Του Αχιλλέα Μαυροδόντη / info@eurohoops.net
Όταν μιλάμε για το μεγαλύτερο «What If» στην σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, το μυαλό όλων πάει αυτομάτως στον Πάτρικ Γιανγκ.
Ο Αμερικανός ήταν ένα πραγματικό… θηρίο, που όμως πρόλαβε να παίξει στο 100% για ελάχιστους μήνες στους Πειραιώτες. Έκτοτε τα πράγματα έγιναν δύσκολα για τον Αμερικανό. Παραλίγο να χάσει και την ίδια του την ζωή μάλιστα, λόγω ενός λάθους στην Ιταλία και έκτοτε δεν ήταν ποτέ πια ο ίδιος. Έτσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα παρκέ μόλις στα 29 του χρόνια, ανοίγοντας το νέο κεφάλαιο της ζωής του
Το Eurohoops συνομίλησε μαζί του και εκείνος είχε να πει πολλά. Πάρα πολλά. Ο Πάτρικ Γιανγκ, σε μια συνέντευξη που έφτασε σχεδόν την μια ώρα δεν δίστασε, ούτε σκέφτηκε να κρύψει κάτι, απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του θέσαμε, εξέφρασε τα παράπονά του και μοιράζεται με τους αναγνώστες του Eurohoops πολλές ιστορίες από τον Ολυμπιακό της διετίας 2015-2018.
Το πρώτο ερώτημα είχε να κάνει φυσικά με την πρόωρη αποχώρησή του από τα παρκέ, για την οποία ο Πάτρικ Γιανγκ ανέφερε:
“Είχα θέματα με το γόνατό μου όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό. Είχα μια μόλυνση μετά από χειρουργείο στο Μιλάνο, το οποίο το είχα κάνει για να διορθώσω ένα πρόβλημα που είχα το διάστημα που ήμουν στην Ελλάδα. Ήθελα ένα νέο ξεκίνημα, αλλά δυστυχώς είχα αυτή τη μόλυνση που μου έκανε μεγάλη ζημιά. Έπαιξα και μετά λίγο, όμως δεν ήμουν ο ίδιος και πνευματικά ήμουν εξαντλημένος. Μου έλειπε η οικογένειά μου και ήθελα να γυρίσω σπίτι. Αυτή ήταν και η ιστορία της επαγγελματικής μου καριέρας. Έμειναν τόσα πολλά στη μέση για μένα. Είχα ένα τρομερό potential που δεν εκπλήρωσα ποτέ. Ήταν δύσκολη απόφαση, όμως αποφάσισα να αποσυρθώ από το παιχνίδι. Είμαι ευτυχισμένος γιατί είχα την ευκαιρία να κάνω πράγματα και ουσιαστικά η ζωή μου δεν τελείωσε επειδή δεν μπορούσα να παίξω μπάσκετ. Παίζω πλέον για πλάκα μπάσκετ, αλλά αποφάσισα να αφήσω πίσω μου την επαγγελματική καριέρα και να ξεκινήσω το επόμενο κεφάλαιο της ζωής μου. Η πανδημία το έκανε πιο εύκολο το να αφήσω τη δράση. Όταν πηγαίνεις να παίξεις σε μια ξένη χώρα θες να μάθεις την κουλτούρα της και να δεις πράγματα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει λόγω του κορωνοϊού. Είσαι στο σπίτι όλη την ώρα”.
Ο κίνδυνος για την ζωή του
Σε συνέντευξή του στην Cosmote TV και την Δήμητρα Ηρειώτη είχε μιλήσει για το πόσο κοντά είχε φτάσει στον θάνατο. Στο Eurohoops είχε την ευκαιρία να αναλύσει όλη την υπόθεση…
“Ήταν μια από τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωής μου. Μάλιστα είμαστε ακόμα σε δικαστική διαμάχη, οπότε θα σου πω μόνο γεγονότα. Έπαθα μια μόλυνση μετά το χειρουργείο στο Μιλάνο. Πρόκειται για εξαιρετικό χειρούργο, όμως σε αυτό το κομμάτι έκανε ένα λάθος. Με έβαλε να κάνω αποθεραπεία σε πισίνα και το γόνατό μου κατέληξε να έχει νερό μέσα, πριν επουλωθεί η πληγή. Έτσι κόλλησα ένα βακτήριο και δεν μπορούσε να διαγνώσει εκείνος τι συνέβη. Πέταξα πίσω για τις ΗΠΑ και δεν μπορούσα να περπατήσω. Είχα περίπου 40 πυρετό και πονούσα τρομερά, οπότε με πήγαν στο νοσοκομείο. Είχα πάθει σηπτικό σοκ και όλο μου το σώμα ήταν άρρωστο. Ο γιατρός εκεί έσωσε τη ζωή μου λοιπόν, ενώ έσωσε και το πόδι μου, γιατί μπορεί να το είχα χάσει. Πονούσα τρομερά και δεν θα το ευχόμουν αυτό που πέρασα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου. Μου έδωσαν πολλά παυσίπονα απλά για να μπορέσω να κοιμηθώ. Έκανα τρία χειρουργεία στο νοσοκομείο τότε και έχασα περίπου 15 κιλά. Ήμουν 2 εβδομάδες στο νοσοκομείο και μετά έπρεπε ουσιαστικά να μάθω ξανά να περπατάω. Είναι θαύμα που μπόρεσα να παίξω πάλι μπάσκετ, το ότι περπατάω κανονικά και το ότι έχω το πόδι μου. Αυτός ήταν και ο λόγος που έμεινα εκτός σε όλη εκείνη τη σεζόν με τη Μιλάνο. Ήταν δύσκολο γιατί ήμουν ενθουσιασμένος για το νέο ξεκίνημα μετά από μια δύσκολη σεζόν με τον κόουτς στον Ολυμπιακό. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να παίξω. Είχα ένα θέμα με τον μηνίσκο. Ήταν κρίμα πραγματικά που δεν έπαιξα με την Αρμάνι, γιατί θα έκανα την διαφορά.
Ήταν η πρώτη φορά που έκλαψα μπροστά σε άλλους. Έλεγα «γιατί μου συνέβη αυτό; Πώς;». Προσπαθώ πλέον να μην το σκέφτομαι πολύ. Όταν φτάνεις τόσο κοντά στον θάνατο, κάθε μέρα της ζωής σου είναι πιο γλυκιά. Μπορώ απλά να πω ευχαριστώ που έπαιξα στον Ολυμπιακό και που έπαιξα επαγγελματικά. Είναι πολλά αυτά που δεν έκανα, αλλά χαίρομαι που έκανα ό,τι έκανα, αλλά και που είμαι ζωντανός σήμερα”.
Ο Ολυμπιακός
Κεφάλαιο Ολυμπιακός τώρα, με τον Πάτρικ Γιανγκ να ξεκινάει λέγοντας:
“Στον Ολυμπιακό, αν ήμουν υγιής, θα πηγαίναμε και την πρώτη μου χρονιά στο Φάιναλ Φορ. Το πετύχαμε την δεύτερη, αλλά θα το κάναμε και την πρώτη αν ήμουν καλά”, ενώ στη συνέχεια μίλησε για το πώς κατέληξε το καλοκαίρι του 2015 στην Ελλάδα.
“Μετά την χρονιά μου στην Τουρκία είχα κληθεί να παίξω στο Σάμερ Λιγκ με τους Κλίπερς. Στη Γαλατά έκανα σπουδαία σεζόν για εμένα και έδειξα το ταλέντο μου. Είχα και μια πρόταση από την Νταρουσάφακα, η οποία τότε ήταν πολύ καλή ομάδα. Πολλοί μου είπαν να παίξω στην Ευρώπη, που τα χρήματα είναι εγγυημένα, καθώς στο ΝΒΑ είναι δύσκολα τα πράγματα για τους τελευταίους παίκτες του ρόστερ. Επιπλέον υπήρχε και ο Ολυμπιακός στην εξίσωση που είχε τον Σπανούλη, τον Πρίντεζη και ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να πάρω τίτλους. Αυτός είναι και ο σωστός τρόπος να επιστρέψει κανείς στο ΝΒΑ. Με μια σπουδαία σεζόν στην Ευρωλίγκα θα έχεις πρόταση από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Πήγα λοιπόν στον Ολυμπιακό για να παίξω για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Δεν ήξερα πολλά για εκείνον τότε, όμως, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, δεν ήξερα πολλά ούτε για τον Σπανούλη“.
Με το… καλημέρα ο Πάτρικ Γιανγκ είδε το πόσο έντονη είναι η προπόνηση του Γιάννη Σφαιρόπουλου, τον οποίο αρχικά αποθέωσε για το μπασκετικό του μυαλό, παρότι στη συνέχεια η σχέση τους δεν ήταν και η καλύτερη.
“Πήγα εκεί και όλα ήταν τέλεια. Η προετοιμασία ήταν σκληρή με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Πριν πω οτιδήποτε κακό για την κατάσταση που ακολούθησε, θέλω να αποδώσω τα εύσημα στον κόουτς Σφαιρόπουλο. Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα μπασκετικά μυαλά. Ειδικά στην άμυνα. Πρέπει να είναι από τους καλύτερους. Πολλές φορές βέβαια, η λεπτομέρεια στην τακτική ίσως ήταν υπερβολική, κυρίως όταν παίζαμε με τις τελευταίες ομάδες της Ελλάδας. Ήταν πάντα συνεπής στην προσέγγιση ενός αγώνα. Για εμένα, εάν μπορούσε να αλλάξει κάτι, θα ήθελα να συνδέεται περισσότερο με τους παίκτες. Είναι πιο εύκολο να δεχθείς την σκληρή αντιμετώπιση του κόουτς, όταν ξέρεις πως πραγματικά νοιάζεται για εσένα”.
Ο τραυματισμός
Πάμε στη βραδιά που άλλαξε τα πάντα. Στις 12/11/2015. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε την Εφές στην Πόλη, με τη μοίρα να παίξει άσχημο παιχνίδι στον Πάτρικ Γιανγκ. Μετά από μόλις 3 λεπτά στο παρκέ, συγκρούστηκε με τον Μπράιαν Ντάνστον. Ο ίδιος επέστρεψε, έκανε ένα μπλοκ με ΕΝΑ ΠΟΔΙ, όμως τα πράγματα δεν ήταν καλά και οι εξετάσεις το έδειξαν την επόμενη ημέρα. Ρήξη χιαστού και μηνίσκου ήταν η διάγνωση και ο Γολγοθάς ξεκίνησε…
“Ήταν σπουδαίο το να παίζεις με τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη. Είχα βρει τον ρόλο και τον ρυθμό μου με την ομάδα, όμως στην συνέχεια τραυματίστηκα. Ήταν ο πρώτος τραυματισμός της καριέρας μου μέχρι τότε. Με χτύπησε στο πίσω μέρος του γονάτου ο Ντάνστον, πράγμα που δεν έγινε επίτηδες και θέλω να το τονίσω αυτό, γιατί πολλοί φίλαθλοι τον κατηγόρησαν. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό χαρακτήρα και εξαιρετικό παίκτη. Δεν έχει ούτε ένα κακό κύτταρο στο σώμα του. Αμέσως κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά, όμως δεν ήθελα να το πιστέψω. Βγήκα έξω και εκείνη την ώρα δεν με πονούσε τόσο. Είπα στον γιατρό να το δέσουμε, όμως καταλάβαινα πως δεν είχα ισορροπία. Μπήκα πάλι στο ματς γιατί πίστεψα πως μπορώ να παίξω. Προσπάθησα, έκανα ένα μπλοκ, αλλά κατάλαβα πως δεν μπορώ να παίξω άλλο σε αυτό το παιχνίδι. Θυμάμαι το βράδυ που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μετά τη νίκη, δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τον πόνο. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν ο συγκάτοικός μου στο δωμάτιο και τον ξύπνησα μέσα στη νύχτα για να ζητήσω βοήθεια. Το πρωί κάναμε την μαγνητική και φάνηκε η ρήξη χιαστού, αλλά και η ζημιά στον μηνίσκο. Έκανα την εγχείρηση στη Φλόριντα. Η εγχείρηση πήγε καλά, όμως τo πρόβλημα στον μηνίσκο δεν γινόταν να διορθωθεί στο 100%. Μάλιστα το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να αφαιρέσει το κομμάτι που «χάλασε» καθώς μετά μπορεί να του δημιουργήσει θεματάκια. Αυτό ήταν γενικά το θέμα μου, ότι ο μηνίσκος μου δεν θεραπεύτηκε πλήρως. Δούλεψα πολύ σκληρά για να επιστρέψω. Τώρα κοιτάζοντας πίσω, θα ήθελα να μείνει στις ΗΠΑ για όλη την αποθεραπεία. Το να είσαι δίπλα στους δικούς σου ανθρώπους είναι σημαντικό. Οι συμπαίκτες μου είχαν την ρουτίνα τους, όμως όταν μένεις εκτός για όλη τη σεζόν με τραυματισμό δεν αισθάνεσαι μέλος της ομάδας. Δούλευα με τον Γκατζούλη 2 ώρες και μετά τέλος”.
Η επόμενη σεζόν βρήκε τον Γιανγκ ξανά στον Ολυμπιακό, όμως τα πράγματα δεν ήταν καλά. Όπως θα διαβάσετε στην περιγραφή που δίνει στην συνέχεια, το πρόβλημα στο γόνατό του ήταν έντονο και έφτασε στο σημείο να έχει τεράστια διαφορά από το ένα πόδι στο άλλο. Παρόλα αυτά, εκείνος προσπάθησε:
“Στο τέλος της σεζόν ο Σπανούλης έβαλε ένα μεγάλο σουτ μπροστά στον Διαμαντίδη και πήραμε τον τίτλο. Επέστρεψα στο σπίτι και έκανα ό,τι μπορούσα για να δυναμώσω και να επιστρέψω, όμως αυτό το κομμάτι του μηνίσκου μου δεν είχε αναρρώσει. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, μίλησα με τους γυμναστές και κάναμε τα ισοκινητικά τεστ προκειμένου να δουν τη δύναμη στα πόδια μου. Κανενός τα πόδια δεν είναι ίδια, όμως ένας γιατρός δεν θα σου επιτρέψει να παίξεις, αν η διαφορά είναι μεγαλύτερη του 10% από πόδι σε πόδι. Εμένα το δεξί μου πόδι ήταν 30% πιο δυνατό! Δεν είμαι γιατρός και δεν μπορούσα να πω ότι δεν γίνεται να παίξω. Όμως, το να παίξω με αυτά τα δεδομένα θα ήταν χαζό. Πήγα στον Τόμιτς και τον ρώτησα για το πλάνο της επιστροφής μου. Το να χάσω το ξεκίνημα της σεζόν δεν ήταν στο μυαλό τους. Μου είπαν πως θα ξεκινήσω σιγά-σιγά, όμως ουσιαστικά απλά μπήκα στο 5-5. Το υγιές πόδι μου ήταν τόσο δυνατό που μπορούσα να στηριχθώ σε αυτό και να πηδήξω σε βαθμό που όλοι νόμιζαν πως όλα είναι καλά. Αν δεις τα ματς της δεύτερης σεζόν μου στον Ολυμπιακό θα δεις ότι πολλές φορές κούτσαινα και πάντα πηδούσα με το δεξί. Αυτό δεν ήταν υγιές.
Συνέχισα να παλεύω και να δουλεύω, αλλά δεν ήξερα για τον μηνίσκο μου. Το έμαθα στο τέλος της σεζόν. Θυμάμαι να αναρωτιέμαι «γιατί δεν είμαι στο σημείο που θέλω;». Ήθελα να βγω και να παλέψω για την ομάδα, αλλά δεν μου το επέτρεπε το πόδι μου. Θυμάμαι ένα ματς με το Μιλάνο που τελικά το χάσαμε. Εγώ καταλάβαινα τότε πως κάτι δεν πάει καλά με το πόδι μου. Πονούσα πολύ και δεν μπορούσα να παίξω. Στο ημίχρονο του ματς ο κόουτς Σφαιρόπουλος θυμάμαι να μου φωνάζει «Είσαι σοφτ. Τι πάει λάθος μαζί σου; Άλλαξε το ύφος σου». Θυμάμαι να βγαίνω στο παρκέ και να πονάω πάλι. Μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα είχα ένα ραντεβού με τον κόουτς Τόμιτς και τον κόουτς Σφαιρόπουλο. Είπα τότε στον κόουτς πως «Δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου, αλλά κάτι δεν πάει καλά με εμένα και πρέπει να εξεταστεί το πόδι μου. Δεν είμαι σοφτ, αλλά αισθάνομαι ότι κάνω κακό στην ομάδα, γιατί δεν είμαι υγιής». Μου είπε ότι είμαι σοφτ, πως όλα είναι στο κεφάλι μου και πρέπει να γίνω πιο σκληρός. Είχαμε ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό λίγες ημέρες πριν, που ήταν και το ξεκίνημα του πόνου για το πόδι μου. Είχα κάνει ένα κάρφωμα μετά από άλει-ουπ πάσα. Τότε όλοι έλεγαν πως επιστρέφω και αυτό πίστεψε και ο κόουτς.
Σε ένα χαλάρωμα απλά περπατούσαμε και δείχναμε πώς να παίξουμε την άμυνά μας την επόμενη ημέρα. Θυμάμαι να πονάω τόσο που δεν μπορούσα να προσποιηθώ ότι βγαίνω στο σκριν. Έκανα μετά μαγνητική και εν τέλει είχα ένα αιμάτωμα στο γόνατο. Δεν είμαι θυμωμένος, αλλά δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη, ούτε μου είπε κάτι. Απλά με ενημέρωσε πως θα μείνω εκτός για 4 εβδομάδες. Μετά από αυτό μίλησα με τον ατζέντη μου, τον Νίκο Λώτσο και τον ρώτησα αν υπάρχει κάποιος στην Αθήνα για να με βοηθήσει με το γόνατο. Με σύστησε στον Δημήτρη Σκορδή και εκείνος με βοήθησε απίστευτά. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως έπαιζα με το αιμάτωμα. Αν μιλήσετε μαζί του θα έχει πολλές ιστορίες να σας πει. Δούλεψα μαζί του για 4 εβδομάδες και τα πλήρωσα όλα εγώ. Δεν με απασχολεί γιατί είμαι επαγγελματίας. Πήγαινα μετά 3 με 4 φορές την εβδομάδα στον Σκορδή, ο οποίος ήταν στην άλλη άκρη της πόλης. Με βοήθησε με το αιμάτωμα, με βοήθησε να δυναμώσω, με πίεσε, μου έδωσε κουράγιο και στο τέλος της χρονιάς η διαφορά στα πόδια μου είχε μειωθεί στο 7%!
Μετά από όλα αυτά και από το γεγονός πως ο κόουτς Σφαιρόπουλος δεν με είχε πιστέψει, η εμπιστοσύνη μου είχε κλονιστεί. Δεν ήθελα να παίξω πλέον για εκείνον. Ήταν δύσκολο για μένα γιατί κοιτώντας το παρελθόν, θα μπορούσα να παίξω στον Ολυμπιακό για όλη μου την καριέρα. Λατρεύω την Αθήνα, λατρεύω την Ελλάδα, λατρεύω τους οπαδούς, τη ζωή. Παρόλα αυτά ήθελα να φύγω μετά από αυτό. Αισθάνθηκα πως δεν με εκτίμησε. Ακόμα και οι συμπαίκτες μου είχαν καταλάβει πως αισθανόμουν. Ευχαριστώ ακόμα τον Ντόμινικ Ουότερς και τον Έρικ Γκριν γιατί μου είχαν πει «Μην κάνεις καμία ανοησία. Τελείωσε δυνατά τη σεζόν, κάνε την επέμβαση που χρειάζεσαι και κάνε μια νέα αρχή». Όταν ήμουν υγιής ήμουν τελείως διαφορετικός παίκτης! Δεν ήταν στο μυαλό μου!”
Τα παραπάνω προβλήματα του χάλασαν την ψυχολογία. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από το να πανηγυρίσει με την ψυχή του την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Πόλης, ενώ παραθέτει και μέσω του Eurohoops και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχε με τον Βασίλη Σπανούλη.
“Ποτέ δεν έβαζα τον εαυτό μου πάνω από την ομάδα. Μακάρι να έδινα περισσότερα, όμως παρότι δεν μπορούσα να το κάνω, η ομάδα ήταν εξαιρετική. Ήθελα να πάμε στο Φάιναλ Φορ για τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη που είναι συγκλονιστικοί άνθρωποι. Το ήθελα και για τον κόουτς Σφαιρόπουλο, παρότι η σχέση μας είχε προβλήματα. Ήταν τρελή η σειρά και με την Έφες τότε. Όταν χάσαμε το τρίτο ματς θυμάμαι ο κόουτς Σφαιρόπουλος μας φώναξε τρομερά και είμαι ευγνώμων για αυτό που έκανε σε εκείνο το σημείο. Μετά από αυτό είχα πει στον Σπανούλη «Μπίλι αυτό ήταν τρελό». Γυρίζει και μου λέει «Πού να έβλεπες τον Ομπράντοβιτς. Έτσι ήταν κάθε μέρα με τον Ζοτς». Μετά από εκείνο το μίτινγκ ο κόουτς μας είπε «Θέλω να παίξετε σκληρά. Κάντε αντικανονικά σκριν. Βάλτε την πίεση στους διαιτητές! Θα σφυρίξουν 1-2 αλλά όχι τρίτη φορά». Είχα βοηθήσει μάλιστα σε τέταρτο ματς που κερδίσαμε και μετά το πέμπτο πήγα και αγκάλιασα τον ατζέντη μου, τον Νίκο Λώτσο, γιατί ήξερε όλα όσα είχα περάσει. Θέλω να πω και κάτι ακόμα. Εάν ο τελικός είχε γίνει οπουδήποτε αλλού εκτός από την Πόλη, που ήταν η έδρα της Φενέρ, θα είχαμε μεγάλες πιθανότητες, Μέσα στην Τουρκία όμως ήταν αδύνατον”.
Ο Πάτρικ Γιανγκ απαντάει και στις φήμες που τον ήθελαν να βλέπει ψυχολόγο τον καιρό που ήταν στον Ολυμπιακό, με τον παλαίμαχο πλέον σέντερ να αναφέρει:
“Όχι, ποτέ δεν συνέβη αυτό. Εάν μου το πρότειναν πραγματικά θα πήγαινα. Βασικά, μακάρι να το πρότειναν. Όλοι χρειάζονται κάτι τέτοιο κατά καιρούς, το να βγάλουν δηλαδή πράγματα από μέσα τους”.
Μετά το τέλος της σεζόν μετακόμισε στο Μιλάνο, με την Αρμάνι να τον εμπιστεύεται και να του δίνει μια ευκαιρία, Παρόλα αυτά, όπως διαβάσατε και στο ξεκίνημα της συνέντευξης, εκεί ήρθαν και τα πραγματικά σοβαρά προβλήματα, με τον Αμερικανό να φτάνει κοντά ακόμα και στο θάνατο!
“Στο τέλος της σεζόν έκανα μια μαγνητική ακόμα. Είναι αστείο γιατί το πρόβλημα ήταν σε ένα πολύ μικρό κομμάτι του μηνίσκου μου. Μπορείς να το πεις «νεκρό» και δεν μου επέτρεπε να έχω πλήρη κίνηση. Ο γιατρός μου είπε πως με μια αρθροσκόπηση μπορεί να αφαιρεθεί αυτό το κομμάτι και με 1-2 μήνες προπόνησης θα είμαι καλά. Τότε ήταν που είχε τελειώσει η σεζόν και είχαμε χάσει το πρωτάθλημα, γιατί ο εκπληκτικός Μάικ Τζέιμς και ο Κέι Σι Ρίβερς μας είχαν σκοτώσει με τις εκτελέσεις μετά τα σκριν στους τελικούς. Η Αρμάνι είχε επικοινωνήσει με τον ατζέντη μου και εκείνος μου είπε να πάω στο Μιλάνο πριν γυρίσω στις ΗΠΑ για να δούμε τι γίνεται. Με ήθελαν από την εποχή που ήμουν στην Τουρκία. Μου είπαν πως με θέλουν, αλλά θα έπρεπε να κάνω εκεί την επέμβαση. Αυτό μου άρεσε γιατί αν γυρνούσα στις ΗΠΑ θα ήθελα χρόνο για να βρω καλό χειρουργό, οπότε έμοιαζε σωστή απόφαση. Εγγυημένο συμβόλαιο, επέμβαση πριν ξεκινήσει η σεζόν και ένα νέο ξεκίνημα. Μετά όμως ξεκίνησαν όλα όσα αναλύσαμε στην αρχή”.
Το επόμενο κεφάλαιο και το μεγάλο “What If”
Η μετά-μπάσκετ εποχή βρίσκει τον Γιανγκ ευτυχισμένο και γεμάτο αισιοδοξία για το μέλλον, όμως το παράπονο του ότι δεν κατάφερε να παίξει πολύ με τον Σπανούλη παραμένει.
“Κοιτάζοντας το πρώτο μου χρόνο μου στον Ολυμπιακό, θα ήθελα τουλάχιστον να χτυπήσω Ιανουάριο, για να έχω έστω μισή σεζόν υγιής δίπλα στο Σπανούλη. Αυτά όμως δεν αλλάζουν πλέον. Είμαι ευγνώμων για την καριέρα μου και ενθουσιασμένος για το πού βρίσκομαι τώρα. Έχω μια πολύ καλή δουλειά, αρραβωνιάστηκα πρόσφατα και η ζωή συνεχίζεται, οπότε είμαι ευγνώμων. Είμαι σχολιαστής κολεγιακού μπάσκετ στο ESPN. Είναι μια ευκαιρία να μιλάω για όλες τις ομάδες και είναι σπουδαίο. Είναι κάτι που ήθελα να κάνω. Έχω και μια άλλη δουλειά σε μια τεχνολογική εταιρία. Ελπίζω να είμαι σχολιαστής για πολλά χρόνια και να βγάλω περισσότερα από όσα έβγαλα σαν παίκτης”.
Θα ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα. Έχετε βέβαια τώρα τους περιορισμούς λόγω της πανδημίας, αλλά στο μέλλον ελπίζω να καταφέρω να έρθω και να δω όλους τους φίλους που έκανα εκεί”, δηλώνει λίγο πριν το τέλος ο Πάτρικ Γιανγκ, ενώ κλείνει με τον… τίτλο της καριέρας του. “Δεν πιστεύω στην τύχη. Μπορώ να πω για την καριέρα μου πως δεν έπιασα ποτέ το potential που είχα. Θεωρώ πως το ταβάνι μου στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ήταν υψηλό. Θα είχα γίνει σαν τον Μάικ Μπατίστ, τον Κάιλ Χάινς ή τον Μπράιαν Ντάνστον, αν όχι και καλύτερος. Αλλά δεν το πέτυχα. Σε μια άλλη ζωή, ίσως τα πετύχω…”.