Tου Αντώνη Στρογγυλάκη/ info@eurohoops.net
Η διετή περιπλάνηση του στα παρκέ του ΝΒΑ με τους Ατλάντα Χοκς έλαβε άδοξο τέλος και πλέον ο ίδιος αποτελεί άλλο ένα… υπερόπλο στην φαρέτρα της Μπαρτσελόνα, σε μια νευραλγική θέση, λόγω των απουσιών που έχουν οι Μπλαουγκράνα. Ο Μάλκομ Ντιλέινι επέστρεψε στην Ευρώπη και μίλησε στο Eurohoops για τις τελευταίες περιπετειώδεις χρονιές, την νοοτροπία των αμερικανών που απαξιώνουν την EuroLeague, αλλά και την επίδραση των Social Media.
Τέλος, δεν παρέβλεψε να αναφερθεί στο μέλλον, όπως ο ίδιος το φαντάζεται εντός ή εκτός Γηραιάς Ηπείρου.
Επέστρεψες στην Ευρωλίγκα μετά από τρία χρόνια απουσίας. Συνάντησες ένα τελείως διαφορετικό format, με λιγότερες ομάδες αλλά περισσότερα παιχνίδια. Συνάντησες εβδομάδες με διπλή αγωνιστική και γενικότερα ένα πιο βεβαρυμένο πρόγραμμα. Επίσης, πολλούς παίκτες που προέρχονται από το NBA. Πόσο πιο ανταγωνιστική είναι η σημερινή διοργάνωση;
“Περιλαμβάνει πολύ περισσότερο ταλέντο. Κάθε ομάδα βελτιώθηκε και γενικότερα όλες οι ομάδες έγιναν στο σύνολο τους καλύτερες. Πολλοί παίκτες ήθελαν να επιστρέψουν και να αγωνιστούν στην EuroLeague εξαιτίας του ανταγωνισμού. Παλαιότερα, μπορούσες να φτάσεις στο Final Four δίχως να έχεις αντιμετωπίσει τις καλύτερες ομάδες. Τώρα, πρέπει να ανταγωνιστείς τους πάντες, πρέπει να ταξιδέψεις σε κάθε πόλη. Πιστεύω ότι η τωρινή μορφή της διοργάνωσης είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με εκείνη του παρελθόντος”.
Όντας παίκτης της Μπαρτσελόνα, βρίσκεσαι για πρώτη φορά στον… κυκλώνα μιας μεγάλης κόντρας με μια άλλη ομάδα, σε αυτή την περίπτωση την Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι μια κόντρα που έχει στο επίκεντρο της δυο οργανισμούς με εκατομμύρια υποστηρικτές. Εσύ πως το βιώνεις όλο αυτό ως παίκτης της Μπάρτσα;
“Είναι μεγάλο. Είναι μια πραγματικά σπουδαία κόντρα. Προσωπικά βέβαια, δεν ασχολούμαι πολύ με αυτά, δεν με ενδιαφέρουν. Εγώ απλά προσπαθώ να κάνω την δουλειά μου. Πάραυτα, είναι σημαντικό να αγωνίζεσαι σε μια τέτοια αναμέτρηση. Όταν η καριέρα μου θα τελειώσει ξέρω πως δεν θα έχω καμιά σχέση με αυτή την έχθρα. Όμως, το απολαμβάνω. Οι φίλαθλοι είναι παθιασμένοι και στις δυο πλευρές. Λατρεύω τους φίλους της Μπαρτσελόνα. Μου φέρθηκαν θαυμάσια από την πρώτη στιγμή, τόσο από κοντά όσο και από τα social media. Αντιμετωπίζουν με τρομερό πάθος την αντιπαλότητα με την Ρεάλ Μαδρίτης. Για αυτό τον λόγο εγώ προσωπικά προσπαθώ να τους κάνω περήφανους και χαρούμενους με τον τρόπο που παίζει η ομάδα τους, διότι αυτό είναι αλληλένδετο. Χρειαζόμαστε τους φιλάθλους μας στα μεγάλα παιχνίδια, όπως και οι φίλαθλοι εξαρτώνται από εμάς για την χαρά τους και για να φτιάξουμε την μέρα τους. Προσπαθούμε να κερδίσουμε ένα τρόπαιο για εκείνους, γιατί ξέρουμε πως θα το θυμούνται για μια ζωή. Πάντως, το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι απολαυστικό και γενικότερα μια εξαιρετική εμπειρία μέσα στην σεζόν”.
Μίλησες για τρόπαια, κάτι το οποίο είναι ο βασικός στόχος της Μπαρτσελόνα. Το 2016 έφτασες στο Final Four με την φανέλα της Κουμπάν, όπου και αποτελέσατε μια μεγάλη έκπληξη για όλους, αφού αποκλείσατε στα Playoffs την Μπαρτσελόνα, όντας το αουτσάιντερ. Η νυν ομάδα σου από την άλλη έχει κάθε χρόνο ως στόχο την παρουσία στο Final Four, όμως η τελευταία της συμμετοχή ήρθε το 2014, όπως και το τελευταίο ισπανικό πρωτάθλημα. Δεδομένων όλων αυτών, νιώθεις πίεση σε ένα βαθμό που δεν είχες ξανανιώσει;
“Δεν θα το έλεγα. Προφανώς και όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο στόχος, όμως δεν είναι ότι κάθε μέρα στα αποδυτήρια επαναλαμβάνουμε πως ‘πρέπει να πάρουμε το πρωτάθλημα’. Δεν χρειάζεται να μας το υπενθυμίσει κάποιος. Εμείς απλά προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι. Ξέρουμε τι είμαστε ικανοί να καταφέρουμε ως ομάδα και καταλαβαίνουμε πως όλα είναι στο χέρι μας και δεν εξαρτιόμαστε από άλλους. Είμαστε σίγουροι πως αν αποδώσουμε στον βαθμό που μπορούμε και βρεθούμε στην κατάλληλη κατάσταση την κατάλληλη στιγμή, θα είμαστε σε θέση να φτάσουμε στην κατάκτηση τροπαίων. Από την άλλη, αν δεν αποδώσουμε, πιθανότατα θα ηττηθούμε”.
“Τώρα όσον αφορά την Λοκομοτίβ, αν θυμηθείς ποιοι παίκτες απάρτιζαν την ομάδα και το ποιος ήταν ο προπονητής μας (Γιώργος Μπαρτζώκας), θα καταλάβεις πως χτίσαμε την ομάδα λες και περιμέναμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος του δρόμου. Κανείς δεν μας σεβόταν αλλά αν δεις τους παίκτες που βρίσκονταν στην ομάδα, καταλαβαίνεις πως ήταν ένα από τα καλύτερα ρόστερ των τελευταίων ετών. Παράλληλα, σημαντικό ρόλο στην πορεία μας έπαιξε ο τρόπος παιχνιδιού μας, που μας ταίριαζε απόλυτα. Ήμασταν τρομεροί. Καταφέραμε ότι καταφέραμε όντας το αουτσάιντερ. Ξέραμε πως είμαστε καλύτεροι από τις περισσότερες ομάδες της διοργάνωσης αλλά δεν είχαμε καθόλου άγχος λόγω της υποτίμησης”.
“Στο κομμάτι της φετινής χρονιάς, όπως είπες και εσύ υπάρχει αρκετή πίεση, όπως υπάρχει και στόχος. Όλοι προσπαθούν να παίξουν όσο καλύτερα μπορούν απέναντι μας, τόσο σε Ευρωλίγκα, όσο και σε ACB, κάτι που μας… αναγκάζει να βλέπουμε το ίδιο σοβαρά κάθε παιχνίδι. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τότε. Όλοι θέλουν να μας κερδίσουν. Όλοι προσπαθούν να κοντράρουν εμάς και την Ρεάλ για να αποδείξουν την αξία τους. Αντιμετωπίζουμε την καλύτερη εκδοχή όλων”.
Είσαι ένας από τους πιο ενεργούς παίκτες στο Twitter. Ποιο είναι το πιο προσβλητικό πράγμα που έχεις δει να γράφεται για σένα ή σε σένα;
“Έχουν υπάρξει ρατσιστικά σχόλια και πράγματα σαν κι αυτά. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, πραγματικά δεν με νοιάζει. Ξέρω πως αντιδρούν οι οπαδοί και για αυτό τον λόγο δεν παίρνω προσωπικά οτιδήποτε γράφεται στο Twitter. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που ποτέ δεν έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν με αθλητές, οπότε μπορούν να πουν ότι θέλουν, εφόσον ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσαν ποτέ να μου το πουν πρόσωπο με πρόσωπο. Για μένα, πολλές φορές είναι αστείο. Ωστόσο, όταν κάποιος απειλεί την ζωή σου ή οτιδήποτε τέτοιο, ακόμα κι αν το κάνουν για πλάκα, εγώ τους μπλοκάρω. Δεν ασχολούμαι πολύ με αυτά τα πράγματα, ούτε με νοιάζουν τόσο, απλά τα χρησιμοποιώ για να βλέπω τις αντιδράσεις του κόσμου και να αντιδρώ και γω. Επίσης, είναι χρήσιμο για να ενημερώνω όσους με ακολουθούν από τις Η.Π.Α. ή από κάποια άλλη μεριά του πλανήτη. Αυτή είναι η χρήση του και μόνο. Δεν πρόκειται να βγω από το Twitter και να αρχίσω να κλαίω επειδή κάποιος απείλησε ότι θα με σκοτώσει”.
Είπες σε μια συνέντευξη σου πως ‘μίσησες’ το μπάσκετ κατά την διάρκεια της δεύτερης χρονιάς στους Χοκς. Το ΝΒΑ παρέμεινε προτεραιότητα για σένα ακόμα και μετά από αυτή την δυσάρεστη εμπειρία. Η μέχρι τώρα πορεία σου στην Μπαρτσελόνα είναι ικανή να αλλάξει τις προτεραιότητες σου, έτσι ώστε να περάσει σε δεύτερη μοίρα μια επιστροφή στο ΝΒΑ;
“Δεν έχω αποφασίσει ή σκεφτεί κάτι τέτοιο ακόμα. Το ΝΒΑ είναι το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Τα σχόλια μου για αυτή την προσωπική εμπειρία δεν αφορούσαν το ΝΒΑ. Δεν μίσησα το ΝΒΑ. Μίσησα την κατάσταση που επικρατούσε στην δεύτερη χρονιά μου. Την πρώτη σεζόν θεωρούσα πως έπαιξα καλά και πηγαίνοντας στην offseason, μου δόθηκαν ακριβείς λεπτομέρειες για το τι πρόκειται να μου ζητηθεί. Δούλεψα όσο ποτέ βρέθηκα στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας μου και εν τέλει δεν πήρα ποτέ αυτή την ευκαιρία που νόμιζα ότι θα μου δοθεί. Προτιμούσαν να χρησιμοποιούν τους νεαρούς παίκτες για κάνουν tanking. Κάποια στιγμή άρχισα να βρίσκω ρυθμό αλλά τραυματίστηκα. Ήθελα να με ανταλλάξουν, αλλά αυτό δεν συνέβη. Η πρώτη μου σεζόν ήταν καλή, κυρίως γιατί είχαμε καλή ομάδα. Την δεύτερη απλά χάναμε συνεχώς. Για αυτό τον λόγο όταν αποφάσισα να έρθω στην Ευρώπη, το βασικό για μένα ήταν να πάω σε μια ομάδα που θα κερδίζει. Αν το προσέξεις, όπου πήγαινα, κέρδιζα. Ακόμα και στην πρώτη μου σεζόν στους Χοκς, καταφέραμε να μπούμε στα Playoffs. Mετά όμως, όχι απλά αρχίσαμε να χάνουμε, αλλά δεν ήμασταν καν ανταγωνιστικοί. Αυτό ήταν το σημαντικότερο. Όταν έκανα αυτή την δήλωση, πολλοί με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως δεν χρειάζεται να λέω κάτι τέτοιο για το ΝΒΑ. Τους εξήγησα πως απλά μίλησα για μια προσωπική μου εμπειρία. Πάντα έλεγα τα καλύτερα για το ΝΒΑ, γιατί η ζωή μέσα σε αυτή την λίγκα δεν συγκρίνεται με τίποτα. Δεν με νοιάζει ποια ομάδα υπάρχει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τίποτα δεν συγκρίνεται με το ΝΒΑ. Δεν ξέρω τι θα συμβεί στο μέλλον, αλλά προσωπικά αν μείνω στην Ευρώπη θέλω να βρίσκομαι κάπου που μπορώ να το θεωρήσω σπίτι μου. Νομίζω ότι αν μείνω στην Ευρώπη θα είναι για τα επόμενα τρία χρόνια. Αυτός είναι ο σκοπός μου. Όπου κι αν παίζω, προσπαθώ να βρίσκομαι εκεί για τα τρία επόμενα χρόνια. Όπου κι αν βρεθώ. Δεν εξαρτώνται όλα από μένα, εγώ απλά παίζω μπάσκετ. Δεν εστιάζω πολύ στα υπόλοιπα γιατί δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Η οικογένεια μου είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Ότι απόφαση κι αν χρειάζεται να πάρω, η οικογένεια μου παίζει τον πρωταρχικό ρόλο. Πρέπει να σκεφτώ πολλά πράγματα μέχρι να δω τι θα γίνει στο μέλλον”.
Συνήθως βλέπουμε πολλούς παίκτες που, για διάφορους λόγους, δεν καταφέρνουν να καθιερωθούν στο ΝΒΑ αλλά κάνουν σπουδαία πράγματα στην Ευρώπη. Ο Κάιλ Χάινς για παράδειγμα, έχει εξελιχθεί σε θρυλική φιγούρα στην Γηραιά Ήπειρο. Θεωρείς πως είναι σε έναν βαθμό άδικο για έναν αμερικανό, η προσφορά του και η έννοια του “legacy” του να εξαρτιέται μόνο από τα όσα θα κάνει μόνο εντός Η.Π.Α.;
“Σε έναν βαθμό, ναι. Αλλά αυτό συμβαίνει γιατί οι μπασκετόφιλοι των Η.Π.Α. δεν ασχολούνται ούτε παρακολουθούν το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Φαντάσου ότι πολλοί αμερικανοί που ασχολούνται με το μπάσκετ δεν έχουν ιδέα ποιος είναι ο Κάιλ Χάινς”.
Μιλάω και για τα media πέρα από τους φιλάθλους. Ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ υποβάθμιζε τον Λούκα Ντόντσιτς, απλώς και μόνο επειδή ερχόταν από την Ευρώπη.
“Αυτό ακριβώς λέω. Δεν καταλαβαίνουν. Μπορεί να κάποιοι να ξέρουν τον Κάιλ Χάινς, όμως λίγοι γνωρίζουν για τον Χάινς όσο ήταν στις Η.Π.Α.. Πήγε σε ένα μικρό κολέγιο, δεν ήταν ποτέ σούπερ-σταρ. Οπότε, δεν γνωρίζουν την επιρροή που μπορεί να έχει σε μια ομάδα Ευρωλίγκας και τα τρόπαιο που μπορεί να κατέκτησε. Και πιθανότατα δεν νοιάζονται να μάθουν. Έτσι και στην περίπτωση του Λούκα (Ντόντσιτς). Μιλούσα για εκείνον και για τα όσα μπορεί να επιτύχει και ο κόσμος μου έλεγε συνεχώς ‘όχι, δεν πρόκειται’. Τότε τους εξήγησα το εξής. Υπάρχουν μερικοί παίκτες στην Ευρώπη που είναι ποιοτικοί και έχουν προοπτική. Υπάρχουν όμως και κάποιοι πραγματικά ξεχωριστοί παίκτες που εμφανίζονται μια στο τόσο και μπορούν να εξελιχθούν σε κάτι πολύ καλό στο ΝΒΑ. Ο Λούκα ήταν ακριβώς αυτό. Από την πρώτη στιγμή που τον είδαμε και αμέσως καταλάβαμε πως μπορεί να επηρεάσει το μπάσκετ σε παγκόσμια εμβέλεια”.
Πιστεύεις ότι αυτή η αδικία που προανέφερες επηρεάζει και εσένα, μιας και αγωνίζεσαι στην Ευρώπη;
“Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει ο κόσμος για μένα. Ξέρω τι έχω καταφέρει στην καριέρα μου. Πιστεύω ότι οι καλύτεροι παίκτες που αγωνίζονται εντός Η.Π.Α. δεν νοιάζονται για το ποιοι παίζουν στην EuroLeague. Πάραυτα, θεωρώ πως όλοι εδώ (στην Ευρώπη) μοιραζόμαστε τις ίδιες φιλοδοξίες. Δεν είναι σκοπός μας εδώ να αποδείξουμε πως η αντιμετώπιση των αθλητών από τις Η.Π.Α. κάνουν λάθος ή οτιδήποτε τέτοιο. Υπάρχουν παίκτες που έρχονται στην Ευρώπη και βγάζουν περισσότερα χρήματα από όσους μένουν στο ΝΒΑ. Ζουν καλύτερη ζωή και κερδίζουν κιόλας. Δεν μπορείς να το συγκρίνεις αυτό με την ζωή κάποιου που προσπαθεί αλλά δεν παίζει ποτέ στο ΝΒΑ και καταλήγει χρεομένος στην αφάνεια, απλά και μόνο επειδή προσπαθεί να αποδείξει ένα συγκεκριμένο στερεότυπο. Ξέρω πως έχω φίλους εδώ πέρα που μπορώ να πω ότι ταυτιζόμαστε. Γνωρίζουμε τι έχουμε πετύχει. Στο τέλος της ημέρας, έχουμε αφήσει το αποτύπωμα μας στην Ευρώπη. Αν καταφέρουμε να φτάσουμε στο ΝΒΑ, είναι ευλογία. Μια ευλογία είναι για μένα. Ποτέ δεν σκέφτηκα το ΝΒΑ ως κάτι ιδεατό. Ήταν απλά κάτι που ήθελα να κάνω. Είχα την ευκαιρία να το ζήσω και λάτρεψα την όλη εμπειρία. Κάποιες καταστάσεις δεν εξελίχθηκαν με τον τρόπο που θα ήθελα. Δεν ήταν στο χέρι μου, εγώ έκανα αυτό που οφείλω να κάνω. Στο τέλος τέλος, όλα βρίσκονται στον έλεγχο άλλων”.
Ποιος παίκτης που παίζει αυτή την στιγμή στην Ευρώπη και κατάγεται από εδώ, αν τον πάρεις και τον τοποθετήσεις σε μια ομάδα ΝΒΑ, θα καταφέρει να προσφέρει άμεσα;
“Θα έλεγα ο Σέρχιο Γιούλ. Είναι ένας παίκτης ο οποίος όλοι περίμεναν πως κάποια στιγμή θα έπαιζε στο ΝΒΑ. Είναι ένας εκ των κορυφαίων εδώ και χρόνια στην Ευρώπη δίχως να έχει παίξει ποτέ στο ΝΒΑ. Οφείλεις να επιλέξεις έναν παίκτη σαν κι αυτόν”.
Εγώ από την άλλη σκεφτόμουν τον Φακούντο Καμπάτσο της Ρεάλ.
“Για το ΝΒΑ, θα διάλεγα τον Γιούλ. Ο Καμπάτσο είναι ένας εξαιρετικός πόιντ γκαρντ, με ένα διαφορετικό στιλ παιχνιδιού χάρη στο μέγεθος του. Πιστεύω πως θα ήταν ένας εξαιρετικός πασέρ. Μοιάζει με αυτό που ήταν ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ, προτού πάει στο ΝΒΑ. Αλλά λόγω αθλητικότητας και μεγέθους, πιστεύω ότι ο Γιούλ είναι η ιδανική επιλογή, με βάση το ταλέντο πάντα”.
Από πλευράς Αμερικανών; Πιστεύω θα ήταν πολλοί.
-Θα ήταν οι φίλοι μου. Όλοι θα πουν ότι μεροληπτώ, οπότε δεν θα μιλήσω για τους Αμερικανούς παίκτες.