Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Το μπάσκετ φαίνεται να συνεχίσει να απασχολεί τον Βασίλη Σπανούλη και στο μέλλον, καθώς οι φιλοφρονήσεις των αντιπάλων του, είναι που τον κάνουν να συνεχίζει:
”Αυτός είναι ο λόγος που θα αργήσω να σταματήσω το μπάσκετ. Αν δεν υπήρχε αυτό, δεν θα είχα το κίνητρο και την όρεξη να πηγαίνω κάθε μέρα στην προπόνηση, δεν θα είχα κάθε χρόνο ακόμα μεγαλύτερη δίψα και όρεξη να κερδίσουμε τίτλους. Είναι αυτό που με κάνει να είμαι έτοιμος, είναι αυτό που με ιντριγκάρει και είναι αυτό που έχει φτάσει ως εδώ που είμαι σήμερα, αυτό το κίνητρο, αυτός ο ανταγωνισμός μου κάνει πάρα πολύ καλό. Όλα αυτά τα χρόνια με έκανε τον παίκτη και τον άνθρωπο που είμαι. Όλο αυτό είναι για εμένα τεράστιο δώρο, το να ακούω τέτοιες δηλώσεις από παίκτες, μου δίνει τεράστιο κίνητρο και είναι κάτι που μου φτιάχνει τη ζωή!”
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν διστάζει να φανερώσει και την ευαίσθητη πλευρά του:
”Όταν σκέφτομαι τον πατέρα μου πολλές φορές δακρύζω. Kάθε τι για μένα στο μπάσκετ είναι αφιερωμένο σε εκείνον. Πολλές φορές, όταν κάτι δεν πάει καλά, τον σκέφτομαι και αυτόματα γεμίζω με εγωισμό και καταφέρω να ανταπεξέλθω. Ο κύριος λόγος που δακρύζω είναι αυτός. Ένας ακόμη είναι αν νιώσω πως έχω στεναχωρήσει τα παιδιά μου ή κάτι δεν πάει καλά με την οικογένειά μου. Θέλω ως άνδρας να κάνω το καλύτερο που μπορώ γιατί έχω έναν επιπλέον λόγο. την απώλεια του πατέρα μου.
Στο παρελθόν, ο Σπανούλης έχει αποκαλέσει τον Ολυμπιακό ”δεύτερο σπίτι”. Τι σημαίνει γι’ αυτόν η ομάδα του;
”Έτσι είναι και και για μένα η σχέση μου με τον Ολυμπιακό. Χτίστηκε χρόνο με το χρόνο και πλέον έχει γιγαντωθεί. Νιώθω πραγματικά πολύ ωραία. Αγωνιζόμαστε με πάθος και με καρδιά γιατί αντιπροσωπεύουμε τόσο πολύ κόσμο, αφού είναι μία ομάδα με βαριά φανέλα και ιστορία. Προσωπικά, είμαι περήφανος και ευγνώμων που είμαι παίκτης και αρχηγός αυτής της ομάδας. Είμαι ευγνώμων στους προέδρους μας τους κύριους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο που πίστεψαν σε μένα με έφεραν στον Ολυμπιακό και γύρω μου έκτισαν την ομάδα.
Είναι αλήθεια είναι η ομάδα που πραγματικά έχω αγαπήσει πολύ και έχω αγαπηθεί πολύ. Πιστεύω πως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου ως παίκτης. Δεθήκαμε απ’ την πρώτη στιγμή, είναι σημαντικό το ότι φέραμε επιτυχίες, γιατί αυτές είναι που τονώνουν το ηθικό και μεγαλώνουν την αγάπη, κερδίζεις τον σεβασμό και την εκτίμηση. Όλα αυτά είναι μέρος μιας σχέσης όπως της ανθρώπινης έτσι και της μπασκετικής”.
Έρικ Γκριν, Ντάνιελ Χάκετ, Κάιλ Χάινς, Κεμ Μπίρτς, Οθέλο Χάντερ έχουν μιλήσει με τα καλύτερα και δεν τον ξεχνούν:
”Δεν θα ήθελα να πω για κάποιον συγκεκριμένο γιατί θα αδικούσα κάποιον. Με τους περισσότερους έχουμε ζήσει πολλές και έντονες στιγμές μαζί. Και ευχάριστες και δυσάρεστες. Πάντα στην ζωή μου και μέσα στα αποδυτήρια προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και αυθόρμητος,. Ό,τι κάνω το κάνω γιατί πιστεύω πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος, για να φτάσει κάποιος στην επιτυχία.
Οπότε αυτό προσπαθώ να τους μεταδώσω μέσα την καρδιά μου, πάντα με ειλικρίνεια και αγάπη πολλές φορές μπορεί να μην είμαι αρεστός, γιατί είμαι πιο σκληρός από ότι πρέπει, αλλά πραγματικά δεν το κάνω για να το παίξω κάποιος. Το κάνω μόνο και μόνο επειδή πραγματικά πιστεύω πως αυτός είναι ο τρόπος που σε οδηγεί στην επιτυχία. Από εκεί και πέρα στη ζωή πάντα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις.
Η αφοσίωση που έχουμε όλοι στην ομάδα, ο τρόπος που εκτελούμε τις οδηγίες που μας δίνονται, ο τρόπος που ανταπεξερχόμαστε στις δύσκολες καταστάσεις. οι συζητήσεις μας, η αγάπη των συμπαικτών μου προς το πρόσωπό μου, η εκτίμησή τους και ο σεβασμός…. Ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται… Όλα αυτά είναι πράγματα που εισπράττω από τους συμπαίκτες μου. Το σημαντικότερο που έχει κερδηθεί σε αυτά τα αποδυτήρια είναι ο σεβασμός και η προσήλωση σε ένα κοινό στόχο. Πέρα και πάνω από όλα όμως είναι μια πολύ μεγάλη φιλία. Το μπάσκετ κάποια στιγμή σταματάει και μένουν οι ανθρώπινες σχέσεις”.
Mπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την συνέντευξη ΕΔΩ