Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Oι τελευταίοι μήνες ήταν ιδιαίτερα δύσκολοι για τον Γιώργο Πρίντεζη ο οποίος μίλησε στο syros-sports.gr για το δυσάρεστο γεγονός της απώλειας, τις σκέψεις που έκανε να μην αγωνιστεί και την ανάγκη που ένιωθε να βρίσκεται συνεχώς με κόσμο.
“Η μάνα μου το είχε μάθει από το βράδυ 23.30. Δεν μου το είπαν γιατί ξέρανε ότι αν το μάθαινα δεν θα κοιμόμουνα καθόλου. Το πρωί ουσιαστικά 9.45 είχαμε ξύπνημα. Όταν ξύπνησα είδα μια κλήση της μάνας μου από τις 09.25. Κατάλαβα ότι κάτι άσχημο θα είναι. Είδα μετά ότι είχε έρθει από κάτω στο ξενοδοχείο με τη Θεία μου για να μου ανακοινώσει το συμβάν αυτό.
Πέρασε από το μυαλό μου να μην παίξω, γιατί ήδη εκείνη την στιγμή δεν ήμουν καθόλου καλά, αλλά όπως έχω ξαναπεί, επειδή ο Ολυμπιακός είναι η δεύτερη «οικογένεια» μου, δεν ήθελα εκείνη την στιγμή να αφήσω την δεύτερη οικογένεια μου, σε αυτό το καθοριστικό παιχνίδι. Δεν ήθελα να αφήσω τους συμπαίκτες μου μόνους τους. Ότι έκανα… ήθελα να το κάνω. Ήταν σίγουρα κάτι δύσκολο, καθώς όταν ξέρεις ότι μετά από 12 ώρες θα πρέπει να αποχαιρετήσεις τον πατέρας σου και επίσημα είναι δύσκολο.
Γενικά σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, όταν είσαι απέξω το βλέπεις αλλιώς. Όταν είσαι από μέσα το βλέπεις τελείως διαφορετικά. Όταν ένας ξένος έχει χάσει ένα δικό του πρόσωπο λες… «πως μπορεί και κάνει αυτό, πως μπορεί και κάνει το άλλο, πως μπορεί και είναι χαμογελαστός…». Για να φτάσεις σε ένα σημείο να τα κάνεις αυτά, έχουν περάσει εκατομμύρια σκέψεις από το μυαλό σου. Γενικά κάθεσαι και ζυγίζεις πάρα πολλά πράγματα. Από τη μία σκέφτεσαι πως θα ήθελες να σε βλέπει ο πατέρας σου, από την άλλη λες πως θα ήθελες να σε βλέπει η μάνα σου, από τη μία σκέφτεσαι μη σε πάρει από κάτω και κάνεις και τους άλλους χάλια. Οπότε κάθεσαι και τα ζυγίζεις αλλιώς”.
“Ήθελα να είμαι συνέχεια με κόσμο”
“Προσπαθείς να είσαι συνέχεια με κόσμο. Προσπαθείς να είσαι συνέχεια με παρέα. Είναι η πρώτη φορά φέτος που αναζητούσα παρέα στο σπίτι μου σχεδόν κάθε βράδυ. Είχα ανάγκη να βρίσκομαι με κόσμο, να κάνω μια δραστηριότητα. Πήγαινα προπόνηση, μετά ήθελα να πάω για φαγητό με φίλους. Γενικά ήθελα αν είμαι με κόσμο για να ξεχνιέμαι και να κάνω πράγματα”.