Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Η μεγάλη εκτός έδρας νίκη απέναντι στην Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, ήταν μια απόδειξη των ρεαλιστικών προσδοκιών του κλαμπ της Νταρουσσάφακα. Η ομάδα που κοουτσάρει ο Οκτάι Μαχμούτι και έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις φέτος, μπορεί να είναι σοβαρός διεκδικητής του τίτλου στην εξαιρετικά ανταγωνιστική TBL. Αποφασίσαμε να ρωτήσουμε έναν από τα αστέρια της, τον Τζαμόν Γκόρντον, για την κατάσταση που βιώνει στην ομάδα, τις φιλοδοξίες του και την μεγάλη πια ευρωπαϊκή του εμπειρία. Εδώ θα διαβάσετε όσα είχε να πει για τους στόχους της Νταρουσσάφακα, την Ευρωλίγκα που του λείπει, το “γεμάτο” παρελθόν και τα όνειρά του για το μέλλον.
– Πιστεύεις πως την φετινή σεζόν το πρωτάθλημα στην Τουρκία είναι πιο ανταγωνιστικό από ποτέ; Μπορεί να ξεπεράσει σε βαθμό δυσκολίας και την Ισπανική λίγκα;
«Είναι σίγουρα καλύτερο το πρωτάθλημα, κυρίως λόγω της αλλαγής των κανονισμών. Επίσης, έχει ανέβει πολύ το προπονητικό επίπεδο. Δεν μπορώ να πω αν η λίγκα μας είναι καλύτερη από την ισπανική ακόμα, γιατί έχουν 2 ομάδες που κάθε σεζόν παλεύουν για να κατακτήσουν την Ευρωλίγκα. Αυτό είναι πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για μένα».
– Η Φενέρμπαχτσε και η Αναντολού Εφές έχουν ποιοτικά ρόστερ και τους Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς. Θεωρούνται τα βασικά φαβορί για τον τίτλο, αλλά υπάρχει ένα μεγάλο γκρουπ ομάδων που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. Πιστεύεις πως η Νταρουσάφακα που είναι αυτή την στιγμή πρώτη μπορεί να πάει ως το τέλος της διαδρομής και να κατακτήσει το πρωτάθλημα;
«Πιστεύω ότι πραγματικά πολλές ομάδες έχουν ελπίδες για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Η Φενέρμπαχτσε και η Εφές είναι τα φαβορί, αλλά τα πράγματα και τα δεδομένα μπορούν να αλλάξουν πολύ γρήγορα μέσα σε μια σεζόν. Επίσης, υπάρχουν πολλές ομάδες πέρα από τις θεωρητικά παραδοσιακές δυνάμεις της λίγκας, όπως η Μπάνβιτ και η Καρσίγιακα, που θα είναι ανταγωνιστικές στο τέλος της σεζόν. Νομίζω πως η Νταρουσάφακα έχει τύχη για το πρωτάθλημα φέτος! Αν «κολλήσουμε» καλά μεταξύ μας, παραμείνουμε υγιείς και πιστοί στο αγωνιστικό πλάνο των προπονητών, πιστεύω πως τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν πολύ καλά για μας».
– Πως αισθάνεσαι που για πρώτη φορά μετά την σεζόν 2008-9 δεν είσαι μέλος της Ευρωλίγκας; Είναι μια «άσχημη γεύση»;
«Για μένα, το να μην αγωνίζομαι στην Ευρωλίγκα, είναι ακόμα κάτι που δυσκολεύομαι να συνηθίσω. Είναι σκληρό για μένα το να περιμένω μια ολόκληρη εβδομάδα για ένα παιχνίδι. Μου έχουν λείψει τα παιχνίδια σε άλλες χώρες, τα μεγάλα κοινά και το να αντιμετωπίζω τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης στην θέση μου. Νιώθω πως έκανε την σωστή επιλογή και είναι κάτι με το οποίο οφείλω να συνηθίσω να ζω. Αγαπάω να παίζω για το κλαμπ που βρίσκομαι τώρα και για αυτούς τους συμπαίκτες. Αλλά ειλικρινά, μισώ να βλέπω την Ευρωλίγκα από την τηλεόραση. Με… τρελαίνει»!
– Έχεις παίξει σε πολλές χώρες και σε πολλές ομάδες. Ποια είναι η αγαπημένη σου από όσες έχεις αγωνιστεί και η καλύτερη πόλη για σένα να ζεις;
«Η αγαπημένη μου ομάδα από όσες έχω αγωνιστεί παραμένει το Μαρούσι! Γιατί, ενώ αντιμετωπίζαμε πολλά οικονομικά προβλήματα σε όλη την διάρκεια της σεζόν, πάντα βρίσκαμε τρόπους να κερδίζουμε παιχνίδια, που κανένας δεν σκεφτόταν καν πως έχουμε ελπίδα να τα πάρουμε. Όλο το σταφ με το οποίο συνεργαζόμασταν εντός και εκτός παρκέ ήταν σπουδαίο και πάνω από όλα είμασταν φίλοι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον χρόνο που πέρασα στο Σπλιτ, στην Γαλατάσαραϊ, στον Ολυμπιακό και στην Εφές, γιατί κάθε ομάδα από αυτές με δίδαξε πολλά και τρέφω μεγάλο σεβασμό για αυτά τα κλαμπ και τους οπαδούς τους. Η εμπειρία του να παίζω στην Αθήνα ήταν σπουδαία, γιατί λατρεύω το πάθος που έχουν για το μπάσκετ και το πόσο σοβαρά το παίρνουν! Η χώρα είναι πολύ όμορφη. Η Κωνσταντινούπολη, όμως, είναι πια σαν το δεύτερο σπίτι μου. Η πρώτη μου σεζόν μετά το κολέγιο ήταν στην Τουρκία και έχω περάσει τα 4 τελευταία χρόνια σε αυτή την πόλη, έτσι, νιώθω πως είναι το καλύτερο μέρος για μένα και για την καριέρα μου».
– Διάλεξε 3 παίκτες ως τους καλύτερους συμπαίκτες που είχες ποτέ.
«Ο πρώτος είναι σίγουρα ο Ζαμπέιν Ντάουντελ. Ο συμπαίκτης και συγκάτοικός μου στο δωμάτιο για 4 χρόνια. Είμαστε σαν αδέλφια. Ο δεύτερος είναι σίγουρα ο Μπίλι Κις. Χωρίς αυτόν στο Μαρούσι, δεν ξέρω αν θα είχα μείνει στην Ευρώπη για τόσα πολλά χρόνια. Ο τρίτος είναι ο Κώστας Καϊμακόγλου. Ήταν ο καλύτερος αρχηγός που είχα ποτέ στη ζωή μου σε οποιαδήποτε ομάδα, σε όλα τα επίπεδα που έχω παίξει».
– Βρίσκεσαι στο τοπ επίπεδο για αρκετά χρόνια, πλέον. Ποιός είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρωλίγκα και το δικό σου τοπ5 όλες τις τελευταίες σεζόν;
«Δύσκολη ερώτηση και δύσκολες οι επιλογές. Γιατί, κάποιοι από τους καλύτερους παίκτες που έχουν αντιμετωπίσει, έχουν σταματήσει το μπάσκετ. Θα επιλέξω όμως τους Τεόντοσιτς ή Διαμαντίδη για το 1! Για το 2 τους Σπανούλη ή Λάνγκφορντ. Στο 3 ο Σισκάουσκας, στο 4 ο Κιριλένκο και στο 5 ο Μάικ Μπατίστ».
– Μπορείς να θυμηθείς τα παιχνίδια που έκανες ρεκόρ σκοραρίσματος στη κολεγιακή, αλλά και επαγγελματική σου καριέρα;
«Αν θυμάμαι καλά, στο κολέγιο το καλύτερό μου ήταν οι 24 πόντοι σε ένα παιχνίδι με το Μέριλαντ και σίγουρα έβαλα 24 απέναντι στην Μπαρτσελόνα, την πρώτη μου σεζόν στην Ευρωλίγκα. Εκείνο το ματς πιστεύω ότι άλλαξε την καριέρα μου»!
– Ποιο είναι το μεγαλύτερο μπασκετικό όνειρα και φιλοδοξία για τον Τζαμόν;
«Το μεγαλύτερό μου μπασκετικό όνειρο είναι να παίξω στο ΝΒΑ. Μεγαλώνω, όμως, οπότε μάλλον πρέπει να το ξεχάσω αυτό το όνειρο (γέλια)»!
– Ο πιο δύσκολος παίκτης που έχεις μαρκάρει ποτέ;
«Ο Γκίλμπερτ Αρίνας. Έπαιξα με τους Ουίζαρντς στο τρέινινγκ καμπ όταν τελείωσα το κολέγιο και παρότι προσπαθούσα πολύ, δεν υπήρχε τίποτα που να μπορώ να κάνω για να τον σταματήσω. Ήταν σχεδόν ανίκητος στο ένας εναντίον ενός».
– Αν είχες την ευκαιρία να διαλέξεις, τι θα προτιμούσες; Ένα τίτλο στην Ευρωλίγκα ή ένας εγγυημένο συμβόλαιο ενός έτους στο ΝΒΑ;
«Θα επέλεγα ένα τίτλο στην Ευρωλίγκα, μόνο και μόνο για την αίσθηση που έχεις, όταν είσαι μέλος μιας ομάδας που κερδίζει τίτλο. Θα έκανα τα πάντα για να κερδίσω ένα πρωτάθλημα, είναι κάτι που το θέλω πολύ και μπορεί να σε αφήσει ικανοποιημένο για την υπόλοιπη ζωή σου»!