Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ήταν 1η Σεπτεμβρίου του 2006 στη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας όπου γράφτηκε η ίσως πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ! Για πολλούς αυτή ήταν…
Η “επίσημη αγαπημένη” του Παναγιώτη Γιαννάκη πήγε στην Ιαπωνία ως χρυσή πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά ίσως ελάχιστοι να φαντάζονταν πως θα έφτανε ως τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Πόσο δε μάλιστα όταν στον ημιτελικό αντιμετώπιζε την περίφημη ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, του Μάικ Σιζέφσκι, που κατέβασε τα μεγάλα της – νεανικά τότε τα περισσότερα – “όπλα”, με παίκτες που έμελλε να αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο παγκόσμιο μπάσκετ.
Οι Η.Π.Α. ήθελαν τότε να επιστρέψουν μετά τις “σφαλιάρες” το 2002 στο Παγκόσμιο και το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Λογάριαζαν χωρίς τον “γαλανόλευκο” ξενοδόχο”.
Αν και μείναμε πίσω με 33-21 στις αρχές της δεύτερης περιόδου, η Εθνική μας ομάδα ανέκαμψε άμεσα και γύρισε το παιχνίδι ως το ημίχρονο με πρωταγωνιστή τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, τον Βασίλη Σπανούλη, τον Δημήτρη Διαμαντίδη και μαέστρο τον Θοδωρή Παπαλουκά.
Στην τρίτη περίοδο έγινε το ανεπανάληπτο: αστοχήσαμε σε μόλις ένα σουτ εντός πεδιάς και κρατήσαμε το προβάδισμα με μία διαφορά που άντεξε ως το τέλος του αγώνα, αφού κάθε προσπάθεια αντεπίθεση των Αμερικανών συναντούσε την απάντηση του Σπανούλη, του Ντικούδη, του Φώτση ή του Κακιούζη και των άλλων παιδιών.
Το τελικό 101-95 μας βρήκε στα ουράνια κι όλη η φίλαθλη Ελλάδα πανηγύρισε εκείνο το ζεστό πρώτο πρωινό του Σεπτεμβρίου, προσπαθώντας να πιστέψουμε τι είδαν τα ματάκια μας μέσα από τον τηλεοπτικό δέκτη.
Ήταν η πρώτη και τελευταία ως σήμερα, φορά που η Εθνική Ελλάδας έφτασε ως τον τελικό ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου Ανδρών (συνέβη με τη Νέων τρία χρόνια αργότερα) και κατέκτησε το μοναδικό της μετάλλιο σε αυτό το επίπεδο.
Έστω κι αν στον τελικό δεν καταφέραμε να αντισταθούμε στην Ισπανία, οι “γαλανόλευκοι” έγραψαν μία χρυσή από ασήμι καμωμένη ιστορία που θα μνημονεύεται για χρόνια.
Ακόμα κι οι Αμερικανοί αποφάσισαν τότε να αναθεωρήσουν το μπασκετικό τους στυλ και έμειναν αήττητοι ως τις μέρες μας, δηλαδή στο περσινό Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας όπου κατέβασαν μία “λειψή” ομάδα και καταποντίστηκαν.
