Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Είναι το παιχνίδι που περιμένουν οι περισσότεροι σε όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο. Δυστυχώς όχι πάντα για όλους τους σωστούς λόγους. Όπως και να ‘χει, κάθε ντέρμπι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό, στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό είναι μοναδικό στο είδος του. Ιδίως αν είναι στους Τελικούς της Stoiximan Basket League.
Σε 20 αντίστοιχες σειρές (12 κατακτήσεις ο Παναθηναϊκός, 8 ο Ολυμπιακός) επί ΕΣΑΚΕ (1992-σήμερα) οι αξέχαστες στιγμές περισσεύουν. Με τα κάλλη τους και τα λάθη τους. Το Eurohoops συνέθεσε το Top 10.
Με χρονολογική σειρά. Μέχρι την επόμενη αξέχαστη στιγμή…
ΠΟΙΟΣ: Γιώργος Σιγάλας (Ολυμπιακός)
ΠΟΥ: ΣΕΦ
ΠΟΤΕ: 16 Μαΐου 1995
ΓΙΑΤΙ: Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 45-44 | Game 5
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο “έπεφταν κορμιά”. Ξέρετε τι δεν έπεφταν; Καλάθια. Το τελευταίο ήταν στα -4:12″ (!) διά χειρός Κώστα Παπαβούκα για το 45-44, σκορ που αποδείχθηκε τελικό και παραμένει το χαμηλότερο στην ιστορία των ντέρμπι “αιωνίων” στην πρώτη τη τάξει κατηγορία, όχι μόνο σε Τελικούς.
Ο Παναθηναϊκός του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου είχε τελευταίος τη (διπλή) ευκαιρία να σκοράρει ξανά και να κερδίσει το παιχνίδι και το Πρωτάθλημα, αλλά η προσπάθεια έμεινε ημιτελής. Ο Νίκος Οικονόμου αστόχησε σε τρίποντο από την κορυφή, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς πήρε το επιθετικό ριμπάουντ κι έβγαλε τη μπάλα έξω στον Τίιτ Σοκ, εκείνος προσπάθησε να πλησιάσει, αλλά ο Γιώργος Σιγάλας έβαλε τα χέρια του κι έκλεψε.
Παρότι δεν υπήρχαν διαμαρτυρίες, κάποιοι ισχυρίζονται ακόμα και σήμερα πως το κλέψιμο είχε γίνει με φάουλ. Η ιστορία, όμως, έχει γράψει: Πρωταθλητής Ελλάδας 1995 ο Ολυμπιακός του αείμνηστου Γιάννη Ιωαννίδη.
ΠΟΙΟΣ: Ολυμπιακός
ΠΟΥ: ΣΕΦ
ΠΟΤΕ: 19 Μαΐου 1996
ΓΙΑΤΙ: Ολυμπιακός–Παναθηναϊκός 73-38 | Game 5
Υπάρχουν πολλά που μπορεί να θυμάται κανείς από εκείνους τους Τελικούς. Αυτό που σίγουρα δε μπορεί να ξεχάσει κανείς, όμως, οι μεν για όλους τους σωστούς λόγους κι οι δε για όλους τους λάθους, είναι το τελικό σκορ.
Σε μία ανεπανάληπτη παράσταση από την ομάδα του αείμνηστου Γιάννη Ιωαννίδη, ο Ολυμπιακός όχι απλώς επικράτησε του “αιωνίου” αντιπάλου και κατέκτησε το τέταρτο διαδοχικό Πρωτάθλημα, το έκανε με +35: 73-38! Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαφορά σε Τελικούς “αιωνίων”.
Πέντε παίκτες του Ολυμπιακού είχαν από 10 έως 16 πόντους (Σιγάλας 10, Μπέρι 10, Νάκιτς 12, Τάρλατς 14, Ρίβερς 16), την ώρα που ο Παναθηναϊκός του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, που προερχόταν από την ιστορική, πρώτη κατάκτηση της Ευρωλίγκας στο Παρίσι, αλλά δεν είχε τον Ντόμινικ Ουίλκινς, που είχε επιστρέφει ξαφνικά στις ΗΠΑ, είχε διψήφιο μόνο τον Φραγκίσκο Αλβέρτη (10).
ΠΟΙΟΣ: Ντίνο Ράτζα (Παναθηναϊκός)
ΠΟΥ: ΣΕΦ
ΠΟΤΕ: 20 Μαΐου 1999
ΓΙΑΤΙ: Ολυμπιακός–Παναθηναϊκός 53-62 | Game 5
Γίνεται ένα τρίποντο στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου να διαμορφώσει καταστάσεις; Γίνεται αν είναι από τον Ντίνο Ράτζα, από το κέντρο, στην εκπνοή, μέσα στην έδρα του “αιωνίου” αντιπάλου, σε Game 5 των Τελικών.
Ο Παναθηναϊκός του Λευτέρη Σούμποτιτς θα χρειαζόταν πολλά περισσότερα στη συνέχεια για ολοκληρώσει τη δουλειά, αλλά ήταν το λεγόμενο “καλάθι ψυχολογίας”, αφού ισοφάρισε σε 29-29 κι ενώ έτρεχε να καλύψει διψήφιες διαφορές μέχρι και τους 12 πόντους (13-2, 15-5, 20-8, 24-12, 26-14, 29-18) από τον Ολυμπιακό του αείμνηστου Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Χωρίς την τεχνολογία του κόκκινου ταμπλό και του instant replay και με μοναδικό βοήθημα την τηλεοπτική παραγωγή, όσο εντυπωσιακό ήταν το τρίποντο, άλλο τόσο ήταν εκπρόθεσμο. Κι ας μέτρησε. Μέσα σε όλα, ο Πατ Μπερκ άγγιξε και διχτάκι/στεφάνη. Τουλάχιστον ήταν ακόμα πρώτο ημίχρονο ενός παιχνιδιού με άλλον πρωταγωνιστή στο τέλος.
ΠΟΙΟΣ: Νίκος Οικονόμου (Παναθηναϊκός)
ΠΟΥ: ΣΕΦ
ΠΟΤΕ: 20 Μαΐου 1999
ΓΙΑΤΙ: Ολυμπιακός–Παναθηναϊκός 53-62 | Game 5
Flashback στις 16 Μαΐου 1995: Ο Νίκος Οικονόμου αστοχεί στο τελευταίο σουτ (τρίποντο) του Game 5 στο ΣΕΦ κι ο Παναθηναϊκός χάνει το παιχνίδι και το Πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό (45-44).
Fast forward τέσσερα χρόνια αργότερα: Εξιλέωση.
Ο Παναθηναϊκός του Λευτέρη Σούμποτιτς προερχόταν από την πρώτη κατάκτηση του Πρωταθλήματος μετά από 14 χρόνια (3-2 επί του ΠΑΟΚ το 1998), ωστόσο, έπρεπε να αποδείξει και στον “αιώνιο” αντίπαλο του αείμνηστου Ντούσαν Ίβκοβιτς πως είχε αρχίσει η δική του εποχή. Το πέρασμα από τη θεωρία στην πράξη έμελλε να φέρει την υπογραφή του Νίκου Οικονόμου, που δε μπορούσε να ζει άλλο με τις αναμνήσεις του 1995, εξού κι η χαρακτηριστική κίνηση αμέσως μετά με τα δάχτυλα στο κεφάλι πως δεν το είχε ξεχάσει.
Τρίποντο για το 51-58 με την είσοδο στο τελευταίο λεπτό και “Οέ οέ οέ οέ Πρωτάθλημα μες στο Παλέ!”.