Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλη Εθνική ομάδα να έχει πετύχει τόσες πολλές ανατροπές στην ιστορία της. Τόσα πολλά καλάθια νίκης που έστελναν κατά καιρούς στο καναβάτσο μεγάλους ή ασθενέστερους αντιπάλους. Λες και το κάναμε επίτηδες. Να κρατάμε το μύθο της “αρνείται να πεθάνει” ομάδας μέχρι και τις μέρες μας.
Έχει μπει στο dna μας αυτό το μπασκετικό “μαρτύριο” που σχεδόν πάντα βρίσκει νικητές εμάς. Από το 1987 ως ακόμα και φέτος στα προκριματικά του Μουντομπάσκετ, η Εθνική μας ομάδα έχει πετύχει ένα σωρό τέτοια σουτ που εκτόξευσαν τους σφυγμούς όλων μας (κι εμείς φίλαθλοι μαζί σας είμαστε) στους 150 και χρειαστήκαμε ώρες για να συνέλθουμε.
Καμπούρης, Φάνης, Φασούλας, Αλβέρτης, Χαρίσης, Ζήσης Παπαλουκάς, Σπανούλης, Αθηναίου, Παπανικολάου και φυσικά ο… βάλτο αγόρι μου Δημήτρης Διαμαντίδης.
Αυτά σκεφτήκαμε. Αυτά είναι που μας έμειναν στη μνήμη. Κρίθηκαν μετάλλια, νίκες επικού χαρακτήρα, προκρίσεις που σκόρπισαν ενθουσιασμό, αθλητική ηδονή, ευδαιμονία.
Έχετε την… ψυχραιμία να τα δείτε; Να τα θυμηθείτε; Η τρίχα… κάγκελο και πάμε να τα ζήσουμε για μία ακόμα φορά ενόψει της έναρξης του Μουντομπάσκετ (σ.σ. μιλάμε για σουτ σε όλες τις διοργανώσεις κι όχι μόνο στο Παγκόσμιο βεβαίως).
Αργύρης Καμπούρης 1987
“Η μπάλα στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα”. Η φωνή ανήκει φυσικά στον αείμνηστο Φίλιππο Συρίγο. Μένουν τέσσερα δεύτερα για να τελειώσει το έπος του τελικού στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1987. Ο άσος του Ολυμπιακού έχει κερδίσει δύο βολές στο τέλος της παράτασης. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει φτάσει ως το κέντρο και του φωνάζει. “Βάλτες και τις δύο”. Πιο… κουλ βολές δεν έχουμε δει. Άγγιχτες που λέγαμε οι παλιότεροι. Το σκορ στο 103-101, το ΣΕΦ σαν ηφαίστειο εκρηγνύεται και η Ελλάδα κατακτάει το χρυσό μετάλλιο…
Φάνης Χριστοδούλου 1989
Δύο χρόνια αργότερα πάμε στο Ζάγκρεμπ για να υπερασπιστούμε τον τίτλο μας. Όλοι μας θεωρούσαν χαμένους παρά τους “παπάδες” που εξακολουθούσε κι έκανε ο Νίκος Γκάλης. Και ναι. Φτάνουμε στον ημιτελικό κι έχουμε μπροστά ξανά τους Σοβιετικούς.
Περίπου ένα λεπτό πριν το τέλος και με το σκορ εις βάρος μας στο -2, ο Γκάλης διασχίζει το γήπεδο, παίρνει την μπέιζ λάιν, πατάει τη γραμμή (σόρι, αλλά… ας το έβλεπαν) και δίνει στον Φάνη Χριστοδούλου. Αυτός κάνει μία έξοδο προς το τρίποντο και σουτάρει. Την ώρα που φεύγει η μπάλα από τα χέρια του, ο “Γκάγκστερ” έχει σηκώσει τα χέρια του ψηλά πανηγυρίζοντας. Ε, ναι. Το τρίποντο μπήκε και εμείς περάσαμε πάλι στον τελικό, κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο.
Επτά αξέχαστα καλάθια (1993, 2001, 2003, 2005, 2006, 2007 εις διπλούν)
Από το 1993 ως το 2007 η Εθνική μας ομάδα κατάφερε να πετύχει επτά, ναι επτά, μπάζερ μπίτερ ή clutch σουτ όπως ονομάζουν οι Αμερικανοί τα καλάθια που κρίνουν μία αναμέτρηση.
- Ελλάδα-Γαλλία 1993: Στα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας παίζουμε στον προημιτελικό με τη Γαλλία. Ο Κώστας Παταβούκας ισοφαρίζει το ματς αλλά αστοχεί στη δεύτερη βολή. Σαν από μηχανής θεός όμως, ο Παναγιώτης Φασούλας παίρνει το επιθετικό ριμπάουντ και σκοράρει για τη νίκη, προκαλώντας σεισμό στην εξέδρα, κατάμεστη από Έλληνες ομογενείς. Ο υπογράφων το θεωρεί το καλύτερο του και δεν είναι παράδοξο αφού το παρακολουθούσε από το ΚΨΜ στη μονάδα που υπηρετούσε στη Λάρισα.
- Ελλάδα-Ιταλία 2001: Η σειρά του Φραγκίσκου Αλβέρτη να βάλει ένα μπάζερ μπίτερ και το έκανε κατά της Ιταλίας στο Ευρωμπάσκετ του 2001 στην πρώτη φάση. Ο Παπαλουκάς έπιασε…στον ύπνο την αντίπαλη άμυνα και “μπαμ”.
- Ελλάδα-Κροατία 2003: Στη Σουηδία οι χιλιάδες μετανάστες μας πανηγύρισαν με την ψυχή τους το γκολ φάουλ του Χρήστου Χαρίση που μας έδωσε τη νίκη στην πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ. Δυστυχώς στο χιαστί δεν τα καταφέραμε, αλλά μας έμεινε εκείνη η φάση.
- Ελλάδα-Γαλλία 2005: Βάλτο αγόρι μου. Τι; Θέλετε και περιγραφή; Ε, όποιος δεν το θυμάται ή δεν το ξέρει, μπορεί να… αυτοεξοριστεί από το σάιτ (αστειευόμαστε φίλοι…)
- Ελλάδα-Αυστραλία 2006: Ένα χρόνο μετά στο επικό μας Παγκόσμιο της Ιαπωνίας, η Αυστραλία δεν ρώτησε τους Γάλλους. Δεν ήξεραν; Στο -3 με 20” πριν το τέλος, ο Αντώνης Φώτσης ισοφαρίζει αφού οι “Μπούμερς” δεν μας έκαναν φάουλ. Ο Παπαλουκάς έκλεψε την μπάλα, ο Διαμαντίδης την πέρασε στον Νίκο Ζήση και … “χλατς”.
- Ελλάδα-Σλοβενία 2007: Η ανατροπή της ζωής μας. Χάναμε με 18, χάναμε με 11 δύο λεπτά πριν το τέλος και με επτά ένα λεπτό πριν ακουστεί η κόρνα. Ο Παπαλουκάς και πάλι κάνει την υπερπροσπάθεια μαζί με τον Ζήση, γυρνάμε το παιχνίδι κι ο πρώτος με ένα λέι απ ολοκληρώνει το απίστευτο “comeback”.
- Ελλάδα-Κροατία 2007: Ίδιο τουρνουά. Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας κι ο Βασίλης Σπανούλης γράφει τον επίλογο πάλι κατά της Κροατίας, με ένα τρίποντο στην εκπνοή αφού… σαβούρδιασε (sic) πρώτα τον Πλάνινιτς στο παρκέ.