Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Βασίλης Σπανούλης με βάση τους τίτλους, τις ομαδικές και ατομικές διακρίσεις, αλλά και την διάρκειά του στο τοπ επίπεδο, μπορεί δικαίως να θεωρείται ο πιο πετυχημένος παίκτης στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκα κι εκείνος που βρίσκεται μέσα στους κορυφαίους για περισσότερα χρόνια από όλους τους άλλους θρύλους της λίγκας.
Ενας άνθρωπος που… ζει για το μπάσκετ, δεν σταματάει ποτέ να δουλεύει σαν… ενθουσιώδης πρωτάρης και δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη “χορτασμένος”. Έχει μπει αισίως στην 13η σεζόν του στην Ευρωλίγκα, αποδεικνύει πως αντέχει τόσο σωματικά όσο και πνευματικά και η ρουτίνα του παραμένει η ίδια.
Προπόνηση, ξανά προπόνηση, παιχνίδια, δίψα για νίκες, όνειρα για τίτλους! Ο αρχηγός του Ολυμπιακού και ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες στην ιστορία του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ μιλάει στο Eurohoops.
Για την “τρέλα” του που τον διατηρεί ζωντανό και ακμαίο μπασκετικά, για τις μεγαλύτερες αλλαγές που φέρνει η έλευση Μπλατ στο λιμάνι, για το πως ο ίδιος θα προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του νέου του προπονητή.
Ο Vspan απαντάει στο αν έχει στο μυαλό του ένα συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο θα ήθελε να ρίξει την αυλαία στην τεράστια καριέρα του, σχολιάζει την τάση της φυλής μας να χαρακτηρίζει τους παίκτες “ταλέντα” μέχρι τα 25 και “γέρους” μετά τα 30 και εξηγεί γιατί Έλληνες αθλητές μεγάλου βεληνεκούς δεν συνηθίζουν να μιλούν δημόσια και να δρουν γύρω από σημαντικά θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και δεν αφορούν τον αθλητισμό…
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΣΤΟ EUROHOOPS!
– Βασίλη αισθάνεσαι σαν τον τελευταίο των Μοϊκανών, αφού σχεδόν όλοι οι μεγάλοι παίκτες της γενιάς σου έχουν σταματήσει το μπάσκετ;
“Εσύ τώρα αναφέρεσαι σε θρύλους, σε μύθους των ευρωπαϊκών γηπέδων. Ο καθένας έχει γράψει την δική του ιστορία στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο μπάσκετ. Για όλους θα έρθει αυτή η ώρα, θα έρθει και για μένα. Προσπαθώ να το απολαύσω όσο περισσότερο μπορώ, αφού με έχει αξιώσει ο Θεός να είμαι γερός και δυνατός και να στέκομαι ακόμα στα πόδια μου και προσπαθώ να το διασκεδάζω και να το ευχαριστιέμαι”.
– Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές της νέας φιλοσοφίας του Μπλατ σε σχέση με την προηγούμενη;
“Θα παίξουμε σε πολύ πιο γρήγορο ρυθμό, με παραπάνω κατοχές και πολλή κίνηση από όλους τους παίκτες που εμπλέκονται στην επιθετική λειτουργία της ομάδας. Με πολλή αθλητικότητα, με ενέργεια και με μια καλή μίξη έμπειρων και νέων παιδιών”.
– Μπορείς να προσαρμοστείς σε αυτό το τόσο διαφορετικό στιλ και με την ποιότητα που έχεις να σε κάνει ακόμα καλύτερο μέσα στο παιχνίδι;
“Επειδή αγαπάω πάρα πολύ αυτό που κάνω μπορώ να προσαρμοστώ σε όλα τα στιλ παιχνιδιού. Το πιο σημαντικό είναι να βρούμε τον τρόπο να νικήσει η ομάδα. Το μπάσκετ είναι ένα και το αυτό, αρκεί να έχεις την διάθεση και το μυαλό να ακολουθήσεις την φιλοσοφία που θέλει ο προπονητής. Όλοι προσπαθούμε να ανταποκριθούμε και πιστεύω πως το νέο στιλ ταιριάζει στην ομάδα μας, όλα τα παιδιά τους αρέσει να τρέχουν, να πασάρουν, να παίζουμε άμυνα και ομαδικό μπάσκετ. Και μένα μου αρέσουν οι καινούριες προσκλήσεις, μου αρέσει να βελτιώνομαι και να προσθέτω καινούρια πράγματα στο παιχνίδι μου και να που έχω την ευκαιρία να το κάνω αυτό”!
– Την περσινή σεζόν είχες το μεγαλύτερο Usage στην καριέρα σου στην Ευρωλίγκα. Είναι οξύμωρο καθώς τα χρόνια περνούν. Πως το εξηγείς, είναι θέμα της φοβερής φυσικής κατάστασης που έχεις;
“Όλη μου η καθημερινότητα είναι το πως θα μπορώ να έχω το κορμί μου στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Από τις ώρες που κάνω προπόνηση, βάρη, πότε κοιμάμαι, τι τρώω και πότε θα το φάω. Τι αποθεραπεία πρέπει να κάνω, πόση ώρα θα κάνω μασάζ, πόσο θα μπω στον πάγο. Γενικά το μπάσκετ το σκέφτομαι όχι μόνο όταν παίζω, αλλά όλη τη μέρα. Ακόμα και όταν πάω να δω τα παιδιά μου να παίζουν μπάσκετ, μέσα από το μυαλό μου θα περάσει τι πρέπει να κάνω την επόμενη στιγμή για να νιώσω καλά. Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτομαι συνέχεια το μπάσκετ, ακόμα και πριν πάω να κοιμηθώ σκέφτομαι τι έκανα καλά, τι δεν έκανα καλά, τι πρέπει να βελτιώσω, τι να κρατήσω, τι να αφήσω. Πάντα το σκέφτομαι πολύ το μπάσκετ”.
– Έχεις πει κάποιες φορές με παράδειγμα τον Γκάλη πως πολλοί μεγάλοι παίκτες δεν έχουν καταφέρει να σταματήσουν όπως θα ήθελαν. Επειδή εσύ είσαι ακόμα πρωταγωνιστής, θεωρείς ότι έχεις την ευκαιρία να επιλέξεις τον τρόπο; Ποιο είναι το κριτήριο στο πίσω μέρος του μυαλού σου;
“Είναι κάτι που δεν το σκέφτεσαι, σου έρχεται αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή. Είμαι τυχερός που βρίσκομαι σε ένα οργανισμό με τον οποίο υπάρχει τρομερή σχέση που έχει εξελιχθεί στη διάρκεια των χρόνων. Γιατί, ο σεβασμός και όλα αυτά τα πράγματα κερδίζονται και δεν αποκτιούνται σε μια μέρα. Εγώ έχω αυτή την σχέση με τους προέδρους, τους Κύριους Αγγελόπουλους. Είμαι τυχερός σε αυτό το κομμάτι και πιστεύω όταν έρθει η ώρα θα καθίσουμε κάτω να μιλήσουμε για να δούμε τι θα κάνουμε”.
– Έχεις βαρεθεί όλα αυτά τα χρόνια να σου κάνουμε ερωτήσεις που αφορούν την ηλικία σου; Γιατί στην Ελλάδα οι παίκτες θεωρούνται ακόμα ταλέντα στα 25 και… γέροι μετά τα 30;
“Είναι ελληνικό φαινόμενο αυτό! Γενικά, έχουμε πολλά ελληνικά φαινόμενα… Ενώ λατρεύουμε τον τόπο μας, την Ελλάδα, έχουμε μερικά χούγια που δεν θα ξεπεραστούν ποτέ. Αυτό ισχύει, δεν συμβαίνει μόνο με μένα, συμβαίνει με όλους τους παίκτες. Με άλλους λιγότερο, με άλλους περισσότερο. Νομίζω δεν συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό σε άλλες χώρες. Ασχολούμαστε πάρα πολύ με την ηλικία και όχι με αυτό που βλέπουμε πάνω στο παρκέ. Ξεκινάει μια χρονιά και μπορεί να σε ρωτήσει κάποιος αν αλλάζει ο ρόλος σου τώρα που είσαι τόσο χρονών. Αυτό δεν θα το αλλάξεις εσύ, είναι θέμα της ομάδας και του προπονητή. Μπορεί να είσαι πιο μικρός και να αλλάξει ο ρόλος σου, μπορεί πιο μεγάλος και να έχεις άλλο ρόλο, εξαρτάται από την κατάσταση που βρίσκεται ο κάθε αθλητής. Η εικόνα του παίκτη στο γήπεδο είναι η… ηλικία του και όχι αυτή που αναγράφεται στην ταυτότητα! Εμένα δεν με πειράζει. Χρησιμοποιώ τα πάντα στη ζωή μου ως κίνητρο. Όχι τόσο ως προς τους άλλους, αλλά ως προς τον εαυτό μου να αποδείξω ότι εγώ είμαι καλά”.
– Με αφορμή το πως ο Λεμπρόν χρησιμοποιεί την επιρροή που έχει στη κοινωνία των ΗΠΑ για άλλους λόγους εκτός μπάσκετ μιλώντας δημόσια και επειδή στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα νοοτροπίας, γιατί εσύ και οι άλλοι Έλληνες αθλητές της εμβέλειας της δικιάς σου δεν το κάνετε ποτέ;
“Είναι διαφορετικός ο τρόπος αντιμετώπισης των παικτών στις ΗΠΑ και σε άλλα μέρη της Ευρώπης σε σχέση με την Ελλάδα. Πολλές φορές δεν θέλεις να ασχοληθείς με τέτοια πράγματα, γιατί θα μπλέξεις. Δεν ξέρεις τι ζήλια ή τι φθόνο θα βγάλει ο καθένας, πως θα το αντιμετωπίσει ή πως θα το δει ή να την… είδε τώρα και κάνει έτσι. Στην Αμερική υπάρχει άλλος τρόπος σκέψης ως προς το πως χρησιμοποιείς το όνομά σου. Εδώ, αν κάνεις το κάτι παραπάνω πέρα από αυτό που ασχολείσαι, θα πέσουν να σε φάνε απευθείας. Δεν είναι ότι φοβόμαστε να κάνουμε κάτι και πιστεύω το ίδιο ισχύει και για τα άλλα παιδιά. Απλώς, είναι κουραστική όλη αυτή η διαδικασία, συνέχεια να δίνεις απαντήσεις γιατί κάνεις αυτό το πράγμα. Αν υπήρχε άλλο είδους σεβασμού και διαφορετικό περιβάλλον, πιστεύω πως θα το έκανα όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλα παιδιά μετά χαράς. Είναι πολύ κουραστικό όλη την ώρα να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας”.