Super Cup: Ο… πολύχρωμος θεσμός που “αναθερμάνθηκε” μέσα από τον Covid-19!

Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net

Οι προβολείς ανάβουν και τα βλέμματα στρέφουν την προσοχή τους στα Δωδεκάνησα. Εκεί, στο πολύπαθο από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές, “Νησί των Ιπποτών”, παίζεται ο πρώτος τίτλος της σεζόν. Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, Περιστέρι και Ολυμπιακός μαζεύονται στη Ρόδο και παίρνουν τη θέση τους στη γραμμή αφετηρίας για το σπριντ, κοινώς κούρσα της μιας ανάσας. Τέσσερις ομάδες, δύο μεγάλα φαβορί, ένας θριαμβευτής για το τρόπαιο γοήτρου περισσότερο.

Το ελληνικό Super Cup της “πορτοκαλί θεάς” μπορεί να φαντάζει μία διοργάνωση των καιρών μας για όσους έχουν κοντή μνήμη, παρά ταύτα η ιστορία έχει μία άλλη εκδοχή να διηγηθεί. Αυτό διότι το πρώτο τζάμπολ του εν λόγω θεσμού δεν έλαβε χώρα υπό το πρίσμα του ΕΣΑΚΕ αλλά υπό τις ευλογίες της ΕΟΚ, ασχέτως αν λησμονήθηκε από προσώπου γης για 37 χρόνια.

Κάπως έτσι, η “σκουριασμένη” αυτή διοργάνωση αναβίωσε εν μία νυκτί και αυτό δεν έγινε διόλου τυχαία. Το 2020 και με τον Covid-19 να… σπέρνει και να θερίζει στα μέρη μας (και όχι μόνο), το Super Cup επανεμφανίστηκε σαν “μάνα εξ’ ουρανού” για τις ομάδες αλλά και την ανάγκη να μπει το μπάσκετ και πάλι στα σπίτια. Μία πρώτης τάξης ευκαιρία να ξεμουδιάσουν από τη μεγάλη αγωνιστική αποχή και μία ευκαιρία για ένα ακόμα “ντέρμπι αιωνίων” έστω και αν δεν ερχόταν ευθύς αμέσως. Μία συνεύρεση που εν τέλει, έμεινε.

Το Eurohoops “σκαλίζει” το (άμεσο) παρελθόν και σας βάζει στο κλίμα.

1986-87: Ένα τρόπαιο που βρήκε… δικαίωση 37 χρόνια μετά

Ένα φάντασμα – με λάβαρο στο χέρι – έκοβε βόλτες πάνω από το Αλεξάνδρειο για τρεις δεκαετίες και βάλε. Στη… δύση του περασμένου Φλεβάρη όμως, έπειτα από μεγάλη ταλαιπωρία, ένα από τα μεγάλα “εγκλήματα” της ελληνικής καλαθοσφαίρισης, εξιχνιάστηκε και ο κάτοχος βρήκε την ησυχία του.

Τη δεκαετία του 80’, μία νεόδμητη διοργάνωση στα σπάργανα του ελληνικού μπάσκετ έκανε την εμφάνισή της. Το Super Cup πήρε σάρκα και οστά με το format να κάνει λόγο για διπλούς αγώνες ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον Κυπελλούχο. Έλα όμως που ο Άρης της εποχής (επτά σερί πρωταθλήματα και πέντε Κύπελλα στη διάρκεια του 1985-91) δεν είχε αφήσει τίποτα… ελεύθερο στο διάβα του. Το 1986 βρέθηκε ο αντίπαλος και αυτός άκουγε στο όνομα του Παναθηναϊκού μετά από το σόου των Στεργάκου και Ανδρίτσου κόντρα στον “αιώνιο”.

Η ανωτερότητα παρόλα αυτά των Θεσσαλονικιών δεν χωρούσε αμφισβήτηση. Με δύο καθαρές νίκες σε Αλεξάνδρειο Μέλαθρον (117-85) και ΣΕΦ (104-88), ο… θεός Άρης ήταν ο θριαμβευτής του πρώτου Super Cup έστω κι αν έπρεπε να επανεμφανιστεί ο θεσμός για να δικαιωθεί.