Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Το ελληνικό μπάσκετ χρωστά πάρα πολλά στο Νίκο Γκάλη και οι τιμές που έχουν γίνει στον κορυφαίο Έλληνα παίκτη στην ιστορία δεν ήταν ποτέ αρκετές. Πόσω μάλλον όταν δεν είχαν γίνει ούτε στο ελάχιστο…
Ο “γκάνγκστερ” είχε αποχωρήσει από τον Άρη το 1992, αλλά επί δύο δεκαετίες δεν του είχαν γίνει οι αρμόζουσες τιμές, ούτε μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Ομως, κάλλιο αργά, παρά ποτέ, με την ΚΑΕ Άρης να οργανώνει μια εξαιρετική τελετή, πριν από ακριβώς έξι χρόνια (7/5/2013), όπου (επιτέλους) ο Γκάλης τιμήθηκε όπως του αξίζει.
Εκεί ήταν ο κόσμος που γέμισε το γήπεδο, εκεί ήταν η ομάδα του Άρη, εκεί ήταν η Λιμόζ ως επίσημη προσκεκλημένη για τη φιλική αναμέτρηση προς τιμήν του, με προπονητή τον επί σειρά ετών συνοδοιπόρο και “διόσκουρό” του, Παναγιώτη Γιαννάκη, εκεί ήταν καλοί φίλοι, σπουδαίοι συμπαίκτες και αντίπαλοι…
Όλοι για να τιμήσουν τον “θεό” του ελληνικού μπάσκετ, ο οποίος είδε την εμβληματική φανέλα με το Νο6 να αποσύρεται και να παίρνει τη θέση της στον ουρανό του “Παλέ”, σημειολογικά περικυκλωμένη από τα λάβαρα των 21 τίτλων του Άρη, στην πλειοψηφία των οποίων είχε βάλει το… χέρι του και πολλά, πολλά, πάρα πολλά καλάθια για να κατακτηθούν!
Οι τιμές δεν σταμάτησαν εκεί, αφού από εκείνο το βράδυ η κεντρική σάλα του “Αλεξανδρείου Μελάθρου” λέγεται “Nick Galis Hall” για να θυμίζει σε όλους το μπασκετικό “σπίτι” στο οποίο μεγαλούργησε ο τεράστιος Νίκος Γκάλης, ο οποίος βλέποντας όλες τις τιμές και την αποθέωση δεν συγκράτησε τα δάκρυά του!
Και μπορεί παρά τα επιτακτικά αιτήματα να μην φόρεσε φανέλα και σορτσάκι για να δώσει κάποιες στιγμές μαγείας στο παρκέ, αλλά στριφογύρισε ξανά την μπάλα στο μαγικό του δάχτυλο, για να αναβιώσει το ιστορικό σύνθημα “τι την έκανε την μπάλα ο θεός…”
Εκείνη τη μεγάλη βραδιά δεν την ξέχασε η ΚΑΕ Άρης, υπενθυμίζοντας τη σπουδαία επέτειο και φυσικά δεν πρόκειται να την ξεχάσει κανείς μας…