Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
O Κώστας Βασιλειάδης πήρε το καλοκαίρι που μας πέρασε την απόφαση του να επιστρέψει στο ελληνικό πρωτάθλημα για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. Ο Έλληνας “μπόμπερ” μίλησε στο site του ΕΣΑΚΕ για τους λόγους που τον έκαναν να γυρίσει, την μεγάλη θέληση να αγωνιστεί στον τελικό κυπέλλου, τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη και τον κόσμο της ομάδας.
Για την απόφαση του να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ: «Γενικά είμαι άνθρωπος που κατευθύνεται από το συναίσθημα, πολλές αποφάσεις μου εμπεριέχουν συναίσθημα παρά λογική.
Πριν υπογράψω στον ΠΑΟΚ μου είχαν τηλεφωνήσει μερικοί φίλοι μου από το Μπιλμπάο για να μου πουν ότι ο τοπικός Τύπος έγραφε ότι σκέφτομαι να γυρίσω στον ΠΑΟΚ. Γελούσαν. Όταν τους είπα ότι είχα αποφασίσει να επιστρέψω στον ΠΑΟΚ δεν πίστευαν στα αυτιά τους. Ο ένας μου είπε ‘είναι θεότρελος. Δεν ήταν δύσκολη η απόφαση, απλά χρειαζόταν σκέψη, συζήτηση. Πάνω απ’ όλα ήθελα μια ομάδα που θα με ενέπνεε να βγω και πάλι έξω και να βγάλω ό,τι έχω μέσα στην καρδιά. Αυτό είχα χάσει τα τελευταία χρόνια. Ήθελα να έρθω, αξιολογώντας και την προσπάθεια που κάνει η ομάδα σε όλα τα επίπεδα, όπως για παράδειγμα τη διευθέτηση του μεγαλύτερου μέρους των χρεών. Συν την προοπτική δημιουργίας μεγαλύτερου μπάτζετ για την επόμενη χρονιά.
Είναι αλήθεια ότι είχα προτάσεις με περισσότερα χρήματα, καμία από αυτές γέμισε τη ψυχή μου. Το θέμα δεν είναι να πας και να πάρεις τα λεφτά. Εχει μεγαλύτερη αξία να σε γεμίσει μια πρόταση. Εχω επιλέξει ομάδες που πρόσφεραν λιγότερα χρήματα γιατί μου τηλεφώνησε ο προπονητής της, μου εξήγησε τον ρόλο μου, έδειξε ενδιαφέρον για μένα και σε τελική ανάλυση κατάφερε να κάνει το σχέδιό του και δικό μου».
Για την προσέλευση του κόσμου: «Η γενικότερη κατάσταση στην Ελλάδα είναι δύσκολη. Δεν περίμενα ότι το γήπεδο θα ήταν γεμάτο, ούτε όμως ότι θα ήταν τόσο άδειο. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές σε σχέση με την τελευταία φορά που έπαιξα στον ΠΑΟΚ. Τότε ακόμη και στα μη εμπορικά παιχνίδια ο κόσμος στις κερκίδες ήταν περισσότερος. Ακόμη και τώρα όμως δεν παύω να εκτιμώ ότι και η ομάδα θα πρέπει να δώσει το κίνητρο της επιστροφής, μέσα από τις εμφανίσεις της»
Για τον κόσμο της ομάδας: «Οταν ζεις στη Θεσσαλονίκη, γνωρίζεις πρόσωπα και καταστάσεις και συζητάς με τον κόσμο αντιλαμβάνεσαι ότι θέλει το κάτι παραπάνω. Το να τερματίσει η ομάδα από την 3η έως και την 7η θέση, δεν προκαλεί θετικές ή αρνητικές σκέψεις στον κόσμο. Για μας, αυτό το ‘δεν μας ενδιαφέρει’ του κόσμου, δεν είναι τόσο εύκολο να το αλλάξουμε. Θέλει προσπάθεια. Για παράδειγμα, έχουμε μπροστά μας τον αγώνα του Κυπέλλου που μπορεί να μας οδηγήσει στον τελικό. Για να μην παρεξηγηθώ, το ότι απουσιάζει ο κόσμος δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάει την ομάδα, απλά περιμένει κι αυτός από την πλευρά του τον άνθρωπο (σ. σ. Ιβάν Σαββίδης) που πήγε στο ποδόσφαιρο κι άλλαξε την αύρα της ομάδας. Κι εγώ βλέπω ότι η ομάδα έχει φτάσει σ’ ένα επίπεδο, έχει πιάσει ταβάνι και πλέον χρειάζεται το κάτι παραπάνω για να διεκδικήσει σπουδαιότερα πράγματα».
Για τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη: «Φαινόταν ότι χρειαζόμασταν βοήθεια την οποία μας έδωσε ο Σοφοκλής. Οσο περνάει ο καιρός γινόμαστε καλύτεροι διότι γνωριζόμαστε καλύτερα, αποκτούμε αυτοματισμούς.
Γενικά η ομάδα βγάζει κάτι θετικό, μακάρι όμως να μην χάναμε τους αγώνες που θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει όπως για παράδειγμα αυτό στην Πάτρα με τον Απόλλωνα. Θέλω να παίξω στον τελικό του Κυπέλλου και στο πρωτάθλημα να διεκδικήσουμε την 3η θέση. Ο σπουδαιότερος στόχος είναι όμως ο τελικός του κυπέλλου».
Για το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος: «Κάποτε ήταν στα καλύτερα της Ευρώπης, πλέον η ποιότητα έχει μειωθεί αλλά αυτό είναι φυσιολογικό λόγω της ευρύτερης κατάστασης στην χώρα μας. Όλα έχουν αλλάξει στη ζωή μας. Ο αθλητισμός είναι ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Στο εξωτερικό εκτιμούν πάρα πολύ τους παίκτες που έχουν περάσει από το ελληνικό πρωτάθλημα, είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα στο βιογραφικό τους. Ξέρουν ότι για να ανταποκριθεί ένας παίκτης στις απαιτήσεις του πρωταθλήματος θα πρέπει να είναι ψυχική και σωματικά δυνατός»
Για όλους εκείνους που τον έχουν βοηθήσει στην πορεία του στον χώρο: «Είναι κυρίως συμπαίκτες γιατί μαζί τους περνάς χιλιάδες ώρες στο γήπεδο. Από τον Γκαρμπαχόθα, τον Μάρκους Μπράουν, τον Πέπε Σάντσεθ, τον προπονητή μου στην Μάλαγα, Σέρτζιο Σκαριόλο, έως τον Νταμίρ Μουλαομέροβιτς. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολλούς μεγάλους παίκτες, από τον καθένα έπαιρνα κάτι. Άλλοι σε βοηθούσαν μέσα στο γήπεδο, μερικοί μιλούσαν στην καρδιά σου. Αυτός όμως που άλλαξε την καριέρα μου και με βοήθησε αφάνταστα ήταν ο Φώτης Κατσικάρης. Με εμπιστεύτηκε έπειτα από μια καλή χρονιά στην Ισπανία, με περίμενε γιατί είχα έναν σοβαρό τραυματισμό και μαζί με τον Γιάννη Μεριχωβίτη με βοήθησαν πολύ στο να επιστρέψω».
Για αυτό που πραγματικά του λείπει: «Εκανα κι έζησα πράγματα στο εξωτερικό, πέτυχα αρκετούς στόχους με τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκα. Υπάρχει ένα κενό με τον ΠΑΟΚ. Δεν μπόρεσα να πετύχω κάτι, όπως για παράδειγμα να παίξω έναν τελικό. Φέτος έχουμε την ευκαιρία δίχως διάθεση υποτίμησης του αντιπάλου μας. Δεν είναι εύκολο να φτάσεις σ’ έναν τελικό, πόσω μάλλον να τον κερδίσεις»