Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Είδαμε το πρώτο ντέρμπι της σεζόν, που θα το ξεχάσουμε εύκολα. Όλοι μας. Το ίδιο ακριβώς θα ίσχυε αν ο Ολυμπιακός δεν είχε το κακό τελευταίο πεντάλεπτο και έπαιρνε τη νίκη, παρά τις πολύ σημαντικές απουσίες του. Μήπως δεν ξεχάσαμε την πολύ εύκολη και ευρεία νίκη του Ολυμπιακού νωρίς μέσα στη σεζόν, που σηματοδότησε την αποχώρηση του Αργύρη Πεδουλάκη;
Οι τίτλοι κρίνονται την άνοιξη, μέχρι τότε έχουμε πάρα πολλά παιχνίδια να δούμε και μέχρι να φτάσουμε στους τελικούς, προέχει για αμφότερους τους γίγαντες του ελληνικού μπάσκετ, η Ευρωλίγκα. Που είναι δύσκολη, απαιτητική και με το νέο φορμάτ, δεν… συγχωρεί και θέλει υψηλά στάνταρ απόδοσης σε όλη την διάρκεια της σεζόν.
Όποιος μπει στην διαδικασία να δώσει στο πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς μεγαλύτερη διάσταση και σημαντικότητα από αυτή που έχει και δεν κάνει ροτέσιον και μάλιστα μεγάλο και συχνό στα ματς του πρωταθλήματος με μικρομεσαίους αντιπάλους, το πιο πιθανό είναι να το πληρώσει ακριβά.
Αν δεν μπορείς να κερδίζεις τέτοια ματς με τους πρωτοκλασάτους να παίζουν σταθερά λιγότερα ή να ξεκουράζονται, δεν θα πας μακριά. Κι αν πας, υπάρχει ο κίνδυνος να καταρρεύσεις στο τέλος. Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι τοπ ομάδες στην Ευρώπη, φρόντισαν φέτος να θωρακιστούν με μεγαλύτερα ρόστερ και περισσότερους παίκτες επιπέδου, αριθμητικά.
Ο Ολυμπιακός μπορούσε να νικήσει. Όσο περνούσε ο χρόνος, φαινόταν πως θα μείνει από λύσεις στην δημιουργία και το σκορ, αλλά το μεγάλο τρίτο δεκάλεπτο του Τζαμέλ Μακλίν, του έδωσε μεγαλύτερη διάρκεια επιθετικά και τον έβαλε στην θέση του οδηγού. Στο τέλος, κι ας έχει δικαιολογίες, η ομάδα τα έκανε μαντάρα.
Χάθηκε μια ευκαιρία, ένα ντέρμπι, το πιο ασήμαντο από τα πολλά που θα ακολουθήσουν. Μια ολόκληρη σεζόν είναι μπροστά. Θα αναλύσουμε το ντέρμπι, αλλά ακόμα μεγαλύτερη αξία έχει να δούμε τι στοιχεία πρεσβεύει ο νέος Ολυμπιακός, τι μπάσκετ θέλει να παίξει, που θα είναι καλύτερος από πέρυσι, ποια είναι τα κλειδιά και ποια τα ρίσκα και τα ερωτηματικά.
Το πρώτο ημίχρονο
Από πλευράς τακτικής το πρώτο ντέρμπι της σεζόν είχε πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ο Ολυμπιακός στο σετ παιχνίδι χρησιμοποιούσε πολλά σκριν, περισσότερο από όσα μας είχε συνηθίσει πέρυσι και προσπαθούσε κάθε φορά να βγάλει ένα σουτ με καλές προϋποθέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, αλλά τα πολλά σκριν μακριά από τη μπάλα είναι στοιχείο, στο οποίο πάντα έδινε έμφαση ο Πασκουάλ.
Ο Ολυμπιακός βλέποντας πως ο Παναθηναϊκός παίζει άμυνα με αλλαγές στα σκριν σωστά δούλεψε με υπομονή και επιμονή να βρει μις – ματς και να χτυπήσει πάνω σε αυτά. Το είδαμε κατά κόρον με τον Πρίντεζη σε όλη τη πρώτη περίοδο, αλλά και με τον Μιλουτίνοφ.
Οι πράσινοι μπήκαν καλύτερα στο ματς (2-7), ο Ολυμπιακός απάντησε με ένα σερί 9-0 (11-7) και το πρώτο δεκάλεπτο έκλεισε στο 16-15. Το δεύτερο είχε καλύτερο ρυθμό, με συνέπεια ο δείκτης του σκορ να ανέβει και να φτάσουμε στο 40-36 του ημιχρόνου.
Ο Ολυμπιακός είχε +6 πόντους από τον Παναθηναϊκό μέσα στο ζωγραφιστό και βρήκε λύσεις από τον Μάντζαρη, τον Παπαπέτρου και τον Χόλις Τόμπσον παρότι ξεκίνησε άστοχος, αλλά και τον Τζαμέλ Μακλίν που από την αρχή ήταν στο πνεύμα του ντέρμπι.
Τα 10 επιθετικά ριμπάουντ του Παναθηναϊκού (+ 5 κατοχές) στα πρώτα 20 λεπτά, συνετέλεσαν καταλυτικά στο να έχει ο Παναθηναϊκός 10 πόντους από δεύτερες ευκαιρίες έναντι 2 των κόκκινων. Θα μπορούσε να είναι χειρότερο αυτό το πρόσημο, αν ο Ολυμπιακός δεν είχε βάλει 3 άμυνες μετά από 2 επιθετικά ριμπάουντ του Βουγιούκα και ένα του Γκάμπριελ.
Ένα δεκάλεπτο όλο… Μακλίν
Ο Παναθηναϊκός μπήκε πιο συγκεντρωμένος στο δεύτερο ημίχρονο, έτρεξε μικρά σερί, πέρασε μπροστά στο σκορ, αλλά το τρίτο δεκάλεπτο είχε ένα και μόνο όνομα: Τζαμέλ Μακλίν. Με την ταχύτητα του Ολυμπιακού να φθίνει στο 5 εναντίον 5 και χωρίς πολλές λύσεις στην δημιουργία – απόλυτα λογικό χωρίς Σπανούλη και Ρόμπερτς – οι πράσινοι πήραν το μομέντουμ και το προβάδισμα στο σκορ.
Εκεί, εμφανίστηκε ο Μακλίν, έδωσε ένα σωρό λύσεις στην επίθεση με διαφορετικούς τρόπους και έκανε άνω – κάτω την άμυνα του Παναθηναϊκού. Σκόραρε με ωραίες κινήσεις στο ποστ, σκόραρε παίζοντας τους αντιπάλους του στα πόδια, σκόραρε με σουτ από μέση απόσταση και έκανε μεγάλη ζημιά στους πράσινους, που δεν βρήκαν αντίδοτο και είδαν και τις αποστάσεις τους στην άμυνα να χαλάνε, όπως και την ισορροπία τους.
Ο Ολυμπιακός μπήκε στην τελευταία περίοδο μπροστά με 54-52 και γρήγορα δημιούργησε διαφορές που έφτασαν ως τους 9 πόντους. Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ άστοχος από το τρίποντο. Στο κρίσιμο σημείο, όμως, η κάνουλα άνοιξε για τους πράσινους.
Ρίβερς, Καλάθης, οπισθοχώρηση και διπλό
Είχε 0/7 στην επανάληψη μέχρι ο Σίνγκλετον να βάλει ένα (66-61) πέντε λεπτά πριν το τέλος της αναμέτρησης. Ο Ρίβερς πήρε την σκυτάλη και έβαλε δύο συνεχόμενα, που άλλαξαν τα πάντα, στο πιο κομβικό σημείο της αναμέτρησης.
Ο Παναθηναϊκός από το -9, με κινηματογραφική ταχύτητα βρέθηκε στο +1 (66-67), 2.20′ πριν το τέλος του ντέρμπι. Το μομέντουμ άλλαξε άρδην, η ψυχολογία μεταπήδησε από την κόκκινη μπίλια στην πράσινη και απέμενε να δούμε ποια θα ήταν η αντίδραση του Ολυμπιακού στο τελευταίο δίλεπτο.
Δυστυχώς για την ομάδα, η αντίδραση έδειξε… οπισθοχώρηση. Ήταν ξεκάθαρο πως στις τελευταίες κατοχές η διστακτικότητα, η έλλειψη ταχύτητας και η έλλειψη δημιουργίας, οδήγησαν την ομάδα σε λάθος επιλογές και σε εκτελέσεις υπό κακές προϋποθέσεις.
Οι Πρίντεζης, Μάντζαρης και Στρέλνιεκς που με το ρόστερ ανάγκης, περιμέναμε να βγουν μπροστά (απόντος Σπανούλη, Ρόμπερτς, με τον Αγραβάνη να μην παίζει καθόλου και με τον Παπανικολάου να πηγαίνει στα αποδυτήρια με υπόδειξη του Σφαιρόπουλου) ήταν όλοι σε κακή βραδιά και έμειναν να προσπαθούν στην επίθεση κυρίως οι Μακλίν και Τόμπσον.
Ο Γκιστ έκανε το 66-69 μετά από πάσα του Καλάθη που διάβασε το μις – ματς μετά από αλλαγές στα σκριν και στη συνέχεια ο Μακλίν διαμόρφωσε το 68-69. Ο Γκιστ έβαλε τις βολές, ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε κάτι στα τελευταία τρία δευτερόλεπτα και έτσι απλά, η νίκη ξεγλίστρησε από τους γηπεδούχους και πήγε στον Παναθηναϊκό.
Στη φάση του Μακλίν υπάρχει καθαρό φάουλ του Κρις Σίνγκλετον και δεν υφίσταται και περίπτωση No Call. Η δύναμη με την οποία κατεβάζει το χέρι του ο Σίνγκλετον και η ξεκάθαρη επαφή την ώρα που εκτελεί ο Μακλίν, με το γράμμα του νόμου συνιστούν καθαρή περίπτωση φάουλ.
Η συγκεκριμένη φάση είναι σημαντική, γιατί εξελίχθηκε στο τέλος και θα μπορούσε να στείλει το ματς στη παράταση. Να δούμε το μπάσκετ, όμως και τώρα και μέσα στη σεζόν. Μην γίνει… καραμέλα, γιατί αυτό δεν θα κάνει καλό στον Ολυμπιακό.
Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε όταν η κλεψύδρα του χρόνου μειωνόταν, έβαλε τα μεγάλα σουτ και έφυγε νικητής. Για μένα, πέρα από ένα αβαντάζ για το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς, που ακόμα είναι νωρίς, δεν κρίνει τίποτα παραπάνω το πρώτο ντέρμπι της σεζόν.
Η σεζόν που έχουμε μπροστά μας είναι πολύ μεγάλη, οι ομάδες θα αλλάξουν, θα βελτιωθούν, θα περάσουν περιόδους φόρμας και “κοιλιάς” και κανένας δεν μπορεί ούτε να φανταστεί τι θα δούμε στο τέλος, όταν μετράει.
Έχει αποδειχτεί σε όλες τις τελευταίες σειρές τελικών, πως όλα κρίνονται τότε και πως πέρα από τον Παναθηναϊκό που έχει πολλά διπλά στο ΣΕΦ, πλέον και ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίζει στο ΟΑΚΑ. Το έκανε και το 2014 και το 2015 και το 2016.
Η ουσία
Ο Ολυμπιακός έχασε μια ευκαιρία για μια νίκη βαθμολογίας και φυσικά ψυχολογίας. Θα είχε μεγαλύτερη αξία να πάρει αυτό το ματς με τους δύο πιο σημαντικούς παίκτες του στη περιφέρεια να λείπουν.
Ο Σπανούλης όλοι ξέρουμε ποιος είναι και ο Ρόμπερτς προορίζεται για βασικός πόιντ γκαρντ και για παίκτης που θα κάνει την διαφορά. Αυτό που στενοχωρεί περισσότερο είναι πως οι κόκκινοι έφεραν το ντέρμπι στα μέτρα τους – κυρίως λόγω του Μακλίν στο τρίτο δεκάλεπτο – και στο τελευταίο πεντάλεπτο τα έκαναν (σχεδόν) όλα λάθος.
Να δούμε το μέλλον που είναι… μπόλικο και αναμένεται και συναρπαστικό. Τι μπάσκετ θέλει να παίξει ο Ολυμπιακός; Με βάση τις μεταγραφές και τα πρώτα δείγματα, πιστεύω πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ψάχνει μια μεγαλύτερη ισορροπία και… σύνδεση μεταξύ άμυνας και επίθεσης.
Θέλει να διατηρήσει το κεκτημένο της καλής άμυνας και του ελέγχου του ρυθμού και των κατοχών, αλλά επιδιώκει να ανεβάσει σημαντικά το ποσοστό του σκορ από τρανζίσιον κατοχές (ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ) κάτι που για να γίνει θέλει συστηματική δουλειά τόσο στη θεωρία (τακτική), όσο και στη πράξη (προπόνηση – παιχνίδια) και είναι στόχος – κλειδί.
Το δεύτερο τρομερά σημαντικό στοιχείο, είναι πως πλέον υπάρχουν παίκτες που μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο την ποιότητα του Ολυμπιακού στο σετ παιχνίδι. Εκεί που είχε ξεκάθαρες ελλείψεις όλα τα τελευταία χρόνια.
Ο Ρόμπερτς είναι παίκτης που μπορεί να σκοράρει και να δημιουργήσει σε υψηλό επίπεδο σε καταστάσεις μισού γηπέδου. Το ίδιο και ο Στρέλνιεκς κι ας ήταν άφαντος σήμερα. Ο Λετονός έχει πολύ ταλέντο, ούτε ο ίδιος έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος των ικανοτήτων του κι αυτό σε βάθος χρόνου δεν μπορεί, θα φανεί…
Πιστεύω πως με την απαραίτητη προϋπόθεση της υγείας – πάλι με μεγάλες απουσίες έπαιξε ο Ολυμπιακός σε ντέρμπι – και με την πάροδο του χρόνου ο Ολυμπιακός μπορεί και πρέπει να βελτιωθεί στην επίθεση, σε σχέση με ό,τι βλέπαμε τις δύο τελευταίες σεζόν κι ας πήγε τελικό στην Ευρωλίγκα.
Μπορεί να σκοράρει πιο πολύ σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου και το ίδιο σημαντικό αν όχι περισσότερο, να γίνει μια ομάδα με ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ στη κίνηση, στη δημιουργία και στην εκτέλεση στο 5 Vs 5.
Σε αυτή την πρεμιέρα με εξαίρεση ένα διάστημα στο δεύτερο δεκάλεπτο και το ξέσπασμα του Μακλίν, έμοιαζε να πάσχθει από τις ίδιες “παθογένειες” και αδυναμίες που είδαμε και πέρυσι, με πιο εμφατικό τρόπο στους τελικούς.
Δεν είναι σωστό, όμως, ούτε καν ρεαλιστικό να κριθεί μια ομάδα από το πρώτο επίσημο παιχνίδι πρωταθλήματος, όταν λείπουν οι δύο πιο χαρισματικοί γκαρντ σε δημιουργία και εκτέλεση. Είναι άδικο.
Τα ερωτήματα: Τρίποντο και άμυνα στο “5”
Ετσι όπως έχει δομηθεί ο Ολυμπιακός, κατά τη γνώμη μου τα δύο μεγαλύτερα ερωτηματικά είναι η σταθερότητα από το τρίποντο και η άμυνα στη θέση “5”. Αμφότερα, κομβικής σημασίας στο σύγχρονο μπάσκετ.
Ερικ Γκριν και Ματ Ντάνιελ Χάκετ έφυγαν, Γιάνις Στρέλνιεκς και Μπράιαντ Ρόμπερτς ήρθαν. Ο Ματ Λοτζέσκι πήγε στον Παναθηναϊκό, στον Ολυμπιακό αφίχθη ο Χόλις Τόμπσον. Θα είναι η ομάδα πιο εύστοχη στο τρίποντο, συγκριτικά με πέρυσι;
Αυτή τη στιγμή κανείς δεν το ξέρει. Οι τρεις μεταγραφές που μόλις ανέφερα, μπορούν να σουτάρουν καλά. Μεγάλο ρόλο θα παίξει το τι θα κάνουν στον τομέα αυτό ο Σπανούλης, ο Μάντζαρης, οι δύο “Παπ”, ακόμα και ο Πρίντεζης με τον Τιλί.
Το δεύτερο ερωτηματικό, είναι το ρίσκο που έχει πάρει ο λάτρης της άμυνας, Σφαιρόπουλος, στο “5”. Ο Μιλουτίνοφ είναι ήδη πολύ καλός παίκτης και θα κάνει Breakout σεζόν, το πιστεύω.
Δεν μπορεί να ανταποκριθεί, όμως, σε όλους τους τύπους άμυνας και να τα βάλει με αντίπαλα ταχύτατα γκαρντ ή πολύ γρήγορους Undersized σέντερ. Ο Μακλίν έχει κάποιες καλές ικανότητες κυρίως στην άμυνα μακριά από το καλάθι, αλλά δεν διαθέτει ούτε τη δύναμη, ούτε το ύψος να λειτουργήσει ως σκιάχρο, ούτε ως stopper στο πικ ενρ ρολ.
Ο Γιώργος Μπόγρης επίσης δεν διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. Ποια θα είναι η εμβέλεια και η αποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού στην άμυνα στο ποστ και στην πικ εν ρολ άμυνα;
Φαίνεται να μην υπάρχουν τα εργαλεία για να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο κι αν αυτό επαληθευτεί εντός παρκέ θα είναι πρόβλημα. Μπορεί να δούμε και τον Τιλί στο “5” σε κάποια σχήματα.
Το πιο πιθανό σενάριο με βάση τα χαρακτηριστικά των παικτών και όσα έχουμε δει ως τώρα, είναι να ποντάρει ο κόουτς συστηματικά στις άμυνες αλλαγών και να προσπαθεί να κρύψει αυτό το πρόβλημα με τα πολλά φόργουορντ που μπορούν να παίξουν αυτή την άμυνα, αλλά και να κινηθούν τάχιστα στις περιστροφές που απαιτούνται στη συνέχεια.
Παπανικολάου, Πρίντεζης, Παπαπέτρου, Αγραβάνης. Σωματικά ακόμα και ο Χόλις Τόμπσον θα μπορούσε να το υποστηρίξει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχει την απαιτούμενη αντίληψη και διάβασμα των φάσεων για να το κάνει.
Οι νέοι παίκτες – κλειδιά
Ξέρουμε πολύ καλά την αξία, τις συνήθειες, τα πλεονεκτήματα, τις αδυναμίες και την προσωπικότητα των παιδιών που παίζουν στον Ολυμπιακό χρόνια. Υπό αυτή την έννοια πιστεύω πως μεγάλα κλειδιά στην φετινή πορεία και παίκτες που θα κρίνουν το “αγωνιστικό ταβάνι” του Ολυμπιακού.
Ο Μπράιαν Ρόμπερτς και ο Γιάνις Στρέλνιεκς για διαφορετικούς λόγους. Ο Ρόμπερτς είναι ένα παιδί που μπορεί να κάνει τα πάντα σε ικανοποιητικό επίπεδο κι αν “κουμπώσει” καλά, θα δώσει πολύ μεγαλύτερο βάθος και ποιότητα στη περιφέρεια.
Ο Στρέλνιεκς όταν προσαρμοστεί, πατήσει γερά στα πόδια του και νιώσει καλά μέσα στην ομάδα – για αυτό πρέπει να δουλέψουν όλοι, επειδή είναι παιδί πολύ συνεσταλμένο και υπερβολικά χαμηλών τόνων – είμαι σίγουρος πως θα κάνει διαφορά και θα προσφέρει πάρα πολλά σε καταστάσεις μισού γηπέδου. Για αμφότερους, το θέμα είναι να έχουν διάρκεια και να είναι ΕΚΕΙ στα κρίσιμα.
Στους ψηλούς, το δίδυμο Μακλίν και Μιλουτίνοφ. Είναι θετικό πως έχουν εκ διαμέτρου αντίθετο στιλ. Οι άμυνες θα δυσκολεύονται να προσαρμοστούν από το έναν στον άλλο και η διαφορετικότητά τους θα δώσει ποικιλία στον Ολυμπιακό. Αρκεί να βγουν τα κουκιά στην άμυνα… Ό,τι συζητούσαμε πριν με το αμυντικό ρίσκο στο “5”.
Φυσικά, τεράστιας σημασίας θα είναι να έχει ένα υγιή Σπανούλη ο Ολυμπιακός. Όχι τώρα, αλλά όταν πρέπει. Ο Βασίλης έκανε ένα μεγάλο βήμα, λίγοι το κατάλαβαν.
Σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν θα έπαιζε. Τώρα, έχει συνειδητοποιήσει πως πρέπει να προστατεύει τον εαυτό του και κατ΄επέκταση την ομάδα όταν δεν είναι έτοιμος κι αυτό το θεωρώ… νίκη για την συνέχεια! Ο Πρίντεζης θα έχει τα πάνω και τα κάτω του και είναι δουλειά των προπονητών να τον διαχειριστούν σωστά και να τον έχουν ΦΡΕΣΚΟ την άνοιξη.
Από εκεί και πέρα οι Double Pap πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, ο Μάντζαρης να κάνει περισσότερα πράγματα σταθερά καλά από το σποτ σουτ και ο Τιλί να ανταποκριθεί στο ρόλο του να δίνει ποιοτικά λεπτά στο “4” όταν ο “Πρι” είναι στο πάγκο.
Ενα ακόμα μεγάλο ταξίδι, μια σεζόν που θα έχει πολλές συγκινήσεις και εναλλαγές συναισθημάτων ξεκινάει! Πάμε να το ζήσουμε, τοποθετώντας τα πράγματα στην ρεαλιστική τους διάσταση.
Ο αθλητισμός είναι μια εκπληκτική πολυτέλεια στη ζωή μας. Είτε όταν εμείς είμαστε οι αθλητές, είτε όταν παρακολουθούμε τις αγαπημένες μας ομάδες και τα αγαπημένα μας σπορ.
Η καθημερινότητα είναι σκληρή, οι εποχές πάρα πολύ δύσκολες γενικά, αλλά και στην Ελλάδα ειδικά και το μπάσκετ είναι εδώ για να ανεβάζει την ποιότητα ζωής μας. Να μας διασκεδάζει, να μας προκαλεί συναισθήματα (η λύπη είναι στο πρόγραμμα, όχι μόνο οι χαρές. Μήπως στη ζωή μας οι μεγάλες χαρές είναι πιο πολλές από τις στενοχώριες;) και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, φίλους, φιλάθλους οπαδούς.
Για μένα, στα 39 μου, αυτή είναι η μοναδική ρεαλιστική οπτική. Που θα παρέμενε ακριβώς ίδια ακόμα και αν το επάγγελμά μου δεν είχε άμεση σχέση με το σπορ, αλλά το παρακολουθούσα ως φίλαθλος ή οπαδός.
Η ζωή είναι υπερβολικά μικρή για να την σπαταλάμε με τοξίνες, με πάθη που τυφλώνουν και με συμπεριφορές που πληγώνουν. Και στην εποχή που ο κόσμος περνάει τον περισσότερο χρόνο στο σπίτι του ή ο – εικονικός, δυστυχώς – κόσμος του όλος είναι ένα Smartphone, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ξεκινήσουμε την αλλαγή προς το καλύτερο από μας τους ίδιους και τους κοντινούς μας ανθρώπους.
Η σεζόν άρχισε, η Ευρωλίγκα ξεκινάει μέσα στην εβδομάδα και όταν σεταριστεί όλο το πλάνο σε όλες τις εκδόσεις του σάιτ για την φετινή σεζόν, σκοπεύω να γράφω πολύ πιο συχνά και να καταπιάνομαι με πολλά θέματα που θεωρώ σημαντικά.
Καλή σεζόν σε όλους με υγεία, ανθρωπιά και μυαλό… (και) στον διπλανό. Όποιος κι αν είναι εκείνος.
ΥΓ1. Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού στο ντέρμπι.
ΥΓ2. Η κριτική των παικτών του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι.
ΥΓ3. Θεωρώ ότι οι προπονητές πρέπει να αφουγκράζονται τα πάντα και να αποφασίζουν με βάση τις συνθήκες που δημιουργούνται μέσα στους αγώνες, να είναι ευέλικτοι και να διαχειρίζονται τις καταστάσεις με τέτοιο τρόπο, που όλη η ομάδα θα βγαίνει κερδισμένη. Ακόμα και αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε, πιστεύω ότι η αντίδραση του κόουτς Σφαιρόπουλου είναι υπερβολική στην περίπτωση του Παπανικολάου.
ΥΓ4. Ξέρω πολύ καλά την διάσταση της λέξης πειθαρχία στο μυαλό του κόουτς. Όταν, όμως, παίζεις χωρίς Σπανούλη και Ρόμπερτς, όταν το ροτέσιον είναι αναγκαστικά κλειστό και ο αντίπαλός σου είναι ο Παναθηναϊκός που έχει Ρίβερς, Λοτζέσκι, Γκάμπριελ, Σίνγκλετον και δεν συμμαζεύεται, δεν αφαιρείς ένα τόσο σημαντιό παίκτη από το οπλοστάσιό του, επειδή διαμαρτυρήθηκε στους διαιτητές.
ΥΓ5. Ναι, έκανε λάθος ο Παπανικολάου και πρέπει κάποια στιγμή να μάθει να διαχειρίζεται το πάθος του μέσα στο ματς. Που βοήθησε, όμως, αυτή η απόφαση; Θα μπορούσε άνετα να τον αφήσει στο πάγκο, ή να τον χρησιμοποιήσει και να τον βάλει στην… θέση του στα αποδυτήρια μετά το τέλος. Ή αύριο, πριν την προπόνηση να τον φωνάξει στο γραφεί του.
ΥΓ6. Το να διώχνεις Έλληνα παίκτη που αποδεδειγμένα αγαπάει την ομάδα και είναι θετική επιρροή στα αποδυτήρια, σε ένα ντέρμπι που τον χρειάζεσαι, ενώ δεν είχε άσχημη ή ασεβή συμπεριφορά απέναντι σε σένα, σε συνεργάτη σου ή σε συμπαίκτη σου, είναι υπερβολή.
ΥΓ7. Είναι πολύ λεπτό και ευαίσθητο το όριο να εμπνεύσεις ή να χάσεις ένα παίκτη σου – με όλους τους υπόλοιπους να βλέπουν και να κρίνουν – με τον τρόπο που θα διαχειριστείς ένα λάθος του.
ΥΓ8. Ο Σφαιρόπουλος είναι δουλευταράς, αγαπάει την ομάδα, έχει ιδέες και είναι καλός προπονητής. Πρέπει, όμως, να βρει ένα τρόπο να γίνει πιο ευέλικτος σε κάποια ζητήματα και να κάνει τους παίκτες έτοιμους να πεθάνουν στο παρκέ – ΚΑΙ – για αυτόν. Με αυτό τον τρόπο θα ωφεληθεί η ομάδα σε βάθος χρόνου και πάνω από όλα ο ίδιος και η καριέρα του.