Tου Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ο Μπάιρον Σκοτ ίσως να μην έχει μέχρι και σήμερα την αναγνώριση που έλαβε ο Ντομινίκ Ουίλκινς ως κορυφαίος ξένος παίκτης στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Σίγουρα ο «Human Highlight Film» βρίσκεται πρώτος στις καρδιές των «πρασίνων», αφού οδήγησε τον Παναθηναϊκό στον πρώτο από τους έξι ευρωπαϊκούς του τίτλους το 1996. Πιο αναγνωρισμένος από τον «Βύρωνα», με περισσότερες ατομικές διακρίσεις, σούπερ θεαματικός και μεγαλύτερο όνομα.
Δεν είχε κερδίσει, όμως, ούτε έναν τίτλο του ΝΒΑ ερχόμενος στην Ελλάδα. Ο Μπάιρον Σκοτ όμως; Τρεις παρακαλώ. Κι όχι ως ρολίστας, όχι ως 8ος-9ος παίκτης, αλλά ως βασικό μέλος της ίσως μεγαλύτερης ομάδας που εμφάνισαν ποτέ οι Λέικερς, αυτήν του «show time” της δεκαετίας του ’80 με τους Μάτζικ Τζόνσον, Καρίμ Αμντούλ Τζαμπάρ μεταξύ άλλων αστέρων στη σύνθεση τους.
Ο Μάτζικ ξεκινούσε στον «άσο», ο Καρίμ ήταν το πεντάρι, ο Τζέιμς Ουόρθι ήταν ο βασικός στα φόργουορντ και πενταδάτος σούτινγκ γκαρντ… ο Μπάιρον Σκοτ. Μαζί τους βρίσκονταν το περισσότερο διάστημα ο «Iron Man», Έι Σι Γκριν, ο Μάικαλ Κούπερ κι άλλοι με μικρότερο ή μεγαλύτερο ρόλο ανάλογα το ρόστερ.
Ο Μπάιρον, όμως, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των Λέικερς τότε. Έπαιξε βασικός σε όλα πλην 61 αγώνων από τα 767 με τους Λέικερς (!) και σε 122 στα πλέι οφ! Δεν ξεκίνησε στη βασική πεντάδα μόνο στα 20 πρώτα του ματς στην postseason με τους Λέικερς το 1984, στη ρούκι χρονιά του όμως…
Για τέτοιον παίκτη μιλάμε. Ο Μπάιρον Σκοτ επιλέχθηκε στο Νο4 του ντραφτ του 1984 από τους Σαν Ντιέγκο Κλίπερς, που τον έστειλαν στους μετέπειτα συμπολίτες τους (από το 1985), Λέικερς, για τον πολύ καλό πόιντ γκαρντ, Νορμ Νίξον που επίσης κατέκτησε τίτλους (2) με τους Λέικερς. Παρένθεση: αυτόν τον είδαμε επίσης στην Ευρώπη το 1989, με την ισχυρή τότε Σκαβολίνι Πέζαρο.
Ο Σκοτ περίμενε τρία χρόνια για να γίνει 100% βασικός σούτινγκ γκαρντ, αφού τα τρία πρώτα ήταν τα μοναδικά που τον συναντούσαμε και ως έκτο παίκτη. Κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1985 σκοράροντας ο ίδιος 16.0 πόντους στην κανονική διάρκεια και 16,9 στα πλέι οφ.
Πήρε ακόμα δύο τίτλους με τους Λέικερς, το 1987 και το 1988. Σε αυτήν την τελευταία μάλιστα σεζόν, ο μετέπειτα παίκτης του Παναθηναϊκού έβαζε 21,7 πόντους στη regular season και 19,6 στα πλέι οφ! Ήταν ο πρώτος σκόρερ των Λέικερς πάνω από τον Μάτζικ και τους υπόλοιπους! Τι άλλα διαπιστευτήρια να έχει άραγε στο βιογραφικό του;
Στη συνέχεια έπαιξε στην Ιντιάνα, στο Βανκούβερ ως ρολίστας και το 1996-97 επέστρεψε στους Λέικερς για τελευταία φορά στην καριέρα του ως παίκτης του ΝΒΑ σε ηλικία 36 ετών.
Σε ένα παράλληλο μπασκετικό σύμπαν, στην Ελλάδα, το μπάσκετ λατρευόταν στα τέλη των ’80ς μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987 και σε ολόκληρη τη δεκαετία του ’90 και του ’00.
Ο Ολυμπιακός διαδέχτηκε τον Άρη και από το 1993 ως το 1997 κατέκτησε πέντε σερί πρωταθλήματα με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο του στα τέσσερα και τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς στο τελευταίο.
Ο Παύλος κι ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχαν ξοδέψει δισεκατομμύρια δραχμές για να κάνουν τον Παναθηναϊκό πρώτο στην Ελλάδα, αλλά … πρόλαβαν τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη (1996), όταν έριξαν τα… τσιμέντα με την υπογραφή του Ντομινίκ Ουίλκινς.
Στην Ελλάδα όμως… τίποτα. Το καλοκαίρι του 1997 υπέγραψαν τον Λευτέρη Σούμποτιτς για προπονητή με νωπή την κατάκτηση του Κόρατς με τον Άρη στον επικό διπλό τελικό με την Τόφας.
Το μεγάλο όνομα λόγω της ευρωπαϊκής του πορείας και καταξίωσης που έφερε τότε ο Παύλος ήταν φυσικά ο Ντίνο Ράτζα. Όχι μεγαλύτερο σε ιστορία από αυτό του Μπάιρον Σκοτ.
Ο Ντίνο όμως βρισκόταν στο «prime» της καριέρας του στο ΝΒΑ με τους Σέλτικς αλλά επειδή του έκαναν… κόνξες, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη όπου δοξάστηκε με τη Γιουγκοπλάστικα με την οποία κατέκτησε τις δύο από τρεις (1989, 1990) Ευρωλίγκες της.
Ο Μπάιρον Σκοτ δεν είχε παίξει ποτέ του εκτός Ευρώπης. Το έκανε για τον Παναθηναϊκό, μιμούμενος τον Ντομινίκ Ουίλκινς, μεγάλο του αντίπαλο στο ΝΒΑ και προφανώς ζηλεύοντας το χρήμα και τη δόξα που έταζε η οικογένεια Γιαννακόπουλου.
Το φαντάζεστε; Ένας βασικός παίκτης των 33-35 λεπτών στους μεγαλύτερους Λέικερς όλων των εποχών, έρχεται στη χώρα μας για να παίξει στον Παναθηναϊκό. Έστω και σε ηλικία 37 ετών, ο Μπάιρον Σκοτ ήταν … απλά ο Μπάιρον Σκοτ. Όταν ήρθε στο αεροδρόμιο (τότε άλλωστε ήταν ακόμα πιο έντονες οι “υποδοχές”) έγινε ο… κακός χαμός.
Ο Παναθηναϊκός ήθελε να γκρεμίσει τον Ολυμπιακό κι αυτό το δίδυμο ξένων ήταν απαράμιλλο. Ο Σκοτ απέδειξε και στην Ελλάδα την κλάση του, έστω και σε προχωρημένη μπασκετική ηλικία αφού είχε φτάσει πλέον στα 37 του χρόνια.
Με μέσο όρο στους 17,6 πόντους, ο Μπάιρον Σκοτ έπαιζε … καραβασικός στον Παναθηναϊκό, με μέσο όρο συμμετοχής στα 33 λεπτά, σε ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, με τον Ολυμπιακό βασικό αντίπαλο, αλλά κι έναν ισχυρό ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Πανιώνιο, τον Άρη και πάει λέγοντας.
Ο Παναθηναϊκός έφτασε στον τελικό του πρωταθλήματος του 1998, αλλά αντίπαλος του δεν ήταν ο Ολυμπιακός. Ο Πέτζα Στογιάκοβιτς έριξε τους “ερυθρόλευκους” στο καναβάτσο μέσα στο ΣΕΦ με το μυθικό του τρίποντο στην εκπνοή, ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε τη δουλειά και πέρασε στον τελικό για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό. Αργότερα τo καλοκαίρι εκείνο, ο “Πέτζα” πήρε τα μπογαλάκια του και πήγε στο ΝΒΑ, όπου διέπρεψε με τους Σακραμέντο Κινγκς, αλλά κατέκτησε το πρωτάθλημα με τους Μάβερικς το 2011 ως ρολίστας. Διαφορετική ιστορία αυτή όμως…
Η σειρά Παναθηναϊκού-ΠΑΟΚ ήταν κάτι παραπάνω από συναρπαστική. Οι δύο ομάδες έφτασαν στο 2-2 και το τελευταίο ματς έγινε στο ΟΑΚΑ, καθώς οι “πράσινοι” είχαν το αβαντάζ της έδρας. Ο Παναθηναϊκός νίκησε με 68-58 και κορυφαίος παίκτης ήταν… καλά μαντεύετε, ο Μπάιρον Σκοτ!
Ο “Βύρωνας” πέτυχε 23 πόντους και ήταν ο MVP του τελικού αυτού αγώνα, κλείνοντας την υπέρλαμπρη καριέρα του ως παίκτης με ακόμα ένα πρωτάθλημα, το τέταρτο στο σύνολο.
Ο Σκοτ ήταν εκεί, ένας μεγάλος πρωταγωνιστής όταν ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε την κυριαρχία του από το 1998 ως τις μέρες μας. Μόνο η ΑΕΚ το 2002, ο Ολυμπιακός το 2012, 2015 και 2016 κατάφεραν να σταματήσουν αυτό που ο Μπάιρον Σκοτ, ο Ντίνο Ράτζα, οι Αλβέρτης-Οικονόμου επίσης, ξεκίνησαν πριν από 23 χρόνια…
ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ
Αμέσως μετά το φινάλε της καριέρας του, ο Μπάιρον Σκοτ ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα ως ασίσταντ στους Σακραμέντο Κινγκς και το 2000 ανέλαβε τους Νετς, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια.
Ακολούθησε μία πετυχημένη πενταετία στους Χόρνετς και μάλιστα το 2008 αναδείχτηκε προπονητής της χρονιάς στο ΝΒΑ! Μεταξύ 2010 και 2013 πήγε στους Καβαλίερς και μάλιστα ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν ο ΛεΜπρόν Τζέιμς αποφασίσει να “πάρει τα ταλέντα του στο Μαϊάμι“. Ουπς. Άτυχη στιγμή ήταν αυτή για τον Σκοτ που φυσικά παρέλαβε μία ομάδα χωρίς τον κορυφαίος σούπερ σταρ του ΝΒΑ και δεν μπόρεσε να την κρατήσει ζωντανή.
Το 2014 επέστρεψε στους αγαπημένους του Λέικερς, αλλά εκεί και αν ήταν χάλια τα πράγματα. Οι Λέικερς έκαναν “rebuilding” με τον Κόμπι Μπράιαντ στα τελευταία του μπασκετικά χρόνια. Το 2015 είχε ρεκόρ 21-61 και η επόμενη σεζόν ήταν απλά μία… περιοδεία για τον αποχαιρετισμό του Κόμπι.
Οι Λέικερς έκαναν το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία τους με 17-65 και το μόνο που θα μείνει στον Σκοτ είναι ότι βρισκόταν εκεί στο “αντίο” του Κόμπι. Από τότε δεν βρήκε δουλειά ξανά…
