Αποστολή στην Κωνσταντινούπολη: Γιάννης Ράμμας
Δε φαινόταν πως θα προλάβαινε την πρώτη 4άδα, αλλά την πρόλαβε. Δε φαινόταν πως θα έπαιζε στα playoffs με πλεονέκτημα έδρας, αλλά έπαιξε. Δε φαινόταν πως αντίπαλος θα ‘ταν η Φενέρμπαχτσε, αλλά ήταν. Δε φαινόταν πως θα έχανε το πρώτο παιχνίδι, αλλά το έχασε, το ίδιο και το δεύτερο. Δε φαινόταν πως θα γυρνούσε τη σειρά… και δεν τη γύρισε. Οι εναλλαγές συναισθημάτων στον Παναθηναϊκό ήταν πολλές σε σύντομο χρονικό διάστημα και δυστυχώς το τελευταίο έμελλε να ‘ναι και το χειρότερο. Ο αποκλεισμός από ακόμη ένα Final Four και τα πολλά αρνητικά ρεκόρ δε συνηθίζονται εύκολα κι ας τείνουν να γίνουν… συνήθεια.
Ο επίλογος γράφτηκε με το 79-51 στην Ulker Sports Arena, το οποίο είναι και το τελευταίο τουρκικό γήπεδο που θα δει ο Παναθηναϊκός μέχρι την επόμενη χρονιά στην Ευρωλίγκα. Αλλά έτσι όπως έπαιξε δε μπορούσε να ελπίζει πως θα έβλεπε ούτε αυτό μετά από 48 ώρες. Τάδε έφη Μάικ Τζέιμς στο Eurohoops…
“Δεν κάναμε πολλά πράγματα στην επίθεση, κάτι που αποτελεί μέρος του προβλήματος, ενώ δεν βγάλαμε άμυνες, τις οποίες χρειαζόμασταν. Δε κερδίζεις παιχνίδι με 61 πόντους, χώρια πως ο αντίπαλος έβαλε 79” είπε περίλυπος στ’ αποδυτήρια.
“Τίποτα δε δούλεψε σωστά. Δεν παίξαμε καθόλου καλά. Κάναμε κακό παιχνίδι” συνέχισε.
Κι αυτό ενώ πριν από μία εβδομάδα όλοι “ήμασταν αισιόδοξοι…”. Μόνο που μία εβδομάδα μετά ο αποκλεισμός απ’ το Final Four αποτελεί γεγονός. Τι σημαίνει για τον Παναθηναϊκό;
“Δε νομίζω πως ο αποκλεισμός απ’ το Final Four καθιστά αποτυχημένη τη χρονιά. Περισσότερο είναι πως χάσαμε την ευκαιρία, παρά οτιδήποτε άλλο”.
“Αφήσαμε την ευκαιρία να γλιστρήσει μέσα απ’ τα χέρια μας” πρόσθεσε για τη γενική εικόνα.
Κάπου εκεί η απογοήτευση έδειξε να σκεπάζει τα πάντα, όχι μόνο τις δηλώσεις του, αφού δεν είχε κουράγιο να κλείσει μ’ ένα μήνυμα στον κόσμο, ο οποίος περίμενε πολλά περισσότερα. Αν θα το κάνει με πράξεις, έστω κι αργά; Η απάντηση προσεχώς…