Του Νίκου Βαρλά/ info@eurohoops.net
Όπως συνηθίζει ο Έλληνας προπονητής, είχε διάθεση να εξηγήσει πράγματα σημαντικά σε ότι αφορά τον τρόπο που σκέφτεται και δουλεύει, στο πως σχεδιάζει να διαχειριστεί τον Ολυμπιακό της μίας λίγκας, στο πλάνο του rebuilding για την επόμενη μέρα του συλλόγου, ενώ παράλληλα οι κόκκινοι θα παλεύουν για το καλύτερο δυνατό στη φετινή ευρωπαϊκή τους πορεία.
Πόσο δύσκολο είναι να προετοιμάσει και να διαχειριστεί μια ομάδα που βάση πιθανοτήτων είναι σχεδόν απίθανο να κατακτήσει τίτλο και φέτος; Η άποψη ότι όλα οδηγούν στο να εξελιχθεί η Ευρωλίγκα σε μια κλειστή λίγκα, η πρωτόγνωρη κατάσταση στο μπάσκετ λόγω πανδημίας και το ευτύχημα, αλλά και συνάμα δύσκολο εγχείρημα να οραματιστεί και να δημιουργήσει τον Ολυμπιακό της επόμενης μέρας του Σπανούλη και τον Πρίντεζη, με ελληνική ταυτότητα και ένα κορμό ικανό να στηρίξει το κλαμπ για χρόνια.
Η… εξτρά ενίσχυση που ακόμα δεν έχει στο μυαλό του, το δίπτυχο έμπειροι Έλληνες – ξένοι Eurocup και το… προπονητικό του πεπρωμένο και λιμάνι που λέγεται Ολυμπιακός! Όταν έκλεισε ο πρώτος κύκλος για καιρό πίστευε πως η Ελλάδα είχε τελειώσει επαγγελματικά για εκείνον, αλλά να που στη ζωή ποτέ μη λες ποτέ!
-Πρώτη ”γεμάτη” χρονιά μετά την επιστροφή σου, κάτι εντελώς δικό σου. Επειδή θεωρώ οι περισσότερες ομάδες, ειδικά οι ελληνικές που τα τελευταία χρόνια δεν μπορούν να είναι κυρίαρχες στην Ευρωλίγκα, με στόχο τους εγχώριους τίτλους, πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να προετοιμάσει την σεζόν, τον εαυτό του και τους παίκτες του, ξέροντας ότι στο τέλος αυτής το να έχεις πάρει έναν τίτλο -τίποτα δεν είναι απίθανο στο μπάσκετ- είναι πέρα από την υπέρβαση;
“Καλή ερώτηση… Η αλήθεια είναι ότι αν έχεις σαν ορατό στόχο να ολοκληρωθεί η χρονιά με ένα νικηφόρο ματς, εννοώ ένα ματς που δίνει τίτλο, είναι πάντα μεγάλο κίνητρο. Καλώς ή κακώς όμως αυτή είναι η κατάσταση και θα δούμε τα επόμενα χρόνια πως δεν θα είναι κατάσταση μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και των άλλων ομάδων της Ευρωλίγκας. Πιστεύω πως το πράγμα πηγαίνει προς τα εκεί, να γίνει μία κλειστή λίγκα, όπου το επίπεδο του ανταγωνισμού είναι τεράστιο και προφανώς από τις 18 ομάδες που παίζουν, μία θα τελειώνει την χρονιά καλά. Ούτε ή άλλως η Ευρωλίγκα πάντα έτσι ήταν. Δεν είναι ακριβώς όπως στο ΝΒΑ, γιατί εκεί πολλές ομάδες έχουν την διαδικασία να ‘χτιστούν’ για πολλά χρόνια. Βλέπουμε τώρα το Μιλγουόκι, που είναι μία διαδικασία 5-6 χρόνων, της οποίας η κορύφωση ίσως γίνει σε 7-8 χρόνια, λέμε τώρα.
Στην Ευρώπη και στην Ευρωλίγκα η κατάσταση είναι ‘one and done’. Μία χρονιά δηλαδή αν δεν πας καλά, όλοι έχουν πρόβλημα στη δουλειά τους, παίκτες, προπονητές, general managers και τα λοιπά. Αυτή τη στιγμή λοιπόν υπάρχουν αυτά τα δεδομένα, ότι δηλαδή ο Ολυμπιακός δεν έχει τον εγχώριο ανταγωνισμό, παίζει μόνο στον ευρωπαϊκό. Είναι πολύ σκληρή λίγκα, όπως έχουν πει συνάδελφοί μου προπονητές, με την έννοια ότι -σας θυμίζω ότι ακόμα και οι πιο επιτυχημένες ομάδες πηγαίνουν στο Final Four και μετά το τέλος του οι τρεις από αυτές είναι αποτυχημένες και μόνο αυτή που κέρδισε δεν είναι, συχνά μάλιστα επιστρέφουν στη χώρα τους σε κρίση γιατί δεν κατάφεραν να το πάρουν-, δηλαδή αν δεν είσαι πρώτος, είσαι τίποτα στην Ευρώπη. Όμως, αυτά είναι τα δεδομένα, έχουμε γαλουχηθεί και γι’ αυτό έχουμε σκληρύνει κιόλας, να παίζουμε με αυτά τα δεδομένα στον ανταγωνισμό. Δεν μετράει τίποτα παρά μόνο η νίκη, έτσι είναι το ευρωπαϊκό μπάσκετ, στη Μεσόγειο είναι και πιο έντονο, στον Ολυμπιακό είναι ακόμα πιο έντονο. Οπότε αυτά είναι τα δεδομένα και με αυτά πρέπει να δουλέψουμε”.
-Όσον αφορά τη καθημερινότητα, τη προπόνηση, το μπάσκετ, το μυαλό και το πνεύμα, πόσο διαφορετική είναι η δική σου δουλειά στη διαχείριση συγκριτικά με τους άλλους προπονητές, στο κομμάτι ότι έχεις περισσότερες προπονήσεις μέσα στη βδομάδα και ένα ματς. Λογικά, υπάρχει κάποια διαφοροποίηση στη καθημερινότητα.
“Θέλω να είμαι ειλικρινής. Εμένα μου αρέσει περισσότερο. Προφανώς, έγινα προπονητής για τις προπονήσεις και όχι για τους αγώνες. Εκεί όπου ο προπονητής επεμβαίνει άμεσα είναι στο πώς θα κάνει μία ομάδα να παίξει καλά. Αυτό περιλαμβάνει τις προπονήσεις σαν πρώτο και πιο σημαντικό πράγμα. Οι αγώνες είναι η έκφραση αυτού που έχεις δουλέψει. Όταν δεν έχεις χρόνο να προπονήσεις και να προετοιμάσεις μία ομάδα, ο αγώνας είναι μόνο μία ψυχοφθόρα διαδικασία άγχους, που φυσικά είναι ωραία για τους φιλάθλους και τους παίκτες, ο προπονητής όμως -όπως έχει πει και ένας συνάδελφός μου- δεν χαίρεται την ήττα, αλλά είναι η ανακούφιση της μη ήττας.
Οι τοπικές λίγκες πια είναι εφιάλτης για τους προπονητές της Ευρωλίγκας. Δεν το λέω μόνο σαν δική μου άποψη, έχω συζητήσει με όλους. Αυτό το άγχος να παίξεις ένα ματς με μία εντός εισαγωγικών ‘μικρή’ ομάδα, η οποία προετοιμάζεται όλη τη βδομάδα και έχει μεγάλο κίνητρο να παίξει εναντίον σου και οι παίκτες σου δεν έχουν το παραμικρό κίνητρο και μπαίνουν μέσα και περπατάνε. Τα χειρότερα ματς για όλους τους προπονητές της Ευρωλίγκας είναι τα ‘δεδομένα εύκολα’ στην τοπική τους λίγκα. Αυτά τα παιχνίδια είναι εφιάλτης. Θα ήθελες να περάσει ένα δίωρο και να έχεις κερδίσει το ματς με έναν πόντο και να σηκωθείς να φύγεις. Γιατί ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τους παίκτες όταν παίζουν 80 ματς. Είναι ματς που αν χάσεις, μπορούν να γίνουν καθοριστικά και για το πρωτάθλημα. Είναι δύσκολο να τους βάλεις στη σκέψη ότι ένα παιχνίδι τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο είναι τόσο σημαντικό για το μέλλον της ομάδας. Οπότε αυτά τα παιχνίδια είναι πολύ δύσκολα”.
-Μετά τον τρόπο που δεν τελείωσε η περσινή χρονιά στην Ευρωλίγκα και με τον τρόπο που πάει να ξεκινήσει σε λίγες ημέρες, πάντα είσαι άνθρωπος της μεγάλης εικόνας, βλέπεις τί γίνεται και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, έχεις κάποιο ένστικτο για το αν θα μπορέσει αυτή η σεζόν να εξελιχθεί ή να προχωρήσει κανονικά ή μας βλέπεις σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης πάλι μέσα στη σεζόν;
“Μου αρέσει η ερώτηση, γιατί μίλησε για ένστικτο. Μιλούσα με τον φίλο μου τον Δημήτρη Πρίφτη, ο οποίος είναι στην Ούνικς και αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τον κορωνοϊό, είναι το χειρότερο πράγμα για εμάς τους προπονητές, επειδή η δουλειά μας βασίζεται στο πλάνο, ότι έχουμε ένα πλάνο δηλαδή για το πώς θα χτίσουμε μία ομάδα, τί παίχτες θα επιλέξουμε, τί προπονητικό σταφ, ποια ύλη θα βγάλουμε, πώς θα παίξει η ομάδα, όλα αυτά βασίζονται σε ένα πλάνο. Αν μας βγάλεις το πλάνο από την όλη εικόνα, είμαστε ανασφαλείς και δεν ξέρουμε τί να κάνουμε. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κανένα πλάνο. Προσπαθούμε να επιβάλλουμε το ‘εμείς’ μέσα στην ομάδα, δηλαδή να σκεφτόμαστε όλοι ομαδικά και αρχίζει να πηγαίνει πιο πολύ σε ατομικό χαρακτήρα το μπάσκετ. Ποιος θα νοσήσει και ποιος όχι, αν έχεις πυρετό ή δεν έχεις, τί έφαγες χθες, με ποιον βγήκες χθες. Αυτή τη στιγμή, είναι μία κατάσταση πραγματικά πρωτόγνωρη για όλη τη κοινωνία, όχι μόνο για το μπάσκετ. Αλλά στο μπάσκετ, έχει τεράστιο impact αυτή τη στιγμή και πραγματικά μόνο με ένστικτο μπορείς να φανταστείς πώς θα γίνει.
Βλέπω ότι υπάρχει η δεδομένη θέληση οπωσδήποτε να γίνει η Ευρωλίγκα και να ολοκληρωθεί. Δεν ξέρω κάτω από ποιες συνθήκες. Η αίσθησή μου είναι πάντως ότι η ομάδα με τις λιγότερες απώλειες από τον κορωνοϊό και δεν μιλάω μόνο για αρρώστους, μιλάω γενικά, μιλάω οικονομικά. Η ομάδα που θα επιβιώσει, θα έχει ένα μεγάλο προβάδισμα να είναι επιτυχημένη”.
-Εσύ σαν επαγγελματίας προπονητής, που ήσουν πολλούς μήνες off από την δράση, το καλοκαίρι έχτισες την ομάδα, νιώθεις ότι σου αρέσει να βάζεις νέα πράγματα; Δηλαδή, έχεις μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, είσαι ένας επιτυχημένος προπονητής, έχεις μεγάλο σεβασμό. Συνεχώς μιλάμε για την βελτίωση των παικτών. Εσύ έχεις στο μυαλό που πώς μπορείς να βάλεις νέα πράγματα στο παιχνίδι σου και να νιώθεις εσύ καλύτερος σαν επαγγελματίας;
“Όλοι αυτό κάνουμε στην ουσία. Όλοι επιλέγουμε μία δουλειά και θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι μέσα σε αυτή. Αν δεν είμαστε, μοιραία και το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό, οπότε το πώς εκφράζεσαι μέσα από τον τρόπο που παίζει η ομάδα, δείχνει πάνω-κάτω αυτά που θέλεις να κάνεις. Το ευτύχημα για εμένα και η δυσκολία ταυτόχρονα είναι ότι έρχομαι σε μία εποχή που ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει ένα rebuilding, ένα νέο χτίσιμο.
Γιατί οι δύο πυλώνες της ομάδας βρίσκονται δυστυχώς προς στο τέλος της καριέρας τους. Και ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίσει να έχει ποιότητα και δέσιμο με το ελληνικό στοιχείο. Στις συζητήσεις μου με τους ιδιοκτήτες, είχαμε μία απόλυτη ταύτιση σε αυτό, γι’ αυτό και έγινε η κίνηση να φέρουμε τον Σλούκα, ανανεώσαμε τον Παπανικολάου, που για εμάς είναι σημαντικό. Εννοείται ότι ανανέωσαν οι Σπανούλης και Πρίντεζης, αλλά ταυτόχρονα έχει έρθει ο Χαραλαμπόπουλος, ήρθε ο Λαρεντζάκης. Ταυτόχρονα, προσπαθούμε μέσα από τη πολύ καλή δουλειά που θεωρούμε πως κάνουμε στα πιο κάτω τμήματα και στην αναπτυξιακή μας ομάδα, να βάλουμε παίκτες και από εκεί. Νιώθουμε ότι όλο αυτό θα έχει συνέχεια, για εμένα -εκτός των άλλων- θα είναι ένας μεγάλος στόχος, ένας μεγάλο επίτευγμα, αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε έναν κορμό παικτών, όπως είχε ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα χρόνια. Να ξαναδημιουργήσουμε έναν καινούργιο. Το θέμα είναι ότι αυτό παίρνει χρόνο και ξέρουμε ότι συχνά στον Ολυμπιακό ο χρόνος δεν υπάρχει, γιατί όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Πρέπει να συνδυάσουμε λίγο τα πράγματα”.
-Για την ομάδα που έχει χτιστεί φέτος, φαίνεται πιο ορθολογικά χτισμένη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχουν παίκτες που ματσάρουν τα χαρακτηριστικά τους, που μπορούν να παίξουν κάποιο μπάσκετ. Φαίνεται μία ομάδα ορθολογικά χτισμένη. Πάλι με το ένστικτο και τα δεδομένα και τους περιορισμούς που μπορεί να είχες στο μπάτζετ, θεωρείς ότι αν η ομάδα μείνει υγιής και με ένα ματς τη βδομάδα, σε καλύπτει για να φτάσει ο Ολυμπιακός εκεί που θες ή πιστεύεις ότι και σε μία χρονιά που θα υπάρχει τεράστια δεξαμενή παικτών από το ΝΒΑ λόγω κορωνοϊού και αργότερα free agents ότι μπορεί να χρειαστείς και κάτι παραπάνω;
“Δεν ξεκινάω με την προοπτική σε καμία περίπτωση ότι θα χρειαστώ κάτι. Το να χρειαστείς μέσα στη χρονιά κάτι συμβαίνει σε όλες τις ομάδες και πιθανό να γίνει, αλλά κάτι τέτοιο δεν υπάρχει τώρα στο μυαλό μου. Γενικά πιστεύω πως έχουμε ένα γκρουπ πολύ καλών παικτών, πρέπει όμως να αποδείξουμε ότι είμαστε και ένα γκρουπ νικητών και το ένα απέχει πολύ από το άλλο. Υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες που παίζουν το παιχνίδι και υπάρχουν και κάποιοι που το κερδίζουν. Εμείς πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε κάποιους παίκτες που κερδίζουν τα παιχνίδια. Σε αυτό πιστεύω θα βοηθήσουν οι πιο έμπειροι, το work ethic που έχουν οι περισσότεροι από τους παλιούς μας παίκτες, όμως επειδή μίλησε για μπάτζετ, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός δεν πήρε παίκτες επιπέδου Ευρωλίγκας, αλλά EuroCup. Εννοώ ξένους. Με εξαίρεση τον Τζένκινς που έχει εμπειρία από επίπεδο Ευρωλίγκας και τον Ζαν-Σαρλ που έχει έναν χρόνο, οι άλλοι ήταν πολύ καλοί παίκτες EuroCup.
Παρόλα αυτά, πιστεύω πολύ σε αυτούς, αποφάσισα οι έμπειροι παίκτες μας να είναι οι Έλληνες και οι ξένοι να είναι αυτοί με κίνητρο και διάθεση να παίξουν στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτή ήταν η δική μου απόφαση, την οποία και ενστερνίστηκαν και οι ιδιοκτήτες της ομάδας. Αν θέλεις, γιατί δεν υπήρχε και άλλος τρόπος, αν σκεφτούμε ότι ένας παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας κοστίζει μίνιμουμ ένα εκατομμύριο, γιατί οι τιμές δεν έπεσαν στην Ευρωλίγκα. Το πρωτοφανές είναι αυτό. Μεγάλα συμβόλαια δόθηκαν ίσως περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά. Όχι μόνο γκαρντ, αλλά και ψηλοί παίκτες. Ο Μιλουτίνοφ πήρε πάρα πολλά λεφτά στη ΤΣΣΚΑ, ο Σενγκέλια επίσης. Αν πούμε τους top ψηλούς αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, δεν μιλάω για παίκτες που έρχονται από το EuroCup, κόστισαν πάρα πολλά χρήματα. Ο Ταβάρες, που είναι και επίσημα τα νούμερα, ο Κάιλ Χάινς που πήγε στο Μιλάνο. Αυτή τη στιγμή, αν θέλεις να πάρεις έναν πολύ έμπειρο και κλάσης παίκτη, που διακρίνεται χρόνια στην Ευρωλίγκα πρέπει να δαπανήσεις χρήματα που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ελληνική αγορά. Άρα, η επόμενη σκέψη μου ήταν να φέρουμε παίκτες με διάθεση και κίνητρο και ταυτόχρονα εκτίμησης ότι είναι ο Ολυμπιακός, γιατί στο παρελθόν -και άμεσο- έχουν έρθει παίκτες στον Ολυμπιακό με θητεία στο ΝΒΑ που δεν ξέρω σαν τί είδαν τον Ολυμπιακό. Πρέπει να εκτιμάς το μέρος που βρίσκεσαι και να σέβεσαι το τί έχει πετύχει αυτός ο σύλλογος. Αν το κάνεις αυτό, αν το σέβεσαι και το εκτιμάς, στη καθημερινότητά σου θα ξεπεράσεις και τις δυσκολίες, τις κακοτοπιές, γιατί υπάρχουν πολλές μέσα στη χρονιά. Και αυτό θα σε οδηγήσει κάπου”.
-Θυμάμαι σε όλες τις συνεντεύξεις σου ότι όταν έφυγες από τον Ολυμπιακό είχες ένα mindset στο να μείνεις στην Ευρώπη, να δημιουργήσεις στην Ευρώπη, να πετύχεις στην Ευρώπη, να τραβήξεις τον δικό σου δρόμο με βάση τα όσα είχες κάνει στον Ολυμπιακό, τα οποία ήταν τρομερά δύσκολα, γιατί το να ξαναπάρεις την Ευρωλίγκα και να μείνεις στη κορυφή, είναι πιο δύσκολο από το να τη πάρεις μία φορά και χωρίς να έχεις την εμπειρία τότε από Ευρωλίγκα. Νιώθω ότι για πολύ καιρό είχες στο μυαλό σου ότι το κομμάτι ‘Ελλάδα επαγγελματικά’ έχει κλείσει. Τελικά, ήρθαν έτσι τα πράγματα. Με την αποδοχή με την οποία γύρισες, με την επικοινωνία με τους Προέδρους, με την αγάπη του κόσμου που έχει ξαναβγεί, γιατί ο Ολυμπιακός ξεκινάει τώρα το rebuilding και μπορεί να διαρκέσει χρόνια, νιώθω ότι θα μείνεις τώρα πιο πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό. Νιώθεις -και ας μην θες να το πεις- ότι ο Ολυμπιακός ίσως τελικά είναι το προπονητικό σου πεπρωμένο;
“Χωρίς αμφιβολία. Πρώτα, το ότι γύρισα, εννοείται ότι είναι. Η απόφασή μου να φύγω από την Ελλάδα ήταν για μένα, μετά τον Ολυμπιακό, δεν υπήρχε άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Έκανα μία διαδρομή, ήμουν στην Ολίμπια Λάρισας 3 χρόνια, πήγα στο Μαρούσι, που κάναμε τρομερή χρονιά στην Ευρωλίγκα, αλλά δυστυχώς διαλύθηκε η ομάδα. Μετά πήγα στον Πανιώνιο και βγήκαμε τρίτοι, μετά κάναμε μία διαδρομή, πήγα στον Ολυμπιακό, πήραμε την Ευρωλίγκα, κάναμε αυτά που κάναμε, πετύχαμε κάπου και αποτύχαμε κάπου αλλού και θεώρησα πως μετά τον Ολυμπιακό, δεν υπάρχει η Ελλάδα. Ήταν μοιραίο, δεν ήταν απόφασή μου, έπρεπε να κάνω μία πορεία στο εξωτερικό. Εκεί, είχα την ευκαιρία να πάω και σε φιλόδοξες ομάδες και σε μεγάλες, όπως στη Μπαρτσελόνα που είναι μεγάλο brand name. Πήγα στη Χίμκι, που ήταν πολύ φιλόδοξη ομάδα, πήγα στη Λοκομοτίβ που ήταν ομάδα με wild card, έκανα μία διαδρομή με καλές και κακές στιγμές, όπως όλες οι δουλειές και όλα τα εγχειρήματα. Δεν είχα σκέψη και γενικά ήμουν αρνητικός να επιστρέψω στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Αλλά οι δύο συναντήσεις που είχα με τους ιδιοκτήτες και τον κ. Σκινδήλια και επειδή τους ρώτησα και εγώ κατά πόσο έχουν κίνητρο μετά τα όσα έχουν συμβεί στη πορεία τους και τη διαδρομή τους να συνεχίζουν να δαπανούν χρόνο, χρήμα και συναισθήματα για την ομάδα. Μου είπαν ότι είναι πιο διψασμένοι από ποτέ. Αυτό με έπεισε τελικά”.