Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Αναλυτικά τι δήλωσε ο Βλάντο Τζούροβιτς μέσω της ιστοσελίδας της ΚΑΕ Πανιώνιος:
Ο προπονητής του Κυπελλούχου ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ, πριν από 28 χρόνια, ο Βλάντο Τζούροβιτς, θυμάται κάθε χρόνο, το βράδυ της 10ης Απριλίου 1991, στο ΣΕΦ και από το Βελιγράδι, ο 71χρονος, πλέον, προπονητής, ξετυλίγει τις δεκάδες αναμνήσεις του και στέλνει την αγάπη του σε όλους τους φιλάθλους του Ιστορικού.
Τα θυμάμαι όλα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ του τελικού, κάθε χρόνο, την ίδια ημέρα. Ο Πανιώνιος ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ στον τελικό, ο ΠΑΟΚ είχε κατακτήσει το κύπελλο Κυπελλούχων πριν από δυο εβδομάδες και ήταν το φαβορί. Ελάχιστοι εκτός του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ, μας έδιναν πιθανότητες να νικήσουμε τον ΠΑΟΚ, αλλά μέσα στην ομάδα και ο κόσμος του ΠΑΝΙΩΝΙΟ, πιστεύαμε πολύ ότι μπορούσαμε να νικήσουμε. Τότε δεν υπήρχε το internet και τα social media για να μας έστελναν μηνύματα συμπαράστασης και θυμάμαι ότι κάθε ημέρα πριν από τον τελικό, ερχόντουσαν πριν από την προπόνηση, πενήντα, τουλάχιστον, φίλαθλοι, φώναζαν συνθήματα και δυνάμωναν την πίστη μας.
Στο ΣΕΦ, ήταν 16.000 θεατές και πέντε χιλιάδες ήταν φίλαθλοι του ΠΑΟΚ. Ο κόσμος του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ είχε εξαντλήσει τα εισιτήρια, μια εβδομάδα, πριν από τον τελικό.
Το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω. Οι παίκτες μου έκαναν το τέλειο παιχνίδι στον τελικό Κυπέλλου. Στην προετοιμασία του τελικού, είχαμε αναλύσει με τον Κώστα Μίσσα, τα πάντα για το παιχνίδι του ΠΑΟΚ και είχαμε αποφασίσει ότι λόγω της έλλειψης ψηλού και κλασσικού σέντερ, έπρεπε να «μπερδέψουμε» τον αντίπαλο μας, με σχήματα που θα είχαν ημίψηλους παίκτες και να τους χρησιμοποιούσαμε σε άλλες θέσεις, ώστε να έπαιζαν έξω από την ρακέτα του ΠΑΟΚ και «ανακάτευαν» την άμυνα τους.
Παίζαμε μ’ έναν πλέι μέικερ, τον Γάσπαρη που είχε απέναντι του, τέσσερα γκαρντ και άντεξε στην οργάνωση του παιχνιδιού και στην εκτελεστική δυνατότητα που είχε. Για τον Φάνη δεν χρειάζεται να πω τι έκανε αφού ήταν ο «μπαλαντέρ» και στις πέντε θέσεις. Έπαιξε πλει μέικερ, μάρκαρε τον Φασούλα, τον Μπάρλοου και ήταν μια ομάδα μόνος του. Ο Χάτσον έπαιξε με μεγάλη αυτοπεποίθηση και με το γνωστό άλμα του, ισοσκέλισε την διαφορά ύψους από τον Φασούλα.
Ο Χρήστος ήταν η δύναμη της άμυνας. Ο Μπόζο, ο Κρις, ο Πιτ, βοήθησαν πολύ στις «ανάσες» που έδωσαν στους βασικούς και κυρίως, δεν φοβήθηκαν ποτέ να παίξουν κόντρα σε καλύτερους αντιπάλους.
Δεν είχαμε τον Μπένατσεκ που δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής, τον Λινάρδο και τον Κικίλια.
Πιστεύω ότι την διαφορά στον τελικό, την έκανε ο Μπρούγος. Έπαιξε καταπληκτικά. Όλοι ήμασταν μια «γροθιά». Από τον πρόεδρο, τον Γεράσιμο Βεντούρη, τον γιατρό μας, Γιώργο Κατσιφαράκη, μέχρι τον φροντιστή, τον Βασίλη. Κι αν δεν αναφέρω κάποιον, ας με συγχωρέσει.
Αυτός είναι ακόμα ο μοναδικός τίτλος της ομάδας μπάσκετ και νιώθω υπερήφανος σε κάθε επέτειο αυτής της επιτυχίας του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ.
Ήταν το Κύπελλο του Ανδρέα Βαρίκα που είχε φύγει από την ζωή τον προηγούμενο χρόνο και δεν πρόλαβε να το σηκώσει στα χέρια του. Στα αποδυτήρια, μαζί με τον Φάνη, τον Γιώργο, τον Χρήστο, τους παίκτες που είχαν αναδειχθεί από την Ακαδημία που ήταν δημιούργημα του Βαρίκα, με τον Παύλο Κορκίδη, τον γιό του, τον Ισίδωρο Κούβελο, κλαίγαμε με δάκρυα χαράς για το κύπελλο και λύπης για την απουσία του Ανδρέα.
Στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, μίλησα από το Δημαρχείο και από το μικρόφωνο σε χιλιάδες φιλάθλους του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ και θυμάμαι ότι τους είπα «Είμαστε όλοι τρελλοί γι’ αυτό πήραμε όλοι μαζί το Κύπελλο»!
Οι αναμνήσεις μου από το Κύπελλο του 1991, θα είναι πάντα αξέχαστες και συνδέονται με τις αναμνήσεις που έχω από δυο ανθρώπους που «έφυγαν» από την ζωή. Την Ελένη Παυλάκου και τον Γιώργο Κάβουρα.
Χαιρετισμούς σε όλους τους ΠΑΝΙΩΝΙΟΥΣ. Σας αγαπώ!»