Του Αχιλλέα Μαυροδόντη / info@eurohoops.net
Ο αθλητισμός γενικά σου δίνει την ικανότητα να ζήσεις πολλά πράγματα τα οποία δεν θα είχες την ευκαιρία να το κάνεις σε άλλη περίπτωση. Μια τέτοια περίπτωση είναι η καριέρα του Φώτη Λαμπρόπουλου.
Ο πολύπειρος φόργουορντ έχει αγωνιστεί σε Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα και Κατάρ, γνωρίζοντας λαούς και πολιτισμούς που σε άλλη περίπτωση θα ήταν δύσκολο για κάποιον να γνωρίσει. Όλες αυτές τις εικόνες μας μεταφέρει μέσα από το Eurohoops.
“Επέστρεψα πρόσφατα από το Κατάρ και είμαι σε Καραντίνα. Μέχρι τις 30 του μήνα θα είμαι σπίτι” ανέφερε ο 37χρονος φόργουορντ, του οποίου οι υποχρεώσεις με την Αλ Σαντ του Κατάρ έχουν ολοκληρωθεί εδώ και μερικές ημέρες. “Το μπάσκετ γενικότερα στο Κατάρ σταμάτησε, λόγω του 3ον3. Το Κατάρ παίζει προολυμπιακό τουρνουά και είναι πολύ θερμός οργανισμός οι άνθρωποι που το διοργανώνουν εκεί αυτό. Έτσι τελειώσανε όλα στις 15 του μήνα γιατί τώρα έχουν προετοιμασίες για το τουρνουά της Ντόχα και θέλουν να είναι έτοιμοι”.
Στην Ελλάδα τα κρούσματα είναι σταθερά πάνω από 1.000, όμως αυτό το νούμερο δεν έχει καμία σχέση με αυτά του Κατάρ. Εκτός αυτού, εκεί η ζωή έχει επανέλθει σε μεγάλο βαθμό στην κανονικότητα, με τον Φώτη Λαμπρόπουλο να τονίζει πως τα πάντα είναι ανοιχτά. “Η κατάσταση αναφορικά με τον κορωνοϊό είναι τελείως διαφορετική σε σχέση με την Ελλάδα. Από την πρώτη μέρα δηλαδή που πήγα, όπου είχαν περίπου 150 κρούσματα περίπου στη Ντόχα, ήταν όλα ανοιχτά, αλλά ήσουν με μάσκα βέβαια. Είχαμε και μια εφαρμογή στο κινητό, που άμα δεν είχες ολοκληρώσει την καραντίνα δεν γινόταν πράσινη η ένδειξη, οπότε δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα. Ήταν όλα ανοιχτά λοιπόν, όμως είχε υποχρεωτική καραντίνα 10 ημερών όταν έφτανες στη χώρα και ήταν κλειστά τα σύνορα”.
Εκτός των λίγων κρουσμάτων, στο Κατάρ και οι εμβολιασμοί προχωρούν κανονικά, με την διαδικασία να συνεχίζεται εδώ και 2 μήνες. “Εδώ και περίπου 2 μήνες εμβολιάζεται κανονικά ο κόσμος εκεί. Πρώτα οι μεγαλύτεροι εμβολιάστηκαν, αν και εκεί δεν έχουν μεγάλο μέσο όρο ηλικίας. Αν και είχα ακούσει από τους προπονητές πως όσοι είχαν κάποιο νόσημα, ενημέρωναν τις αρχές και έκαναν το εμβόλιο, κυρίως της Φάιζερ. Αυτό γινόταν για όσους δούλευαν περισσότερο, γιατί όταν πήγαινες στην Ντόχα ήθελες 10 μέρες καραντίνα, από όπου και να ερχόσουν. Στο Άμπου Ντάμπι για παράδειγμα δεν μπορούσες να πας”.
Στο Κατάρ οι κανονικότητα έχει επανέλθει σε σημαντικό βαθμό, μετά από το σκληρό λοκντάουν του Μαρτίου, με το οποίο τα κρούσματα έπεσαν. “Αυτοί είχαν σκληρό λοκντάουν πέρσι τον Μάρτιο, προκειμένου να ρίξουν τα κρούσματα. Ήταν όλα κλειστά και στην πορεία άνοιξαν. Όταν πήγα εγώ είχαν περίπου 150 κρούσματα, νούμερο που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα. Για αυτό τα κράτησαν όλα κλειστά, ώστε τώρα να έχουν κανονική ζωή, αλλά με μάσκες”.
Τέλος, η κουβέντα για τον κορωνοϊό ολοκληρώθηκε με τα… ανοιχτά εστιατόρια και τα κλειστά γήπεδα… “Δεν είχαμε θέμα όταν πηγαίναμε κάπου να φάμε ή το οτιδήποτε. Ήταν τα πάντα ανοιχτά. Αυτό δεν ίσχυε όμως για τα γήπεδα. Στις εξέδρες είχαμε πολύ λίγο κόσμο. Περίπου 30 άτομα σε μεγάλο γήπεδο”.
Στη Ντόχα είχε δημιουργηθεί μια μικρή ελληνική παροικία, καθώς εκτός από τον Φώτη Λαμπρόπουλο, στην Αλ Σαντ ήταν οι Βασίλης Μπρατσιάκος και Κώστας Βασιλειάδης, με τον πρώτο να αναφέρει πώς δημιουργήθηκε. “Πήγε πρώτα ο κόουτς Μπρατσιάκος. Τον Σεπτέμβρη έφερε τον Κώστα (Βασιλειάδη) και μετά τέλος Νοέμβρη πήγα κι εγώ. Κάπως έτσι φτιάξαμε αυτή την… παροικία στη Ντόχα”. Στη συνέχεια ο “Λαμπρό” μας είπε τον λόγο που πήρε την απόφαση να μετακομίσει στη Ντόχα και το Κατάρ. “Πρώτα από όλα, πέρσι ήμουν στον Πανιώνιο και όπως είδατε, τα πάντα είχαν κλείσει από τον Μάρτιο. Ήταν δύσκολη η όλη κατάσταση και δεν μπορούσαμε να κάνουμε καν προπόνηση να κάνουμε. Σεπτέμβριο και Οκτώμβριο μιλούσα με κάτι ομάδες, χωρίς όμως να είναι κάτι σίγουρο. Έτσι όταν ήρθε η πρόταση από την Αλ Σαντ ήταν κυρίως η ανάγκη να παίξω πάλι μπάσκετ, γιατί μέχρι τότε ούτε προπόνηση δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Εκεί προπονούμασταν κανονικά, κάναμε φυσικά τεστ κάθε εβδομάδα αλλά ήταν σαν μια κανονική σεζόν, κάτι που μας είχε λείψει”.
Πέραν του Κατάρ, όπως προαναφέραμε ο Λαμπρόπουλος έχει αγωνιστεί σε ομάδες της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης. Η πιο γνωστή, λόγω του ποδοσφαιρικού τμήματος βέβαια, είναι η Μπόκα Τζούνιορς. “Σε θέμα κόσμου καμία σχέση γιατί το γήπεδο είναι πολύ μικρό, περίπου 2.000 ατόμων. Ο κόσμος βέβαια, επειδή ήταν μικρό όπως είπαμε το γήπεδο, σε έκανε να αισθάνεσαι ότι παίζεις μπροστά σε 10.000 άτομα με την φασαρία και τα τραγούδια” είπε για την Μπόκα, ενώ στη συνέχεια μας έδωσε… εικόνες από το “Μπομπονέρα”, το ιστορικό γήπεδο ποδοσφαίρου της Μπόκα. “Είχα πάει στο Μπομπονέρα αρκετές φορές και μάλιστα μια εξ αυτών ήταν για το κλάσικο με την Ρίβερ. Είναι απίστευτο. Είναι παλιό γήπεδο περίπου του 1940. Έχει πάντα κόσμο και τραγουδάνε σε όλο το ματς. Φαντάσου ότι μπορεί ο αγώνας να είναι το απόγευμα και οι οπαδοί μαζεύονται από τις 12 το μεσημέρι εκεί και ξεκινάν να ψήνουν και να τραγουδάνε. Μέχρι την ώρα του αγώνα πίνουν και τρώνε. Είναι μεγάλη υπόθεση για αυτούς”.
Πόσο διαφορετική είναι η ζωή στη Λατινική Αμερική σε σχέση με την Ευρώπη; Ο Λαμπρόπουλος απάντησε και σε αυτό το ερώτημα, αναφέροντας: “Έχει μεγάλη διαφορά η ζωή εκεί. Υπάρχει εμπάργκο σε προϊόντα, υπάρχει διαφορά κουλτούρας και είναι πιο… χύμα σε κάποια πράγματα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πιο… ευρωπαϊκά τα πράγματα. Από το μπάσκετ έζησα μεγάλα πράγματα και έχω πάει σε πολλά μέρη. Από την Λατινική Αμερική, μέχρι φέτος στη Ντόχα που οι άνθρωποι είναι ακόμα πιο μπροστά σε σχέση με την Ευρώπη”.
Όπως διαβάσατε, η διαφορά στην ποιότητα ζωής είναι μεγάλη σε Κατάρ και Λατινική Αμερική, με τις δύο ιστορίες του Λαμπρόπουλου να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές… “Φέτος στα εμπορικά κέντρα στη Ντόχα, ήταν όλο τόσο καθαρά που ντρεπόσουν να πας ακόμα και στην τουαλέτα που λέει ο λόγος. Έχουμε και το άλλο άκρο από το Κατάρ. Όταν ήμουν στη Βενεζουέλα είχαμε κάνει ένα ταξίδι και θυμάμαι έβρεχε. Θυμάμαι είχαν μαζευτεί κάτι παιδάκια ξυπόλητα γύρω μας και νομίζαμε ότι ζητιανεύανε, όμως εκείνα ζητούσαν μόνο φαγητό. Δώσαμε ό,τι είχαμε πάνω μας για να φάνε”.
Όπως είπαμε, ο Λαμπρόπουλος έχει περάσει από πολλές ομάδες και χώρες του εξωτερικού, όμως στην Ελλάδα δεν μακροημέρευσε σε κάποια ομάδα, με τον πολύπειρο φόργουορντ να εξηγεί το γιατί. “Στην Ελλάδα όσες φορές είχα γυρίσει σε όλες σχεδόν τις ομάδες μετά από λίγο υπήρχαν οικονομικά θέματα και ήταν άσχημη η κατάσταση. Γενικότερα δεν υπήρχε όμως κάποια ομάδα με 2-3 Έλληνες και να θέλει να με κρατήσει. Έχουνε και άλλες ευρωπαϊκές χώρες πολλούς ξένους, όμως το κάνουν γιατί δεν έχουν καλούς γηγενείς. Εμείς δηλαδή όπως είναι και η Εθνική και πρέπει να βγάλουμε 5-10 παιδιά πιο νέα, καλό είναι να είχαμε λιγότερους ξένους ούτως ώστε να έπαιρναν χρόνο και τα νεαρά παιδιά. Στο εξωτερικό μας έχουν σε εκτίμηση σαν Έλληνες παίκτες. Φυσικά είμαστε πιο νορμάλ αλλά οι Ευρωπαίοι μας έχουν σαν επαγγελματίες και καλούς παίκτες. Και σε άλλες αγορές, είναι κάποιοι που δεν θέλουν τους Αμερικάνους. Πιστεύουν ότι οι λευκοί είναι πιο μπασκετικοί”.
Σε πολλούς δημιουργείται η απορία του γιατί ο Λαμπρόπουλος, ειδικά μετά την τετραετία του στην Τενερίφη το 2012, δεν δοκίμασε στο πιο πάνω επίπεδο και σε ομάδες που αγωνίζονται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο 37χρονος μιλώντας για αυτό ανέφερε: “Την τελευταία χρονιά που έφυγα από την Τενερίφη και ήταν να μείνω αλλά τελικά έφυγα λόγω αλλαγών. Τότε κοίταξα μήπως βρω κάτι καλύτερο, όμως αυτό δεν ήρθε ποτέ. Γύρισα τότε στην Ελλάδα και μετά πήγα Αργεντινή για 2,5 χρόνια. Αν είσαι πάνω από 30, το νούμερο τους ενοχλεί λίγο. Εμείς είχαμε και πολλούς ξένους, οπότε κοιτάνε και αυτό”.
Η μπασκετική σεζόν στο Κατάρ ολοκληρώθηκε, όμως παγκοσμίως πολλές λίγκες παίζονται ακόμα, με τον Λαμπρόπουλο να κοιτάζει τις επιλογές του για το υπόλοιπο της σεζόν. “Μόλις ήρθα κάτι προέκυψε από Τυνησία, όμως λόγω καραντίνας δεν γινόταν να πάω άμεσα. Τώρα από Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι και κοιτάζω για Λατινική Αμερική κάτι για τους επόμενους δύο μήνες”.
Ο Φώτης Λαμπρόπουλος μίλησε ακόμα για το πόση… βενζίνη έχει το δικό του ντεπόζιτο, με τον έμπειρο φόργουορντ να αναφέρει πως ακόμα δύο χρόνια θέλει να παίζει, λέγοντας πως “Πιστεύω ένα δύο χρόνια θέλω να παίζω ακόμα. Μου αρέσει να το κάνω και να ταξιδεύω είτε Ελλάδα είτε έξω. Άμα σου αρέσει να το κάνεις και έχεις την φυσική κατάσταση για να το κάνεις, αυτό σου δίνει ώθηση να συνεχίσεις”, ενώ τέλος μίλησε για το απωθημένο, αλλά και τον… στόχο του για το μέλλον… “Θα ήθελε να παίξω στην Εθνική, αλλά ποιος δεν θα ήθελε; Από την άλλη έχω ακόμα μια ήπειρο να πάω, οπότε πρέπει να κοιτάξω… Αυστραλία ή Κίνα πλέον (Γέλια)”.