Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Μπορεί στα πρώτα του Final Four στα τέλη των 80’s ο Άρης να μην κατάφερε να κατακτήσει την πολυπόθητη Ευρωλίγκα, όμως σαν σήμερα το 1993 στο Τορίνο κέρδισε το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Με προπονητή τον Σβι Σερφ και πρωταγωνιστές τους Γιαννάκη, Τάρπλεϊ και Άντερσον ο Άρης κέρδισε στον τελικό στο Τορίνο με 50-48 την Τόφας και πανηγύρισε την παρθενική κατάκτηση ευρωπαϊκού τροπαίου της ιστορίας του σε μία από τις πιο μεγάλες στιγμές που βίωσαν οι φίλαθλοι του.
Το post της ΚΑΕ Άρης για την επέτειο 29 ετών:
Το φύλλο αγώνα:
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ (Αϊντίν Ερς): Κορούτσου, Ναουμόσκι 7(1), Αϊντίν 16, Οζτούρκ, 2, Ρίτσαρντ 7, Οϊγκούτς 5, Σαρίτσα 11(2).
ΑΡΗΣ (Σβι Σερφ): Γιαννάκης 2, Βουρτζούμης 2, Άντερσον 15 (5/6 β., 5/12 δπ., 9 ρ., 2 κλ.), Μισούνοφ 10 (0/1 β., 5/8 δπ., 7 ρ., 2 κλ.) , Τάρπλεϊ 19 (3/5 β., 8/18 δπ., 18 ρ., 2 κλ.), Αγγελίδης 2, Ιωάννου
Παραλίκας: “Όταν είδα τον κόσμο, είπα ότι δε χάνουμε το Κύπελλο σήμερα”
Διαβάστε τη συνέντευξη του τότε 19χρονου παίκτη του Άρη και νυν βοηθό του Γιάννη Καστρίτη Θεοδόση Παραλίκα για εκείνη την ιστορική βραδιά:
“Αυτό που θυμάμαι έντονα, είναι η κάψα, η προσμονή για τον αγώνα και τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο. Ένιωθες αυτήν τη λαχτάρα διάχυτη παντού. Στους παίκτες, τους προπονητές, τον παράγοντες, τον κόσμο. Ήμασταν πολύ έτοιμοι γι’ αυτό. Πήγαμε στην Ιταλία μια εβδομάδα πριν από τον τελικό, για να αποτραβηχτούμε από τα φώτα και την όποια πίεση υπήρχε στη Θεσσαλονίκη. Ο Σβι Σερφ μας προετοίμασε άψογα. Εγώ ήμουν 19 χρονών και έλεγα ότι αν με βάλει στον αγώνα θα είμαι απόλυτα έτοιμος”.
Για την προετοιμασία του τελικού: “Ήμασταν πολύ προσηλωμένοι στην τακτική και τον τρόπο παιχνιδιού, όχι τόσο στο αποτέλεσμα. Ο Σερφ δε μετέδιδε άγχος στους παίκτες. Είχε την ίδια ένταση με μας γι’ αυτόν τον αγώνα. Θα μπορούσε να μας είχε αγχώσει περισσότερο, αλλά τόσο αυτός, όσο και ο Νίκος Κεραμέας ήταν πολύ ήρεμοι και μας μετέφεραν αυτήν την ηρεμία”.
Για τον κόσμο στο γήπεδο: “Όταν είδα τις κερκίδες, είπα σήμερα δε χάνουμε το Κύπελλο, με τέτοιο κόσμο. Ήταν σαν να παίζουμε σε ένα γεμάτο Αλεξάνδρειο. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν βασιλιάς”.
Για τον αγώνα: “Δεν περιμέναμε να πάει τόσο χαμηλά το σκορ. Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο ομάδες ήταν αγχωμένες. Εμείς δεν είχαμε καταφέρει να κατακτήσουμε έναν ευρωπαϊκό τίτλο στα Final Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ενώ και η Εφές δεν είχε ξαναφτάσει τόσο κοντά σε ένα τρόπαιο. Δεν παίχτηκε μπάσκετ ποιότητας, τον πρώτο λόγο είχαν οι πολύ δυνατές άμυνες”.
Για το τελευταίο σουτ: “Το θυμάμαι σαν τώρα. Δεν έκανε τρίποντο, αλλά πήγε για την ισοφάριση. Θυμάμαι την πολύ καλή άμυνα που έπαιξε πάνω του ο Μέμος Ιωάννου και τον ανάγκασε να αστοχήσει”.
Για τους πανηγυρισμούς: “Θυμάμαι τον κόσμο να μπαίνει κατά δεκάδες στο γήπεδο. Η αλήθεια είναι ότι μας στέρησε σε ένα βαθμό τους πανηγυρισμούς, αλλά καταλαβαίνω τη λαχτάρα των φιλάθλων να ακουμπήσουν ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, το πρώτο που κατέκτησε ο ΑΡΗΣ”.
Για τον Τάρπλεϊ: “Τι να πούμε για τον Ρόι… Αν δεν είχε τους δαίμονές του, όχι μόνο δε θα ερχόταν στην Ευρώπη, αλλά θα ήταν θρύλος στο ΝΒΑ. Για το ύψος και τα κιλά του, ήταν κάτι σαν τον Μάτζικ Τζόνσον σε παίκτη φροντ λάιν. Ήταν αυτός που ξεκίνησε τον όρο «πόιντ φόργουορντ», ο οποίος στη συνέχεια έγινε θεσμός στο μπάσκετ.
Θυμάμαι πως όταν τελείωσε το ματς και πήγαμε στα αποδυτήρια, ο Ρόι καθόταν στα σκαλιά και τον άκουσα να λέει ότι «είμαι ο καλύτερος ριμπάουντερ στον κόσμο»! Τον αγκάλιασα και τον φίλησα, το χάρηκε πολύ αυτό το Κύπελλο. Ήξερε τι παίκτης είναι και πού μπορεί να φτάσει”.
Για την υποδοχή στην Ελλάδα: “Ήξερα ότι θα γίνει χαμός, αλλά δεν περίμενα με τίποτα αυτό που συνέβη τελικά. Δεν μπορώ να θυμηθώ καν πόση ώρα κάναμε για να φτάσουμε από το αεροπλάνο έως τα αυτοκίνητά μας. Στη συνέχεια μας ακολουθούσε ολόκληρη πομπή μέσα στην πόλη. Εγώ και ο Ιγκόρ Μοραΐτοφ ήμασταν οι βενιαμίν της ομάδας και το ζήσαμε με τον δικό μας τρόπο. Είναι στιγμές που σου μένουν χαραγμένες στη μνήμη για μια ολόκληρη ζωή”.