Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Στην πηγή είχε φτάσει δύο φορές μέχρι να πιει νερό και να ξεδιψάσει. Το “ρόδι” δεν έσπασε ούτε στο Τελ Αβίβ (1994), ούτε στη Σαραγόσα ένα χρόνο αργότερα (1995). Έμελλε να συμβεί στην αγαπημένη του από τότε, Ρώμη παρότι οι πιθανότητες ήταν περισσότερες με το μέρος του στις προηγούμενες απόπειρες, πολλώ δε μάλλον στην πρώτη.
Αυτό πιστεύουν οι περισσότεροι, ειδικά όσοι το έζησαν. Η άποψη αυτή είχε βρει σύμφωνο και τον Θύμιο Μπακατσιά, όταν άνοιξε το “κουτί” των αναμνήσεών του για χάρη του Eurohoops.
“Yπάρχουν πολλά που μπορούν να σε συμβούν σε ένα Final Four. Ίσως να νιώθαμε περισσότερη σιγουριά στο Τελ Αβίβ κατά της Μπανταλόνα, ειδικά από τη στιγμή που περάσαμε τον Παναθηναϊκό στον “εμφύλιο” και μας γύρισε μπούμερανγκ. Θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη ομάδα του Ολυμπιακού (σ.σ. το 1994) και η καλύτερη στην Ευρώπη τότε. Ίσως κανείς δεν πίστευε πως θα χάσουμε”.
🏆 Just like today, 27 years ago, Olympiacos edged Barcelona in Rome 73-58 and climbed the highest step on the European ladder!!!
#OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFight pic.twitter.com/jZLhfWRbIq
— Olympiacos B.C. (@Olympiacos_BC) April 24, 2024
Η “Αιώνια Πόλη” έγινε τόπος μυστικιστικός για τους “ερυθρόλευκους” και το “Παλαέουρ” της Ρώμης εξελίχθηκε σε μια χοάνη συναισθημάτων. Ήταν μία μέρα σαν και τούτη (24/4/1997) όταν ο Ολυμπιακός “σάρωνε” τη Μπαρτσελόνα στον τελικό και στρογγυλοκαθόταν επιτέλους στο θρόνο της Ευρώπης.
Την όψη του την είχε κρυφοκοιτάξει, την είχε λαχταρήσει και την ποθούσε όσο τίποτα άλλο. Είχε χριστεί το απόλυτο, το αδιαφιλονίκητο φαβορί γι’ αυτή και πριν τα καταφέρει. Το δρομολόγιο όμως για την πρώτη του φορά στην κορυφή της γηραιάς ηπείρου, είχε την Ρώμη ως τερματικό σταθμό.
Η εκκίνηση της σεζόν 1996-97, της πρώτης του Ντούσαν Ίβκοβιτς, δεν πρόδιδε αυτό που ακολούθησε. Μέχρι το Φλεβάρη περίπου, η ομάδα κινούταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Δεν υπήρχαν επ’ ουδενί δείγματα γραφής της τροπής που πήρε η περίοδος και της κατάληξής της. Το παρθενικό τριπλ κράουν για τα ελληνικά χρώματα είχε “ερυθρόλευκη” απόχρωση.
Η πρόκριση στα playoffs ήρθε μέσω της τρίτης θέσης (9-7 ρεκόρ), βλέποντας την πλάτη της Στεφανέλ Μιλάνο και της Άλμπα Βερολίνου στον όμιλο, σε ισοβαθμία με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Η διασταύρωση με την Παρτιζάν (με μειονέκτημα έδρας) αποτέλεσε εμπόδιο που ξεπεράστηκε παρά τις όποιες δυσκολίες. Ακολούθησε και η θριαμβευτική πρόκριση με 2-0 νίκες επί του “αιώνιου” Παναθηναϊκού παρά το μειονέκτημα της έδρας με εκείνο το εμφατικό 49-69 στο ΟΑΚΑ και το 65-57 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Η σταδιακή βελτίωση εντεινόταν με αποκορύφωμα το Final Four εκείνο, όπου η ανωτερότητα της ομάδας του “Σοφού” ήταν οφθαλμοφανής.
Στη Ρώμη, μαζί με τον Ολυμπιακό ήταν η Ολίμπια Λιουμπλιάνα, η Μπαρτσελόνα και η Βιλερμπάν, με την σλοβένικη ομάδα να αποτελεί το αντίπαλο δέος του στον ημιτελικού.
Ο Ντέιβιντ Ρίβερς πραγματοποίησε ονειρεμένο τουρνουά, ξεκινώντας από τους Σλοβένους και καταλήγοντας στους Καταλανούς. Δεν χωρά αμφιβολία πως δικαίως αναδείχτηκε MVP του Final Four, παίρνοντας παραμάζωμα όποιον επιχείρησε να βγει μπροστά του.
Ο αγαπημένος “ποταμός” των ερυθρόλευκων φιλάθλων είχε θυμηθεί μάλιστα πριν από λίγα χρόνια παρέα με το Eurohoops στιγμές από το έπος της Ρώμης, αποθεώνοντας μεταξύ άλλων και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.
“Είχα απόλυτη βεβαιότητα και καμία απολύτως αμφιβολία, ότι θα κερδίζαμε τις ομάδες που είχαμε μπροστά μας. Το θέμα ήταν απλά να βγω και να εκτελέσω αυτά που ήδη ήξερα και για τα οποία προετοιμαζόμουν όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Ήταν σαν ένας καμβάς. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήμουν στη… ζώνη μου.
Η πιο δυνατή ανάμνηση είναι τα δάκρυα χαράς. Μετά τον τίτλο, γιορτάσαμε στο παρκέ και οι οπαδοί ήρθαν μαζί μας και τρελάθηκαν. Ήταν η πρώτη Ευρωλίγκα και την περίμεναν τόσα χρόνια. Το να βλέπεις τη χαρά στα πρόσωπα των οπαδών και τα δάκρυά τους, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Γυρίσαμε νωρίς το πρωί στην Αθήνα και το αεροδρόμιο ήταν γεμάτο. Ο κόσμος γιόρταζε στους δρόμους όλη νύχτα με πυροτεχνήματα. Η αγαλλίαση των οπαδών είναι κάτι που θυμάμαι ακόμα και σήμερα. Τους εκτιμώ βαθιά, τους αγαπώ και δεν θα ξεχάσω ποτέ όλα όσα ζήσαμε”, είχε διηγηθεί.
Ως προς μυστικό της επιτυχίας για εκείνη την ομάδα, είχε “φωτογραφίσει” δίχως δεύτερη σκέψη τη σκληράδα.
“Πάντα πίστευα ότι η άμυνα θα σου δώσει τους τίτλος. Όταν έβλεπα το Σιγάλα να τα δίνει όλα στην άμυνα σε κάθε προπόνηση, πίστευα πως υπάρχει κάτι σπουδαίο σε αυτή την ομάδα.”
Το στέμμα θα κατέληγε σε πρωτάρη όπως και να είχε, καθώς Μπάρτσα και Ολυμπιακός έπαιζαν για το πρώτο τους ευρωπαϊκό. Το βράδυ όμως της 24ης Απριλίου εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο “ερυθρόλευκο” πάρτι.
Με “σημαιοφόρο” τον σπουδαίο Ρίβερς (26π.) και άξιους συμπαραστάτες τους Τόμιτς, Τάρλατς, Φασούλα, Σιγάλα, η ομάδα του Ντούντα επικράτησε άνετα (73-58) και έδωσε την αφορμή σε χιλιάδες οπαδούς του Ολυμπιακού που γέμισαν τις εξέδρες, να ξεσπάσουν σε πανηγυρισμούς. Το πάρτι σε Ρώμη και Πειραιά, μόλις ξεκινούσε.
“Στη Ρώμη και στον τελικό, σηκώσαμε ευρωπαϊκό”, ήταν το σύνθημα των τουλάχιστον 7.500 φίλων του “δαφνοστεφανομένου έφηβου” που μέσα σε τέσσερα χρόνια, έπαιξε σε τρεις τελικούς και ως το 1999 (έξι χρόνια), είχε συμμετοχή σε τέσσερα Final Four.
Το πρωί του τελικού, μία μέρα σαν και αυτή πριν από 27 χρόνια, ο “Ντούντα” αποφάσισε να πάει για μία βόλτα με τους παίκτες του ώστε να τους αποφορτίσει. Σημαντική αλλαγή σε σχέση με αυτά που είχαν συνηθίσει οι “παλιοί” με τον “Ξανθό”.
Ένας από εκείνους που έζησε και τις δύο εποχές, ήταν ο Θύμιος Μπακατσιάς, ο οποίος βρισκόταν στο Λιμάνι από το πρώτο κιόλας Final Four. Ο παλαίμαχος γκαρντ “έτρεξε” στο τότε παρέα με το Eurohoops στην περσινή επέτειο.
“Δεν ήταν θέμα τακτικής εκείνη η βόλτα, αλλά του πως προετοιμάζει ο καθένας την ομάδα του. Ο Ίβκοβιτς ήθελε με τον τρόπο του να σε κρατήσει ήρεμο. Ο Ιωαννίδης ήθελε να σε πρεσάρει, να είναι οι παίκτες του αγχωμένοι με την καλή έννοια. Κι ο ένας κι ο άλλος είχαν μεγάλες επιτυχίες. Γνωστό αυτό. Δεν ήταν ότι ο Ντούντα κατάλαβε κάτι. Ήθελε να είμαστε ήρεμοι, να μην έχουμε άγχος. Το αντιμετωπίσαμε σαν μία λογική του. Προερχόμασταν κι από τέσσερα χρόνια πολύ σκληρά. Προφανώς μας φάνηκε κάτι διαφορετικό που τελικά έπιασε εκ του αποτελέσματος”, είχε σημειώσει χαρακτηριστικά.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΟΛΙΜΠΙΑ 74-65
Ολυμπιακός: Ρίβερς 28, Νάκιτς 10, Τάρλατς 10, Τόμιτς 8, Σιγάλας 7, Φασούλας 6, Παπανικολάου 5, Βελπ, Γαλακτερός, Μπακατσιάς.
Ολίμπια: Στεπάνια 12, Ντανέου 11, Χάουπτμαν 10, Τούσεκ 7, Μακ Ντόναλντ 7, Χένρι 6, Μίλιτς 5, Χόρβατ 4, Νεστέροβιτς 3.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 73 – 58
Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Μπακατσιάς 1, Σιγάλας 7, Παπανικολάου 11, Γαλακτερός, Νάκιτς, Φασούλας 6, Τόμιτς 9, Tάρλατς 11, Βελπ 2, Ρίβερς 26
Μπαρτσελόνα (Ρενέσες): Χιμένεθ 16, Γιοφρέσα 9, Εστεγέρ 3, Ρίβας 6, Αντρέου 2, Φερνάντεθ, Τζόρτζεβιτς 6, Μπος, Ντουένας 2, Καρνισόβας 14.
Φασούλας για το έπος της Ρώμης: “Η ομάδα του 1997 πήγαινε στα μπουζούκια μόνο μετά από ήττες”
Απολαυστικός ήταν και ο Παναγιώτης Φασούλας όταν είχε καθίσει παρέα με το Eurohoops και φόντο τη θάλασσα του Πειραιά πριν από δύο χρόνια και είχε δώσει… υλικό για συζήτηση.
“Για εμένα το ότι αφήσαμε αυτή τη κληρονομιά είναι το πιο σημαντικό. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε έστω και καθυστερημένα, την κορυφή της Ευρώπης το 1997. Δεν θα το ξεχάσει ποτέ κανείς Ολυμπιακός αυτό. Ήταν μια τεράστια επιτυχία, γιατί ήρθε με αντίξοες συνθήκες. Δεν είχαμε πλεονέκτημα και έπρεπε να αποκλείσουμε πολύ μεγάλες ομάδες για να φτάσουμε στη Ρώμη. Ήταν μια σκληρή χρονιά και επισφραγίστηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτή η ομάδα δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Θα εκπλαγείτε, αλλά εμείς πάντα πηγαίναμε στα μπουζούκια και στα κλαμπ μετά από ήττες, όχι νίκες. Μας έβλεπαν και απορούσαν. «Πώς είστε εδώ, αφού χάσατε;», μας έλεγαν. Εμείς όμως έτσι καταλαβαίναμε ό,τι πρέπει να κάνει η ομάδα. Στις ήττες φαίνονται οι άντρες, όχι στις νίκες. Πριν το Ευρωπαϊκό στη Ρώμη, είχαμε πάει στη Βουλιαγμένη και κάναμε μπάνιο, παίζαμε πόλο στη θάλασσα. Έτσι και το μάθαινε ο οποιοσδήποτε προπονητής, ότι οι παίκτες ρισκάρουν να κρυώσουν και κάνουν τζετ σκι, θα μας είχαν δολοφονήσει. Έτσι σφυρηλατήθηκε η σχέση που είχαμε οι παίκτες μεταξύ μας και κορυφώθηκε την τελευταία στιγμή”. Τάδε έφη με επεξηγηματικό τρόπο, η εμβληματική “αράχνη” σε μία – γεμάτη θύμησες και αναμνήσεις- παράθεση. Ρετρό μα και επίκαιρη μπασκετοκουβέντα.
Διαβάστε επίσης:
- Ολυμπιακός: Η μεγάλη επέτειος του πρώτου ευρωπαϊκού στη Ρώμη! (Video)
- Ο Θύμιος Μπακατσιάς ξετυλίγει στο Εurohoops το κουβάρι του θριάμβου του Ολυμπιακού στη Ρώμη το 1997! (video)
- Φασούλας στο Eurohoops: “Η ομάδα του 1997 πήγαινε στα μπουζούκια μόνο μετά από ήττες” (video)
- Ρίβερς στο Eurohoops: “Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα δάκρυα χαράς των φιλάθλων το 1997 – Δεν κατάλαβα το γιατί δεν έμεινα στην ομάδα”
- Ολυμπιακός – Μπαρτσελόνα: Όταν ο Πρίντεζης έγινε… Άγιος Γεώργιος (video)
- Ολυμπιακός: Χωρίς Παπανικολάου στη Βαρκελώνη, ταξιδεύει ο Ουόκαπ