Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο κύκλος του “παίκτη Νίκου Χατζή” έκλεισε και ανοίγει αυτός του προπονητή. Σε συνέντευξή του έθιξε πολλά κεφάλαια της καριέρας του, στεκούμενος σε αυτό της ΑΕΚ. Δείτε από ποιον έχει παράπονο και ποιοι ήταν οι σταθμοί του…
Αναλυτικά όσα είπε στην εφημερίδα “GOAL”:
-Πρώτα απ’ όλα, ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν στο να αποσυρθείς τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή από την ενεργό δράση;
«Ηταν κάτι που πέρναγε από το μυαλό μου τα τελευταία χρόνια και έλεγα ότι να τελειώσουμε τη σεζόν και βλέπουμε. Η περσινή σεζόν τελείωσε πολύ όμορφα στον Αρκαδικό, ενώ είχα βάλει στόχο να ανέβει η ομάδα και να παίξω άλλη μια χρονιά στην Α1. Από τη στιγμή που λύσαμε τη συνεργασία μας και δεν προέκυψε κάτι καλό, είπα να σταματήσω. Ετσι απλά».
-Μήπως είχες στο πίσω μέρος του μυαλού σου το κάλεσμα της ΑΕΚ, προκειμένου να σταματήσεις στην ομάδα που αναδείχθηκες;
«Ηταν κάτι που ήθελα να γίνει, όμως για κάποιους λόγους δεν έγινε τελικά».
-Σε στενοχώρησε που δεν τελείωσες την καριέρα σου στην ΑΕΚ;
«Οχι, είναι κάτι ανθρώπινο. Αλλωστε εγώ έμεινα ελεύθερος τέλος Ιουλίου και εκείνη την περίοδο η ΑΕΚ είχε κλείσει σχεδόν το ρόστερ της. Ομως δεν με στενοχώρησε. Απλά το είχα στο μυαλό μου».
-Τώρα; Πώς σκοπεύεις να σκοτώσεις τον παίκτη μέσα σου;
«Σίγουρα δεν τελειώνεις από τη μια στιγμή στην άλλη! Σίγουρα σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να παίζω ακόμα, αλλά είναι κάτι που χρειάζεται χρόνο. Ομως επειδή βρίσκομαι μέσα στα γήπεδα έχοντας κάποια δικά μου παιδιά που προπονώ, δεν μου λείπει και τόσο πολύ».
-Πώς αποχαιρετάς την ενεργό δράση; Τι γεύση σου μένει στα χείλη;
«Κάνω τον σταυρό μου και νιώθω ευλογία που μπόρεσα και άντεξα και έπαιξα 20 χρόνια μπάσκετ. Και νιώθω το σώμα μου σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Εχω ζήσει μεγάλες στιγμές στην καριέρα μου…».
-Από εδώ και στο εξής; Τι σκέφτεται να κάνει ο Νίκος Χατζής;
«Εδώ και λίγο καιρό έχω επιτέλους χρόνο για την οικογένειά μου και μπορώ να κάνω πράγματα με τη γυναίκα μου και το παιδί μου τα οποία δεν μπορούσα όσο έπαιζα μπάσκετ. Δηλαδή κάνω ό,τι ακριβώς και ένας φυσιολογικός άνθρωπος! Πλέον μπορώ να διοργανώσω ένα τριήμερο ή τετραήμερο! Αυτό απολαμβάνω τώρα».
-Προπονητική;
«Αυτός είναι ο στόχος μου! Ξέχωρα από αυτό, κάνω κάποιες ατομικές προπονήσεις σε κάποια δικά μου γκρουπ».
-Αν σου γίνει πρόταση από την ΑΕΚ; Οχι απαραίτητα με βάση την προπονητική…
«Είμαι ανοικτός στα πάντα! Και μόνο θετικός θα ήμουν να επιστρέψω στην ΑΕΚ!».
«Μεγαλύτερη στενοχώρια όταν έφυγα από την ΑΕΚ»
Αρχίζοντας την… εξομολόγηση για τα όσα έζησε, στάθηκε τόσο στις μεγάλες χαρές όσο και στα πρόσωπα που «σημάδεψαν» την καριέρα του.
-Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις μια στιγμή στην καριέρα σου; Ποια θα ήταν αυτή;
«Η κατάκτηση του πρωταθλήματος με την ΑΕΚ το 2002».
-Πιο πάνω και από το Κύπελλο Σαπόρτα;
«Ναι, ναι! Αυτό που καταφέραμε τότε δεν έχει ξαναγίνει. Από 0-2 πήραμε το πρωτάθλημα με 3-2. Ξέχωρα από αυτό, ήταν ένας τίτλος που τον έζησα με περισσότερα συναισθήματα…».
-Αντίστοιχα ποιο είναι το ματς που θα θυμάσαι για μια ζωή;
«Ε, το παιχνίδι με τη Μακάμπι στο Γαλάτσι. Οπως επίσης και τον 5ο τελικό με τον Ολυμπιακό το 2002 στο ΟΑΚΑ».
-Υπήρχε κάποιος που σε πίκρανε πολύ;
«Τη μεγαλύτερη στενοχώρια την ένιωσα όταν έφυγα από την ΑΕΚ το 2005. Και τότε εκείνος που μου το είχε πει ήταν ο γιος του Γιάννη Φιλίππου, ο Δημήτρης Φιλίππου. Αν και είχα συμβόλαιο για έναν ακόμα χρόνο, μου ανακοίνωσε ότι δεν ήθελε να συνεχίσουμε και ότι έπρεπε να με αφήσει ελεύθερο».
-Ο λόγος;
«Καθαρά οικονομικός επειδή έπρεπε να μειώσει το μπάτζετ. Ετσι μου είχε πει. Αυτή ήταν η στιγμή που στενοχωρήθηκα περισσότερο στην καριέρα μου. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι θα έφευγα από την ΑΕΚ. Πάντα συζήταγα με τη διοίκηση και έκλεινα πριν τελειώσει το συμβόλαιό μου. Ποτέ δεν είχα βγει στην αγορά ως ελεύθερος. Πάντα με καλούσε ο κύριος Φιλίππου και υπογράφαμε».
-Εν ολίγοις, ήθελες να αρχίσεις και να τελειώσεις την καριέρα σου στην ΑΕΚ…
«Φυσικά. Εννοείται αυτό! Ηταν κάτι που το ήθελα πάρα πολύ».
-Γενικά πώς σου συμπεριφέρθηκε η οικογένεια Φιλίππου όλα αυτά τα χρόνια; Και ειδικά ο κύριος Γιάννης Φιλίππου…
«Είχα να κάνω με έναν κύριο! Κύριος σε όλα του. Ενα και ένα κάνουν δύο. Ηθελε να κάνει την ΑΕΚ μεγάλη, βασίλισσα ξανά, που να μπορεί να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους. Πραγματικός τζέντλεμαν! Τόσο όταν ήμουν παιδάκι στην ΑΕΚ όσο και αργότερα που άρχισα να μιλάω μαζί του πιο άνετα. Πρόεδρος με Π κεφαλαίο».
-Εχεις κρατήσει κάποια συμβουλή του; Κάποια ατάκα που να θυμάσαι;
«Να πω την αλήθεια, όχι. Απλά πάντα με φώναζε Νικολάκη! Είτε όταν ήμουν 18 χρόνων που πήγα στην ΑΕΚ είτε όταν έγινα 28!».
-Εκείνη τη χρονιά που βγήκες για πρώτη φορά στην αγορά είχες πρόταση από το εξωτερικό;
«Ναι, είχα από την Τιμσίστεμ Μπολόνια».
-Γιατί δεν πήγες;
«Δεν ήταν πρωταρχικός μου στόχος παίξω εκτός Ελλάδας. Από εκεί και πέρα υπήρχε μεγάλη διαφορά στα χρήματα σε σχέση με την πρόταση που είχα δεχθεί από τον Ολυμπιακό. Ηταν πολύ μεγαλύτερη από αυτήν της Τιμσίστεμ».
-Και επέλεξες Ολυμπιακό. Σκέφτηκες τότε τις αντιδράσεις από πλευράς των φίλων της ΑΕΚ;
«Εννοείται! Ομως σκέφτεσαι ώριμα και λες ότι είσαι επαγγελματίας. Ξέρεις ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι για 10-15 χρόνια και επιλέγεις να κάνεις ποιο είναι το σωστό. Εννοείται ότι κάποιοι στενοχωρήθηκαν, αλλά όπως είπα και πριν δεν είχα καμία διάθεση να φύγω από την ΑΕΚ. Και αποδείχθηκε ότι τελευταίος έκλεισα την πόρτα της ΑΕΚ σε σχέση με κάποιους άλλους συναθλητές μου. Φυσικά χωρίς να θέλω να τους κρίνω».
-Και πώς ήταν οι αντιδράσεις;
«Δόξα σοι ο Θεός, αυτό που έχω εισπράξει από τον κόσμο, κι όχι μόνο από τους φίλους της ΑΕΚ, είναι αναγνώριση προς το πρόσωπό μου. Και αυτό διότι ήμουν ένα άτομο το οποίο δεν είχε προκαλέσει ποτέ, ούτε μέσα στο γήπεδο αλλά ούτε και εκτός. Δεν ήταν προσποιητό. Ηταν ο Νίκος. Προσπαθούσα να κάνω καλά τη δουλειά για την ομάδα μου, τελείωνε το ματς και πήγαινα σπίτι μου. Δεν προσπαθούσα να δημιουργήσω καταστάσεις και ίντριγκες. Και αυτό το έχει αναγνωρίσει ο κόσμος. Βέβαια οι φίλοι της ΑΕΚ είχαν στενοχωρηθεί τότε και ο θυμός έχει και αντίδραση. Οπότε σε κάποια ματς υπήρχε θυμός…».
«Εχω παράπονο από τον Γιαννάκη»
Η Εθνική ομάδα αποτελεί το κεφάλαιο της ζωής του με το μεγαλύτερο παράπονο. Και παράπονο στον πρώην ομοσπονδιακό προπονητή Παναγιώτη Γιαννάκη.
-Αν και είχες πάρει μέρος σε αρκετές προετοιμασίες, στο τέλος δεν πήγαινες στις διοργανώσεις. Ειδικά μετά την καλύτερη σεζόν σου το 2004-05 περίμενες ότι θα ήσουν και εσύ στο Βελιγράδι;
«Ημουν μέλος αυτής της ομάδας, άσχετα αν δεν έπαιξα. Θεωρούσα ότι ήμουν μέλος αυτής της 12άδας. Ομως για κάποιον λόγο δεν έγινε. Εκείνη τη χρονιά ο Νίκος έπρεπε να είναι στο Ευρωμπάσκετ. Αυτό ήταν το κριτήριό μου τότε».
-Οπότε αν έχεις κάποιο παράπονο από προπονητή αυτός είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης που ήταν σε εκείνη την ομάδα;
«Φυσικά. Εννοείται. Ξεκάθαρα έχω παράπονο από τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Το ίδιο είχε συμβεί και πριν από μία χρόνια εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Επρεπε να με έχει αφήσει να παίξω σε μια από τις δύο διοργανώσεις. Ειδικά στη δεύτερη, στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου. Το άσχημο για μένα είναι ότι ένιωσα από τη συμπεριφορά και την αύρα αυτού του ανθρώπου ότι δεν θα ήμουν στην τελική 12άδα. Και το ένιωσα από την πρώτη στιγμή. Απλά με κάλεσε για να με καλέσει. Αυτό ήταν το κακό… Η Εθνική ομάδα ήταν μια μεγάλη στενοχώρια για μένα».
«Είχε μιλήσει ο Αμερικάνος για μένα στην ΑΕΚ»
-Τι έγινε το καλοκαίρι του 1995 και κατέληξες στην ΑΕΚ;
«Εκείνος που είπε την άποψή του στη διοίκηση ήταν ο Γιώργος Αμερικάνος. Βέβαια τον Αμερικάνο τον ήξερα από πιο παλιά επειδή είχε ρίζες από την Καλαμάτα και μιλούσαμε αρκετά συχνά. Και μου είχε πει να ανέβω στην Αθήνα για να παίξω στην ΑΕΚ. Οπότε είχε παίξει μεγάλο ρόλο και η γνώμη του, ωστόσο τη διαφορά την έκανε η παρουσία μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Αν δεν ήμουν καλός τότε, ενδεχομένως να είχαν επιλέξει κάποιο άλλο παιδί».
-Μετά τον τελικό της Λωζάννης και την κατάκτηση του Σαπόρτα, ο Γιώργος Αμερικάνος είχε δηλώσει δημόσια ότι ήσουν ο διάδοχός του…
«Με τον Αμερικάνο είχαμε συζητήσει πάρα πολλές φορές και με είχε βοηθήσει πολύ στην καριέρα μου. Είναι ομορφιά να μπορείς να παίρνεις πράγματα και εμπειρίες από ανθρώπους που είχαν ζήσει και είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στον χώρο που δουλεύεις. Οπότε ήταν ευλογία που μπορούσα να μιλήσω με έναν τόσο έμπειρο και σπουδαίο άνθρωπο. Είχαμε δεθεί πάρα πολύ. Μάλιστα τις παραμονές του τελικού είχαμε δώσει μια κοινή συνέντευξη στο Καλλιμάρμαρο και είχαμε πει από κοινού να πάρουμε το κύπελλο. Γι’ αυτό και μου βγήκε από μέσα μου η ανάγκη να πάω να του δώσω το κύπελλο μετά το τέλος του τελικού και εκείνος να πει για μένα ότι είμαι ο διάδοχός του. Πολύ κολακευτικό από μέρους του…».
-Τότε είχες προτάσεις από άλλες ομάδες;
«Ναι, είχα από τους Αμπελόκηπους και από τον Αρη».
-Εχουν ακουστεί πολλά και έχουν γραφτεί πολλά όσον αφορά τις σχέσεις σου με τον Μιχάλη Κακιούζη. Υπήρχαν προστριβές μεταξύ σας;
«Με τον Μιχάλη δεν έχω τσακωθεί ποτέ. Δηλαδή να πιαστούμε στα χέρια ή να βριστούμε. Προσπαθούσα να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου, προσπαθούσε να κάνει καλύτερα τη δουλειά του, την πάσα την έδινα, την πάσα την έπαιρνα, αλλά εκτός γηπέδου δεν κάναμε και την καλύτερη παρέα. Προσωπικά δεν τραβάω κανένα ζόρι μαζί του. Δεν ξέρω αν οι δημοσιογράφοι το έχουν κάνει μεγάλο θέμα ή αν προέκυψε από αυτά που έγραψε στο βιβλίο. Γιατί τα έγραψε και γιατί το έκανε, είναι δικό του θέμα».
«Στον Ολυμπιακό δεν με ήθελε ο Γκέρσον»
-ΑΕΚ ήσουν από μικρός ή προέκυψε στην πορεία;
«Στην πορεία… Στο μπάσκετ ήμουν ΠΑΟΚ επειδή μου άρεσε πάρα πολύ ο Μπάνε Πρέλεβιτς από τις μεγάλες κόντρες ΠΑΟΚ – Αρη, ενώ στο ποδόσφαιρο ήμουν Παναθηναϊκός».
-Πρότυπο ο Πρέλεβιτς;
«Ναι, φυσικά! Και τα έφερε έτσι η ζωή που υπήρξαμε συμπαίκτες και μάλιστα στο ίδιο δωμάτιο! Ομορφιά! Είχα την τιμή και τη χαρά να τον έχω μπροστά μου…».
-Να υποθέσω ότι τα συναισθήματά σου άλλαξαν στην πορεία…
«Εννοείται ότι είμαι ΑΕΚτζής!».
-Η εμπειρία στον Ολυμπιακό; Πώς ήταν;
«Ενιωθα λίγο περίεργα στην αρχή, αλλά ο κόσμος με αγκάλιασε και μου έδωσε δύναμη. Εξίσου ένιωθα ότι ήταν τιμή και χαρά τους που ο Νίκος Χατζής ήταν στην ομάδα τους. Και εγώ ήθελα να δώσω τα πάντα για να πετύχουμε. Ιδρωσα τη φανέλα, προσπάθησα πάρα πολύ, αλλά στο τέλος μας πήρε λίγο από κάτω μετά τον αποκλεισμό από το φάιναλ φορ και χάσαμε 3-0 στους τελικούς από τον Παναθηναϊκό».
–Στο ματς του Τελ Αβίβ, όπου αστόχησε ο Παπαμακάριος, ήθελες να πάρεις το τελευταίο σουτ;
«Δεν με αφήσανε να το πάρω. Ο Μάνος ήταν τελείως μόνος του και σούταρε. Πάντως ήθελα να το πάρω. Δεν ξέρω αν θα ευστοχούσα, αλλά ήθελα να σουτάρω…».
-Γιατί δεν έμεινες δύο χρόνια στον Ολυμπιακό, αν και είχες συμβόλαιο;
«Ερχόμενος ο κύριος Γκέρσον, είπε να λύσουμε τη συνεργασία μας. Και έτσι έγινε…».
-Και πήγες στον Πανιώνιο…
«Μια από τις χειρότερες σεζόν στην καριέρα μου όσον αφορά το αγωνιστικό. Με τον κύριο Παβίσεβιτς δεν βρήκαμε χημεία και δεν απέδωσα αυτά που ήθελα και μπορούσα».
-Μετά την επόμενη διετία στην ΑΕΚ, πήγες στον Ηλυσιακό όπου έμεινες για πέντε χρόνια. Από τον πρωταθλητισμό σε μια ομάδα που πάλευε για τη σωτηρία της…
«Ενιωθα λίγο δάσκαλος με τα πιτσιρίκια. Δεν έκανες πρωταθλητισμό, αλλά υπήρχε κίνητρο να παίξει καλό μπάσκετ η ομάδα και να σωθεί. Το καταφέρναμε κάθε χρόνο, εκτός από την τελευταία σεζόν…».
-Οσον αφορά την εμπειρία στην Α2;
«Μου αρέσει το μπάσκετ και από τη στιγμή που δεν προέκυψε κάποια πρόταση που να με κάλυπτε στην Α1, πήγα στον Αρκαδικό που ήταν από τις ομάδες όπου θα πρωταγωνιστούσαν στην Α2. Συν το γεγονός ότι ήταν και κοντά στην πόλη μου…».
«Θρύλος ο Ιωαννίδης, ο Ιβκοβιτς μπορούσε να σου κόψει το μπάσκετ»
-Κλείνοντας την καριέρα σου, τι έχεις να θυμάσαι περισσότερο;
«Επειδή πρόσφατα παίξαμε με τους παλαίμαχους, είδα ύστερα από πολύ καιρό τον Γιάννη Ιωαννίδη και μου ήρθαν πολλές αναμνήσεις στο μυαλό. Ξέχωρα από το ζόρι, την πίεση και το άγχος που ασκούσε για να μπορέσουμε να πετύχουμε, το να ζήσεις με αυτόν τον προπονητή ήταν μεγάλη εμπειρία. Ασχετα αν ήταν από λίγο έως και πολύ υπερβολικό αυτό που ζούσες στον αγωνιστικό χώρο. Είναι θρύλος! Υπήρχαν φίλαθλοι που έρχονταν στο γήπεδο για να δουν τον Ιωαννίδη κι όχι μπάσκετ».
-Ισχύει ότι σε είχε φρενάρει όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίον είχες μάθει να αγωνίζεσαι;
«Αν αναλογιστείς ότι είχα έρθει από τη Γ’ Εθνική και στην πρώτη μου χρονιά στην Α1 είχα 13-14 πόντους κατά μ.ό. και αμέσως μετά αυτό το κομμάτι έσβησε σε μεγάλο βαθμό, τότε ναι. Μπορείς να το πεις. Ομως με τον Ιωαννίδη έμαθα όλα τα βασικά του μπάσκετ. Στην άμυνα, στην επίθεση, στη νοοτροπία της ομάδας, στο πώς κάνεις πρωταθλητισμό και στο πώς φτάνεις να πάρεις έναν τίτλο! Εγινα επαγγελματίας εκείνη τη χρονιά. Πέρα ότι με περιόρισε αρκετά, δεν με χάλασε γιατί έγινα επαγγελματίας αθλητής. Το ότι στα 20 μου είχα αυτόν τον προπονητή και έφτασα να παίξω τελικό, είναι μεγάλη υπόθεση. Είχα γίνει μέλος ομάδας που έκανε πρωταθλητισμό. Ομως απ’ όλους πήρα πράγματα. Από τον Ιβκοβιτς, τον Σούμποτιτς που μου έδωσε ελευθερία, τον Τζούροβιτς που με έβαλε να παίξω, τον Σάκοτα, τον Φώτη, απ’ όλους».
-Να σταθούμε λίγο περισσότερο στον Ιβκοβιτς, με τον οποίον πήρατε και το ευρωπαϊκό; Ηταν όντως τόσο εκρηκτικός;
«Σίγουρα πρόκειται για μεγάλο προπονητή! Ξέρει να φτιάχνει ομάδα, να τη στήνει και να την προετοιμάζει ψυχολογικά και αγωνιστικά. Απλά το άσχημο του Ιβκοβιτς είναι ότι αν έκανες κάποιο λάθος, ειδικά σε θέματα πειθαρχίας και όχι μέσα στην προπόνηση, ήταν κάθετος. Θα μπορούσε να σου κόψει το μπάσκετ. Αυτό ήταν το άσχημο. Η υπερβολή! Ναι μεν, αλλά… Αυτό ένιωθα με τον Ιβκοβιτς και πιστεύω ότι θα το έχουν νιώσει όλοι όσοι δούλεψαν μαζί του. Βέβαια είναι ένας πετυχημένος προπονητής που ξέρει πολύ μπάσκετ».
-Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;
«Προετοίμαζα καλύτερα τον εαυτό μου όταν έπαιζα αντίπαλος του Διαμαντίδη και του Σιγάλα. Αυτά τα δύο παιδιά είχαν το ταλέντο στην άμυνα και έπρεπε να είσαι απόλυτα έτοιμος και συγκεντρωμένος για να τους αντιμετωπίσεις. Να βρεις ένα… τσακ για να σκοράρεις».
-Με ποιον παίκτη θα ήθελες να παίξεις μαζί, αλλά δεν έτυχε ποτέ;
«Με τον Διαμαντίδη».
-Μέσα στο μπάσκετ ποιος ήταν ο καλύτερος φίλος που έκανες;
«Ο Νίκος Ζήσης. Είχαμε περάσει ωραίες στιγμές και είχαμε δεθεί πάρα πολύ στα χρόνια που περάσαμε στην ΑΕΚ. Αργότερα δέθηκα με τον Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος είναι αδερφός μου. Οχι απλά φίλος. Αλλωστε έχει βαφτίσει και το παιδί μου».
-Πρώτος σε συμμετοχές στο επαγγελματικό πρωτάθλημα, πρώτος σκόρερ, δεύτερος στα τρίποντα και οσονούπω τρίτος λόγω Διαμαντίδη… Το άφησες στη μέση;
«Ε, σίγουρα θα με περάσει ο Μητσάρας. Σίγουρα είναι ωραίο να πετυχαίνεις τόσα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια. Το χαίρεσαι, το αναγνωρίζεις, στο αναγνωρίζουν, αλλά από εκεί και πέρα τα ρεκόρ είναι για να τα κρατάς και να τα σπάνε…».
-Κάτι δείχνουν όμως όλα αυτά τα ρεκόρ…
«Επιμονή και διάρκεια. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτά τα νούμερα έχουν γίνει με παιχταράδες στο ελληνικό πρωτάθλημα».
-Υπάρχει κάποια ομάδα που θα ήθελες να παίξεις, αλλά δεν σου δόθηκε αυτή η ευκαιρία;
«Δεν το σκέφτηκα ποτέ επειδή πέρναγα πολύ καλά στην ΑΕΚ. Ομως με συζητήσεις που έχω κάνει με τον κουμπάρο μου, τον Γιάννη, όταν ήταν στη Ρεάλ Μαδρίτης, μου έχει πει πόσο διαφορετικός κόσμος είναι εκεί. Οπότε ίσως και να ήθελα να το ζήσω και εγώ…».