Του Λευτέρη Μούτη
«Παρθενογένεση» δεν υπάρχει. Ούτε στην τέχνη, ούτε στον αθλητισμό, ούτε στην πολιτική… Επειδή, αν έχεις ένα παράδειγμα ιδανικού πειράματος (το οποίο ταιριάζει 100% στην περίπτωση σου) υπάρχει κανείς λόγος να χάνεις χρόνο;
Μετά το πρώτο παιχνίδι εναντίον του Παναθηναϊκό, ο Ντέιβιντ Μπλατ προσπαθούσε να βρει τρόπο να ανακάμψει το ηθικό των παικτών του μετά τα όσα… δεν έκαναν στο παρκέ. Και σκέφτηκε να ακολουθήσει ότι έκανε ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι πέρυσι μετά την πανωλεθρία της Σιένα από τον Ολυμπιακό (και την ήττα με 48 πόντους διαφορά): αρχικά, απαγόρευσε σε όλους τους παίκτες του να μιλήσουν πριν το δεύτερο ματς. Δεύτερον, ακύρωσε την προπόνηση της ομάδας του στο ΣΕΦ (και εν τέλει τους γύμνασε στο κλειστό του Αιγάλεω). Τρίτον, υπενθύμισε στους παίκτες του ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Εχασαν ένα παιχνίδι, αλλά όχι… τον πόλεμο (την πρόκριση δηλαδή, στο φάιναλ φορ).
Έτσι, την Τρίτη αργά το βράδυ, ο Μπλατ κράτησε τους παίκτες του στα αποδυτήρια για περίπου 20 λεπτά –στα οποία τους εξήγησε πόσο άσχημα έπαιξαν, αλλά και πως μπορούν να σώσουν την τιμή αυτών και της ομάδας τους –να παίξουν δηλαδή πολύ καλά τη Πέμπτη στο δεύτερο αγώνα. Έστειλε μόνο έναν παίκτη να μιλήσεις τους δημοσιογράφους και αρνήθηκε ευγενικά να προπονηθούν οι παίκτες του στο ΟΑΚΑ την Τετάρτη. Επέλεξε και πάλι το κλειστό των Ιλισίων, όπου είχε κάνει και την προπόνηση της Κυριακής.
Πέρσι, ο Πιανιτζιάνι κατάφερε να οδηγήσει την Σιένα στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης μέσω αυτής της μεθόδου. Θα καταφέρει ο Ντέιβιντ Μπλατ να φθάσει στο ίδιο αποτέλεσμα επίσης; Ή θα αποδειχθεί και πάλι ότι ο Κάρολος Μαρξ ήταν σωστός όταν έλεγε ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα, είτε ως τραγωδία;»