Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Αν συρρικνώσουμε τη φράση του συγγραφέα Μάικλ Κοπφ, που μιλά για την κυκλική φύση των κοινωνιών και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στον πέρασμα των γενεών, προσπαθώντας να ισορροπήσουν μεταξύ αντοχής και εφησυχασμού και την αναγάγουμε στην επίσης συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση μιας αγωνιστικής σεζόν, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πολλά για το πώς παρουσιάστηκαν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός στο χθεσινό ντέρμπι του ΟΑΚΑ.
Με δυο λόγια, η εβδομάδα που προηγήθηκε στην Ισπανία ήταν που ουσιαστικά καθόρισε την προσέγγιση των δύο ομάδων στο νέο μεταξύ τους μπρα ντε φερ. Από την μία οι “ερυθρόλευκοι”, που έχοντας θριαμβεύσει εις διπλούν και αποκτήσει απόσταση από τον δεύτερο στην κατάταξη, απολάμβαναν όλο και συχνότερα το χαρακτηρισμό “καλύτερη ομάδα της Ευρώπης” κι από την άλλη οι “πράσινοι”, που χάνοντας διαδοχικά σε Βαρκελώνη και Βιτόρια, -προβληματίζοντας, μάλιστα, με την εικόνα τους- είχαν μαζέψει σύννεφα πάνω από τον δικό τους ουρανό.
Οι μεν καλούνταν να διαχειριστούν το ευνοϊκό και άνετο περιβάλλον που είχαν δημιουργήσει για τους εαυτούς τους, μα εμφανίστηκαν φλύαροι και άδειοι. Σαν να ήταν ώρα για …σιέστα μετά τη δύσκολη δουλειά κόντρα σε Μπασκόνια και Ρεάλ. Οι δε, υποχρεούνταν να… μείνουν άυπνοι για να βρουν λύσεις, να βγάλουν αντίδραση και να δείξουν την ανθεκτικότητά τους μπροστά στον κόσμο τους. Το έκαναν με υπερένταση. Ακόμα και ο τραυματισμός τους Γιουρτσεβέν που ήρθε να προστεθεί στην απουσία του Μήτογλου, ενίσχυσε εκατέρωθεν τα ήδη διαμορφωμένα πνευματικά πλαίσια, συσπειρώνοντας ακόμα περισσότερο τους γηπεδούχους και καθησυχάζοντας ακόμα περισσότερο τους φιλοξενούμενους.
Από ‘κει και πέρα, δεν είναι καθόλου απίθανο για μια ομάδα να πάρει ένα ματς με κάποια αδόκιμα σχήματα. Ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε 33 λεπτά διαθέτοντας ένα σέντερ, συνθήκη δύσκολη, αλλά σε καμία περίπτωση καταδικαστική. Εδώ, ο Ολυμπιακός πέρυσι έφτασε μια ανάσα από το πρωτάθλημα έχοντας σε ολόκληρη τη σειρά ως μοναδικό σέντερ τον Μιλουτίνοφ. Το πραγματικά παράξενο στη χθεσινή συνθήκη, δεν ήταν πώς προσαρμόστηκαν οι “πράσινοι”, αλλά πώς οι Πειραιώτες δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν το εν λόγω αβαντάζ, με εξαίρεση δύο τρία λεπτά στη δεύτερη περίοδο.
Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να βάλει φρένο στη θέληση κι ο Παναθηναϊκός το ήθελε περισσότερο. Ήταν πιο έτοιμος, πιο μαχητικός, πιο διεκδικητικός και πιο έξυπνος. Οδήγησε το παιχνίδι εκεί που τον βόλευε με βάση τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί και το πήρε. Μαζί εξασφάλισε και το πλεονέκτημα έδρας, επίτευγμα καθόλου αμελητέο αν αναλογιστούμε ότι στο ΟΑΚΑ συνήθως μεταμορφώνεται προς το καλύτερο. Κι εντάξει, μπορεί πέρυσι να σημειώθηκαν τέσσερις εκτός έδρας νίκες στους τελικούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα συμβαίνει κάθε χρόνο. Όπως και να το κάνουμε, είναι ένα όφελος, το οποίο δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το ματς ενθαρρυντικά, χτυπώντας από το ζωγραφιστό με Φαλ και Βεζένκοφ, αλλά γρήγορα έχασε την συγκέντρωσή του. Από το 5ο έως το 15ο λεπτό υπέπεσε σε σωρεία λαθών, πήρε αχρείαστα κι ανορθόδοξα μακρινά σουτ, ενώ το αμυντικό του τρανζίσιον ήταν άφαντο. Γκος και Ουόκαπ (αμφότεροι σε κακό βράδυ και με πρόβλημα στα φάουλ) εγκλωβίστηκαν στην under άμυνα του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα η επίθεση να αρχίσει να υπολειτουργεί. Ο Φουρνιέ ήταν σβηστός, οι υπόλοιποι σε διεκπεραιωτικό mood και μικρές εξαιρέσεις όπως η γνωστή συνέπεια του Βεζένκοφ και η μαχητικότητα του Παπανικολάου, δεν αρκούσαν για να αφήσουν σοβαρά περιθώρια αισιοδοξίας.
Μόνο ο Βιλντόζα κατάφερε να νοικοκυρέψει την ερυθρόλευκη λειτουργία στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Ολυμπιακός επιτέθηκε στον Σλούκα, το pick & roll με το “4” δημιούργησε ρήγματα, βγήκαν σωστές εκτελέσεις και το παιχνίδι ισορρόπησε αμέσως. Ακόμα κι όταν οι Πειραιώτες πέρασαν μπροστά, όμως, δεν κατάφεραν να βρουν ένα πειστικό διάστημα, ώστε να ελέγξουν το παιχνίδι. Ο αντίπαλός τους κρατούσε το σκορ κοντά στην ισοπαλία κι όσο περνούσε η ώρα κέρδιζε αυτοπεποίθηση. Όταν ο Αργεντίνος χρεώθηκε με 4ο φάουλ η κατάσταση για τους φιλοξενούμενους άρχισε να χλομιάζει. Τελικά, δύο συνεχόμενα τρίποντα από Ναν και Χουάντσο, ήταν αρκετά ώστε να του χαρίσουν ένα μη αναστρέψιμο προβάδισμα και να τον οδηγήσουν εκ του ασφαλούς ως το φινάλε.
Μετά από τις επτά συνεχόμενες νίκες στην Ευρωλίγκα, o Ολυμπιακός δέχθηκε ένα χτύπημα που τον προσγείωσε και του υπενθύμισε τον κυνισμό της κάθε επόμενης μέρας, η οποία περιμένει να γραφτεί σε λευκό χαρτί, αδιαφορώντας για το τι έχει προηγηθεί. Από την άλλη, ο ίδιος κυνισμός τον υποχρεώνει απλά να συνεχίσει να προχωρά, δίχως να κοιτάζει πίσω, σε μια από τις πιο απαιτητικές σεζόν της ιστορίας του.
ΥΓ. Τα τόσο κραυγαλέα διαιτητικά λάθη υπέρ της έδρας, μπορεί να μην καθόρισαν τον νικητή, αλλά έστειλαν στα σκουπίδια κάθε τοξική γελοιότητα περί ΕΟΚ, Λιόλιου και δήθεν ευνοούμενου Ολυμπιακού, που υποτιμά εδώ και καιρό τη νοημοσύνη μας. Κάτι είναι κι αυτό…
ΥΓ2. Πολύ περισσότερη κουβέντα για τον απόηχο του ντέρμπι και τα τελευταία νέα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, στο αποψινό (γύρω στις 18:30) “Αιώνιο Podcast LIVE” με τα δικά σας μηνύματα. Μην το χάσετε…
Διαβάστε ακόμα
Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός: Το… αιώνιο ξύλο και οι σέντερ που χάθηκαν
Μπαρτζώκας: “Τα κριτήρια ήταν διαφορετικά, δεν πήραμε φάουλ αλλά αυτό είναι η έδρα”
Ολυμπιακός σε Γιουρτσεβέν: “Τις ευχές μας για ταχεία ανάρρωση” (pic)