Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Η μεγάλη γιορτή του παγκόσμιου μπάσκετ επιστρέφει μετά από αναμονή πέντε ετών, με τη Κίνα να φιλοξενεί το Μουντομπάσκετ, για πρώτη φορά και τρίτη συνολικά στην Ασία.
Στους ομίλους του φετινού τουρνουά θα δούμε 32 ομάδες και όχι 24, όπως είχαμε συνηθίσει από το 2006. Οι συμμετέχουσες ομάδες χωρίζονται ανά τέσσερις σε κάθε όμιλο και οι δύο πρώτοι περνούν στην επόμενη φάση, μπαίνοντας και πάλι σε ομίλους με τις δύο πρώτες ομάδες από άλλον όμιλο.
Το Eurohoops γυρίζει τον χρόνο στο 1960, όταν όλα ξεκίνησαν και παρουσιάζει τις χώρες, που έχουν φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ θυμίζει και τις Εθνικές με τα περισσότερα μετάλλια!
Σχεδόν… αποκλειστικά στη Λατινική Αμερική για 32 χρόνια!
Με μόλις 10 ομάδες ξεκίνησε το 1950 η διοργάνωση. Η Αργεντινή ήταν η πρώτη οικοδέσποινα και μόλις μία από τις τρεις που έφτασαν στη κορυφή, ενώ φιλοξένησαν το Κύπελλο. Η Βραζιλία το 1954 ήταν η επόμενη, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο, ενώ το 1959 η Χιλή πήρε το χάλκινο μετάλλιο, όντας η οικοδέσποινα χώρα της διοργάνωσης. 1963 και η Βραζιλία είναι και πάλι η ”τυχερή”. Αυτή ήταν και η δεύτερη συνεχόμενη πορεία της ”Σελεσάο” μέχρι τη κορυφή, έχοντας ήδη φτάσει στα 3 μετάλλια, μέσα σε 13 χρόνια.
Το 1967 ήταν η σειρά της Ουρουγουάης, με τις ομάδες να μένουν σταθερά στις 13 ομάδες. Η Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε τη πορεία της προς τις επιτυχίες, κερδίζοντας στον τελικό το μεγάλο αντίπαλο δέος της, τη Γιουγκοσλαβία. Έπρεπε να φτάσουμε στο 1970 για να δούμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ευρώπη. Η Γιουγκοσλαβία κατέκτησε τη κορυφή και παρά την έντονη συμμετοχή των Εθνικών της Γηραιάς ηπείρου, το τουρνουά επέστρεψε στη Λατινική Αμερική και το Πουέρτο Ρίκο (1974). Η κόντρα Σοβιετικής Ένωσης-Γιουγκοσλαβίας συνεχίστηκε, με τη πρώτη να πανηγυρίζει στο φινάλε.
Το 1978, έχουμε για πρώτη φορά διοργανώτρια χώρα από την Ασία. Στις Φιλιππίνες, συγκεντρώθηκαν οι 14 καλύτερες ομάδες του κόσμου, με τον τελικό να μην αλλάζει, όχι όμως και ο νικητής. Οι Γιουγκοσλάβοι έγιναν ”χρυσοί”, με την… εκδίκηση των Σοβιετικών, έστω και έμμεση, να έρχεται στη Κολομβία το 1982, όταν και επέστρεψαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου.
Ευρώπη και Αμερική μονοπώλησαν μέχρι το 2002
Η Ισπανία μπήκε στο ”παιχνίδι” των διοργανώσεων το 1986 και αυτή ήταν η πρώτη φορά που είδαμε 24 ομάδες και τους Αμερικανούς στη κορυφή. Ο αριθμός των ομάδων επέστρεψε σε 16, μέχρι και το 2002. Το 1990 στην Αργεντινή, θα δούμε για τελευταία φορά σε τελικό Σοβιετικούς και Γιουγκοσλάβους, με τη μορφή αυτή. Οι δεύτεροι κέρδισαν εύκολα το τρίτο χρυσό τους.
Η βόρεια Αμερική θα έχει τη τιμητική της το 1995, με τον Καναδά. Η κυριαρχία της Αμερικής ξεκίνησε και επίσημα, με το ΝΒΑ να στέλνει πλέον παίκτες στην Εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Αποτέλεσμα, ο MVP Σακίλ Ο’Νιλ και η παρέα του να φτάσουν άνετα στο πρώτο σκαλί του βάθρου.
Το έτος 1998 ήταν σημαδιακό για το ελληνικό μπάσκετ. Η μεγάλη διοργάνωση της FIBA ταξίδεψε μέχρι τη χώρα μας, με την Εθνική να φτάνει για δεύτερη συνεχόμενη φορά μέχρι τη τέταρτη θέση. Όσο για τον νικητή, αυτός ήταν η Γιουγκοσλαβία, η οποία αντιμετώπισε για πρώτη φορά τη Ρωσία, σε μία διαφορετική έκδοση της κόντρας με τη πρώην Σοβιετική Ένωση.
Η άνοδος της Αμερικής έφερε και την διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην χώρα το 2002. Και μάλλον βγήκε… ξινό στις ΗΠΑ, αν κρίνουμε από την ήττα στα προημιτελικά από την Αργεντινή. Η τελευταία δεν κατάφερε πάντως να κατακτήσει το δεύτερο χρυσό της, με τους Γιουγκοσλάβους να είναι αυτοί που παρέμειναν στη κορυφή, πριν έρθει το τέλος της Εθνικής κάτω από αυτό το όνομα και σύνθεση.