Του Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Το Eurohoops είχε την χαρά και την τιμή να συναντήσει εν μέσω “Lockdown” έναν από τους πιο ταλαντούχους καλαθοσφαιριστές που έβγαλε το ελληνικό μπάσκετ και πλέον σύμβουλο του υπουργού Εσωτερικών για θέματα Αθλητισμού, σε ένα ραντεβού, το οποίο πραγματοποιήθηκε με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις λόγω κορονοϊού στο στολισμένο εν’ όψει Χριστουγέννων “Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Στάυρος Νιάρχος”.
Η πολύ ενδιαφέρουσα μπασκετοκουβέντα μας (και όχι μόνο) διήρκησε περίπου μιάμιση ώρα, όμως αρκούσαν μόνο πέντε λεπτά για να διαπιστώσουμε την μεγάλη αγάπη του για την Ελλάδα και δη την Εθνική ομάδα.
Ένας άνθρωπος που έχει κατακτήσει 13 τρόπαια, δύο “τριπλ κράουν” (ο μοναδικός Έλληνας με δύο διαφορετικές ομάδες) και πολλές ατομικές διακρίσεις στην 20ετή καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο φορώντας μεταξύ άλλων τις φανέλες των Ολυμπιακού (1995-2002), Παναθηναϊκού (2003-2007) και ΑΕΚ (2007-2009), όταν τον ρωτήσαμε για τις μεγαλύτερες στιγμές της διαδρομής του ως παίκτης, όλες του οι απαντήσεις είχαν να κάνουν με την επίσημη αγαπημένη! Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το τατουάζ με την ελληνική σημαία στο αριστερό χέρι του που όπως λέει ο ίδιος δεν το έκανε το 2000 για να μπει στην πολιτική, αλλά για την αδιαμφισβήτητη αφοσίωση του στην “γαλανόλευκη”.
Ήταν υπομονετικός και ευδιάθετος απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις μας με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει. Μας εκμυστηρεύτηκε σημαντικές πτυχές της καριέρας του, θυμήθηκε την μπουνιά με την οποία τον “φιλοδώρησε” ο Γιάννης Ιωαννίδης, μίλησε για την διαφορά νοοτροπίας των καλαθοσφαιριστών της γενιάς του από τους τωρινούς, για τα αίτια που δεν πήγε στο NBA και τόνισε βάσει στατιστικών τα μεγαλύτερα προβλήματα, τα οποία ταλανίζουν το ελληνικό μπάσκετ.
Τέλος αναφέρθηκε στις επικείμενες εκλογές της ΕΟΚ, στην προτίμηση του, όσον αφορά τον νέο πρόεδρο, στην επόμενη μέρα που πρέπει να βρει τους πάντες ενωμένους, ενώ αποκάλυψε τι του είπε ο καλός του φίλος και κορυφαίος Έλληνας παίκτης όλων των εποχών, Νίκος Γκάλης για την διαστρέβλωση των δηλώσεων του περί του θέματος.
“Σαν αθλητής έχω περάσει πολλές καραντίνες, η τεχνολογία βοηθά ώστε να είμαι παραγωγικός εν μέσω πανδημίας”
– Πως βιώνεις την πρωτόγνωρη κατάσταση που υφίστανται οι άνθρωποι παγκοσμίως με τον κορονοϊό, την απαγόρευση κυκλοφορίας, τα lockdowns και τις μάσκες;
Σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο, όμως εγώ σαν αθλητής έχω περάσει και άλλου είδους καραντίνες όπως κάποιες με τον κόουτς Ιωαννίδη σε βουνά της Ιταλίας και μάλιστα χωρίς ίντερνετ, καλωδιακή τηλεόραση και καθημερινές φρέσκιες εφημερίδες, εκτός από αυτές που παίρναμε στο αεροδρόμιο πριν το ταξίδι. Όλα αυτά κάνοντας πολύ σκληρές προπονήσεις. Συνολικά στην καριέρα μου έχω ζήσει αρκετούς μήνες με αυτόν τον τρόπο. Η ζωή του αθλητή είναι και λίγο καραντινάτη, όμως και για εμάς όπως και για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους δεν είναι ευχάριστο. Άλλωστε δεν ζούμε μόνοι μας, βλέπουμε και τον άλλον κόσμο πόσο πιεσμένος και στενοχωρημένος είναι, αλλά η ανθρώπινη ζωή προέχει και είμαστε αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε τις εντολές των ειδικών.
– Επειδή η διαδρομή σου δείχνει πως είσαι ενεργός και δραστήριος άνθρωπος, πως γίνετε αυτήν την περίοδο να είσαι παραγωγικός;
Μπορεί η τεχνολογία να έχει και τα κακά της, κάποια από τα οποία επηρεάζουν και τον αθλητισμό, όμως αυτήν την περίοδο πράγματι βοηθάει και εμένα στις δραστηριότητες μου. Είμαι σύμβουλος του κ. Θεοδωρικάκου στο Υπουργείο Εσωτερικών και επίσης αποτελώ μέλος της άμισθή επιτροπής “Ζήσε αθλητικά” του Υφυπουργείου Αθλητισμού. Εκεί, από την πρώτη καραντίνα μαζέψαμε πάνω από 50.000 ευρώ από δημοπρασίες αθλητών που πήγαν όλα στο εθνικό σύστημα υγείας. Επίσης οργανώσαμε αιμοδοσίες πραγματοποιώντας όλα τα διαδικαστικά μέσω ίντερνετ, ενώ κάνω και κάποιες συναντήσεις με όλα τα απαραίτητα μέτρα, καθώς τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την φυσική παρουσία.
“Άλλο πολιτικός και άλλο πολιτικάντης, είμαι πάντα κοντά στα παιδιά και στον αθλητισμό”
– Όπως προ είπες τον τελευταίο καιρό ασχολείσαι και με την πολιτική. Ποιες είναι οι αντιδράσεις που εισπράττεις από τον κόσμο για την συγκεκριμένη σου επιλογή;
Τα χρόνια της κρίσης όπως είναι λογικό ο κόσμος είναι εκνευρισμένος και δεν τον αδικώ που κοιτάει όλες τις επιλογές με μισό μάτι. Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω τόσο στους φίλους μου, όσο και σε όσους ανθρώπους συναναστρέφομαι είναι να μην μπερδεύουν τον πολιτικό με τον πολιτικάντη. Δεν γίνετε καμία χώρα του κόσμου να λειτουργήσει χωρίς πρωθυπουργό, δημάρχους, περιφερειάρχες και δημοτικούς συμβούλους. Δεν είναι σωστό να απαξιώνουμε τους πάντες, όμως αυτό συμβαίνει. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του. Όλοι είμαστε επιφυλακτικοί, αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως όσο καιρό ασχολούμαι με την πολίτική έχω γνωρίσει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους. Μπορεί μερικές φορές να κατηγορούμε τους 300 της βουλής όμως στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πάνω από 15 με 20. Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι και μετρημένοι που κάνουν πραγματική δουλεία, ανεξαρτήτως σε ποιο κόμμα ανήκουν.
– Τι είναι αυτό που σε παρακίνησε να ασχοληθείς με την πολιτική;
Εμείς οι αθλητές δεν μπορούμε να κάτσουμε πολύ καιρό χωρίς να κάνουμε κάτι. Όλο αυτό που λέγετε πως θέλω να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου, είναι και λίγο μύθος. Περνάς υπέροχα και με την οικογένεια σου, όμως καμία οικογένεια δεν θέλει κάποιον να κάθετε 24 ώρες το 24ώρο. Απεναντίας πρέπει να είσαι δημιουργικός και να περνάς ποιοτικές ώρες με τους δικούς σου… Κάθισα δυο χρόνια αλλά δεν μπορούσα άλλο. Γνώρισα τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη σε έναν αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα, κρατήσαμε μια επαφή για τα αθλητικά και έτσι αποφάσισα να κατέβω στις εκλογές πάντα με χαμηλούς τόνους, πάντα κοντά στα παιδιά, πάντα κοντά στον αθλητισμό χωρίς λαϊκισμούς και φωνές γιατί είναι πράγματα που δεν μου αρέσουν.
“Στην εποχή μου οι παίκτες ήταν πιο σκληραγωγημένοι, το πρόβλημα του μπάσκετ είναι ποσοτικό, λύση αποτελεί η έγκαιρη ενημέρωση και η αλλαγή νοοτροπίας”
– Συμμετείχες σε μια Εθνική Ελλάδος που ήταν πολύ παρεξηγημένη, καθώς μπορεί να μην κατέκτησε κάποιο Μετάλλιο, όμως έπαιξε σε πολλούς ημιτελικούς μεγάλων διοργανώσεων απέναντι σε τρομερά ποιοτικές ομάδες. Πιστεύεις πως αν με αυτό το ταλέντο αγωνιζόσασταν στην τωρινή εποχή θα είχατε διακρίσεις;
Έχεις δίκιο. Πολλές φορές για ένα σουτ ή μια παράταση μέναμε εκτός μεταλλίων και μάλιστα απέναντι σε ενώσεις χωρών όπως η Γιουγκοσλαβία που δεν είχαν διασπαστεί ακόμα και με αντιπάλους παίκτες πολύ σπάνιας δυναμικότητας. Δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου. Ταλέντο υπάρχει σε όλες τις γενιές, όμως σημαντικό ρόλο παίζει ο μπασκετικός χαρακτήρας και η σκληραγώγηση των παικτών. Τότε εμείς ήμασταν περισσότερο σκληραγωγημένοι από τις οικογένειες μας και τους προπονητές μας, είχαμε παραπάνω ανταγωνισμό, καθώς στο ελληνικό πρωτάθλημα και στις ομάδες μας είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολλούς παίκτες μεγάλης αξίας, ενώ παράλληλα είχαμε και μεγαλύτερη πίεση για το αποτέλεσμα σε μια διαφορετική εποχή που ο κόσμος δεν είχε τόσες δυσκολίες και το μπάσκετ ήταν πιο πρωτεύον στην ζωή του από ότι τώρα, ήταν στην κορυφή. Οπότε μιλάμε για δυο τελείως διαφορετικές εποχές και δεν μπορώ να ξέρω τι θα γινόταν αν αγωνιζόμασταν τώρα.
– Ποια είναι κατά την γνώμη σου τα μεγαλύτερα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα το ελληνικό μπάσκετ; Είναι προεκτάσεις προβλημάτων της καθημερινότητας;
Είναι ένας συνδυασμός προβλημάτων και όλα ξεκινούν από την παιδική ηλικία.
ΠΡΩΤΟΝ, γενικά τα παιδιά δεν παίζουν πλέον έξω, δεν έρχονται σε επαφή, δεν ανταγωνίζονται στο ένας εναντίον ενός και γενικά δεν αποκτούν όπως λέμε τα “αντισώματα της γειτονιάς”. Όπως και εμείς οι μεγάλοι, για να μην κατηγορούμε μόνο τα παιδιά, προτιμούν να κάθονται μέσα, να σερφάρουν στο ίντερνετ και να επικοινωνούν διαδικτυακά που σε καμιά περίπτωση αυτό δεν αντικαθιστά την πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, το πρόβλημα είναι ποσοτικό. Σύμφωνα με έρευνες 4/5 εφήβους δεν αθλούνται επαρκώς. Πρέπει να ασχοληθούν περισσότερα παιδιά με τον αθλητισμό και δη με το μπάσκετ. Στην Ελλάδα περίπου 80.000 παιδιά παίζουν μπάσκετ που είναι μικρός αριθμός σε σχέση με το παρελθόν. Λιγότερος αριθμός παιδιών σημαίνει λιγότερο ταλέντο, λιγότερους παίκτες πρώτης γραμμής.
ΤΡΙΤΟΝ, οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους να παίζουν μπάσκετ με σκοπό τον πρωταθλητισμό, ενώ οι προπονητές στις μικρές ηλικίες νοιάζονται περισσότερο για την νίκη παρά για να μάθουν στα παιδιά τα βασικά του αθλήματος, με αποτέλεσμα να χάνουμε ταλέντα. Στου αγώνες φωνάζει ο προπονητής σουτ και στην εξέδρα ο γονέας πάσα. Ένα παιδί πρέπει να χαίρεται το παιχνίδι και αν προκύψει ο πρωταθλητισμός, τότε οκ. Πρέπει να ξέρουν οι γονείς πως μόνο το 4% των παιδιών θα κάνουν πρωταθλητισμό.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ, η πλειοψηφία των παιδιών που γίνονται επαγγελματίες δεν ασχολούνται με τα μαθήματα, κάτι, το οποίο είναι ανεπίτρεπτο. Για αυτό τον λόγο πολλοί παίκτες όταν σταματάνε στα 35 δεν ξέρουν τι να κάνουν και πως να είναι παραγωγικοί.
– Πως αντιμετωπίζονται αυτά τα προβλήματα; Υπάρχουν λύσεις;
Βεβαίως υπάρχουν, όμως χρειάζεται ομαδική προσπάθεια. Πρέπει να ενημερωθούν οι γονείς και τα παιδιά από την σχολική ηλικία για να αλλάξουμε την κατάσταση. Με το “Ζήσε Αθλητικά” είχαμε ξεκινήσει δράσεις με αθλητές να επισκέπτονται σχολεία και να μιλούν στους μαθητές, όμως μας σταμάτησε ο κορονοϊός. Πλέον, όταν περάσει όλο αυτό χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσοχή γιατί τα παιδιά λόγω της διακοπής στην ενασχόληση τους με τον αθλητισμό, θα έχουν αλλάξει την ρουτίνα τους και μας περιμένει πολύ δουλειά για να επιστρέψουμε στην προ κορονοϊού κατάσταση.
Μέσω της ενημέρωσης πρέπει να πείσουμε τις μικρές ηλικίες να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και το μπάσκετ και τους γονείς (όπως είμαι και εγώ) να αλλάξουν τρόπο σκέψης.
Τέλος, αν θέλουμε να μιλήσουμε και για την Εθνική Ομάδα που είναι μεγάλο μέρος του ελληνικού μπάσκετ, θα ήταν καλό οι καλαθοσφαιριστές μας να αλλάξουν νοοτροπία. Παλιά εμείς παρακαλούσαμε και γουστάραμε να αγωνιστούμε στην Εθνική, ενώ πλέον η Εθνική παρακαλεί πολλούς να αγωνιστούν για αυτήν. Πρέπει να αλλάξει αυτό για να γυρίσουμε στις επιτυχίες που παίζουν και αυτές τον ρόλο τους για να ασχοληθούν τα παιδιά με το μπάσκετ, όπως έγινε με εμάς έπειτα από το Χρυσό του Ευρωμπάσκετ 87’.
“Το Παγκόσμιο Εφήβων του 1995 η κορυφαία στιγμή μου, έκλαψα έπειτα από την ήττα με Σερβία το 1998, αν αγωνιζόμουν τώρα θα έκανα κάποιες διαφορετικές επιλογές”
– Είχες μια πολύ πετυχημένη καριέρα σχεδόν 20 χρόνια σαν παίκτης με πολλά τρόπαια και ατομικές διακρίσεις τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Κοιτώντας πίσω, για ποια στιγμή είσαι περισσότερο περήφανος;
Στον αθλητισμό υπάρχουν επιτυχίες και αποτυχίες, όμως πάντα στο τέλος σου μένουν οι καλές στιγμές. Πιο περήφανος είμαι για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Εφήβων με την Εθνική το 1995 στο ΟΑΚΑ. Ήταν τρομερό τότε για εμάς που ήμασταν 17-18 χρονών παιδιά να κατακτάμε το παγκόσμιο σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ και γενικά να επικρατεί ένας πανελλαδικός χαμός. Ανάμεσα στις καλύτερες στιγμές μου είναι επίσης η συμμετοχή σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες με το εθνόσημο το 1996 στην Ατλάντα και το 2004 στην Αθήνα, αλλά και οι δυο Ευρωλίγκες με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
– Αν είχες μια μηχανή του χρόνου και μπορούσες να γυρίσεις μόνο μια φορά πίσω, ποιόν αγώνα θα ήθελες να ξαναπαίξεις που είχε αρνητικό για σένα αποτέλεσμα;
Σίγουρα τον ημιτελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος το 1998 που γινόταν στην Ελλάδα και χάσαμε από την Σερβία στην παράταση. Προς το φινάλε του αγώνα θυμάμαι είχα χάσει δυο κρίσιμες βολές, ενώ σε μια είχε αστοχήσει και ο Νίκος Οικονόμου. Τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι συμπαίκτες μου το είχαμε πάρει πολύ βαρέως και θυμάμαι πως κλαίγαμε στα αποδυτήρια.
– Εκτός των άλλων, ήσουν ο πιο αλτικός Έλληνας παίκτης της γενιάς σου, κάτι που είναι μεγάλο προσόν για το NBA. Υπήρχαν προτάσεις να αγωνιστείς στον “μαγικό κόσμο” και ειδικότερα μετά το Παγκόσμιο εφήβων του 1995 που ήσουν στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά; Αν έπαιζες τώρα, θα είχες περισσότερες πιθανότητες να πας;
Ήταν να γίνω ντραφτ κοντά στο Νο40 στους Τορόντο Ράπτορς, όμως εκείνη την χρονιά απέσυρα την συμμετοχή μου, η επόμενη δεν πήγε πολύ καλά και δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Στην εποχή μου και λίγο πιο πριν για να πας στο NBA έπρεπε να είσαι Ντράζεν Πέτροβιτς ή Τόνι Κούκοτς. Πλέον άνοιξε η “κάνουλα” λόγω της μάρκετινγκ και καλώς άνοιξε. Επιπλέον το ευρωπαϊκό μπάσκετ άλλαξε, έγινε τόσο πιο γρήγορο, όσο και πιο αθλητικό, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν πολλοί παίκτες στον “μαγικό κόσμο”.
Αν έπαιζα τώρα εκτός της μεγαλύτερης ευκολίας να αγωνιστεί κάποιος στο NBA, θα είχα περισσότερο μυαλό, θα δούλευα διαφορετικά και θα είχα κάνει κάποιες διαφορετικές επιλογές. Παίζουν ρόλο, οι συγκυρίες, σε ποιους προπονητές θα πέσεις και να μην βιάζεσαι γενικά να παίξεις σε μεγάλη ομάδα. Αυτό λέω και στους τωρινούς παίκτες.
“Είχα φάει μπουνιά σε ένα τάιμ άουτ από τον κόουτς Ιωαννίδη, ξεκίνησα λίγο απότομα την προπονητική, σιχάθηκα τον εαυτό μου την ανενεργή διετία μου”
– Σε έχουν προπονήσει κορυφαίοι κόουτς του ευρωπαϊκού μπάσκετ και κάπως ιδιόρρυθμοί όπως ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Ντουσαν Ίβκοβιτς, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Ετόρε Μεσίνα. Θυμάσαι μια περίεργη ιστορία μαζί τους να μας πεις;
Μόνο περίεργες ιστορίες θυμάμαι μαζί τους (γέλια). Μια από αυτές ήταν όταν είχα “φάει” μπουνιά από τον Γιάννη Ιωαννίδη σε ένα τάιμ άουτ. Πως έγινε; Είχα αγωνιστεί πολύ καλά σε ένα ευρωπαϊκό ματς και το είχα πάρει πάνω μου, έγραψε τότε και ένα πρωτοσέλιδο ο Βασίλης Σκουντής “Δημήτρη μου, Δημήτρη μου”, το οποίο είχε διαβάσει ο κόουτς Ιωαννίδης. Στον επόμενο αγώνα με την ΑΕΚ ήμουν μέτριος και σε ένα τάιμ άουτ έφαγα μπουνιά. Βέβαια μου ζήτησε συγνώμη απευθείας, όμως στα αποδυτήρια συνέχισε να μου λέει “Παπαμιχαήλ”, “Δημήτρη μου, Δημήτρη μου” λόγω ταινίας και πρωτοσέλιδου και γενικά μου το χτύπαγε για καιρό.
– Είσαι ένας άνθρωπος σκεπτόμενος, με ευαισθησίες και δραστήριος. Ποια περίοδος της μέχρι τώρα πορεία σου εντός και εκτός αθλητισμού σε έχει στιγματίσει περισσότερο και σε έκανε να αλλάξεις τρόπο σκέψης;
Από 15,5 χρονών αγωνιζόμουν επαγγελματικά μπάσκετ και 17 χρονών έμεινα μόνος μου. Μεγάλωσα πριν την ώρα μου που λέμε. Έπειτα από το φινάλε της καριέρας μου αν και είχα ταλέντο στην προπονητική, κάτι που λέω χωρίς έπαρση, άλλωστε το έχουν αναφέρει και οι Ομπράντοβιτς, Τρινκιέρι, ξεκίνησα λίγο απότομα, υπήρχαν και κάποιες ατυχίες στην Εθνική (σσ ήταν βοηθός προπονητή το 2013) και δεν πήγε καλά. Τότε έμεινα χωρίς να κάνω κάτι για δυο χρόνια και πραγματικά σιχάθηκα τον εαυτό μου γιατί είχα συνηθίσει να είμαι δημιουργικός. Ήταν μια περίοδος που με σημάδεψε και είπα πως δεν πρόκειται να ξανακάτσω χωρίς ασχολίες. Αυτό συστήνω και στα νέα παιδιά. Να είναι παραγωγικά και δημιουργικά ακόμα και στην καραντίνα! Μην ξεχνάμε πως ο Νεύτωνας ανακάλυψε την βαρύτητα σε καραντίνα λόγω της πανούκλας που έπληττε τον κόσμο την διετία 1665-1666.
– Θα αντάλλαζες ότι έχεις πετύχει (τρόπαια και ατομικές διακρίσεις) για κάτι που δεν έχεις ή σου λείπει;
Μου στοίχησε πάρα πολύ όταν έφυγε ο πατέρας μου τον Σεπτέμβρη του 2002. Τότε έπαιζα στον Μακεδονικό και θυμάμαι πως εκείνη την μέρα πήγα στην κηδεία και έπειτα πήγα για να παίξω αγώνα μπάσκετ διότι ήξερα ότι ήθελε πάντα να αγωνίζομαι. Βέβαια θα αντάλλαζα τα πάντα για τον πατέρα μου, όπως θα αντάλλαζα τα πάντα για να είναι καλά η οικογένεια μου.
“Ο κ. Λιόλιος είναι ο πιο κατάλληλος για πρόεδρος της ΕΟΚ, όλοι συμπαίκτες μετά τις εκλογές για να αλλάξει το μπάσκετ”
– Σε λίγο καιρό θα πραγματοποιηθούν εκλογές στην ΕΟΚ και έπειτα από πολλά χρόνια θα υπάρξει αλλαγή σκυτάλης στον προεδρικό θώκο. Ως άνθρωπος του μπάσκετ ποια είναι η γνώμη σου;
Θεσμικά όποιος και να βγει αν μου ζητήσει βοήθεια θα την δώσω με όλη μου την καρδιά όπως έκανα πάντα για την εθνική ομάδα. Ο αθλητισμός δεν είναι κομματικές παρατάξεις και πιστεύω πως την επόμενη μέρα των εκλογών όλοι θα πρέπει να γίνουν συμπαίκτες. Δεν το λέω πολιτικά. Πιστεύω πως μέσα στην ομοσπονδία αυτή την στιγμή υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που μπορούν να συνεχίσουν, όπως αξιόλογοι άνθρωποι υφίστανται και στις δυο επικρατέστερες αυτήν την στιγμή “ομάδες” να βρεθούν στην προεδρία της ΕΟΚ.
– Ποιον από τους υποψηφίους θεωρείς πιο κατάλληλο για την θέση του Προέδρου;
Επειδή τα οικονομικά είναι συνυφασμένα με τις ομοσπονδίες, η γνώμη μου σαν Δημήτρης είναι ότι πιο κατάλληλος για πρόεδρος είναι ο κ. Λιόλιος. Είναι τεχνοκράτης, πετυχημένος επιχειρηματίας και πραγματοποιεί πολύ καλή δουλειά στον Προμηθέα με πρότυπο ακαδημιών. Χρειάζεται τεχνοκρατικό στήσιμο στην ομοσπονδία, γιατί καλά τα λόγια για καινούρια γήπεδα κλπ, όμως πρέπει να βρεθούν χρήματα ανεξάρτητα της βοήθειας από την πολιτεία. Εμπιστεύομαι και την γνώμη παιδιών όπως οι Θοδωρής Παπαλουκάς και Κώστας Τσαρτσαρής που έχουν σύγχρονες παραστάσεις.
Αυτό δεν σημαίνει όμως πως άνθρωποι όπως οι Παναγιώτης Φασούλας και Φάνης Χριστοδούλου δεν έχουν θέση στην ΕΟΚ. Γιατί όταν η κουβέντα πηγαίνει στην Εθνική ομάδα, εκεί παίζει ρόλο το συναίσθημα. Και οι αθλητές είναι αυτοί που μπορούν να βοηθήσουν σε αυτόν τον τομέα. Τόσο η πιο παλιά γενιά με τους Φασούλα, Χριστοδούλου, Γκάλη, Γιαννάκη κλπ, όσο και η νεότερη με Παπαλουκά, Τσαρτσαρή. Όλοι πρέπει να βοηθήσουν, κανείς δεν μπορεί μόνος του. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε την συνεισφορά του Γιώργου Βασιλακόπουλου στο ελληνικό μπάσκετ.
“Ο Κολοκυθάς ήταν οι μόνος που εμπιστευόταν ο Βασιλακόπουλος, ο Γκάλης μου είπε πως δεν τον ενοχλούν οι άνθρωποι αλλά τα δημοσιεύματα”
– Τι πρέπει να αλλάξει στην Εθνική ομάδα για να επιστρέψει στην επιτυχίες;
Αυτό που συνέβη και άλλαξε τις ισορροπίες στην Εθνική ομάδα ήταν ο θάνατος του Γιώργου Κολοκυθά που συνέπεσε με την συμμετοχή μου στο προπονητικό τμήμα της Εθνικής το 2013. Ο Κολοκυθάς ήταν ο μόνος άνθρωπος που εμπιστευόταν ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Έπειτα από αυτόν, κανείς δεν μπορούσε να συνδέσει τόσο καλά το αγωνιστικό με το διοικητικό τμήμα της Εθνικής. Εγώ το είχα πει στον Πρόεδρο τότε να βρει έναν άνθρωπο-ασπίδα για να μην πέφτουν όλα τα πυρά πάνω του γιατί είναι και άδικο. Από τότε στην Εθνική λαλούν πολλοί κοκόροι και το πράγμα έχει χαλάσει.
Επίσης τα αποδυτήρια παίζουν σημαντικό ρόλο. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν ασπίδα για τους παίκτες και διαφύλαγε τα αποδυτήρια, για αυτό ήρθαν και οι επιτυχίες.
– Ποια είναι η γνώμη σου για την τοποθέτηση του Νίκου Γκάλη στο θέμα των εκλογών της ΕΟΚ (σσ “Εγώ θέλω μόνο το καλό του ελληνικού μπάσκετ και πιστεύω ότι οι πρώην συμπαίκτες μου γνωρίζουν τις ανάγκες του αθλήματος. Δεν θα τους πρόδιδα ποτέ! Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι έτσι ζω τόσα χρόνια. Αυτή είναι η δική μου στάση ζωής”);
Με τον Νικ είμαστε φίλοι και το ίδιο βράδυ τον πήρα τηλέφωνο να τον ρωτήσω τι έγινε. Μου είπε ότι υπήρξε ένα δημοσίευμα που δεν ίσχυε και ότι δεν έχει πρόβλημα με τους ανθρώπους αλλά με δημοσιεύματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και που θα ήταν σαν να τον βάζουν απέναντι από πρώην συμπαίκτες του. Το ίδιο είχε πράξει και πριν 3 περίπου χρόνια σε δημοσίευμα που έλεγε ότι θα ασχοληθεί με τα κοινά. Είχε προχωρήσει σε διάψευση. Δεν θέλει να λέγονται πράγματα που δεν ισχύουν για εκείνον αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα με πρόσωπα. Την επόμενη ημέρα αν του ζητηθεί κάτι που να τον εκφράζει πιστεύω θα είναι με κάποιο τρόπο κοντά στην εθνική και κυρίως κοντά στη νεολαία που τον έχει πρότυπο όπως όλοι μας.
– Με μια-δυο λέξεις αν θες χαρακτήρισε μου τους μπασκετάνθρωπους που ακολουθούν.
Νίκος Γκάλης: Ίνδαλμα
Παναγιώτης Γιαννάκης: Δράκος
Παναγιώτης Φασούλας: Αράχνη
Βαγγέλης Λιόλιος: Τεχνοκράτης
Ντούσαν Ίβκοβιτς: Δύσκολος
Γιάννης Ιωαννίδης: Πολύ δύσκολος
Ζέλικο Ομπράντοβιτς: Δαιμόνιος
Βασίλης Σπανούλης: Δεν χαρίζει κάστανα
Δημήτρης Διαμαντίδης: Θα ήθελα να παντρευτεί την κόρη μου
Θοδωρής Παπαλουκάς: Σπουδαίο μυαλό