Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Το ”The Last Dance” έχει επισκιάσει τα πάντα στο παγκόσμιο μπάσκετ, με το ντοκιμαντέρ που αφορά τους Μπουλς του 1998 και φυσικά τον Μάικλ Τζόρνταν, να κάνει σαρωτική πρεμιέρα την Δευτέρα (20/4).
Τον ”Air” είχαν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν, έστω και πριν ξεκινήσει την απίστευτη καριέρα του στο ΝΒΑ, οι Έλληνες διεθνείς το 1983. Συγκεκριμένα, στις 20/11/83, το North Carolina αποδέχθηκε την πρόσκληση της Εθνικής και ήρθε στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την ”γαλανόλευκη” σε δύο φιλικές αναμετρήσεις.
Η πρώτη έγινε στο ”Αλεξάνδρειο” με την ομάδα του κολεγιακού να κερδίζει με 100-83. Σε εκείνο το παιχνίδι δεν είχε αγωνιστεί ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ενώ ο Νικ Γκάλης ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 24 πόντους ενώ ο Τζόρνταν πέτυχε 34.
Οι δύο θρύλοι του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ μίλησαν στα ”Νέα” για την τότε αναμέτρηση και μοιράστηκαν με όλους μας πώς έζησαν τον κορυφαίο παίκτη στην ιστορία, πριν γίνει αυτό που τελικά έγινε!
Νικ Γκάλης: ”Ήταν απλά φοβερός. Απίστευτος. Είχε τρομερά αθλητικά προσόντα και μου έκανε εντύπωση. Αν και ήταν είκοσι χρονών, έπαιζε πολύ έξυπνα, σοβαρά και με μεγάλη ωριμότητα. Διέθετε υψηλό δείκτη νοημοσύνης, ήταν μπολιασμένος με την νοοτροπία του νικητή και έγινε αυτός που έγινε. Φαινόταν χαρισματικός, αλλά το ταλέντο δεν φτάνει για να γίνει κάποιος πολύ σπουδαίος. Χρειάζεται να έχει και τύχη, να μην πάθει σοβαρούς τραυματισμούς, να βρεθεί στην κατάλληλη ομάδα και το σωστό περιβάλλον.
Πηδούσε ψηλά, δημιουργούσε και τελείωνε φάσεις, είχε μεγάλη γκάμα στο σκοράρισμα και επίσης ήταν σπουδαίος αμυντικός. Εγώ στέκομαι περισσότερο στην ταπεινότητα και στη σοβαρότητα που είχε δείξει σε εκείνο το ματς. Δεν ήταν επιδειξιομανής και… καραγκιοζάκος.
Πιστεύω ότι μοιάζαμε σε δύο σημεία στον τρόπο που παίζαμε. Το ένα είναι ότι μπορούσαμε να βάλουμε καλάθι όπως θέλαμε και όποιος και αν βρισκόταν απέναντί μας. Το δεύτερο έχει να κάνει με το ένστικτο της στιγμής, διότι όταν παίρναμε την μπάλα δεν είχαμε σχεδιάσει πώς θα τελειώναμε την φάση και λειτουργούσαμε με το ένστικτο, αποφασίζοντας τι θα κάνουμε στον αέρα! Αυτο δεν το μαθαίνεις, είτε το έχεις εκ γενετής, είτε όχι”.
Παναγιώτης Γιαννάκης: ”Ήταν σκέτος αίλουρος. Σπανίως ένας παίκτης συνδυάζει σε τέτοιο βαθμό την αθλητικότητα, το νεύρο, την δύναμη και την τεχνική. Μπορούσε να κάνει τα πάντα και ο τρόπος που σούταρε ήταν μοναδικός. Συν τοις άλλοις δεν έπαιζε ατομικά, αλλά φρόντιζε να αναδεικνύει το ταλέντο του και τα χαρίσματά του μέσα από την ομάδα.
Συνέβη πάνω στη φάση και την ένταση της στιγμής ο ‘τσαμπουκάς’ μας. Δεν είπαμε λόγια, αλλά τζαρτζαριστήκαμε για τα καλά. Δεν θα τον χτυπούσα, εννοείται, απλώς ήθελα, όπως πάντα, να του δείξω ότι δεν δειλιάζω και ότι δεν υποχωρώ”.