Αποστολή στη Ρόδο: Μυρτώ Τσιτσιού
Δέκα χρόνια πέρασαν κιόλας από τη στιγμή που ο Κολοσσός Ρόδου αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο Πρωτάθλημα του ΕΣΑΚΕ. Μπορεί η σεζόν 2005-2006 να ήταν σχετικά άγονη, αφού η ομάδα των Δωδεκανήσων υποβιβάστηκε άμεσα, ωστόσο, η επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια το 2007 έμελλε να σηματοδοτήσει μια νέα περίοδο για την ιστορία της. Το «σμαραγδένιο» νησί κατάφερε αρχικά να καθιερωθεί στην πρώτη τη τάξει κατηγορία και τα τελευταία τρία χρόνια, μάλιστα, να βρεθεί ανελλιπώς στα play off. Τη φετινή σεζόν, οι «θαλασσί» κερδίζουν ξανά τις εντυπώσεις, βρισκόμενοι στην πέμπτη θέση της κατάταξης και μετατρέποντας σε πραγματικό «κάστρο» το Βενετόκλειο, που μόνο λίγοι και μετά δυσκολίας έχουν καταφέρει να αλώσουν.
Στις αρχές της περσινής σεζόν, ο Κολοσσός ήταν ένα από τα φαβορί για υποβιβασμό. Μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας, όμως, από τον Άρη Λυκογιάννη τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Φυσικά, αυτό δεν ήταν εύκολη υπόθεση. «Οι δυσκολίες ήταν αρκετές. Κυρίως σχετίζονταν με το περιορισμένο ρόστερ. Δεν υπήρχε μεγάλος αριθμός παικτών, ώστε να κάνεις με άνεση προπόνηση. Η κατάσταση αντιμετωπίστηκε σταδιακά μέσω των αλλαγών που κάναμε. Μετά τις νέες προσθήκες βρήκαμε πολύ γρήγορα χημεία» αναφέρει ο έμπειρος προπονητής. Τελικά, η ομάδα όχι απλά εξασφάλισε νωρίς την παραμονή, αλλά μπήκε και στα play off. Σε αυτή ακριβώς τη φάση ήταν που πέτυχε την ίσως πιο ιστορική νίκη της, αυτή κόντρα στον Παναθηναϊκό, με 75-73 στα μέσα του Μαΐου.
Έτσι, έπρεπε να ταξιδέψει για μια τελευταία φορά στην Αθήνα. Ωστόσο, μετά την αναμενόμενη ήττα δεν γύρισε σύσσωμη στο νησί. Ποιος έλειπε; Μα, βέβαια, ο «καπετάνιος» της, αφού ο κόουτς Λυκογιάννης προστέθηκε στο προπονητικό team του «τριφυλλιού», ως συνεργάτης του Σωτήρη Μανωλόπουλου. «Η πιο σημαντική διαφορά είναι στην οργάνωση και στον τρόπο λειτουργίας ενός μεγάλου συλλόγου. Αν και πήγα σε μια δύσκολη περίοδο για τον Παναθηναϊκό, η συνεργασία με παίκτες που έχουν κερδίσει τα πάντα στην καριέρα τους, όπως ο Διαμαντίδης και ο Φώτσης, σίγουρα σου δίνει πολλά πράγματα. Δεν είναι εύκολο, βέβαια, να τα ενσωματώσεις σε μια ομάδα που λειτουργεί διαφορετικά, με άλλους στόχους και άλλα budget» υπογραμμίζει ο Άρης Λυκογιάννης.
Μετά το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, επέστρεψε στη Ρόδο, για να οδηγήσει τον Κολοσσό σε νέα, αχαρτογράφητα νερά. Τα… επιτεύγματα του 47χρονου, όμως, δεν σταματούν εδώ. Η ανάδειξη των Γιαννούλη Λαρεντζάκη και Βασίλη Τολιόπουλου ήταν εν πολλοίς έργο του -κατά γενική ομολογία- φωνακλά προπονητή. Ο δεύτερος μπορεί πλέον να έριξε άγκυρα σε άλλο… λιμάνι, αλλά ο «Λάρυ» αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της φετινής πορείας του Κολοσσού. «Από πέρυσι ένιωσα την εμπιστοσύνη του προπονητή. Το κλίμα εδώ είναι πάρα πολύ καλό για μένα. Όταν νιώθω καλά, παίζω καλύτερα και πιο άνετα» παραδέχεται ο 23χρονος guard.
Το ατίθασο πνεύμα του, όμως, αποτελεί στοίχημα για τον Λυκογιάννη, ο οποίος μας αναλύει τη σκέψη του «Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι μπορούν να διαχειριστούν τον Λαρεντζάκη. Ο μόνος που διαχειρίζεται τον Λαρεντζάκη είναι ο ίδιος ο Λαρεντζάκης! Ο Γιαννούλης είναι ένα παιδί που έχει σημαντικά στοιχεία. Έχει υψηλό μπασκετικό IQ σε σχέση με το νεαρό της ηλικίας του. Έχει ασύλληπτο θράσος, που τον βοηθά στο παιχνίδι, αφού έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στις δυνατότητές του. Θεωρώ ότι στη Ρόδο βρήκε τις κατάλληλες συνθήκες και άρπαξε τις ευκαιρίες ήδη από πέρυσι. Εάν «διαβάσει» καλά τα μηνύματα που έδωσε αυτή η χρονιά, θα είναι μια πολύ καλή εμπειρία για την επόμενη, όπου και αν βρίσκεται».
Η φετινή σεζόν βρήκε τον Κολοσσό πλήρως ανανεωμένο. Δημιουργήθηκε ένα κράμα Ελλήνων και ξένων, εμπειρότερων και νεαρότερων, που έχει αποδώσει τα μέγιστα ως τώρα και μοιάζει να έχει πολύ μέλλον. Αρχικά, η επιστροφή του Γιάννη Γεωργαλή είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την ανάληψη των αρχηγικών χρεών από τον Ελληνο-αυστραλό. «Γίνεται σοβαρή δουλειά, από πολύ σοβαρούς ανθρώπους, πετυχημένους γενικότερα στη ζωή τους. Οι καλές επιλογές που έγιναν από την αρχή της σεζόν και η υπευθυνότητα παίζουν καθοριστικό ρόλο για την φετινή μας πορεία. Η ομάδα δουλεύει μεθοδευμένα, τόσο μέσα, όσο και έξω από το γήπεδο» σχολιάζει ο αρχηγός, για την τρίτη θητεία του στο νησί.
Λαρεντζάκης, Μανωλόπουλος και Liden αποτέλεσαν τους συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στις δύο σεζόν, με τον πρώτο να αναφέρει «Η φετινή ομάδα έχει πιο πολύ ταλέντο, είναι ξεκάθαρα πιο ενεργειακή, σε καλύτερη ηλικία. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα περισσότερα δεύτερα ημίχρονα, είμαστε καλύτεροι από τα πρώτα. Σαφώς δεν κυνηγάμε να αποδείξουμε κάτι. Κάθε χρόνο γίνονται αλλαγές με στόχο το καλύτερο. Αν τελικά θα τα καταφέρουμε, θα το δείξει ο χρόνος».
Roope Ahonen, Trevor Releford, Kelvin Lewis, William Davis και Gary McGhee βρέθηκαν για πρώτη φορά φέτος στον Κολοσσό και την Ελλάδα. Ο MVP των δύο τελευταίων αγωνιστικών της Basket League, Releford, έρχεται να συμπληρώσει τους λόγους της φετινής επιτυχίας «Έχουμε εξαιρετικές σχέσεις Έλληνες και ξένοι παίκτες εντός και εκτός παρκέ. Αυτή η χημεία είναι που βγαίνει σε όλα μας τα παιχνίδια».
Ο 24χρονος Αμερικανός δεν δίστασε να αναφερθεί και στα κίνητρα που τον οδήγησαν στη Ρόδο «Το επίπεδο του Ελληνικού μπάσκετ είναι πολύ υψηλό. Δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός που αγωνίζονται στην Ευρώπη, αλλά γενικότερα το Πρωτάθλημα είναι πολύ καλό. Ο Κολοσσός δουλεύει με πολύ σοβαρότητα και επαγγελματικότητα».
Το παρθενικό τους ταξίδι για το νησί του Ήλιου έκαναν και δύο πρώην «πάνθηρες». Μετά την πρώτη ταραχώδη χρονιά τους στην Α1 με τον Πανιώνιο, οι ταλαντούχοι διεθνείς Σωτήρης Μπιλλής και Κώστας Οικονομόπουλος βρήκαν σταθερότητα κάτω από τη στέγη του Κολοσσού.
Ο 19χρονος forward μας μίλησε για όσα φανταζόταν ότι θα συναντήσει φτάνοντας στη Ρόδο «Περίμενα να βρω μια καλά οργανωμένη ομάδα, με οικογενειακούς δεσμούς. Το γεγονός ότι οι παίκτες με τους προπονητές και το staff φαίνονταν ιδιαίτερα δεμένοι μεταξύ τους ήταν ένας από τους βασικότερους παράγοντες που με οδήγησαν σε αυτή την επιλογή. Τελικά αυτό ήταν πραγματικότητα. Είναι πολύ σημαντικό για μας που ζούμε μακριά από τις οικογένειες μας να αισθανόμαστε τόσο οικεία», ενώ πρόσθεσε «Η Ρόδος είναι ένα πολύ όμορφο νησί. Οι αποστάσεις είναι μικρές και δεν έχει τους «πειρασμούς» της Αθήνας. Αυτό με βοηθά να έρχομαι περισσότερο στο γήπεδο και να είμαι αφοσιωμένος στο μπάσκετ».
Το ροδίτικο στοιχείο, όμως, δεν θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο στον αρχηγό της ομάδας. Αλέξανδρος Αγγελάκος, Δημήτρης Μπινιάκου και Μιχάλης Δασκαλάκης είναι οι τρεις νεαροί που προέρχονται από τα «σπλάχνα» της Ρόδου και συμπληρώνουν το ρόστερ.
Ο πρώτος άμεσα αφιχθείς από την Αγγλία, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έχει τις καλύτερες συστάσεις από τον προπονητή του «Είναι ένα παιδί που δουλεύει πολύ. Είναι συνεπής, έχει τα σωματικά προσόντα και μπορεί να έχει μια πολύ καλή τύχη».
Οι δύο μικρότεροι έχουν μια αρκετά δύσκολη αποστολή φέτος, αφού καλούνται να συνδυάσουν το απαιτητικό πρόγραμμα των Πανελληνίων εξετάσεων, με αυτό του κόουτς Λυκογιάννη.
Το γεγονός ότι ο Κολοσσός διαθέτει πολλά νέα παιδιά, που όμως δεν χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα έθεσε ένα επιπλέον θέμα στη συζήτησή μας με τον Άρη Λυκογιάννη, ο οποίος μας μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια «Είναι δύσκολο αυτά τα παιδιά να έχουν σημαντικό χρόνο συμμετοχής, γιατί έρχονται με παντελή έλλειψη εικόνων. Τα δεδομένα στην Α1 έχουν αλλάξει. Πλέον παιδιά έρχονται να συμπληρώσουν τα ρόστερ από τα εφηβικά πρωταθλήματα ουσιαστικά. Αυτό έχει δύο αιτίες. Πρώτον, τα οικονομικά δεδομένα. Δεύτερον, την έλλειψη παικτών. Δεν υπάρχουν Έλληνες παίκτες αυτή τη στιγμή. Είμαστε ένα γερασμένο Πρωτάθλημα. Αυτό κάνει ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση. Γιατί τα παιδιά βρίσκονται σε ένα Πρωτάθλημα που είναι δύσκολο, ανταγωνιστικό, με υψηλό επίπεδο, που δεν το έχουν. Έτσι, πολλά απ’ αυτά που σε τέτοια ηλικία βρίσκονται εντός δωδεκάδας, χωρίς να έχουν παλέψει γι’ αυτό, θεωρούν ότι κάποια πράγματα είναι δεδομένα, χωρίς να είναι. Χρειάζεται πολύ υπομονή, προπόνηση, διάρκεια, ταπεινότητα και φυσικά ικανότητα. Θεωρώ πως η καλύτερη επιλογή των νεαρών παικτών πλέον είναι ή μικρότερα Πρωταθλήματα ή ομάδες τέτοιες όπως ο Κολοσσός, που να τους δίνουν τη δυνατότητα να πάρουν κάποιο χρόνο συμμετοχής. Δυστυχώς οι περισσότεροι κάνουν το λάθος να πηγαίνουν σαν back up λύσεις στις μεγάλες ομάδες, που αυτό τους κάνει δέκα φορές χειρότερους απ’ ότι ήταν πριν, μιας και δεν συμμετέχουν ούτε καν στις προπονήσεις».
Εννοούσε άραγε και την περίπτωση του πρώην παίκτη του Κολοσσού, Βασίλη Τολιόπουλου; «Δεν εννοώ μόνο τον Βασίλη. Ο Βασίλης έκανε μια επιλογή, που ο χρόνος προς το παρόν δεν φαίνεται να τον δικαιώνει. Είναι πολλά παιδιά που έχουν κάνει τέτοιες επιλογές. Πιστεύω πως πρέπει να είσαι πολύ μεγάλο ταλέντο ή τα σωματικά σου προσόντα να σε οδηγούν εκεί».
Ο αρχικός σχεδιασμός του ρόστερ έμοιαζε κάπου εδώ να ολοκληρώνεται, ωστόσο, μια θέση υπήρχε αθέατα κενή. Αυτή ήρθε να καλύψει ο Χρήστος Σαλούστρος, που μπορεί να έφτασε στο νησί στα μέσα της σεζόν, όμως, η προσαρμογή του έγινε άμεσα και η συμβολή του αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντική. «Η χρονιά άρχισε πολύ δύσκολα για μένα. Έγινε αυτό που έγινε με τον ΠΑΟΚ, αλλά το άφησα σχετικά γρήγορα πίσω μου. Εδώ υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι με εμπιστεύτηκαν. Οι διαπραγματεύσεις δεν κράτησαν ούτε μια μέρα τελικά. Από την πρώτη στιγμή που έφτασα στο νησί, οι άνθρωποι της ομάδας με έκαναν να αισθανθώ σαν το σπίτι μου. Χαίρομαι που είμαι κομμάτι της ομάδας και προσπαθώ καθημερινά να βοηθάω για να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται».
Ο Κολοσσός απέδειξε για μια ακόμη φορά φέτος πως η χημεία και η δύναμη της παρέας μπορεί να ξεπεράσει τα χαμηλά budget. Ο καλός πρώτος γύρος που πραγματοποίησε και η έγκαιρη εξασφάλιση της παραμονής του έδωσε τη δυνατότητα να στοχεύει και αυτή τη σεζόν σε μια θέση… παραπάνω στα play off. Σπουδαίες εμφανίσεις, όπως οι νίκες επί του ΠΑΟΚ και του Άρη, αλλά και η ήττα στην παράταση από την ΑΕΚ, δείχνουν πως η ομάδα σταδιακά ανεβαίνει επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια γίνεται πάντα κάτι σημαντικό.
Το ερώτημα πλέον είναι κατά πόσο μπορεί να γίνει το επόμενο βήμα. Ποια προβλήματα πρέπει να ξεπεραστούν; Ποιοι άνθρωποι θα ήθελα να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα; Ο Άρης Λυκογιάννης δεν… μασάει τα λόγια του «Αν θέλουμε να συζητάμε για το επόμενο βήμα, ο μόνος τρόπος είναι σε κάθε παιχνίδι το γήπεδο να έχει 2.000 κόσμο. Εάν αυτό δεν συμβεί, που δεν συμβαίνει, δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο Κολοσσός να κάνει ούτε μισό βήμα παραπάνω. Από εκεί και πέρα υπάρχουν ακόμη αρκετά προβλήματα. Αρχικά, η προετοιμασία ξεκινάει αργά, γιατί λόγω του υψηλού τουρισμού δεν υπάρχουν χώροι για να φιλοξενήσεις τους παίκτες. Δεν υπάρχει δυνατότητα για φιλικά παιχνίδια. Οι μετακινήσεις, επίσης, είναι σημαντικό θέμα, αφού για όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια χρειαζόμαστε πάντα και αεροπλάνο και πούλμαν».
Οι Λαρεντζάκης και Σαλούστρος αναγνωρίζουν τα προβλήματα, αλλά μοιάζουν λίγο πιο… ρομαντικοί και ονειρεύονται Ευρώπη! «Θα μου άρεσε να είμαι μέλος σε μια τέτοια προσπάθεια. Ειδικά αν καταφέρει να φτάσει στο Eurocup. Αυτά βέβαια είναι δύσκολα, χρειάζονται δουλειά και πολλά χρόνια για να γίνουν. Όμως, σίγουρα βρίσκεται στο σωστό δρόμο» αναφέρει ο «Λάρυ», που δεν παρέλειψε να θέσει τα δικά του ζητήματα προς επίλυση «Το γηπεδικό είναι ένα σημαντικό θέμα, όσο και η νοοτροπία του κόσμου του νησιού. Θέλουμε ο κόσμος να έρχεται περισσότερο στο γήπεδο». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Σαλούστρος τονίζει «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει παίκτης που δεν θέλει να είναι κομμάτι μιας προσπάθειας για κάτι καλύτερο. Άλλωστε όσο εξελίσσεται μια ομάδα, εξελίσσονται και οι παίκτες της. Μιλώντας ουτοπικά, ο καθένας θα ήθελε η ομάδα να φτάσει στην τετράδα και γιατί όχι στην Ευρώπη. Βέβαια, με την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας αυτή την περίοδο κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο. Σε ένα τέτοιο project, όμως, σίγουρα θα ήθελα να συμμετέχω».
Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, ο Κολοσσός έχει επιδείξει μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε κοινωνικό επίπεδο. Τη φετινή σεζόν οι παίκτες έγιναν εθελοντές δότες μυελού των οστών, στήριξαν έμπρακτα τον σύλλογο «Φλόγα» για τα παιδιά με νεοπλασματικές ασθένειες, επισκέφτηκαν πολλά σχολεία και νοσοκομεία, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή σε κάθε εκδήλωση για καλό σκοπό. Παίκτες, προπονητές και διοίκηση αισθάνονται πως ο αθλητισμός οφείλει να δίνει το παράδειγμα, να στηρίζει ανθρώπους που έχουν ανάγκη, να αγκαλιάζει τα παιδιά, σε μια τόσο δύσκολη εποχή. Με τη φράση «η αγάπη είναι ανταποδοτική» ο Γιάννης Γεωργαλής συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο αυτή τη νοοτροπία. Τέτοιες δράσεις αποδεικνύουν, βέβαια, πως το βραβείο ήθους που απονεμήθηκε στην ομάδα των Δωδεκανήσων το 2015 δεν είναι ούτε τυπική, ούτε τυχαία υπόθεση.
Όποιος έχει επισκεφτεί τη Ρόδο, έχει σίγουρα αντιληφθεί πως είναι ένα νησί έντονων αντιθέσεων, όπου το μεσαιωνικό σμίγει αρμονικά με το παραδοσιακό στοιχείο. Με τον ίδιο τρόπο, η αγάπη και το μεράκι για το μπάσκετ εναρμονίζεται με την αδιαφορία για το άθλημα. Ο Κολοσσός κατόρθωσε να αλλάξει το δεύτερο ως ένα μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Το άγαλμα προς τιμή του θεού Ήλιου, απ’ το οποίο εμπνεύστηκε το όνομά του, καταστράφηκε μόλις 60 χρόνια μετά τα αποκαλυπτήρια του. Όμως, ο Κολοσσός της δικής μας εποχής βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση και διαθέτει γερά θεμέλια, ώστε να αποτελέσει σημείο αναφοράς του νησιού για πολύ περισσότερο. Πλέον είναι αδιαμφισβήτητα η πιο επιτυχημένη επαρχιακή ομάδα και έχει αποδείξει πως μόνο περαστικός δεν είναι από την Α1. Το αν τελικά θα καταφέρει να γίνει ένας πραγματικός… Κολοσσός, περνώντας στην Ελληνική ή και Ευρωπαϊκή ιστορία, μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει.
