Ο Κώστας Σλούκας επιστρέφει στο επίσημο Blog του στο Eurohoops και γράφει για την σειρά με την Ρεάλ Μαδρίτης, την ζωή του στην Κωνσταντινούπολη και για την “ανηφόρα” της φετινής πρώτη σεζόν στο εξωτερικό, με τους διαδοχικούς τραυματισμούς! Στον τοπ επίπεδο του επαγγελματικού αθλητισμού, μετράει πάνω από όλα το αποτέλεσμα και το τέλος που θα έχει η σεζόν.
Η Φενέρμπαχτσε απέχει μια νίκη από το δεύτερο διαδοχικό φάιναλ φορ, έχει στα σχοινιά τους πρωταθλητές Ευρώπης και ο Έλληνας γκαρντ πονάει λιγότερο… Οπότε, στην πιο κρίσιμη καμπή της Ευρωλίγκας, όλα επανέρχονται στη θέση τους για τον Κώστα!
Πρώτη φορά ζω μια τέτοια κατάσταση
Η αλήθεια είναι πως έχω ζοριστεί πολύ μέσα στη σεζόν. Πρώτη φορά στην επαγγελματική μου καριέρα, βιώνω μια τέτοια κατάσταση. Από τον Νοέμβρη ως και τώρα, δεν έχω καταφέρει να κάνω προπόνηση όπως θέλω και έχω συνηθίσει, ούτε για μια εβδομάδα! Ο πρώτος τραυματισμός ήταν στον ώμο μου. Μόλις το ξεπέρασα, λίγες μέρες μετά, με έπιασε η πελματιαία απονεύρωση στο αριστερό μου πέλμα.
Με ενοχλούσε, πονούσα, αλλά συνέχιζα να παίζω. Το πηγαίναμε συντηρητικά, δεν έκανα κανονική προπόνηση και δεν αγωνιζόμουν στα περισσότερα παιχνίδια του Τουρκικού πρωταθλήματος. Κάποια στιγμή έμεινα 12 μέρες εκτός, αλλά ο πόνος δεν υποχώρησε.
Στο ματς με την Τσεντεβίτα έπαθα ρήξη πελματιαίας, την έκοψα και έμεινα 6-7 εβδομάδες έξω. Είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση για μένα. Στον Ολυμπιακό όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν μου είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Το πιο σημαντικό που είχε τύχει, είναι να μην κάνω προπόνηση για μια εβδομάδα και πάλι τρελαινόμουν.
Ένιωθα περίεργα και πολλές φορές άβολα. Πρώτη φορά στο εξωτερικό, ήθελα τόσο πολύ να παίξω και να βοηθάω, προσπαθούσα, αλλά δεν μπορούσα και αυτό κράτησε πολύ καιρό.
Είναι πολύ σημαντικό που όλος ο οργανισμός της Φενέρμπαχτσε με στήριξε πάρα πολύ και με βοήθησε να διαχειριστώ την κατάσταση. Η διοίκηση, ο GM Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι, ο κόυτς Ομπράντοβιτς και οι συνεργάτες του, οι συμπαίκτες μου, ο κόσμος, όλοι.
Με βοήθησαν ψυχολογικά, με στήριξαν σε ότι χρειάστηκε να κάνω και αυτό αύξησε ακόμα περισσότερο την θέλησή και την ανυπομονησία μου να γίνω καλά, να μπω πάλι στο γήπεδο και να προσφέρω στην ομάδα.
Η σειρά με την Ρεάλ και η εμπειρία ενός… 26χρονου!
Η σειρά με την Ρεάλ ήταν και παραμένει πολύ δύσκολη. Οι 2 νίκες δεν εξασφαλίζουν τίποτα, χρειάζονται τρεις για να προκριθούμε στο φάιναλ φορ. Είναι πρωταθλητές Ευρώπης, ο τρόπος που τους κερδίσαμε στον δεύτερο προημιτελικό σίγουρα τους έχει πειράξει τον εγωισμό και στην Μαδρίτη είναι πάντα πολύ δυνατοί.
Δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Πρέπει να μπούμε πάλι πολύ συγκεντρωμένοι, να μην αφήσουμε το παιχνίδι να ξεφύγει από άποψη ρυθμού και ριμπάουντ και το πιο σημαντικό είναι να παραμείνουμε πιστοί στο πλάνο του προπονητή.
Αν το κάνουμε αυτό, θα νικήσουμε! Αν όχι, θα χάσουμε. Τόσο απλό είναι.
Είναι πρόκληση για μας να καλύψουμε και την απουσία του Γιαν Βέσελι, που για μας είναι πολύ σημαντικός παίκτης. Εδώ πρέπει να πω ένα μπράβο στον Εκπέ Ούντο. Είναι εκπληκτικός παίκτης! Κάνει όλες τις δουλειές, είναι εξαιρετικός χαρακτήρας και δίνει την ψυχή του στο γήπεδο, σε μια περίοδο που τον έχουμε ανάγκη.
Θέλω πάρα πολύ, όπως όλοι στην ομάδα να πάμε στο Βερολίνο. Έχω ήδη βιώσει την εμπειρία σε 5 φάιναλ φορ. Αλλά προσωπικά, μετράω τα 3 που είχα ενεργό ρόλο στην πρώην ομάδα μου. Στον Ολυμπιακό έπαιξα σε τρία φάιναλ φορ, κατακτήσαμε τα δύο και χάσαμε στον περσινό τελικό από την Ρεάλ, μέσα στην Μαδρίτη…
Για την χημεία και τους ρόλους
Είχα πει και στο πρώτο μου Blog στο Eurohoops πως το ρόστερ μας ήταν ακατέργαστο διαμάντι! Πλέον, με την δουλειά που έχει κάνει ο κόουτς Ομπράντοβιτς και οι συνεργάτες του, έχουμε αποκτήσει χημεία, κάτι που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους ξεκάθαρους ρόλους.
Μπορούμε να ανταποκριθούμε σε πολλά στιλ μπάσκετ και σε πολλά σχήματα, χαμηλά και ψηλά. Το αποδεικνύουμε και τώρα, χωρίς τον Βέσελι. Ο Κάλινιτς έχει κάνει σπουδαία δουλειά σαν… ψηλός, ο Άντιτς είναι όπως πάντα παρόντας στα μεγάλα παιχνίδια, ο Ντατόμε είναι χαρισματικός και μπορεί να αποδώσει εξίσου καλά σε δύο θέσεις!
Στη περιφέρεια έχουμε πολύ ταλέντο. Ο Μπόγκνταν κάνει μεγάλα πράγματα στο παρκέ σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στο σκοράρισμα, ο Ντίξον είναι εξαιρετικός παίκτης ομάδας, ο Χίκμαν που όλοι ξέρουμε την αξία του, εγώ, ο Μελίχ, ακόμα και ο Ουγκουρλού μπορεί να είναι 20 χρονών, αλλά πρόκειται για πολύ καλό παίκτη.
Η ικανότητα του προπονητή που έχει διαχωρίσει τους ρόλους και έχει κάνει τους πάντες να τους κατανοήσουν παίζει μεγάλο ρόλο στη χημεία μας. Παρότι υπάρχουν τόσοι παίκτες ποιότητας, παίρνει το μάξιμουμ από όλους.
Ο κόσμος και η υπόσχεση
Ήταν εκπληκτική η ατμόσφαιρα στα δύο ματς στην Ulker Arena! Ο κόσμος είναι πολύ διψασμένος, ονειρεύεται να πετύχουμε κάτι σπουδαίο στην Ευρωλίγκα και μην ξεχνάμε πως το κλαμπ δεν έχει κατακτήσει ποτέ αυτό τον θεσμό. Μας δίνει έξτρα ενέργεια και κίνητρο.
Όπως συνέβαινε και στον Ολυμπιακό, έτσι και στην Φενέρμπαχτσε, ο κόσμος είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της ομάδας, ζει για αυτή, παθιάζεται και συμμετέχει με έντονο τρόπο κάθε επιτυχία, κάθε αποτυχία, κάθε χαρά και στενοχώρια.
Ειλικρινά, έφτασα στο σημείο που το μόνο που ευχόμουν, είναι να είμαι υγιής. Έτσι θέλω να παραμείνω και να αφήσω πίσω μου τους τραυματισμούς. Να ολοκληρώσω την σεζόν με επιτυχία στην ομάδα μου και μετά να μπορώ να τεθώ στην διάθεση της εθνικής ομάδας για το Προ – Ολυμπιακό τουρνουά στο Τορίνο. Είναι τεράστια πρόκληση η μάχη για να προκριθείς στο πιο σημαντικό τουρνουά για κάθε αθλητή, σε μια πόλη όπως το Ρίο. Όλα με την σειρά τους, όμως. Το πιο σημαντικό για μένα, όπως και για όλους τους ανθρώπους, είναι να έχω υγεία!
Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι ξανά στο γήπεδο και μπορώ να βοηθάω, αν και ακόμα νιώθω ενοχλήσεις και δεν είμαι στην κατάσταση που θα ήθελα. Στο μπάσκετ όλα μπορούν να συμβούν. Το μόνο που υπόσχομαι για μένα και τους συμπαίκτες μου, είναι πως θα “πεθάνουμε” στο γήπεδο για να φτάσει η Φενέρμπαχτσε στη κορυφή.
Χρειαζόμαστε ακόμα μια νίκη, δεν θέλουμε να επιστρέψει η σειρά στην Τουρκία, αλλά ξέρουμε πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να νικήσουμε μέσα στη Μαδρίτη.
Πάμε βήμα – βήμα… Ελπίζω το επόμενο Blog μου να αφορά την πρόκληση ενός φάιναλ φορ και να μιλάμε για το ταξίδι στο Βερολίνο και τους ημιτελικούς. Έχουμε πίστη σε μας, στην ομάδα και στον τρόπο που μας καθοδηγεί ο προπονητής μας!
Να΄στε όλοι καλά, Κώστας