Του Διονύση Αραβαντινού / @AravantinosDA
Στα 20 χρόνια του, ο Γιοβέλ Ζούσμαν θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης και μάλιστα είναι βασικός υποψήφιος για το φετινό βραβείο του ”Rising Star”! Ο Ισραηλινός αγωνίζεται πλέον στην Ευρωλίγκα με τη φανέλα της Μακάμπι Τελ Αβίβ και το Draft του NBA ίσως να μην είναι τόσο μακριά!
Σε 30 αγώνες φέτος, μέτρησε 3 πόντους, 1,5 ασίστ, 1,2 ριμπάουντ και 0,7 κλεψίματα ανά ματς, σε μόλις 14:46′! Δεν ήταν λίγες οι φορές, που βγήκε μπροστά, όπως για παράδειγμα στην τεράστια νίκη της ομάδας επί της ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, όταν και είχε 15 πόντους (4/4 δίποντα, 2/2 τρίποντα) και 6 ριμπάουντ!
Το Eurohoops συνομίλησε μαζί του για τη φετινή χρονιά και όχι μόνο!
-Μετά από τις τρομερές εμφανίσεις σου στο Ευρωπαϊκό U20 το περασμένο καλοκαίρι και τις ευκαιρίες που είχε με τη Μακάμπι στην Ευρωλίγκα, πώς περιγράφεις τη σεζόν συγκριτικά με τη περσινή;
Ήταν εξαιρετικό. Είμαι λίγο απογοητευμένος επειδή δεν καταφέραμε τον στόχο μας, δηλαδή τη πρόκριση στα playoffs, όμως η σεζόν ήταν πολύ διαφορετική σε σχέση με πέρυσι, όσον αφορά τον χρόνο συμμετοχής. Ένιωσα εξαιρετικά. Προσπάθησα να απολαύσω κάθε δευτερόλεπτο, να μάθω και νομίζω πως τα πήγα καλά. Πιστεύω πως θα μπορούσα και καλύτερα, πάντα μπορείς καλύτερα. Αλλά, έχω ακόμα να μάθω πολλά και ελπίζω να το κάνω.
-Τί έμαθες φέτος στην Ευρωλίγκα και ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση;
Δεν υπάρχουν εύκολα ματς στην Ευρωλίγκα. Κάθε ματς είναι διαφορετικό. Τα match-ups είναι διαφορετικά κάθε φορά. Υπάρχει τόσο ταλέντο και σωματική επφαή στη διοργάνωση, επομένως πρέπει να βελτιώνεσαι συνεχώς. Κάθε στιγμή, πρέπει να είσαι έτοιμος να αποδώσεις στον μέγιστο βαθμό.
-Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το μπάσκετ και τί σε έκανε να ξεκινήσεις επαγγελματικά;
Από μικρός, συνδέθηκα με το μπάσκετ, ήταν κάτι φυσικό. Από τότε, προσπάθησα να αποδώσω στο υψηλότερο επίπεδο και προσπάθησα να πετύχω όλο και περισσότερους στόχους. Να γίνω ένας καλύτερος παίκτης και να προσπαθήσω να κερδίσω όσο πιο πολλούς τίτλους για την ομάδα μου.
-Ποιο είναι το πρότυπό σου και ο αγαπημένος σου παίκτης;
Υπάρχουν αρκετοί. Μεγαλώνοντας στο Ισραήλ, έβλεπα τον Άντονι Πάρκερ στη θητεία του στη Μακάμπι (2000-2002, 2003-2006), στα καλύτερά του και φόρεσα το ”8” προς τιμήν του, μέχρι και την Εθνική U18. Μου άρεσε ο Ντράζεν Πέτροβιτς, παρόλο που δεν είχα την ευκαιρία να τον δώ ζωντανά. Απολάμβανα να τον βλέπω σε βίντεο. Όταν ήμουν 7-8 χρονών, οι Χιτ κέρδισαν το πρωτάθλημα (2006), επομένως άρχισε να μου αρέσει και ο Ντουέιν Ουέιντ.
-Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου σαν παίκτης, σε εκείνους που δεν σε έχουν δει ακόμα να παίζεις;
Να μια καλή ερώτηση (γέλια). Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Από αυτά που λένε οι άλλοι, θα έλεγα ότι είμαι ψηλός με μακριά χέρια. Λένε ότι παίζω έξυπνα, προσπαθώ να ζορίζω καταστάσεις και απλά θέλω να κερδίζω. Αυτός είναι ο πιο σημαντικός στόχος για κάθε παίκτη, κάθε αιθλητή.
-Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;
Να προσπαθώ να βελτιωθώ σαν παίκτης. Δεν μπορείς να ξέρεις πού θα είσα σε πέντε χρόνια. Η καριέρα σου μπορεί να πάρει οποιαδήποτε κατεύθυνση. Εγώ θα προσπαθήσω να γίνομαι καλύτερος. Να δουλεύω σκληρά κάθε μέρα, να προσθέσω πράγματα στο όνομά μου, να γίνω καλύτερος, να βοηθάω την ομάδα με περισσότερους τρόπους. Να γίνω όσο πιο πολύπλευρος μπορώ.