Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ισπανός σταρ μιλάει για την απόφαση να φύγει από το ΝΒΑ, για τα όσα σπουδαία έχει ζήσει στην Ρεάλ, για τα προβλήματα στη μέση που έχουν επηρεάσει την καριέρα του και παραδέχεται πως έμαθε να παίζει με χαμηλότερα επίπεδα αθλητικότητας.
Η σχέση του με τους Έλληνες οπαδούς, το μίτινγκ που άλλαξε την… ιστορία μετά την συντριβή από τον Παναθηναϊκό, οι “ευλογίες” στον Ναβάρο, ο Διαμαντίδης που του λείπει και η αξιόλογη προσπάθειά του να μας… εξηγήσει το φαινόμενο που ακούει στο όνομα Λούκα Ντόνσιτς!
Απολαύστε τον Ρούντι σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του και συνάμα μια από τις καλύτερες, σύμφωνα και με τους ανθρώπους της Ρεάλ που τον γνωρίζουν πολύ καλύτερα από μας!
– Η Ρεάλ είχε μια από τις χειρότερες βραδιές της ιστορίας της στο 1ο παιχνίδι των Playoffs με τον Παναθηναϊκό. Μετά από αυτό μετράτε 13 διαδοχικές νίκες (σ.σ. πριν την ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ) και φυσικά είστε οι πρωταθλητές Ευρώπης! Πες μου τι συνέβη και τι αλλάξατε μετά από εκείνο το βράδυ, τι ειπώθηκε μεταξύ σας και πως κατορθώσατε να μετατρέψετε μια βραδιά – εφιάλτη σε εφαλτήριο για να γράψετε ιστορία;
“Κοίτα, για μας ήταν το σημείο που γύρισε ο διακόπτης. Αυτή η ήττα, η διαφορά με την οποία χάσαμε μας άνοιξαν τα μάτια. Αν θέλαμε να πάμε στο φάιναλ φορ ή ακόμα να το κερδίσουμε, έπρεπε να αλλάξουμε την νοοτροπία μας και να τα δώσουμε όλα. Η εμπειρία στο ΟΑΚΑ μας βοήθησε να γίνουμε καλύτερη ομάδα, όχι μόνο εκτός γηπέδου εκεί που έχουμε σπουδαίο κλίμα και είμαστε οικογένεια, αλλά και μέσα στο γήπεδο. Στο τέλος, αυτά τα στοιχεία σε κάνουν πρωταθλητή. Κάναμε ένα μίτινγκ όλοι μαζί μετά τη συντριβή, το οποίο λειτούργησε πολύ καλά και όπως είπες, καταφέραμε να γίνουμε Πρωταθλητές Ευρώπης και να ξεκινήσουμε περίφημα και την φετινή σεζόν”.
– Ως παρατηρητής, αυτό που θαυμάζω στη Ρεάλ είναι πως δεν εξαρτιέστε από ένα παίκτη, ούτε καν από δύο η τρεις. Έχετε τόσους πολλούς παίκτες που διαθέτουν την ποιότητα να βγαίνουν κάθε φορά μπροστά και να κάνουν την διαφορά. Κάτι που καθιστά την Ρεάλ ένα πολύ δύσκολο ματς απ για οποιοδήποτε αντίπαλο. Συμφωνείς;
“Συμφωνώ απόλυτα! Το καλό με αυτή την ομάδα είναι πως δεν εξαρτιόμαστε από κανένα παίκτη. Είναι αλήθεια πως πέρυσι είχαμε ένα εκπληκτικό Λούκα Ντόνσιτς, αλλά πιστεύω πως όλοι προσέφεραν πολλά στην ομάδα. Κάτι που αποδεικνύεται την φετινή σεζόν. Όλοι οι παίκτες αισθάνονται πως είναι πολύ σημαντικοί. Όπως είπες κάθε φορά δύο ή τρεις παίκτες βγαίνουν μπροστά και αυτό έχει να κάνει με τον κόουτς. Με τους ρόλους που έχει μοιράσει και με τον τρόπο που ηγείται αυτής της σπουδαίας ομάδας. Είμαστε 16 παίκτες και το να διαχειρίζεσαι ένα τόσο μεγάλο ρόστερ είναι δύσκολο μερικές φορές, αλλά το κάνει τόσο καλά”…
– Μην με παρεξηγήσεις, αλλά κάποια στιγμή φάνηκε πως ο Ρούντι βρίσκεται σε πτωτική πορεία. Είχες, όμως, ένα απίστευτο ντερμαράζ στο τελείωμα της περσινής σεζόν και έχεις διατηρήσει την απόδοσή σου σε πολύ υψηλά επίπεδα από τότε. Έχει να κάνει με το ότι είσαι καιρό μακριά από τους τραυματισμούς; Δουλεύεις περισσότερο ατομικά και διαχειρίζεσαι καλύτερα το κορμί σου και τον χρόνο σου ή ένας συνδυασμός; Ξέρεις, έχουμε τόσα παραδείγματα Ισπανών παικτών που αποδίδουν τρομερά κοντά στα 40 τους! Σκέφτεσαι να προσθέσεις τον εαυτό σου σε αυτή τη λίστα;
“Να απαντήσω το πρώτο κομμάτι της ερώτησης. Είναι αλήθεια πως για λίγα χρόνια, δεν ένιωθα άνετα στο παρκέ. Όχι μόνο σωματικά και μπασκετικά, αλλά και ψυχολογικά. Το τόσο πολύ μπάσκετ δεν μου έκανε καλό σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς και τις εγχειρήσεις που έκανα. Μετά από 13 διαδοχικά καλοκαίρια που πήγαιναν στην Εθνική Ισπανίας, έπρεπε να μείνω συμμετέχω για μια φορά. Αυτό το διάλειμμα μου επέτρεψε να δουλέψω το σώμα μου, το μυαλό μου, να είμαι με την οικογένειά μου. Με βοήθησε να μπορώ να… αντιμετωπίσω τις απαιτητικές σεζόν. Είμαι πολύ χαρούμενος για τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα πλέον. Κατάφερα να προσαρμοστώ στις απαιτήσεις της ομάδας και στις προσωπικές μου καταστάσεις, αφού είχα μάθει να είμαι πολύ πιο εκρηκτικός παίκτης, από ότι είμαι τώρα.
Όσο μεγαλώνεις, οφείλεις να περνάς κάποια στάδια στο μπάσκετ. Τώρα διάγω καλή περίοδο, κυρίως επειδή είμαι πιο ώριμος πνευματικά κι αυτό με βοηθάει να είμαι καλά και σωματικά. Δουλεύω σε ατομικό επίπεδο κάθε καλοκαίρι με τον φυσιοθεραπευτή μου, τον γυμναστή μου και αυτό με βοηθάει. Σε ποια ηλικία θα σταματήσω; Δεν ξέρω! Βλέπω τον Ρέγιες να παίζει τόσο καλά στα 39 του και για να είμαι ειλικρινής μου αρέσει αυτό. Πάντως, δεν είμαι και τόσο υπέρ του να επεκτείνω την καριέρα μου για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν συνειδητοποιήσω πως όσο έχω παίξει είναι πάρα… πολύ για μένα, θα αποχωρήσω από την ενεργό δράση. Σίγουρα θα είναι δύσκολο, αλλά δεν το σκέφτομαι τώρα”.
– Ο Ρέτζι Μίλερ έχει δηλώσει πως αγαπούσε να τον μισούν σε όλα τα γήπεδα! Για πολλά χρόνια μου δίνεις την αίσθηση πως κι εσύ είσαι τύπος που επιδιώκεις όταν παίζεις εκτός έδρας να έχεις τους οπαδούς απέναντί σου. Είναι αλήθεια και όσο περνάει ο καιρός, έχεις αλλάξει τον τρόπο που το σκέφτεσαι όλα αυτό;
“Είναι η εμπειρία αυτή που σε πάει σε άλλο επίπεδο. Παίζω επαγγελματικό μπάσκετ πάρα πολλά χρόνια και έχω αγωνιστεί σε πολλά δύσκολα παιχνίδια. Έχει να κάνει με τη σχέση μεταξύ του παίκτη και του κοινού. Ο οπαδός της αντίπαλης ομάδας προσπαθεί να υποστηρίξει την ομάδα του και την ίδια στιγμή θα προσπαθήσει να αποσταθεροποιήσει τον αντίπαλο. Κάθε φορά που παίζω στην Ελλάδα, είναι εκπληκτικά! Υποφέρουμε, ζηλεύουμε την ατμόσφαιρα που είναι κάτι εκπληκτικό. Οι επαγγελματίες και κυρίως οι έμπειροι, το χρησιμοποιούμε για να αυξήσουμε την προσήλωσή μας και το συνολικό φόκους της ομάδας μας. Όπως είπε και ο Ρέτζι Μίλερ το απολαμβάνουμε και είναι κάτι που σου δίνει κίνητρο. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που πάντα θες είναι να βοηθήσεις την ομάδα σου να κερδίσει και να πετυχαίνει τους στόχους της.
– Χρόνο με το χρόνο, ο σεβασμός των οργανισμών του ΝΒΑ για τους διεθνείς παίκτες γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος. Πήγες εκεί πριν 10 χρόνια και το δοκίμασες δύο φορές. Πιστεύεις πως αν τώρα ήσουν σε νεαρή ηλικία και έκανες ξανά αυτό το βήμα, θα είχες περισσότερες πιθανότητες να καθιερωθείς στο ΝΒΑ;
“Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά δεν το σκέφτομαι πλέον. Έπαιξα 4 χρόνια στο ΝΒΑ και έμαθα πάρα πολλά πράγματα. Απόλαυσα τη λίγκα. Πήρα καλά λεπτά συμμετοχής και είναι αλήθεια πως μετά είχα κακή τύχη με τους τραυματισμούς μου στη μέση. Ότι συνέβη ανήκει στο παρελθόν. Ίσως θα μπορούσα να είχα μείνει στο ΝΒΑ για περισσότερα χρόνια, προσπαθώ να μην σκέφτομαι τι διαφορετικό θα μπορούσε να συμβεί και πως θα είχα εξελιχθεί ως παίκτης αν δεν είχα τους τραυματισμούς. Είμαι πολύ χαρούμενος με όσα ζω στην Ρεάλ. Επέστρεψα σχεδόν πριν 7 χρόνια και όταν πήρα την απόφαση να αφήσω το ΝΒΑ, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πόσα πράγματα θα ζήσω με την Ρεάλ”.
– Μπορείς να μου πεις ποια θεωρείς ως την μεγαλύτερη αρετή του κόουτς Λάσο; Μέχρι πρόσφατα αρκετός κόσμος δεν τον σεβόταν ιδιαίτερα… Πλέον, όλοι έχουν καταλάβει πόσο σπουδαία δουλειά κάνει.
“Στην αρχή μιλήσαμε για την διαχείριση του ρόστερ και αυτό είναι το πιο δυνατό σημείο του κόουτς Λάσο. Μπορεί να διαθέτεις παίκτες με μεγάλο ατομικό ταλέντο, αλλά αν δεν υπάρχει ομαδικότητα, αν δεν λειτουργείς και νιώθεις ως οικογένεια, είναι πολύ δύσκολο να κατακτήσεις τίτλους. Ήρθα στη Ρεάλ από το ΝΒΑ την ίδια εποχή που ξεκίνησε τη δουλειά εδώ ο Λάσο και σε όλα αυτά τα χρόνια, έχει μάθει πως να χειρίζεται την ομάδα. Ξέρει να το κάνει καλά, γνωρίζει πως να μοιράζει ρόλους σε όλους μας, πάντα δίνει προσοχή και καθιστά σημαντικούς όλους τους παίκτες του. Με τον Λάσο, είναι το ίδιο είτε παίζεις 5 λεπτά, είτε 30. Πάντα δίνει αυτοπεποίθηση στους παίκτες του. Φυσικά, έχουν υπάρξει και κακές στιγμές. Τις διαχειρίστηκε σωστά, όμως και οι τίτλοι που έχουμε κατακτήσει είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Είναι φοβερά όλα όσα έχει πετύχει αυτά τα 7 χρόνια”.
– Τα συναισθήματά σου για τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, αλλά και για τον Λούκα Ντόνσιτς. Να μου εξηγήσεις βασικά πως αυτό το παιδί προσαρμόστηκε αμέσως και στο ΝΒΑ και όπως παίζει είναι για το κανονικό All Star Game και όχι αυτό των Rookies!
“Ο Χουάν Κάρλος ήταν πάντα ένα παράδειγμα για όλους. Δυστυχώς, έχω υποφέρει πολύ, όταν έπρεπε να τον μαρκάρω! Είναι μοναδικός παίκτης, από εκείνους που μετριούνται με τα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο Ναβάρο έχει προσφέρει πολλά όχι μόνο στη Μπαρτσελόνα, αλλά στο Ισπανικό μπάσκετ συνολικότερα. Ήμουν τυχερός, γιατί μπόρεσα να μάθω πολλά όταν τον είχα συμπαίκτη και θα τα κρατάω για πάντα στη μνήμη μου. Θα μας λείψει, σίγουρα. Το μπάσκετ σου προσφέρει κάποιους πολύ ξεχωριστούς παίκτες και αυτοί δεν είναι τόσο πολλοί. Πριν λίγα χρόνια σταμάτησε το μπάσκετ ο Διαμαντίδης και τώρα ο Ναβάρο. Παίκτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, στην Ευρωλίγκα, στο διεθνές επίπεδο. Θα μας λείψουν. Όλα αυτά τα Events για να τιμηθεί ο Ναβάρο, είναι κάτι που το αξίζει 100%”.
Όσο για τον Ντόνσιτς… Συμφωνώ μαζί σου, ο Λούκα είναι απίστευτος. Όπως σου είπα πριν για τον Ναβάρο, είναι ελάχιστοι οι παίκτες που μπορούν να κάνουν το μπάσκετ ακόμα πιο… μεγάλο! Ο Ντόνσιτς είναι ένας από αυτούς. Το απέδειξε με το MVP της Ευρωλίγκας και τώρα έχει πάρει την ευθύνη σε ένα Franchise όπως οι Ντάλας Μάβερικς. Έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης, αλλά ήδη έχει εμπειρία σε τόσο μικρή ηλικία. Παίζει τόσο καλά στο ΝΒΑ, γιατί τις δύο τελευταίες του σεζόν στην Ρεάλ μεγάλωσε ως παίκτης και άνθρωπος, κάτι που πιστεύω ότι είναι κλειδί όταν πας τόσο μικρός στο πρωτάθλημα με τον μεγαλύτερο ανταγωνισμό στο κόσμο.
– Τελικά, υπάρχει κάποιος να κάνει αυτό τον τύπο να νιώσει άβολα στο γήπεδο;
“Είναι τόσο μοναδικός… Σε όλα τα επίπεδα! Αυτό τον βοηθάει να είναι ο παίκτης που βλέπεις”!
H ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΡΟΥΝΤΙ ΦΕΡΝΑΝΤΕθ ΣΤΟ EUROHOOPS!