Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Η ιστορία επαναλήφθηκε για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος 18 χρόνια μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος με “μπρέικ” στον πέμπτο τελικό στο ΣΕΦ, επανέλαβε τον θρίαμβό του ακόμα πιο εμφατικά για να ολοκληρώσει μια χρονιά αν μη τι άλλο επεισοδιακή.
Ο απόλυτος θρίαμβος του Πασκουάλ και των παικτών του, που έφτασαν από το ναδίρ του αποκλεισμού με “σκούπα” από την Φενέρ, σε ένα πρωτάθλημα που θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια!
Το… 5-0
Η σειρά τελείωσε με τον πλέον θριαμβευτικό τρόπο για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος πλέον μπορεί να κοιτάξει πίσω και να κάνει ανασκόπηση της σειράς, ώστε να… απογοητεύεται που δεν μπόρεσε να την τελειώσει υπέρ του νωρίτερα. Κι αυτό γιατί μπορεί η σειρά να τελείωσε με 2-3, με “μπρέικ” στον πέμπτο τελικό, ωστόσο όπως παραδέχονται… εχθροί και φίλοι, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ ήταν ανώτερη στο σύνολο των τελικών.
Τόσο ανώτερη, που στα αποδυτήρια του ΣΕΦ άνθρωποι της ομάδα έλεγαν μεταξύ σοβαρού κι αστείου πως το τελικό σκορ ήταν… 5-0! Καθ’ υπερβολή μεν, αλλά βασισμένο στα δεδομένα των πέντε αγώνων. Εκτός των τριών “πράσινων” νικών που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, οι δύο ήττες έγιναν σε πρώτο και τρίτο τελικό, όπου οι πάλεψαν σκληρά, ήταν μπροστά στην τελική ευθεία, όμως στα τελευταία μέτρα ξέμεναν από καλές επιλογές, με αποτέλεσμα δύο άκαπνα τρίλεπτα, όπου ειδικά στον τρίτο τελικό συνετέλεσε σε απώλεια διαφορά δέκα πόντων που είχε διαμορφωθεί στο 35′!
Εργο Πασκουάλ
Αυτό το πρωτάθλημα λοιπόν και κατ’ επέκταση το νταμπλ, που θα επισφραγιστεί με την φιέστα της Δευτέρας (12/6, 21:00) στο ΟΑΚΑ, είναι έργο Τσάβι Πασκουάλ πρώτα και κύρια. Ο Καταλανός προπονητής κατάφερε κάτι που ίσως δεν περίμεναν και οι… παίκτες του, καθώς μπόρεσε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό από την Φενέρ και να παρουσιάσει στους τελικούς μια καλοδουλεμένη ομάδα, με τα προτερήματα και τις “παιδικές ασθένειες” που την διακρίνουν, που έδειξε στο παρκέ πόσο άξιζε αυτόν τον τίτλο.
Το έργο του Πασκουάλ ήταν δύσκολο από την πρώτη μέρα που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έφτασε σε συμφωνία μαζί του κι έγινε ακόμα πιο δύσκολο μετά το 0-3 από την Φενέρ, που παραλίγο να διαλύσει την ομάδα, όχι τόσο εξαιτίας αυτού καθ’ εαυτού του αποκλεισμού, αλλά όσων ακολούθησαν!
Ο πρωταθλητής Ευρώπης το 2010 με την Μπαρτσελόνα, στον περίπου ένα μήνα που μεσολάβησε από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, ως τους τελικούς, “κύκλωσε” τον μεγάλο στόχο του πρωταθλήματος και μπόρεσε μέσα από σαράντα κύματα, όπως η ήττα-καμπανάκι από την ΑΕΚ, να πετύχει το δύσκολο κομμάτι, που ήταν να κρατήσει ενωμένα τα αποδυτήρια, παρά τα όσα είχαν συμβεί, να κάνει “ομάδα” τους παίκτες του και κατόπιν να καταστρώσει και να δει να εφαρμόζεται στο παρκέ το πλάνο νίκης στη σειρά.
Η επικράτησή του έναντι του ομόλογού του στον Ολυμπιακό, Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι απόλυτα παραδεκτή, με τον Καταλανό να ποντάρει πολλά στον τομέα ενέργεια όπου ο Παναθηναϊκός υπερτερούσε καθολικά και στο τέλος αυτό βγήκε σε έναν ξεκάθαρο θρίαμβο.
Επιπλέον δούλεψε πάνω σε πολλές λεπτομέρειες ενόψει των τελικών, είχε απαντήσεις σε όσα δοκίμασε ο αντίπαλος και μπόρεσε να πάρει πράγματα από το σύνολο σχεδόν του ρόστερ του, με την δουλειά του να ανταμείβεται. Εξάλλου, η… εργασιομανία του φαίνεται από την ατάκα του Μάνου Παπαδόπουλου, πως τη μέρα του πέμπτου τελικού βρισκόταν στο ΟΑΚΑ από τις επτά το πρωί, ενώ ακόμα πιο απίστευτο είναι το σκηνικό που εκτυλίχθηκε μετά την αποθεωτική επιστροφή στο ΟΑΚΑ, όπου έσπευσε στο γραφείο του στις 2:30 τα ξημερώματα να καθίσει να κάνει ανάλυση του πέμπτου τελικού!
Ο αρχηγός Νικ
Για το Νικ Καλάθη έχουν γραφτεί κι έχουν ειπωθεί… τα πάντα! Οσο αποθεωτικά είναι τα σχόλια στις καλές βραδιές, πολύ περισσότερο δηκτικά και εξόχως απαξιωτικά είναι αντίστοιχα τα σχόλια στα παιχνίδια που δεν “τραβάει”. Ομως στους τελικούς και ειδικά στους δύο τελευταίους έδειξε σε όλους την αρχηγική του προσωπικότητα, δίνοντας απαντήσεις στον εαυτό του, αλλά και σε όσους τον έχουν αμφισβητήσει (σ.σ. “δεν σας ακούω”, όπως ανέφερε στο instagram).
Η παρουσία του Καλάθη ήταν καθοριστική και απαραίτητη ώστε ο Παναθηναϊκός να φτάσει στο νταμπλ κι αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο από τους αριθμούς, με πλέον χαρακτηριστικό το εκπληκτικό +19 που μέτρησε στον τομέα +- της στατιστικής στο πρώτο ημίχρονο, αφού πάτησε παρκέ στο 11-3 υπέρ του Ολυμπιακού και με αυτόν παρόντα διαμορφώθηκε το 23-34 λίγο πριν το φινάλε του πρώτου 20λεπτου!
Η επιρροή του όμως δεν πηγάζει μόνο από τα στυγνά νούμερα, αλλά από την συνολική παρουσία και την μαεστρική καθοδήγηση της ομάδας του στο παρκέ. Με τον ομογενή γκαρντ σε καλή μέρα, οι “πράσινοι” πολύ δύσκολα χάνουν και επιπλέον αυτό το νταμπλ με αυτόν αρχηγό, στην πρώτη χρονιά της μετα-Διαμαντίδη εποχής, είναι σπουδαίο.
Ο ξεχωριστός Μπουρούσης
Οι τελικοί είχαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα (και) του Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος 15 χρόνια μετά το παρθενικό του πρωτάθλημα, ως “βενιαμίν” της ΑΕΚ, πανηγυρίζει για πάρα πολλούς λόγους το πρώτο νταμπλ της καριέρας του.
Δεν είναι δα δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τα ξεχωριστά κίνητρα του MVP της περσινής ACB, ο οποίος αποχώρησε το 2011 από τον Ολυμπιακό χωρίς να πάρει πρωτάθλημα, ενώ σε κάθε επιστροφή του, πόσω μάλλον με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, αποδοκιμάστηκε το λιγότερο άγρια από το ΣΕΦ.
Αυτός ο τίτλος ήταν προσωπική υπόθεση του Μπουρούση, ο οποίος ήθελε όσο τίποτε άλλο να φύγει νικητής από την έδρα της πρώην ομάδας του και οι εμφανίσεις του στη σειρά των τελικών απέδειξαν του λόγου το αληθές, αφού ήταν εκ των “πράσινων” πυλώνων.
Ο Παππάς που… ολοκληρώνεται
Ενα από τα σπουδαία κερδισμένα στοιχήματα του Πασκουάλ φέτος είναι ο Νίκος Παππάς, ο οποίος μπόρεσε να βρει ρόλο και μάλιστα σημαντικό υπό την καθοδήγηση του Καταλανού και να αποτελέσει ένα από τα “κλειδιά” του Παναθηναϊκού προς τον θρίαμβο.
Η εικόνα με τη θερμή αγκαλιά του 27χρονου γκαρντ με τον προπονητή του στα αποδυτήρια του ΣΕΦ είναι ακόμα παραπάνω από χίλιες λέξεις, με τον παίκτη να γνωρίζει πολύ καλά πως είναι σπουδαίο ελληνικό κεφάλαιο για τους “πράσινους”, δείχνοντας γενικά φέτος, και ειδικά στους τελικούς πως μπορεί να είναι χρήσιμος και κρίσιμος σε πολλούς τομείς, αρχής γενομένης από την άμυνα.
Πάντα παρών ο Φώτσης
Ο Αντώνης Φώτσης είναι ζωντανή ιστορία της ομάδας και στους τελικούς για άλλη μια φορά ήταν παρών! Μπορεί φέτος ο ρόλος του να ήταν περιορισμένος, όμως όταν η μπάλα έκαιγε και το πρωτάθλημα κρινόταν, έπαιξε τον δικό του ρόλο, όταν ο Πασκουάλ τον τραβούσε από τον πάγκο, αμυντικά και επιθετικά.
Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά ο 36χρονος φόργουορντ είναι πάντα εκεί όταν χρειάζεται για να δώσει το κάτι παραπάνω και ξεχωριστό, με ένα σουτ, μια άμυνα, ένα ριμπάουντ, ακόμα και μια… φωνή, χωρίς να δείχνει ποτέ κορεσμένος κι ας έχει κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του.
Η αυτοθυσία του Γκιστ
Ενας εκ των πλέον καθοριστικών πυλώνων των “πράσινων” είναι ο Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος ήταν… παντού στους τελικούς, παρά το πρόβλημα στα πλευρά του. Ο Αμερικανός, στην πέμπτη σεζόν του στην ομάδα έδειξε για άλλη μια φορά γιατί αποτελεί κακό δαίμονα για τον Βασίλη Σπανούλη, τον οποίο σταμάτησε, ολοκληρώνοντας αυτό που είχε αρχίσει ο Καλάθης και οι υπόλοιποι γκαρντ.
Η βοήθεια του Γκιστ στο “5” ως εναλλακτική του Μπουρούση ήταν βαρύνουσας σημασίας και ειδικά στους δύο τελευταίους τελικούς ήταν εντυπωσιακός, με τον Πασκουάλ να τρίβει τα χέρια του για το σπουδαίο “εργαλείο” που έχει στη φαρέτρα του.
Ο Τζέιμς της… ομάδας, ο Ρίβερς, ο Σίνγκλετον και ο Γκάμπριελ
Τη δική τους προσφορά είχαν και οι υπόλοιποι Αμερικανοί, με εξαίρεση τον (Δομινικανό) Τζέιμς Φελντέιν που έμεινε στα ρηχά. Ο Μάικ Τζέιμς που έχει δεχθεί μεγάλη κριτική για την… ατομικότητα και την επιπολαιότητα που τον διακρίνει σε αρκετές περιπτώσεις, στον τέταρτο και τον πέμπτο τελικό ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε ο Πασκουάλ: Παίκτης ομάδας. Ενας γκαρντ που χρησιμοποίησε άριστα τα προσόντα του στο ένας εναντίον ενός και δημιούργησε αφειδώς για τους συμπαίκτες του. Αν είχαν μπει και κάποια ακόμα σουτ από δικές του πάσες, ίσως να μιλούσαμε σήμερα για το μυθικό τριπλ-νταμπλ που θα κατέγραφε στο ΣΕΦ (11π., 10ριμπ., 6ασ.).
Δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί πως με τις εμφανίσεις του στο φινάλε ο Αμερικανός κέρδισε πολλούς πόντους και ίσως κάποια δεδομένα για το μέλλον του αλλάξουν…
Ο Κέι Σι Ρίβερς πάντως είναι εξ αυτών που μοιάζει ακλόνητος στο ΟΑΚΑ. Στον τελευταίο τελικό έβαλε τα σουτ που ένιωσε ότι… χρωστούσε από τα προηγούμενα παιχνίδια και ήταν παρών σε άλλη μια μεγάλη νίκη επί του Ολυμπιακού, επαναλαμβάνοντας πόσο απαραίτητος είναι για την ομάδα του.
Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει σε Σίνγκλετον και Γκάμπριελ, που έδωσαν κι αυτοί πολλά σε αυτή τη σειρά. Ο πρώτος μπορεί να μην φόρτωσε τα καλάθια όπως έκανε στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, εξαιτίας και της κόπωσης, ωστόσο δεν μπορεί παρά να μην του πιστωθεί το αποτελεσματικό μαρκάρισμα του Πρίντεζη σε όλη τη σειρά, το οποίο αναμφίβολα του κόστισε σε ενέργεια.
Ο Γκάμπριελ αντίστοιχα ήταν “εργαλείο” που έπαιξε επιτυχημένα όποιον ρόλο του ανατέθηκε, είτε αυτός ήταν εκτελεστικός, είτε αμυντικά, σε όποια θέση κι αν ζητήθηκε (“4” αλλά και “3”). Μην ξεχνάμε πως ο άλλοτε παίκτης του Ρεθύμνου ήταν παράγοντας “Χ” και στο “διπλό” στον ημιτελικό κυπέλλου στο ΣΕΦ…
Το… μερίδιο του Γιαννακόπουλου
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ως αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας, αφού είναι ο χρηματοδότης της, έχει επίσης μερίδιο στην επιτυχία της σεζόν και το πρώτο νταμπλ μετά το 2014.
Αναμφίβολα το περασμένο καλοκαίρι έδειξε διάθεση κι έκανε κινήσεις από το πάνω ράφι, ενώ όταν αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Αργύρη Πεδουλάκη, δεν στράφηκε σε λύση ανάγκης, αλλά άδραξε την ευκαιρία κι έφερε επίσης προπονητή από το πάνω ράφι.
Ως άνθρωπος παθιασμένος και αυθόρμητος ενίοτε σε… υπερβολικό βαθμό, αντέδρασε εντελώς λανθασμένα και βεβιασμένα στον αποκλεισμό από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρ, με την περιβόητη απόφαση του πούλμαν. Επρόκειτο για μια απόφαση που δεν περιοριζόταν σε μια λανθασμένη επιλογή παίκτη ή ακόμα και προπονητή, αλλά για μια απόφαση που θα μπορούσε να διαλύσει την ομάδα εκ των έσω.
Ακόμα και μετά την συγκεκριμένη απόφαση, συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, δείχνοντας να έχει διαχωρίσει τη θέση του από την ίδια του την ομάδα, θέλοντας να διώξει τους “4” που δεν υπάκουσαν στην εντολή του (Φώτσης, Σίνγκλετον, Τζέιμς, Γκάμπριελ) όμως στο τέλος έδωσε κι αυτός από την πλευρά του το σύνθημα της συσπείρωσης, την κατάλληλη στιγμή, ώστε να κατακτηθεί το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ.