Tης Αντιγόνης Ζαχάρη/ info@eurohoops.net
Ο Ρόνι Τουριάφ βρέθηκε στην Ελλάδα, καθώς ήταν ομιλητής της ”Antetokounbros Academy” στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση.
Ο Γάλλος μάλιστα βρέθηκε και στις προπονήσεις της Ακαδημίας, ενώ δεν παρέλειψε να απαντήσει και σε ρωτήσεις, μαζί με την Εβίνα Μάλτση, με τους νεαρούς αθλητές να είναι το ακροατήριο.
Το Eurohoops ήταν εκεί και είχε την μοναδική ευκαιρία να συνομιλήσει με τον πρωταθλητή ΝΒΑ με τους Χιτ το 2012. Και είπε τα πάντα!
Η συζήτηση ξεκίνησε με την προσαρμογή του μετά την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, όταν αγωνιζόταν στους Λέικερς του Κόμπι Μπράιαντ (2006-2008).
”Δεν ξέρω αν έχουμε αρκετό χρόνο για να μιλήσουμε για την επίδραση που είχε ο Κόμπι σε μένα και επίσης σε μία ολόκληρη γενιά του μπάσκετ. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι θυμάμαι πολύ καλά, νομίζω ήταν 7 Φεβρουαρίου, 8 Φεβρουαρίου 2006. Ήταν το πρώτο μου παιχνίδι ενάντια στους Χιούστον Ρόκετς. Θυμάμαι πως ένιωθα ότι ήμουν πολύ αργός, (το παιχνίδι) προχωρούσε γρήγορα.
Αλλά αυτό που θυμάμαι πιο πολύ είναι ό,τι συνέβη μετά το παιχνίδι, όταν όλοι πήδηξαν κατά πάνω μου στα αποδυτήρια. Όλοι ήταν πραγματικά πολύ χαρούμενοι, μου έλεγαν “καλώς όρισες στο ΝΒΑ, τώρα είσαι κι επίσημα ένας παίκτης του NBA”. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό των συμπαικτών μου, του κύκλου μου και του εαυτού μου. Έχοντας δει τον εαυτό μου έξι μήνες πριν, όταν έπρεπε να κάνω εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, θυμάμαι πως ήμουν απλά πολύ χαρούμενος, πολύ ευγνώμων. Ένιωθα πως, οκ, οι προσπάθειες που έκανα άξιζαν ώστε να το ζήσω αυτό. Ακόμα κι αν ήταν 52 δευτερόλεπτα”
Όσο για τις πιο έντονες στιγμές που είχε με τον Κόμπι, δεν δυσκολεύτηκε να απαντήσει.
”Οι πιο έντονες αναμνήσεις μου είναι οι στιγμές που μοιραστήκαμε εκτός παρκέ, απολαμβάνοντας φαγητό, γεύματα, κάνοντας βαθιές συζητήσεις με νόημα για τη ζωή και για ό,τι προσπαθούμε να κάνουμε στο παρκέ”
Ο Τουριάφ ήταν στο ΝΒΑ το 2011, όταν η λίγκα έκλεισε με το περίφημο lockout.
”Το lockout του 2011 ήταν πολύ ενδιαφέρον. Δεν αναμείχθηκα στις διαπραγματεύσεις, ήμουν τυχερός γιατί έπαιζα με τον Ρότζερ Μέισον, που εκείνη την περίοδο ήταν μέρος τους. Ο Ρότζερ έκανε καταπληκτική δουλειά στο να με ενημερώνει για τις εξελίξεις, τι συνέβαινε στο παρασκήνιο. Ήμουν στα Μπόρα Μπόρα, στην Ταϊτή εκείνη την περίοδο και ξεκουραζόμουν όσο λάμβαναν χώρα οι διαπραγματεύσεις.
Κατέληξα να παίζω τρεις εβδομάδες με τον Τόνι Πάρκερ στην Ασβέλ, που παρεμπιπτόντως έχει το πιθανό No.1 pick του draft (Βίκτορ Ουεμπανιάμα). Έπαιξα με τον Τόνι για τρεισίμιση εβδομάδες, αλλά νομίζω αυτό που θυμάμαι περισσότερο από το lockout είναι το τι συνέβη μετά. Ήταν το καθοριστικό σημείο ώστε να καταλάβουμε, ως παίκτες του μπάσκετ, πώς θέλουμε να μας βλέπουν, πώς θέλουμε να είμαστε μέρος του μπάσκετ, πώς δουλεύει όλο αυτό.
Πιστεύω πως αν υπάρχει ένα σημείο που πρέπει να κρατήσουμε από το NBA lockout και για το οποίο είμαι ευγνώμων, είναι το ότι εξαιτίας αυτού, σήμερα οι παίκτες του NBA που έχουν αποσυρθεί και αθλητές που έφυγαν από την ενεργό δράση 20, 30 χρόνια πριν, έχουν πλέον ασφάλεια ζωής. Είναι κάτι που δεν είχε εφαρμοστεί πριν το lockout. Νιώθω πως μετά από αυτό, όλοι συγχρονίστηκαν με σκοπό να βρουν έναν πιο μεγάλο στόχο. Ήταν ένα πολύ θετικό βήμα για την επιχειρηματική δραστηριότητα του μπάσκετ”
Ποιοι είναι, όμως, οι πέντε αγαπημένοι του Γάλλοι παίκτες;
”Τοπ 5 Γάλλων παικτών, τώρα; Ξεκινώντας με τον άσσο, θα βάλω τον Τόνι Πάρκερ. Στο δύο θα πω τον Μικαέλ Πιετρούς, κάνω τον GM αυτή τη στιγμή! Στη θέση του σμολ φόργουαρντ, θα βάλω τον Νικολά Μπατούμ. Στο 4 θα βάλω τον Μπόρις Ντιαό και στο 5 τον Ρούντι Γκομπέρ και τον Τζοακίμ Νοά ταυτόχρονα”
Στο πλαίσιο της ημερίδας του AntetokounBros Academy ανέφερε ότι ο Τόνι Πάρκερ κι ο Μπορίς Ντιαό τον βοήθησαν να προσαρμοστεί στην Εθνική Γαλλίας.
”Οι πιο έντονες αναμνήσεις μου… Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μόνο μία. Το 2000, όταν κερδίσαμε το πρωτάθλημα U-18, ήταν εκπληκτικά. Αλλά θα μπορούσα επίσης να μιλήσω για το πόσο καλά περνούσαμε τα καλοκαίρια. Αφιέρωσα 10+ καλοκαίρια μου στην Εθνική και ήταν υπέροχη εμπειρία. Είναι ένα από αυτά τα πράγματα… Όταν ακούς τον εθνικό ύμνο, όταν παίζεις κόντρα σε άλλες χώρες. Έχει πλάκα. Για παράδειγμα, περπατούσα στους δρόμους της Αθήνας νωρίτερα και πέτυχα κάποιον που έπαιξα εναντίον του όταν ήμουν 15 χρονών και του έλεγα ότι έχω πολύ καλές αναμνήσεις, παίζοντας κόντρα στον Ζήση και τον Σπανούλη, γιατί είμαστε συνομήλικοι. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον εαυτό σου, έχει να κάνει και με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που γνωρίζεις σε νεαρή ηλικία και μεγαλώνεις μαζί τους και γίνεσαι φαν τους”
Όσο για την γαλλική κοινότητα μπάσκετ, μετά και τα παραδείγματα των Μονακό στην Ευρωλίγκα και Παρί στο EuroCup, φαίνεται πως υπάρχει εκ νέου ανάπτυξη.
”Κι ας μην ξεχνάμε και την Ναντέρ μερικά χρόνια πριν. Πέτυχαν πολλά στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι νομίζω πως η Γαλλία βρίσκεται σε ένα ακόμα σταυροδρόμι ανάπτυξης, αναγνώρισης, και εξέλιξη των αθλητικών επιχειρήσεων.
Αυτό που έχει κάνει η ομοσπονδία και η λίγκα έχει στεφθεί με επιτυχία. Έχουν ρυθμίσει τις προπονήσεις, υπάρχουν επαγγελματίες τόσο στην Ευρώπη όσο και στο NBA, με διαφορετικά επίπεδα επιτυχίας. Π.χ. Ο Νάντο Ντε Κολό είναι απόλυτα πετυχημένος με την Φενερμπαχτσε.
Νιώθω ότι η ανάπτυξη της Γαλλίας και του Γαλλικού μπάσκετ μόνο θα γίνεται καλύτερη, γιατί τώρα, η γενιά που ήταν παίκτες πριν λίγο καιρό, θα βρεθούν να είναι οι βασικοί ενδιαφερόμενοι ως επενδυτές, όπως ο Τόνι (Πάρκερ), με την ακαδημία και όλα όσα κάνει, ή όπως ο Μπορίς Ντιαό που έχει εμπλακεί στην εθνική Γαλλίας. Δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο, υπάρχει ακόμα κι ο Νικολά Μπατούμ που έχει επενδύσει με τον Τόνι. O Ιαν Μαχίνμι έχει επενδύσει στο βορρά, ο Νάντο έχει κάνει το ίδιο. Οπότε, παρατηρείς ότι υπάρχει διάθεση εκ μέρους μας να προσφέρουμε και να μοιραστούμε τις εμπειρίες που μαζέψαμε από όλο τον κόσμο. Πιστεύω πως η Γαλλία είναι έτοιμη για μία ακόμα γενιά πετυχημένων παικτών”
Παρά το γεγονός ότι η καριέρα του τελείωσε πρόωρα, πέτυχε πολλούς από τους στόχους και τις βλέψεις του. Ήταν, όμως, η κατάκτηση του πρωταθλήματος ΝΒΑ το όνειρό του, όταν ξεκινούσε; Γιατί είναι γνωστό πως το μπάσκετ… δεν του άρεσε κι τόσο στην αρχή!
”Όχι, δεν ονειρευόμουν να γίνω πρωταθλητής NBA. Ό,τι συνέβη στην καριέρα μου στο μπάσκετ ήταν ένα “μπόνους”. Σχεδόν δεν τα κατάφερα. Οπότε o τρόπος σκέψης μου ίσως άλλαξε λίγο από τότε που δεν μπορούσα να παίξω και μέχρι να έχω την ευκαιρία να παίξω ξανά και να χάσω έναν τελικό του ΝΒΑ, και μετά να έχω ξανά την ευκαιρία να κερδίσω έναν τελικό του NBA. Είναι ένα από αυτά τα πράγματα. Πολλές φορές ακούς τους ανθρώπους να σου μιλάνε για το ταξίδι. Υποστηρίζουν το ταξίδι, δεν είναι μόνο ο στόχος. Ο τρόπος που το σκέφτομαι είναι ο εξής.
Ναι, κέρδισα ένα πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, ναι, είμαι πολύ ευγνώμων, είναι καταπληκτικό, αλλά για μένα το πιο διασκεδαστικό κομμάτι ήταν και το πιο δύσκολο. Ήταν οι 60 μέρες που χρειάστηκαν για να φτάσω εκεί. Θυμάμαι αυτές τις μέρες σαν να ήταν χθες. Εκτός του να σηκώσουμε το τρόπαιο, ήταν όλα αυτά που μας έφεραν εκεί. Τα συναισθήματα που έπρεπε να περάσουμε για να φτάσουμε το στόχο”
Εκτός του μπάσκετ, ασχολείται με πολλά άλλα πράγματα, κυρίως επιχειρηματικά.
”Θα έλεγα ότι θα ήθελα πάρα πολύ να συνεχίσω να είμαι Junior NBA Ambassador στην Ευρώπη και την Αφρική. Το αγαπώ. Το μπάσκετ είναι έκφραση ενός κομματιού της προσωπικότητάς μου. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος που έχω είναι να επιστρέψω στο πανεπιστήμιο τον Οκτώβρη, στο Παρίσι για να κάνω ένα εξειδικευμένο Masters στην Κοινωνική Μηχανική. Με γοητεύει η καλλιέργεια και η δημιουργία χώρου, όπως μοιράστηκα και με τα παιδιά (του AntetokounBros Academy). Το να δημιουργήσω χώρο ώστε οι άνθρωποι να έρθουν και να το βιώσουν. Χρησιμοποιώ το γεγονός ότι οι άνθρωποι με γνωρίζουν ως μπασκετμπολίστα, για να μιλήσω για πραγματικά προβλήματα.
Για παράδειγμα, επειδή ήμουν μπασκετμπολίστας και ασχολούμαι με τις τέχνες, είχα την ευκαιρία να δουλέψω με τον οργανισμό PARM, σε συνεργασία με τον ΟΗΕ. Κάναμε μία έκθεση τέχνης που υπογράμμιζε την κουλτούρα των αγροτών και των ψαράδων στην Αφρική. Ασχολούμαι με πράγματα για τα οποία έχω πάθος, πράγματα που θέλω να τους αφιερώσω χρόνο. Για μένα, το επιχειρείν, το μπάσκετ, οι τέχνες, είναι εκφράσεις αυτών που θέλουμε να πετύχουμε. Όλοι έχουμε στόχους και πάθος για κάτι, οπότε ας τα ακολουθήσουμε όλοι!”
Στο προφίλ του στο LinkedIn, στην εισαγωγή, αναφέρει την ερώτηση “τι σημαίνει ο χρόνος για σένα;”. Τελικά, τι σημαίνει ο χρόνος για τον Ρόνι Τουριάφ;
“Σ’ ευχαριστώ που το αναφέρεις. Ο χρόνος σημαίνει τα πάντα για μένα. Το να σκέφτομαι απλά το χρόνο με πυροδοτεί ώστε να σκεφτώ τι είναι σημαντικό για μένα. Ο πατέρας μου με ρώτησε το ίδιο μερικά χρόνια πριν. Ήταν μάλλον περισσότερο δήλωση. Μου είπε, “Ρόνι, τώρα που αποσύρθηκες, θα είσαι υπεύθυνος για το να προσπαθήσεις να βρεις το πως θα δείχνει η μέρα σου”. Και είχε δίκιο. Πιστεύω ότι έχει να κάνει με το ποιους θέλω να περνάω το χρόνο μου κάνοντας τι. Αυτό σκέφτομαι κάθε μέρα και τώρα αισθάνομαι πολύ τυχερός που είμαι εδώ, χάριν της Ακαδημίας του Γιάννη και του Ιδρύματος Ωνάση. Μου δείχνει ότι είμαι ακριβώς εκεί που πρέπει να είμαι, να μοιραστώ τις εμπειρίες μου με τα παιδιά, με τον ίδιο τρόπο που άλλοι άνθρωποι μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους μαζί μου, όταν ήμουν 14, 15”