Tης Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Όταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποχωρούσε από το ΟΑΚΑ το καλοκαίρι του 2012, ακόμα και ο πλέον δύσπιστος φίλαθλος του Παναθηναϊκού θα θεωρούσε υπερβολικό όποιον έλεγε πως εν έτει 2021, η ομάδα του θα βρισκόταν ακόμα σε αναζήτηση προπονητή ικανού να συνεχίσει την βαριά κληρονομιά του Σέρβου.
Εννέα χρόνια, οκτώ θητείες μόνιμων και τέσσερις προσωρινών μετά, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί ακόμα να βρεθεί σε ένα Final Four στην μετά-Ζοτς εποχή, μάταια όμως.
Ο -με διαφορά- πιο πετυχημένος τεχνικός στην ιστορία του τμήματος, ανέλαβε τα ηνία του Παναθηναϊκού το 1999 και μέσα σε 13 χρόνια πρόλαβε να κατακτήσει πέντε ευρωπαϊκά τρόπαια και 11 πρωταθλήματα. Κατάφερε με τον Δημήτρη Ιτούδη στον πλάι του να χτίσει μια σύγχρονη… δυναστεία, αποχωρώντας το 2012, μετά την τέταρτη θέση στο Final Four της Κωνσταντινούπολης, αλλά και την ήττα στους τελικούς από τον Ολυμπιακό του Ίβκοβιτς.
Με αφορμή την πρόσληψη του Δημήτρη Πρίφτη από το ”τριφύλλι” και το πέρασμα μεγάλων ονομάτων από τον πάγκο του Παναθηναϊκού αυτή την περίοδο, μνημονεύουμε τα πεπραγμένα όλων των κόουτς που κάθισαν στον πάγκο του τριφυλλιού από το καλοκαίρι του 2012 στη… μετά-Ζοτς εποχή!
Αργύρης Πεδουλάκης 2012-2014 (αντικαταστάθηκε από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη)
Ο κλήρος έμελλε να πέσει σε ελληνικά χέρια. Ο Αργύρης Πεδουλάκης ανέλαβε το επίπονο έργο της διαδοχής του πιο πετυχημένου προπονητή στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Με ανανεωμένο ρόστερ, χαμηλότερων κυβικών, ο Έλληνας τεχνικός επιτυγχάνει αξιόλογα επιτεύγματα. Παρά το γεγονός πως περνάει στο.. νήμα από την regular season της Euroleague (6-4 ρεκόρ), καταφέρνει να πάρει ένα εισιτήριο για τα προημιτελικά (9-5 ρεκόρ στο Top-16), όπου περιμένει η Μπαρτσελόνα.
Οι “πράσινοι” φτάνουν μια ανάσα από την τρίτη σερί παρουσία τους σε Final Four, όμως η καθοριστική ήττα στο ΟΑΚΑ με 60-70, στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς, φέρνει τούμπα της ισορροπίες. Οι Καταλανοί γλυτώνουν τον αποκλεισμό και εν τέλει προκρίνονται με 3-2, ρίχνοντας στο καλάθι των “αχρήστων” την μυθική εμφάνιση του Δημήτρη Διαμαντίδη στο break της ελληνικής ομάδας στο δεύτερο ματς.
Εντός συνόρων βέβαια, το τέλος ήταν αίσιο. Παρότι ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος πίσω από τον Ολυμπιακό (22-4, έναντι του 25-1 του αιώνιου αντιπάλου), οι τελικοί αποδείχθηκαν παράσταση για έναν… συν τη βία. Εκμεταλλευόμενη την κόπωση του δις πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός καθαρίζει την σειρά με… “σκούπα”, παρότι το τρίτο παιχνίδι της σειράς στο Σ.Ε.Φ. μένει στην ιστορία λόγω θλιβερών επεισοδίων. Αυτός ήταν ο δεύτερος εγχώριος τίτλος της χρονιάς, μετά την κατάκτηση του κυπέλλου, πάλι κόντρα στον Ολυμπιακό (81-78).
Η γλυκιά γεύση στο φινάλε της χρονιάς άφηνε υποσχέσεις για ανάλογη συνέχεια, η οποία όμως δεν στέφθηκε με παρόμοιες δάφνες. Παρά την μετριότατη εικόνα, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να περάσει στο Top-16 με 5 νίκες σε 10 ματς. Εκεί, η… γκρίνια συσσωρεύτηκε και μετά από την εντός έδρας ήττα από την Λαμποράλ (61-68) στις 7 Μαρτίου, ήρθε το επίσημο διαζύγιο, με την ομάδα να μετρά τέσσερις νίκες σε εννέα αγώνες για το Top-16 αλλά και ένα κύπελλο, κερδίζοντας στον τελικό τον Άρη (90-53).
Τα ηνία του συλλόγου ανήλθαν στον Φραγκίσκο Αλβέρτη, ο οποίος οδήγησε τον Παναθηναϊκό ξανά στα Playoffs, όπου και χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας (3-2).
Όσον αφορά όμως τα του οίκου μας, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο, το “τριφύλλι” βρέθηκε με την πλατη στον τοίχο, μετά το break των Πειραιωτών στο τρίτο παιχνίδι της σειράς. Παρά το ντεσαβαντάζ έδρας και μομεντουμ, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ισοφαρήσει την σειρά μέσα στο Φάληρο, προτού στεφθεί πρωταθλητής στο ΟΑΚΑ, όπου και έκανε το… χρέος του.