Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Σε κάποιο αλαργινό γήπεδο χαμένο στο χωροχρόνο, οι Αλφόνσο Φορντ, Άντονι Γκράντι και Ρόι Τάρπλει έψαχναν τέταρτο, της δικής τους εμβέλειας για να το ευχαριστηθούν, ώστε να παίξουν επιτέλους 2 Vs. 2. Μία μπασκέτα, μονόπλανο καρφωμένο πάνω στην πορτοκαλοκαφετιά “θεά” και τον περίτεχνο χειρισμό της. Αυτά ήταν τα ζητούμενα, έτοιμα, στημένα για να θυμηθούν – ο καθείς από τη δική του σκοπιά – Ελλάδα. Απλώς έψαχναν τον τέταρτο.
Εδώ και λίγες ώρες ο Μίτσελ Ουίγκινς τους κάνει παρέα. Το κουαρτέτο για ένα ματσάκι περιωπής που θα γέμιζε δέκα φορές και βάλε τα κλειστά της Αθήνας που ξεσήκωναν και με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά αφού δεν είναι λίγοι οι “ταξιδεμένοι” που θα πλήρωναν όσο κι όσο για να τους δουν να κάνουν και πάλι τα ζογκλερικά τους, συμπληρώθηκε.
Η οικογένεια του μπάσκετ είναι φτωχότερη. Έχει χάσει έναν σκόρερ ολκής, έναν ΠΑΙΚΤΑΡΑ των εφηβικών χρόνων εκείνων που έζησαν τη γεωγραφική μετάβαση του κέντρου του σπορ (από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα). Τα παραπάνω σε πρωτάθλημα που το ατόφιο ταλέντο έρεε σε αφθονία, τα γήπεδα ήταν γεμάτα, ο κόσμος διψούσε για μπάσκετ και οι γειτονιές είχαν τις ομάδες-καμάρια τους.
Ο πατέρας του Άντριου Ουίγκινς των Ουόριορς, Μίτσελ, ο οποίος σημάδεψε μία άλλη ρετρό εποχή του ελληνικού μπάσκετ και έγραψε τη δική του ιστορία στο NBA με 389 παιχνίδια (10π.) καριέρας (Μπουλς 1983-84, Ρόκετς 1984-87 & 1989-90, Σίξερς 1991-92), έβγαλε εισιτήριο για το μπασκετικό παράδεισο και το Eurohoops θυμάται ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ της Α1 που δεν βρίσκονται πια μαζί μας αλλά κάποτε την έβαζαν (σ.σ μπάλα) όπως ήθελαν στα μέρη μας.