Του Γιώργου Μπακόλα
Είναι απόφοιτος της γυμναστικής ακαδημίας και οσονούπω ολοκληρώνει τις σπουδές του στην Ιατρική. Από μικρός όμως ήταν με μια πορτοκαλί μπάλα στο χέρι και έλεγε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει γιατρός και μπασκετμπολίστας! Ε, λοιπόν, ο Βαγγέλης Σακελλαρίου το ’πε και το ’κανε! Διανύοντας την τρίτη σεζόν του στο Λαύριο, ο 26χρονος γκαρντ-φόργουορντ αποτελεί την προσωποποίηση του «όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει πάντα και μια διέξοδος». Ο «ντόκτορ» των νεοφώτιστων στην Α1 μίλησε αποκλειστικά στο Eurohoops.net λίγο πριν από το σπουδαίο αποψινό big match με τον Παναθηναϊκό. Απολαύστε τον!
Πέρσι το Λαύριο κατέλαβε την 3η θέση στην Α2 αν και στην αρχή της σεζόν πολλοί έκαναν λόγο ότι θα παλεύατε για την παραμονή. Ποια ερμηνεία δίνεις για όσα συνέβησαν και τελικά φτάσατε στα… σαλόνια της Α1;
Όντως, κάποιοι μας έδιναν ελάχιστες πιθανότητες παραμονής στην περσινή Α2. Παρ’ όλα αυτά, αποκτώντας σωστή χημεία και θέτοντας σωστές βάσεις από την προετοιμασία, δέσαμε αμέσως τόσο σαν προσωπικότητες όσο και παικτικά σαν ομάδα! Έτσι θεωρώ ότι έστω και με αυτό τον τρόπο πήραμε δίκαια την άνοδο στην Α1 κατηγορία. Θεωρώ ότι η υγεία που αποπνέει το Λαύριο, τόσο εξωαγωνιστικά όσο και μέσα στο γήπεδο, μετουσιώνεται φέτος στην συμμετοχή μας στην Α1!
Το όνομα του Χρήστου Σερέλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Λαύριο εδώ και χρόνια. Θα ήθελα το σχόλιό σου.
Θεωρώ ότι coach Σερέλης και Λαύριο είναι έννοιες ταυτόσημες πολλά χρόνια στο μπασκετικό στερέωμα, αφού αυτός υπήρξε ο καθοδηγητής της ομάδας από τις μικρές κατηγορίες μέχρι την Α1! Θεωρώ ότι είναι κάτι περισσότερο από προπονητής, καθώς βρίσκεται σε όλα δίπλα μας! Χαίρει εκτίμησης και σεβασμού από όλο το Λαύριο, αλλά κυρίως από τους ίδιους τους παίκτες, που παίζουμε… για πάρτη του! Για μένα προσωπικά αποτελεί κάτι περισσότερο από προπονητής, καθώς είναι ο άνθρωπος που με πίστεψε από την πρώτη στιγμή, ξεκλείδωσε τον Βαγγέλη και με έκανε να αναδείξω τις δυνατότητές μου καθώς και τη δουλειά τόσων χρόνων!
Το Λαύριο βγάζει προς τα έξω μια εικόνα «οικογένειας». Πόσο δεμένοι είστε οι παίκτες μεταξύ σας και ποιο είναι το κλίμα που επικρατεί στην ομάδα έτσι όπως εσύ το βιώνεις;
Όπως έχω ξαναπεί, το Λαύριο αποπνέει υγεία κυρίως λόγω του οικογενειακού κλίματος που υπάρχει και της σχέσης μεταξύ των ατόμων που αποτελούν την ομάδα καθώς και έξω από αυτήν! Διοίκηση προπονητές και κόσμος μας βοηθούν να σκεφτόμαστε μόνο το μπάσκετ με αποτέλεσμα να ευχαριστιόμαστε το παιχνίδι και να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό, καθώς και να παίζουμε ο ένας για τον άλλο! Πέρα από ομάδα, είμαστε και μια παρέα που ευχαριστιόμαστε κάθε λεπτό μεταξύ μας !
Τι σε κράτησε το Λαύριο παρότι όταν ανανέωσες δεν υπήρχε ακόμα η προοπτική της Α1;
Διανύω τον τρίτο μου χρόνο στο Λαύριο και το μεγαλύτερο ρόλο για την παραμονή, αν και ήταν δύσκολο καλοκαίρι, έπαιξε η εμπιστοσύνη του coach, της διοίκησης και γενικά του Λαυρίου προς το πρόσωπό μου! Στο Λαύριο περνάω καλά, διασκεδάζω το μπάσκετ και «μεγαλώνω» μαζί με την ομάδα. Σκοπός μου είναι να βελτιώνομαι κάθε χρόνο μέσα από την ομάδα και αυτό νομίζω ότι φαίνεται έμπρακτα στο Λαύριο. Όσο για την προοπτική της Α1, ακόμα και αν δεν τη γνώριζα το καλοκαίρι, πίστευα ότι κάτι είχαμε αφήσει στη μέση… Το Λαύριο εδώ και τρία χρόνια στηρίζει την επιλογή μου να συνδυάζω τους υψηλούς μου στο στόχους στο μπάσκετ με τις σπουδές μου στην Ιατρική. Επομένως και εγώ δε θα μπορούσα να μην στηρίξω τους ανθρώπους που με πιστεύουν και με στηρίζουν !
Ήταν ψυχοφθόρο το καλοκαίρι; Η αναμονή για το τι θα συμβεί με τον ΚΑΟΔ σε κούρασε;
Ψυχοφθόρο καθόλου, ανυπόμονο πολύ θα έλεγα! Η απόφασή μου ήταν να μείνω στο Λαύριο στην Α2, οπότε η άνοδος στην Α1 μόνο θετικό σενάριο μπορεί να ήταν. Προσμονή και δίψα υπήρχε, ψυχική κούραση όχι! Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα: η άνοδος στην Α1 με το Λαύριο!
Περιέγραψε μας τα συναισθήματα τα δικά σου και των ανθρώπων της ομάδας όταν οριστικοποιήθηκε η παρουσία του Λαυρίου στην Α1.
Τα συναισθήματα των ανθρώπων της ομάδας όταν οριστικοποιήθηκε η συμμετοχή μας στην Α1 ήταν χαρά και ικανοποίηση για τη δουλειά και τον κόπο τόσων χρόνων, τόσο ομαδικά όσο και ατομικά. Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι αντιρρόπισε τη γλυκόπικρη γεύση που είχαμε μετά τον περσινό τερματισμό μας στην 3η θέση σε μια παρ’ όλα αυτά όπως προείπαμε πετυχημένη χρονιά πέραν των άκρων. Το κίνητρο σίγουρα είναι μεγάλο για όλους, παράλληλα όμως υπήρξε και δημιουργικό άγχος για σύνθεση ενός ανταγωνιστικού συνόλου όπως και την ανταπόκριση στις απαιτήσεις της νέας κατηγορίας.
Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει φέτος το Λαύριο; Άλλαξαν οι στόχοι μετά από τις δύο σημαντικές εκτός έδρας νίκες με Κολοσσό και Κηφισιά; Ας μην ξεχνάμε ότι στο ξεκίνημα σας είχαν… ξεγραμμένους αναφορικά με την παραμονή.
Το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει το Λαύριο δεν το ξέρω ούτε μπορούμε να κάνουμε «ταμείο» από τώρα! Στόχος είναι να γινόμαστε καλύτεροι παιχνίδι με το παιχνίδι, πιο ανταγωνιστικοί και να διεκδικούμε τις πιθανότητες που μας αναλογούν σε κάθε παιχνίδι. Με το να είμαστε κάθε μέρα βελτιωμένοι θα μπορούμε να διαψεύδουμε οποιεσδήποτε εκτιμήσεις και να επιβεβαιώνουμε τους ανθρώπους που μας πιστεύουν!
Στο ματς της Ρόδου αισθάνθηκες «Κολοσσός»;
(γέλια) Σίγουρα η νίκη με τη Ρόδο αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του συλλόγου (σ.σ. ο Σακελλαρίου ήταν καθοριστικός με 13 πόντους και 3 τρίποντα). Με τη λήξη του αγώνα υπήρξαν δυνατά συναισθήματα μεταξύ μας και με τους φιλάθλους μας! Αυτά πια ανήκουν στο παρελθόν γιατί αν μείνουμε σε αυτό το παιχνίδι και την εμφάνιση θα αδικήσουμε τόσο συλλογικά όσο και προσωπικά τους εαυτούς μας και την προσπάθεια που κάνουμε.
Ποια ήταν η αντιμετώπιση που είχες από το οικογενειακό σου περιβάλλον αναφορικά με το μπάσκετ; Σε στήριξαν; Είχες, ας πούμε, κάποια «θέματα»;
Ήμουν πολύ καλός μαθητής και σίγουρα το ρίσκο ήταν μεγάλο. Όμως η οικογένειά μου με στήριξε και αισθάνομαι ευγνώμων γι’ αυτό. Δε σας κρύβω ότι είχαν κάποιους ενδοιασμούς για το αν θα μπορούσα να συνδυάσω τις σπουδές στην Ιατρική με το μπάσκετ, όμως οι χρονιές αποκτούσαν… θετικό πρόσημο και πλέον το βλέπω στα μάτια τους ότι είναι κι αυτοί ευτυχισμένοι, κάτι που μου δίνει επιπλέον κίνητρο να συνεχίσω την προσπάθειά μου σε όλα τα… μέτωπα!
Όταν ήσουν μικρός τους φοβόσουν τους γιατρούς; Πες την αλήθεια!
(γέλια) Όχι, όχι, κάθε άλλο! Από μικρός ήμουν με μια μπάλα στο χέρι και έλεγα ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω γιατρός και μπασκετμπολίστας!
Σα να λέμε πως ήθελες να γίνεις ένας… μπασκετικός Σόκρατες (σ.σ. ο αείμνηστος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής είχε σπουδάσει ιατρική)
(γέλια) Ναι! Μπορείς να το πεις και κάπως έτσι!
Η καταγωγή σου είναι από την Κόριθνο. Τι πιστεύεις πρέπει να συμβεί ώστε το μπάσκετ να ανεβεί επίπεδο στην Κόρινθο;
Η Κόρινθος είναι μπασκετική πόλη. Ο κόσμος θεωρώ ότι «διψάει» για μπάσκετ και νομίζω ότι πρέπει όλοι οι όσοι αγαπούν το μπάσκετ εκεί να ενώσουν τις δυνάμεις τους.
Υπάρχει κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει;
Μόνο για πράγματα που δεν έχω κάνει!
Σε τι δεν μπορείς να πεις «όχι»;
Σε ένα μονό! (γέλια)
Ποιος τύπος γυναίκας σε ελκύει περισσότερο και τι μπορεί να σε ξενερώσει;
Πάνω απ’ όλα μου αρέσει το ελληνικό ταπεραπέντο! Να είναι… μεσογειακή σίγουρα! Όσο για το τι μπορεί να με ξενερώσει σε μια γυναίκα; Σίγουρα το να μην είναι αληθινή. Σιχαίνομαι τα ψέματα…
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ
Ομάδα: Λαύριο
Παίκτης: Γκάλης-Γιαννάκης
Χρώμα: Κίτρινο
Αριθμός: 9
Φαγητό: Σουβλάκι
Ποτό: Νερό
Μουσική: Ροκ
Τραγούδι: «Ρόζα»
Ταξιδιωτικός προορισμός: Κόρινθος
Μότο: «Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό»