισσότερα με το στυλ του παιχνιδιού που παρατηρούμε στο ΝΒΑ και κυρίως στη Βραζιλία. Ο κόσμος το ευχαριστιέται, τα σκορ είναι πολύ ψηλά, η αμυντική προσήλωση όχι και τόσο αυξημένη. Πάντως έχει λογική αυτό διότι πολλοί παίκτες από το ΝΒΑ, βρίσκουν επαγγελματικό προορισμό εκεί”.
Για την ΑΕΚ, για τον Λούκα Μπάνκι, για τους παίκτες του, για όλους, υπάρχει μία μοναδική ευκαιρία και μία ξεχωριστή τιμή, να εκπροσωπήσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ στο σταυροδρόμι των μπασκετικών λαών, που στήνει η FIBA με τη διοργάνωση του Intercontinental Cup:
“Είναι μία μεγάλη ευκαιρία για όλες τις ομάδες που θα πάρουν πολύ σημαντικές εμπειρίες από αυτό το τουρνουά” λέει ο Μπάνκι που αντλεί το προσωπικό κίνητρό του:
“Από τη συμμετοχή φυσικά, αλλά και από το γεγονός ότι μετά κάποια παιχνίδια των αντιπάλων μας που παρακολούθησα τον τελευταίο καιρό, νιώθω έναν αληθινό ενθουσιασμό. Τα κλαμπ και τα μέλη τους θα δουν νέες ιδέες και ίσως χρειαστεί στη διάρκεια των αγώνων να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους. Προσωπικά συναντώ μία μεγάλη πρόκληση και είμαι σίγουρος ότι και η ομάδα μου θα επιστρέψει στην Αθήνα κουβαλώντας ένα θησαυρό γνώσεων κι εμπειριών από αυτή τη θαυμάσια ευκαιρία”.
Για να προσθέσει: “Ως προπονητής πάντως οφείλω να είμαι πολύ προσεκτικός, διότι ό,τι κι αν συμβεί θα πρέπει να προστατεύσω το στυλ και την ταυτότητα της ομάδας μου. Αυτά τα στοιχεία δεν πρέπει με κανένα τρόπο να αλλοιωθούν. Ασφαλώς και θα κάνουμε κάποιες προσαρμογές, αλλά ταξιδεύουμε εκεί για να αποδείξουμε το παιχνίδι μας. Το μόνο που μπορεί να με εκνευρίσει είναι να μην καταφέρουμε να δείξουμε το μπασκετικό κύτταρο μας. Τι μπορούμε να κάνουμε και πως μπορούμε να παίξουμε. Δεν θέλουμε να “σκοτώσουμε” την ταυτότητά μας επειδή αντιμετωπίζουμε ομάδες με διαφορετική φιλοσοφία από εμάς. Θέλουμε να την αποδείξουμε”.
“Ως εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής Ηπείρου σε αυτό το τουρνουά ποια είναι τα στοιχεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ που θα θέλατε να δείξετε και να υπερασπιστείτε σε αυτές τις αναμετρήσεις” ήταν η ερώτηση προς τον κόουτς της ΑΕΚ, που δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να απαντήσει:
“Τη συνέπεια, τη σταθερότητα και την αξία που δίνουμε στις κατοχές, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση” είπε ο Ιταλός, που αμέσως μετά αναφέρθηκε στην ομάδα που έτσι κι αλλιώς είναι το κερασάκι στη τούρτα του IC…
“Η G League του ΝΒΑ είναι πολύ μακριά από τον δικό μας κόσμο” είπε, για να τον ρωτήσουμε αμέσως: “Ναι, αλλά είναι πιο μπροστά, ή πιο πίσω;”…
Ο Μπάνκι προτίμησε να αποφύγει την αξιολόγηση: “Ούτε μπροστά, ούτε πίσω. Είναι απλά μία εντελώς διαφορετική Λίγκα σε όλα. Στο στυλ, στον τρόπο προπόνησης, στην καθημερινότητα των παικτών, στα πάντα. Είναι πολύ μακριά από εμάς. Κι αυτό φαίνεται φυσικά. Είτε πάει ένας Ευρωπαίος παίκτης να αγωνιστεί εκεί, είτε έρθει ένας Αμερικάνος από την G League στην Ευρώπη, ο χρόνος προσαρμογής που χρειάζονται είναι μεγάλος. Οι αποστάσεις στη διαφορετικότητα της προσέγγισης είναι τεράστιες”.
Το ΙC θα μεταδοθεί ζωντανά στις Ηνωμένες Πολιτείες κι αυτό είναι ακόμα ένα μεγάλο κέρδος, καθώς.. “Οι Αμερικάνοι θα έχουν την δυνατότητα να δουν πως παίζει μία ευρωπαϊκή ομάδα”.
Όμως, ο Λούκα Μπάνκι, που θεωρείται κι ένας από τους σπουδαιότερους θεωρητικούς του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είχε πολύ σημαντικά πράγματα να πει στο τέλος…
Εν αρχή του πετάξαμε το μπαλάκι της αγαπημένης ερώτησης μας… “Πως θα είναι το μπάσκετ σε 20 χρόνια από σήμερα κόουτς;”. Οι περισσότεροι ίσως προβληματίζονταν πριν απαντήσουν. Ο Λούκα Μπάνκι όχι…
“Σίγουρα θα χρειαστεί να δούμε μεγαλύτερα γήπεδα. Περιμένω ακόμα πιο εντυπωσιακή βελτίωση στην αθλητικότητα και την προετοιμασία των παικτών. Θα δούμε ομάδες να είναι χτισμένες σε παίκτες που θα έχουν κοινό σημείο το ίδιο μέγεθος, που θα παίζουν σε όλες τις θέσεις και το μπάσκετ θα είναι εντελώς διαφορετικό”.
Όσο για το τρίποντο που είναι το “trend” της εποχής: “Κοίτα. Όπως είπα, χρειαζόμαστε μεγαλύτερη γήπεδα, κάτι που σημαίνει ότι και η γραμμή των τριών πόντων θα πρέπει να απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη. Όταν θα γίνει αυτό, τότε όλοι μας, τόσο οι προπονητές, όσο και οι παίκτες, θα χρειαστεί να ανακαλύψουμε νέες “περιοχές”, στις οποίες σήμερα δεν δίνουμε και τόση σημασία, που είναι ξεχασμένες.
Πιστεύω ότι αν συμβεί αυτό με τη διάσταση του γηπέδου, θα κατευθυνθούμε περισσότερο σε αυτές τις “αχαρτογράφητες” περιοχές του σήμερα, όπως οι γωνίες, τα σουτ από το “top of the key” και κυρίως θα ανακαλύψουμε ξανά το σουτ από μέση απόσταση”.
Η γεφύρωση των δύο κόσμων σε προπονητικό επίπεδο, πάντως, έχει αρχίσει, καθώς όπως ο Ρικ Πιτίνο στον Παναθηναϊκό, έτσι, ακόμα ένας θρύλος του αμερικάνικου μπάσκετ, ο Λάρι Μπράουν, εργάστηκε στην αρχή της σεζόν στην Τορίνο. Έφυγε, παραδεχόμενος ότι… “Νόμιζα ότι ερχόμουν στην Ευρώπη να διδάξω, αλλά κατάλαβα ότι έχω πολλά πράγματα να διδαχθώ εγώ”.
Ο Λούκα Μπάνκι έχει τη δική του άποψη: “Ο Λάρι Μπράουν έχει ένα πολύ συγκεκριμένο στυλ που το έχει δοκιμάσει σε όλα τα επίπεδα του μπάσκετ της Αμερικής. Είναι ένας πραγματικός δάσκαλος. Και δεν άλλαξε το στυλ του ποτέ.
Κοίταξε, δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει σύγκριση. Είναι όλα διαφορετικά. Και φυσικά οι συνήθειες των παικτών. Δεν μπορεί μέσα σε μία μέρα να προσαρμοστεί ένας προπονητής που έρχεται από έναν άλλο κόσμο. Ξέρετε ποιο είναι το μήνυμα που περνάει πια; Ότι η Ευρώπη δεν έχει …χρόνο. Δεν έχει χρόνο να διαθέσει. Στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, στην Ευρωλίγκα έχουν απολυθεί οι περισσότεροι προπονητές από κάθε άλλη διοργάνωση στον κόσμο. Το 50%! Πλέον, το ευρωπαϊκό μπάσκετ πηγαίνει σε rush mode (σ.σ. βιαστικά). Έχουμε μπει σε έναν πολύ λάθος δρόμο και ακολουθούμε ένα πολύ λανθασμένο μοντέλο, όπου δεν υπάρχει χρόνος και υπομονή. Ε, σε αυτό το στυλ ο Λάρι Μπράουν είναι αδύνατον να αφήσει το στίγμα του”.