Του Κωνσταντίνου Ηλιάδη,Προπονητής Α.Γ.Σ. Ιωαννίνων
Η 12η έκδοση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος της FIBA θα διεξαχθεί στην Ελλάδα για 2η φορά μετά το 1995, αυτή τη φορά στα γήπεδα του Ηρακλείου στην Κρήτη από τις 27/6 μέχρι τις 5/7. Οι 16 καλύτερες ομάδες, με βάση τα περυσινά ηπειρωτικά πρωταθλήματα, θα αγωνιστούν με τη φιλοδοξία να κατακτήσουν την κορυφή του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα αυτή η διοργάνωση θα συγκεντρώσει τα βλέμματα πολλών προπονητών, σκάουτερ και ομάδων απ’ όλο τον πλανήτη.
Έτσι το παρόν άρθρο έχει ως σκοπό να αναλύσει μερικές από τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης, τα δυνατά και αδύνατα σημεία ως ομάδα, καθώς φυσικά και τα ταλέντα που αξίζει να προσέξουμε και αποτελούν το μέλλον του αθλήματος. Το σύστημα της διοργάνωσης έχει ως εξής : 16 χώρες είναι χωρισμένες σε 4 γκρουπ των 4 ομάδων, όπου ύστερα από 3 αγωνιστικές και με βάση την κατάταξη των ομίλων, όλες οι ομάδες προκρίνονται στη νοκ άουτ φάση όπου αρχίζει το πραγματικό τουρνουά και οι μεγάλες μάχες στην πορεία προς το μετάλλιο.
Η.Π.Α.(Sean Miller) 1η FIBA AMERICAS U18 CHAMPIONSHIP 2014
Δεν θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε από τους Παγκόσμιους πρωταθλητές του 2013 που έχουν κατακτήσει το χρυσό σε 7 από τις 11 διοργανώσεις και δεν έχουν ως στόχο οτιδήποτε λιγότερο. Οι Αμερικάνοι έχουν δώσει μια νέα ιδιαίτερη βάση τα τελευταία χρόνια στα ηλικιακά τουρνουά της FIBA με σκοπό να βάλουν από νωρίς τα παιδιά τους στη νοοτροπία και τους κανονισμούς των διεθνών διοργανώσεων, με στόχο την καλύτερη δυνατή προετοιμασία για το μέλλον. Αυτό τους έχει δώσει ένα τεράστιο προβάδισμα καθώς η απειρία και η νεανική ανωριμότητα που έβαζε σε κίνδυνο τις πορείες τους σε αυτές τις διοργανώσεις έχουν ελαχιστοποιηθεί, δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως έχουν 8 παίχτες που έχουν κατακτήσει χρυσό σε διεθνή διοργάνωση.
Παρ’ όλα αυτά φέτος κατεβαίνουν στη διοργάνωση με αρκετές απουσίες παιχτών που είτε ήδη δήλωσαν στο draft (Johnson,Wislow,Turner) είτε προετοιμάζονται για την πρώτη τους κολλεγιακή χρονιά και ήταν πέρυσι οι βασικοί συντελεστές στην κατάκτηση του παγκοσμίου παίδων(Newman,Stone,Rabb). Βέβαια η ομάδα που θα κατεβάσουν και πάλι είναι με διαφορά το πρώτο φαβορί της διοργάνωσης. Πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίξει η περιφερειακή γραμμή της ομάδας με τον αριστερόχειρα Brunson(1996) να κινεί τα νήματα στον άσσο καθώς μιλάμε για έναν πρώτης κλάσης οργανωτή με πολύ υψηλού επιπέδου πρώτη πάσα, γεγονός που θα υπηρετήσει σε επαγγελματικό επίπεδο το στιλ παιχνιδιού της ομάδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει θέμα στο σκορ, το κάνει όταν χρειάζεται, αφού διαθέτει εξαιρετικό μακρινό σουτ.
Στο πρόσωπο του Alonzo Trier(1996) βρίσκουμε τον πιθανό πρώτο σκόρερ του τουρνουά, έναν killer που έχει άπειρους τρόπους και από όλες τις αποστάσεις για να πετύχει το καλάθι. Δυστυχώς στις γνωστές απουσίες ήρθε να προστεθεί και ο τραυματισμός του Briscoe μόλις λίγες μέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης, ενός παίχτη που αναμενόταν να έχει ηγετικό ρόλο, και μένει να δούμε τι επιρροή θα έχει στην ομάδα.
Γενικότερα κανένας από το ρόστερ δεν υστερεί σωματικά και όλο το παιχνίδι των Αμερικάνων θα βασιστεί στο πολύ γρήγορο παιχνίδι, στην πιεστική άμυνα που θα απλώνεται συχνά σε όλο το γήπεδο και θα προσπαθεί να το «γεμίσει» με τα μεγάλα κορμιά και να εξαναγκάσει τον αντίπαλο σε λάθη. Από κει και πέρα με το που τελειώνει η άμυνα πρώτος στόχος είναι ο αιφνιδιασμός με κάθε τρόπο, ακόμα και με τρίποντο στον αιφνιδιασμό, ενώ στο set παιχνίδι θα ασχοληθούν πολύ με 1vs1 φάσεις.
Οι Η.Π.Α. αποτελούν υπόδειγμα δουλειάς στο σωματικό κομμάτι στις μικρές ηλικίες και αυτό πάντα τους δίνει ένα πλεονέκτημα απέναντι στις υπόλοιπες χώρες. Αν και σε μια διοργάνωση όπου η βάση είναι τα νοκ αουτ παιχνίδια, συνήθως αυτό αυξάνει τις πιθανότητες έκπληξης, εντούτοις δεν ξέρω πως αυτή η ομάδα δεν θα φτάσει στον τελικό και να είναι και το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο. Στη φάση των ομίλων θα αντιμετωπίσουν κατά σειρά Ιράν, Κροατία και Αίγυπτο.
ΤΟΥΡΚΙΑ(Omer Ugurata) 1η EUROBASKET U18 2014
Οι Τούρκοι έχουν κατακτήσει τα δύο τελευταία πρωταθλήματα U18 της Ευρώπης καθώς και το πρωτάθλημα παίδων του 2012 και έτσι κατεβαίνουν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα με πολλές φιλοδοξίες. Έχουν στις τάξεις τους παιδιά που πήραν χρόνο όχι απλώς σε αντρικό επίπεδο, αλλά ακόμα και στην Euroleague. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα ο Furkan Korkmaz(1997), ένας πολύ αθλητικός winger που αγωνίζεται ως shooting guard με πολύ καλό σουτ αλλά και πολύ καλό παιχνίδι πάνω απ΄τη στεφάνη λόγω της αλτικότητάς του. Πραγματικά είναι ένας παίχτης που απολαμβάνεις να τον βλέπεις, συνεισφέρει σε πολλούς τομείς όπως δημιουργία και ριμπάουντ, και έχει αναπτύξει σε πολύ υψηλό επίπεδο τις επιλογές του μέσα στο παιχνίδι.
Δείγμα των προσόντων του έδειξε στην Euroleague με την Efes όπου αγωνίστηκε φέτος μ.ο. πάνω από δέκα λεπτά. Ο Ugurlu(1996), ένας δημιουργικός άσσος που κοντρολάρει το παιχνίδι της ομάδας, μαζί με τον Ulubay(1996) στο 3, με τρομερή αθλητικότητα, συνθέτουν μια από τις καλύτερες περιφέρειες της διοργάνωσης με τρομερή χημεία και αποτελεσματικότητα. Στους ψηλούς ξεχωρίζει ο Guven(1996) στο 5, ένας ιδιαίτερα τεχνικός ψηλός που τελειώνει φάσεις στο post και με τα δύο χέρια, έχει πολύ καλό footwork και ισορροπία. Από την άλλη δεν είναι και τόσο αθλητικός και δυσκολεύεται αφάνταστα στην πολύ επαφή και στους δυνατότερους αντιπάλους. Παρ’ όλα αυτά αποτελεί έναν από τους ποιοτικότερους παίχτες της διοργάνωσης καθώς είναι ένα ταλέντο που μπορεί να κάνει τόσα πολλά μέσα στο γήπεδο.
Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος του αθλήματος έχει στρέψει το βλέμμα του στα πολλά χρήματα που δαπανώνται στο Τουρκικό μπάσκετ με αποτέλεσμα κάπου να διαφεύγει το πόσο καλή δουλειά κάνουν τα τελευταία χρόνια στις υποδομές τους. Από τους γεννημένους το 1995, μέχρι και τους 1996-97 (που θα συμμετέχουν σε αυτή τη διοργάνωση) συναντούμε ταλέντα με διάφορα χαρακτηριστικά και σε όλες τις θέσεις, γεγονός που αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον του Τουρκικού μπάσκετ. Το σημαντικότερο είναι ότι η συγκεκριμένη φουρνιά έχει αποκτήσει τρομερή χημεία, με ξεκάθαρους ρόλους καθώς και το μέταλλο του νικητή.
Μιας και μιλάμε για μια κυρίως νοκ άουτ διοργάνωση, η παρέα αυτών των παιδιών δεν έχει χάσει και πολλά τέτοια ματς και οπωσδήποτε έχουν δείξει μέσα στο γήπεδο ότι μπορούν να διαχειριστούν διαφορετικές καταστάσεις που παρουσιάζονται στην εξέλιξη του παιχνιδιού και να καταφέρνουν πάντα να φτάνουν στη νίκη. Μένει να δούμε σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι που μπορούν να το συνεχίσουν, στη φάση των ομίλων πάντως θα συναντήσουν κατά σειρά Αργεντινή, Ισπανία και Κίνα.