Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Στις 26/6/21, ο Βασίλης Σπανούλης είπε αντίο στο μπάσκετ. Ως αθλητής.
Στις 24/6/22, ο Βασίλης Σπανούλης επιστρέφει στο μπάσκετ. Ως προπονητής.
Στις 2/10/23, ο Βασίλης Σπανούλης επιστρέφει στην Εθνική Ομάδα. Ως Ομοσπονδιακός τεχνικός.
Μέσα σε 828 ημέρες, ο ”Kill Bill” έκανε έναν μεγάλο κύκλο, για να φτάσει στην ”γαλανόλευκη” ως προπονητής.
Ένας κύκλος που έγινε πολύ γρήγορα. Αλλά ο χρόνος δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για τον Σπανούλη. Ποτέ δεν χρειάστηκε πολύ για να καταφέρει τους στόχους του.
Από τον Οκτώβριο του 2023 και για τα δυο επόμενα χρόνια, η ”επίσημη αγαπημένη” θα έχει στον πάγκο της τον κόουτς του Περιστερίου.
Πώς φτάσαμε, όμως, έως εδώ; Όλα ξεκίνησαν μετά το τέλος της θητείας του Δημήτρη Ιτούδη στον πάγκο της ΕΘνικής.
Η ΕΟΚ έψαχνε τον επόμενο προπονητή και ο Βασίλης Σπανούλης έμοιαζε από την αρχή το μεγάλο φαβορί.
Δεν ήταν ο πιο έμπειρος, ο πιο δοκιμασμένος, ίσως και ο καλύτερος. Όμως, αυτή η ομάδα χρειαζόταν ξανά έμπνευση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή ήρθε μαζί με τον 41χρονο. Όπως παλιά με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Όλοι ξέρουμε πώς εξελίχθηκε αυτή η ιστορία.
Ο στόχος ανάλογος και τώρα. Όχι χρυσό σε Ευρωμπάσκετ (2005) ή νίκη επί των Αμερικανών (2006), όπως είχε γίνει επί των ημερών του ”Δράκου”.
Καμία σχέση. Προφανώς, τα 14 χρόνια (2009-) μακριά από τα βάθρα είναι πολλά για την Ελλάδα. Το ζητούμενο είναι άλλο τη δεδομένη στιγμή, όμως.
Να ”χτιστεί” το αύριο. Να δημιουργηθεί μία νέα ταυτότητα και ένας νέος τρόπος λειτουργίας της Εθνικής στο αγωνιστικό κομμάτι. Να βγουν νέοι πρωταγωνιστές.
Όλα αυτά είναι προαπαιτούμενα για να φτάσουμε και σε ένα μετάλλιο. Υπομονή. Όπως αυτή που χαρακτήριζε πάντα τον Σπανούλη ως αθλητή.
”Ήμουν ένα παιδί που είχε φιλοδοξίες και μεγάλη αυτοπεποίθηση, που δούλευε πάρα, πάρα πολλές ώρες. Μόνο εγώ έχω ξέρω πόσες ώρες έχω δουλέψει στη ζωή μου. Μέσα από τη σκληρή δουλειά και της αγάπης μου για το μπάσκετ, είμαστε εδώ και μιλάμε για αυτά”
Αυτά είχε πει ο ίδιος όταν έγινε πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Έργο ατελείωτης δουλειάς και θυσιών. Όπως και όλα όσα κατάφερε στην καριέρα του.
Η επιστροφή πριν την… επιστροφή που δεν έγινε
Πάμε τώρα και στο παρελθόν των δυο πλευρών. Ο Σπανούλης αγωνίστηκε στις Εθνικές ομάδες από το το 1999 μέχρι το 2015. Κατέκτησε οκτώ μετάλλια συνολικά.
Με την Εθνική Ανδρών είχε 146 συμμετοχές με 10,2 πόντους μέσο όρο. Ήταν παρών στο ασημένιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006, στο χρυσό του Ευρωμπάσκετ 2005 και στο χάλκινο του Ευρωμπάσκετ 2009.
Θα αποτελέσει τον 36ο προπονητή της Εθνικής Ανδρών και τον 12ο μετά το 2008. Και φτάνουμε τώρα στον τίτλο του κειμένου.
Μπορεί να μην έχουν περάσει πολλά χρόνια, όμως πολλοί μπορεί να μην θυμούνται ότι ο Σπανούλης είχε επιστρέψει στην Εθνική για έναν ”τελευταίο χορό”.
”Θέλω τον Σπανούλη να είναι ο αρχηγός αυτής της ομάδας. Είναι κάτι πολύ σημαντικό. Για να μπορέσει αυτή η Εθνική να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πρέπει να ξεπεράσει πολλά πράγματα. Και χρειάζεται ο Σπανούλης να είναι ο ηγέτης, επειδή είναι απίστευτα αφοσιωμένος. Έχει τεράστια ποιότητα και τον πιστεύω πάρα πολύ. Επομένως, θέλω να είναι ο αρχηγός αυτής της ομάδας. Εξαρτάται, βέβαια, από τον ίδιο τι θέλει να κάνει”
Το… ψηστήρι του Ρικ Πιτίνο ”έπιασε τόπο” το 2021 και τελικά έπεισε τον τότε αρχηγό του Ολυμπιακού να ενισχύσει την ομάδα στο Προολυμπιακό τουρνουά.
Και ενώ ο Σπανούλης είχε ξεκινήσει προετοιμασία, τελικά δεν ταξίδεψε ποτέ στον Καναδά. Ένας τραυματισμός δεν επέτρεψε στον γκαρντ να ενισχύσει τελικά την ομάδα.
Ο κόουτς Πιτίνο, ο οποίος εμφανίστηκε ενθουσιασμένος μετά το ”ναι” του ”Σπαν”, τα είπε όλα μέσω Twitter, όταν τελικά έμαθε τα άσχημα νέα.
”Έχω ένα τεράστιο κενό στην καρδιά επειδή ο αρχηγός μας, ο Βασίλης Σπανούλης, δεν θα ηγηθεί της προσπάθειάς μας στον Καναδά. Είχα δύο καταπληκτικές εβδομάδες μαζί του. Είναι η επιτομή του μπασκετμπολίστα που θέλεις: είναι παθιασμένος, είναι ταλαντούχος, είναι σκληρός εργάτης, είναι απλά special”
Το 2021, Σπανούλης και Εθνικής σχεδόν αντάμωσαν ξανά. Αλλά η τύχη δεν ήταν μαζί τους. Το 2023, τίποτα δεν σταμάτησε την επανένωση.
Γιατί πολύ απλά αυτό ήταν το πεπρωμένο τους. Και ”από το πεπρωμένο δεν ξέφυγε ποτέ κανείς”.