Των Νίκου Βαρλά – Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Αγαπήθηκε όσο λίγοι κατά την παρουσία του στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό, ωστόσο η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του ήρθε μακριά από τον Πειραιά. Ο πρωταθλητής Ευρώπης με την φανέλα της ΤΣΣΚΑ, Ντάνιελ Χάκετ, μίλησε στο Eurohoops για την έως τώρα παρουσία τους στους Ρώσους, τους Σπανούλη και Σαντ-Ρος, αλλά και την αντίδραση του στην είδηση του θανάτου του Κόμπι Μπράιαντ.
Επιπλέον, αποκάλυψε τον ερχομό του δεύτερου παιδιού του στην ζωή, το επερχόμενο καλοκαίρι, αλλά και το συναίσθημα της πατρότητας που τον έχει συνεπάρει.
Eίσαι πλέον, πρωταθλητής Ευρώπης και ενεργό μέλος της ΤΣΣΚΑ, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη του Δημήτρη Ιτούδη. Αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην καλύτερη φάση της καριέρας σου, τόσο ατομικά, όσο και σε ομαδικό επίπεδο;
“Ανέκαθεν σαν παίκτης λειτουργούσα με το ομαδικό πνεύμα και πάντα προσέγγιζα κατά αυτό τον τρόπο την δουλειά μου. Είναι ευλογία να βρίσκομαι σε έναν τόσο μεγάλο σύνολο όπως η ΤΣΣΚΑ, να παίζω στο υψηλότερο επίπεδο με εξαιρετικούς παίκτης και έναν τρομερό προπονητή όπως ο Δημήτρης Ιτούδης, που ανήκει στην ελίτ. Προσπαθώ απλά να βελτιώνομαι και να είμαι καλύτερος μέρα με την μέρα”.
Μετά τον σοβαρό τραυματισμό σου είχες δηλώσει επίσημα πως δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις να ξαναπαίξεις μπάσκετ. Το γεγονός ότι είσαι εδώ αποδεικνύει το πόσο σκληρός είσαι. Βλέποντας πίσω στο χρόνο, πιστεύεις ότι όλη αυτή η διαδικασία της επανόδου σε έκανε πιο σκληρό σαν αθλητή αλλά και σαν άνθρωπο;
“Οι τραυματισμοί είναι μέρος του παιχνιδιού. Μισείς να βλέπεις κάποιον να τραυματίζεται, ωστόσο μιλώντας εκ μέρους πολλών αθλητών που έχουν περάσει κάτι παρόμοιο, σίγουρα κάτι τέτοιο σε κάνει πολύ πιο σκληρό πνευματικά, ειδικότερα όταν χρειάζεται να ξεπεράσεις έναν σοβαρό τραυματισμό. Το ότι έγινε είναι ένα κομμάτι από το παρελθόν μου, κάτι που με γαλούχησε σε αυτό που είμαι τώρα και πάντα προσπαθώ να κρατάω τα θετικά από όλο αυτό”.
Όλοι ξέρουν πως είναι δύσκολο να καλύψετε την απουσία του Κλάιμπερν. Η ομάδα σου απέκτησε τον Χάουαρντ Σαντ-Ρος και η αίσθηση μου είναι πως ήδη έχει βοηθήσει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού. Εσύ περίμενες να βρει τόσο γρήγορα τα πατήματα του;
“Είχα δει κάποια στιγμιότυπα του Χάουαρντ όταν έπαιζε στο BCL με την ΑΕΚ. Πολύ εκρηκτικός αθλητής, έξυπνος παίκτης. Είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να δημιουργήσει με την μπάλα στα χέρια του. Τα χαρακτηριστικά του είναι παρόμοια με εκείνα του Ουίλ (Κλάιμπερν). Είναι μια καλή επιλογή γιατί καταφέραμε να βρούμε έναν παίκτη που μας προσφέρει παρόμοια πράγματα με τον Κλάιμπερν. Έχει θετική ενέργεια, μαθαίνει κάθε μέρα. Συνεννοούμαι με εκείνον στα Ιταλικά γιατί μεγάλωσε στην Ιταλία, οπότε τώρα είναι ο συγκάτοικος μου και είναι ωραίο να είσαι μαζί του”.
Συμφωνείς με όσους υποστηρίζουν ότι ο Σέιν Λάρκιν πραγματοποιεί την καλύτερη σεζόν ατομικά στην ιστορία της EuroLeague, ενώ παράλληλα η ομάδα του (Εφές) αποδίδει σε τέτοιο βαθμό;
“Ναι, παίζουν πολύ καλό μπάσκετ, είναι πολύ δυνατοί. Σίγουρα ο Λάρκιν βρίσκεται αυτή την στιγμή στο καλύτερο σημείο του, κυριαρχεί στην Ευρώπη ενώ παράλληλα η Εφές κερδίζει συνεχώς. Είναι ένα δυσκολοκατάβλητο σύνολο, με παίκτες που συνεργάζονται πολύ καλά και οργανωμένα. Είναι σίγουρα μια από τις ομάδες που στο τέλος της σεζόν θα διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο. Η σεζόν είναι μεγάλη, ωστόσο συμφωνώ με αυτό που λες, ο Λάρκιν κάνει μια φανταστική χρονιά”.
Παρότι είσαι από την Ιταλία, γνωρίζεις πολύ καλά την νοοτροπία των αμερικανών παικτών. Οπότε, πόσο δύσκολο πιστεύεις είναι για παίκτες σαν εκείνον (τον Λάρκιν) να καταλάβουν πως είναι καλύτερο να μείνεις στην Ευρώπη για να έχεις έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, από το να κυνηγάς τις ευκαιρίες του ΝΒΑ;
“Πιστεύω ότι αυτό εξελίσσεται σε προσωπική επιλογή. Έχει βρεθεί στο ΝΒΑ και ξέρει πως λειτουργεί. Το σίγουρο είναι πως νιώθει πολύ άνετα με το ευρωπαϊκό μπάσκετ και μοιάζει χαρούμενος, πιθανότατα γιατί βρίσκεται κάπου που του ταιριάζει. Ξέρεις, συνήθως αυτό είναι δύσκολο. Πολλά παιδιά μεγαλώνουν με το όνειρο να παίξουν στο ΝΒΑ, δεν παίρνουν ποτέ την ευκαιρία και πιστεύουν πως πρέπει να αποδείξουν την αξία τους, δηλαδή κάποιες φορές το παίρνουν προσωπικά. Οπότε, πρέπει να ζυγίσεις όλες τις παραμέτρους όταν παίρνεις τέτοιες αποφάσεις. Είμαι σίγουρος πως αυτό έκανε”.
Να μιλήσουμε λίγο και για τον Βασίλη Σπανούλη. Ήταν συμπαίκτης σου, τώρα έσπασε το ρεκόρ πόντων και συνεχίζει. Μπορείς να μου πεις μια ιστορία με εκείνον πρωταγωνιστή που να αποδεικνύει γιατί είναι διαφορετικός και γιατί έχει μια τόσο λαμπρή καριέρα χωρίς να έχει τα σωματικά χαρίσματα ή τα τρομερά αθλητικά προσόντα;
“Αρχικά, συγχαρητήρια στον Βασίλη, όχι μόνο για αυτό αλλά και για το παιδί no6! Δεν συμφωνώ με αυτό που είπες περί αθλητικών προσόντων. Το πρώτο του βήμα, ακόμα και σε αυτή την ηλικία είναι τόσο γρήγορο. Είναι πολύ δυνατός, δουλεύει πολύ σκληρά και πράττει με πολύ περηφάνια. Προπονείται με ακρίβεια… μανιακού για να οδηγείται στην επιτυχία. Η συγκέντρωση και η προσήλωση του είναι απίστευτη σε κάθε προπόνηση. Το ηγετικό του χάρισμα ξεπερνάει τον μέσο όρο και πιστεύω πως όλα τα παραπάνω του επιτρέπουν να πρωταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Επίσης, ξέρει πως είναι να αγωνίζεσαι στο ΝΒΑ, έχει παίξει σε μεγάλες ομάδες με σπουδαίους προπονητές. Όταν αρχίζεις να νικάς και φτάνεις την τελειότητα, το status σου είναι στο ανώτατο επίπεδο. Η κληρονομιά του μεγαλώνει χάρη στα τρόπαια που έχει κερδίσει και αυτό τον κάνει έναν εκ των κορυφαίων της γενιάς μας”.
Όσον αφορά την τραγωδία με τον χαμό του Κόμπι, της κόρης του και των υπόλοιπων οικογενειών. Που ήσουν όταν έμαθες τα νέα και πως ένιωσες στο άκουσμα της;
“Ένιωσα κενός και θλιμμένος για τον Κόμπι, την κόρη του, την οικογένεια του και τις υπόλοιπες οικογένειες που επιβιβάστηκαν απλά για να πάνε τα παιδιά τους να παίξουν μπάσκετ. Είναι τόσο κρίμα, τόσο ατυχές αυτό που συνέβη. Αν δεις την αντίδραση του κόσμου, καταλαβαίνεις ότι ο Κόμπι ήταν ένας ξεχωριστός θρύλος, που ‘άγγιξε’ τις ζωές όλων. Δεν μπορείς να πεις πολλά, προφανώς ήμουν σε κατάσταση σοκ, η οικογένεια μου ήταν σε κατάσταση σοκ. Έβλεπα τις ειδήσεις με τον πατέρα μου που είχε έρθει στην Μόσχα πριν λίγες μέρες και κλαίγαμε γιατί δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πως συνέβη κάτι τέτοιο”.
Είναι από τις στιγμές που ακούς κάτι και δεν το πιστεύεις, χρειάζεσαι χρόνο για το συνειδητοποιήσεις.
“Ναι, είναι κάτι που δεν θες να δεις και ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να το αποδεχτείς κάτι τέτοιο για έναν άνθρωπο υψηλής κλάσης. Ήταν ένα από τα είδωλα της γενιάς μας. Μετά τον MJ (Μάικλ Τζόρνταν) ήταν ο Κόμπι. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο”.
Έχεις ήδη αρκετές επιτυχίες στην καριέρα σου, αλλά ποιο είναι το μπασκετικό όνειρο που θέλεις να εκπληρώσεις και δεν έχεις καταφέρει ακόμα, αν υπάρχει;
“Δύσκολη ερώτηση. Νιώθω ευλογημένος που βρίσκομαι στις ομάδες που βρέθηκα, που κερδίζω τρόπαια και πετυχαίνω στόχους, όμως νομίζω ότι το μπασκετικό μου όνειρο είναι να συνεχίσω το ίδιο δυνατά για όσο νιώθω την ανάγκη να πιέζω τον εαυτό μου για να είμαι χαρούμενος. Θέλω να μείνω στο υψηλότερο επίπεδο για πολλά χρόνια ακόμα. Πιστεύω ότι με βάση αυτό το σκεπτικό, οι point-guards είναι τυχεροί γιατί μπορούν να παίξουν περισσότερα χρονιά σε σχέση με τους υπόλοιπους, ακριβώς γιατί πάνω από όλα χρησιμοποιούν πιο πολύ το μυαλό και την οξυδέρκεια τους. Εγώ απλά θέλω να συνεχίσω να βελτιώνομαι. Ήδη νιώθω τυχερός που όλο αυτό είναι η δουλειά μου. Δεν έχω πολλά ακόμα όνειρα, απλά θέλω να κερδίζω την επόμενη μέρα, την επόμενη κατοχή, τον επόμενο αγώνα. Έτσι το βλέπω εγώ”.
Το μεγαλύτερο όνειρο εκτός του μπάσκετ, όταν αποσυρθείς; Να είσαι καλός μπαμπάς;
“Σίγουρα ναι. Αυτή η πλευρά της ζωής, όπου ανακαλύπτω νέα πράγματα μέρα με την μέρα βλέπω την κόρη μου να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται είναι πολύ γλυκό. Τώρα το καλοκαίρι περιμένουμε το δεύτερο μας παιδί, το οποίο θα είναι αγόρι. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και νιώθουμε πραγματικά τυχεροί για αυτό”.