Του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου / Ομότιμου καθηγητή Φυσικής Αγωγής και πρ. Ομοσπονδιακού προπονητή
Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου που είναι ομότιμος καθηγητής του ΔΠΘ και υπηρέτησε και ως καθηγητής από το ΑΠΘ και το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.
Μέσα από το άρθρο του στο Eurohoops επιχειρεί να ρίξει μία πιο ενδελεχή ματιά στις κλήσεις της Εθνικής ομάδας και τα ζητήματα που την αφορούν, όπως η συμμετοχή ή μη του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
”Είναι η πρώτη φορά που θα αναφερθώ δημόσια στην υπόθεση «εθνική ομάδα μπάσκετ». Και το κάνω επειδή παρακολουθώ τα δημοσιεύματα που αφορούν την συγκεκριμένη ομάδα ενόψει της συμμετοχής στο παγκόσμιο κύπελλο του 2023. «Δεν θα παίξει ο Α», «δεν θα συμμετέχει ο Β» και πάει λέγοντας. Μπορεί να κάνει κάτι η ΕΟΚ για τη λύση αυτού του προβλήματος; Μόνη της μάλλον όχι.
Από την πλευρά της η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης, όσο μπορώ να εκτιμήσω, έχει βελτιώσει τα παροχές της προς την Ομάδα. Τα «πέτρινα» χρόνια των επιτυχιών είχαμε ένα γιατρό, ένα φυσιοθεραπευτή, πετούσαμε με αεροπλάνα της γραμμής σε οικονομική θέση, μέναμε σε ξενοδοχεία μεσαίας κατηγορίας κλπ. Σήμερα υπάρχει staff γιατρών, φυσιοθεραπευτών, η Ομάδα πετά με αεροπλάνο του χορηγού κλπ. Όμως δεν μπορεί να ελέγξει τη συμμετοχή των αθλητών.
Η τοποθέτηση του προέδρου «θέλει πολύ να αγωνισθεί ο Γιάννης αλλά…», κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν βοηθά την ομάδα. Ο πρόεδρος πρέπει να είναι σαφής: «Γιάννη, θα σε παρακαλούσα πολύ να οριοθετήσεις ακριβώς ΑΝ, πότε και με ποιον τρόπο θα ενταχθείς στην ομάδα».
Από το 1987 (χρυσό στο Πανευρωπαϊκό) το ενδιαφέρον του κοινού σε σχέση με την Ομάδα έχει πάει στα ύψη. Αυτό δεν αντανακλά και στην άποψη των παικτών. Οφείλουμε να εξηγήσουμε τους πιθανούς λόγους που αυτό συμβαίνει.
Μέχρι τα 26-27 τους χρόνια οι αθλητές δεν απουσιάζουν από καμία πρόσκληση της Εθνικής (παίδες, έφηβοι, άνδρες). Γιατί; Προφανώς θέλουν να κτίσουν το «βιογραφικό» τους και με διεθνή παιχνίδια. Αυτό αντανακλά σε υψηλότερα συμβόλαια. Ως εκ τούτου, λογικά οφείλουν και αυτοί στην Εθνική που τους βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση. Άρα δεν ισχύει το «δεν έλειψε ποτέ μέχρι σήμερα».
Όταν το κασέ επιτευχθεί τότε σκέφτονται τις διακοπές τους και πως θα περάσουν καλύτερα με τα χρήματα που κερδίζουν από τα συμβόλαια τους. Πρόσφατο παράδειγμα ο Νίκολα Γιόκιτς που δήλωσε ότι φέτος δεν θα μετάσχει στην εθνική Σερβίας. Ενίοτε αρχίζει και διελκυστίνδα, όπως και οι απείρου κάλλους συνομιλίες με τον προπονητή. «Κόψε με», «φύγε μόνος σου» κλπ. Ή δηλώνει τραυματίας και ας μην έχει δει κανείς, ούτε οι γιατροί που, πως, πότε έγινε αυτό. Ή καταφεύγει σε σχετικές παρεκτροπές από το πρόγραμμα. Πρόσφατα, οι δηλώσεις «θέλω να ξεκουραστώ» ή «ήμουν τραυματίας πριν τρεις μήνες και θέλω να αποκατασταθώ» (αν και την ίδια ώρα γυρίζω όλο τον κόσμο ιδιωτικά…) είναι αρκετά ελαφριές δηλώσεις που όμως αναπαράγονται από τον τύπο χωρίς σχετική κριτική. Γιατί;
Σε συνέντευξη μου (20/9/2022, makthes.gr) αμέσως μετά το Πανευρωπαϊκό του 2022 αναφέρθηκα, ως μάντης κακών ή ως έχων την εμπειρία και την απλή λογική, στα δύο προβλήματα που ανέκυψαν τώρα. Μεταφέρω mot a mot:
Α) «Η βούληση του Γιάννη να συνεχίσει στην Εθνική είναι σαφής και μακάρι να είναι πάντα παρών. Δεν θυμάμαι όμως άλλον σταρ του ΝΒΑ, πλην του Νοβίτσκι, που ήταν πάντα στη διάθεση της εθνικής ομάδας»
Β) «Η ομάδα χρειάζεται πάντως κι άλλους παίκτες, δεδομένου ότι 2-3 από αυτούς που έπαιζαν μέχρι τώρα θα σταματήσουν. Έχουμε εναλλακτικές και ποιες είναι αυτές; Ποιοι είναι οι παίκτες που έρχονται από πίσω;».
Στην πρόσφατη ιστορία της Εθνικής υπήρξαν και αθλητές που έπαιξαν μέχρι και τη στιγμή που εγκατέλειψαν οριστικά τα γήπεδα (Γιαννάκης, Μπουρούσης). Σε αυτούς αξίζει τιμή, που όμως δεν «εισέπραξαν». Στα διεθνή πεπραγμένα ο Νοβίτσκι έπαιξε μέχρι τα 38 για τη Γερμανία, ο Τζινόμπιλι μέχρι τα 39 για την Αργεντινή, ο Γκασόλ μέχρι τα 41 του για την Ισπανία!
Στο δια ταύτα: τι μπορεί να γίνει; Τρεις σκέψεις μου περνούν από το μυαλό.
Α) η ΕΟΚ, οι ΚΑΕ και ο ΕΣΑΚΕ να συμφωνήσουν ότι θα υπάρχει στο συμβόλαιο κάθε παίκτη, ως λόγος ακύρωσης ισχύος του, η άρνηση για οποιονδήποτε λόγο να προσφέρει στην Εθνική. Ελάχιστη έως μηδενική πιθανότητα να γίνει
Β) να «αποδεχθούν» οι φίλαθλοι, με τη βοήθεια του Τύπου, ότι δυνατότητές μας είναι έτσι μέτριες και να περιοριστούν οι ελπίδες και οι απογοητεύσεις και
Γ) επίσημη ανακοίνωση της ΕΟΚ ότι το 32ο ή 33ο έτος ηλικίας των αθλητών είναι το καταληκτικό για τη συμμετοχή στην Εθνική. Άρα θα γίνεται και ο κατάλληλος προγραμματισμός με βάση τα πραγματικά δεδομένα και όχι «το θα παίξει, δεν θα παίξει». Φυσικά είναι αυτονόητο αν κάποιος θέλει να συνεχίσει και κρίνεται κατάλληλος γι’ αυτό θα μπορεί να το κάνει. Εδώ έχουμε το παράδειγμα του Γιούλ (στα 36) και του Ρούντι Φερνάντεθ (στα 38) που μετέχουν στην εθνική Ισπανίας και βοηθούν περίπου 10’ στους αγώνες αν χρειασθεί και να συγκρίνουμε με τις αποφάσεις των Σλούκα και Καλάθη.
Συμπερασματικά, επειδή τίποτε από αυτά δεν θα γίνει, κάτι που είναι σχεδόν βέβαιο, ας αποφασίσει ο Τύπος να ασκεί πραγματική και όχι φιλική κριτική στους «αρνητές». Γιατί ο Μέσι και ο Ρονάλντο εξακολουθούν να παίζουν μέχρι τα 36 και τα 38, αντιστοίχως; Λιγότερο κουρασμένοι είναι αυτοί; Ποιο κεφάλαιο της επιστήμης λέει ότι αν καθίσεις π.χ. τρεις μήνες θα έχεις περισσότερες δυνάμεις τους επόμενους οκτώ; Μάλλον το αντίθετο ισχύει αλλά δεν είναι επί του παρόντος.
Να περνάτε καλά.
Ε.Κ.”
Διαβάστε επίσης
Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου στο Eurohoops: Γιατί “Ναι” στο διαβατήριο του Ουόκαπ