Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου είναι ένας από τους προπονητές που έχουν οδηγήσει την Εθνική Ελλάδας σε μετάλλιο και συγκεκριμένα το 1989 το ασημένιο του 1989 στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ.
Ο Βασίλης Σπανούλης θέλει να μπει στα παπούτσια του ίδιου του Κιουμουρτζόγλου, του Κώστα Πολίτη, του Παναγιώτη Γιαννάκη και του Γιόνας Καζλάουσκας και να φέρει ξανά μία επιτυχία για την Εθνική ομάδα, που τόσο πολύ την έχει ανάγκη.
Διαβάστε τι έγραψε ο “κόουτς Κ” του ελληνικού μπάσκετ, αναλύοντας την επιλογή της ΕΟΚ για τη θέση του χεντ κόουτς της Εθνικής ομάδας:
“Σπανούλης ο νέος προπονητής στην εθνική μπάσκετ.
Οι μέρες είναι δύσκολες και πολύ στενάχωρες λόγω της «αναχώρησης» του μεγάλου Ξανθού αλλά το κείμενο ήταν έτοιμο πριν το δυσάρεστο νέο και απλά περίμενε να… εμπεδωθεί η ανακοίνωση της ΕΟΚ για τον νέο προπονητή της εθνικής μπάσκετ.
Η επίσημη ανακοίνωση και στην συνέχεια η παρουσίαση του νέου προπονητή της Εθνικής Ελλάδος στο μπάσκετ χαιρετίστηκε από σύσσωμο τον αθλητικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, με διθυραμβικά σχόλια.
Επειδή όμως στο μπάσκετ και γενικότερα στον αθλητισμό η απόλυτη συναισθηματική έκφραση άποψης δεν είναι σίγουρο ότι κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου, που βασίζονται στην λογική και την παγκόσμια εμπειρία. Και σε καμία περίπτωση παίρνοντας τον ρόλο του αστρολόγου ή του μελλοντολόγου…
Αν μου πείτε ότι δεν μου πέφτει πλέον λόγος ενδεχομένως να συμφωνήσω. Με προσομοιάζω με τους απόστρατους στρατηγούς, που σχολιάζουν τα Ελληνοτουρκικά στα ΜΜΕ ενώ έχουν αφυπηρετήσει. Υπάρχουν, ωστόσο, αυτοί που ισχυρίζονται ότι η εμπειρία είναι τουλάχιστον εφάμιλλη της γνώσης.
Ξεκινώντας, λοιπόν, οφείλω να ευχηθώ από καρδιάς στο νέο εθνικό προπονητή πολύ καλή τύχη και τις μεγαλύτερες δυνατές επιτυχίες. Τις έχουν ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ και κατ’ επέκταση η χώρα μας.
Τρεις είναι οι κύριες συνιστώσες που έχουν ουσιαστική παρουσία την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η Ομοσπονδία, ο Σπανούλης και οι δημοσιογράφοι. Οι φίλαθλοι δεν μπορούν να εκφραστούν ακόμη αν και τα ακούσματα είναι ερωτηματικό και αναμονή.
Η Ομοσπονδία
Αίσθηση μου είναι ότι η συγκεκριμένη κίνηση ήταν ένας προγραμματισμένος στόχος που ολοκληρώθηκε. Ο Πρόεδρος της ΕΟΚ είτε φορώντας ακόμη το καπέλο του φιλάθλου, είτε επηρεασμένος από το στενό του περιβάλλον (προηγούμενη γενιά πετυχημένων αθλητών) άφησε να φανεί από καιρό ότι προκρίνει απολύτως την συγκεκριμένη επιλογή. Ήξερε ότι η κίνηση βραχυπρόθεσμα είναι win–win περίπτωση. Γιατί;
Α) διότι ο Σπανούλης θα είχε τη μέγιστη στήριξη των ΜΜΕ
Β) διότι τον έφερνε σε περιβάλλον που ήδη εργάζονται όλοι σχεδόν οι πρώην συμπαίκτες του και
Γ) διότι τουλάχιστον στην αρχή δεν θα είχε γκρίνιες από τους «αιώνιους».
Άλλο ένα σημείο προς την θετική κατεύθυνση είναι ότι ο Σπανούλης δουλεύει σε ελληνική ομάδα, άρα δεν θα έχει πρόβλημα να προπονεί και να κοουτσάρει την ομάδα των «παραθύρων» του επόμενου Πανευρωπαϊκού.
Με μια καλή οργάνωση χρόνου από τον ίδιο θα προκύψει η δυνατότητα φυσικής παρουσίας στα μίτινγκ για τον προγραμματισμό και τα όποια προβλήματα πιθανόν ενσκήψουν.
Παράλληλα όμως υπάρχουν και σημεία στα οποία δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή με κίνδυνο να βγουν στην επιφάνεια σε μελλοντικό χρόνο.
Α) η προπονητική εμπειρία του Προπονητή μας. Είναι αρκετή μια πολύ καλή χρονιά και μόνο; Και μάλιστα σε ομάδα που μετά τους «αιωνίους» είχε την πιο ασφαλή διοίκηση και το πιο ισχυρό budget απ’ όλες τις άλλες;
Β) η δουλειά σε σύλλογο είναι απείρως διαφορετική από την αντίστοιχη στην Εθνική. Κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος. Το μη πέρασμα του από κανένα πόστο Εθνικών Ομάδων μέχρι στιγμής δεν είναι κάτι σαν μειονέκτημα;
Γ) οι αγωνιστικές υποχρεώσεις (ως αθλητής) του Προπονητή μας μέχρι πρόσφατα και η άμεση εμπλοκή του στο coaching πιθανότατα δεν του επέτρεψαν να παρακολουθήσει έστω και ένα προπονητικό σεμινάριο.
Δ) από δημοσιογραφική διαστροφή εξέτασα τα βιογραφικά των προπονητών των σημαντικών ομάδων του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όλοι έχουν άπειρες «ώρες πτήσεις». Σε Εθνικές Ομάδες όλων των επιπέδων, σε συλλόγους «μικρούς» και «μεγάλους». Το πιο σημαντικό: όλοι, πλην 1-2, πέρασαν ως βοηθοί στο ΝΒΑ για 2-3 χρόνια.
Ο Προπονητής μας
Προσπαθώντας να μπω στα παπούτσια του, καταλήγω ότι μάλλον καλά έκανε και συμφώνησε στην πρόταση αλλά βάζω και έναν αστερίσκο. Έπρεπε να συζητήσει για 5 χρόνια σύμβαση.
Την απόφαση του την κρίνω μάλλον θετική διότι δεν μπορεί να ξέρει αν θα ξαναερχόταν μια τέτοια πρόταση, αν και εγώ είμαι σίγουρος ότι θα την έβρισκε μπροστά του σε 3 ή 4 χρόνια.
Γιατί πενταετές συμβόλαιο; Επειδή πιστεύω ότι ο πρώτος προπονητής οφείλει να σχεδιάσει και να επιβλέψει άμεσα όλα τα προγράμματα ανάπτυξης των νεότερων αθλητών.
Υποθέτοντας, με θετική προσέγγιση, ότι θα πάμε αρκετά καλά στις άμεσες υποχρεώσεις μας, τι θα γίνει με το αγωνιστικό προσωπικό στην συνέχεια; Σε σχετική ερώτηση, την ημέρα της παρουσίασης του, ο Προπονητής μας δεν είχε ξεκάθαρη απάντηση, άρα και άποψη.
Κατά την οπτική μου, η αναφορά στις φιλικές σχέσεις με πρώην συμπαίκτες που στελεχώνουν την Ομοσπονδία ή ακόμη και με εν ενεργεία διεθνείς δεν είναι δυνατό επιχείρημα διότι τα πράγματα αλλάζουν όταν το ανεπτυγμένο «εγώ» των αθλητών έρθει στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Η παρουσίασή του και η εξαιρετικά επική και «βαριά» συναισθηματική ομιλία του, κατά την ανάληψη των καθηκόντων, θα έλεγα ότι θα ήταν καλύτερα να γινόταν με το νέο έτος και κοντά στην έναρξη των υποχρεώσεων της Εθνικής («παράθυρο» Φεβρουαρίου). Ποιος θα θυμάται μέχρι τότε όσα ειπώθηκαν προ ημερών;
Οι δημοσιογράφοι
Κατά την ταπεινή μου άποψη, σύσσωμο το αθλητικό-δημοσιογραφικό σώμα προφανώς εμφορούμενο από το συναίσθημα, λόγω της μεγάλης αγωνιστικής παρουσίας και προσφοράς του Προπονητή μας, έγραψε διθυράμβους για την επιλογή. Αν όμως κάτι στραβώσει στην συνέχεια είναι οι πρώτοι που θα γίνουν πολύ αυστηροί στην κρίση τους.
Αρκετοί παρομοίασαν την σημερινή περίπτωση με αυτή του Παν. Γιαννάκη, ο οποίος ανέλαβε την Εθνική μόλις σταμάτησε την ενεργό δράση, το 1996. Εκείνη (1997-1998) δεν ήταν όμως η πετυχημένη του περίοδος. Ήταν η επόμενη (2004-2008) και μάλιστα μετά από αρκετά χρόνια προπονητικής εμπειρίας.
Η διστακτική πρόταση του Βασ. Σκουντή να πλαισιωθεί ο Σπανούλης από τον Γιαννάκη είναι απολύτως εύστοχη και η Ομοσπονδία συναινούντος και του προπονητή οφείλει να την υλοποιήσει. Όπως έκανε η Ιταλία με τον Ρεκαλκάτι δίπλα στον Ποτσέκο, παλαιότερα η Σερβία με τον Ίβκοβιτς δίπλα στον Ομπράντοβιτς και δυο ομάδες του ΝΒΑ (Μπουλς και Λέικερς) με τον Τεξ Γουίντερ στο πλευρό του Φιλ Τζάκσον.
Συμπερασματικά: η ανάθεση προπονητικού ρόλου στην Εθνική ομάδα ή σε σύλλογο οφείλει να περάσει από τη βάσανο της αξιολόγησης, σε σχέση με τον σκοπό και τον στόχο της. Η λεπτομερής ανάλυση των «προσόντων» (για να διαπιστωθεί αν ανταποκρίνεται στις επιδιώξεις), μας οδηγεί πιθανότατα σε ασφαλέστερο αποτέλεσμα.
Όλα τα παραπάνω θεωρήστε τα ως απλές σκέψεις προβληματισμού.
Από καρδιάς, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στον καινούργιο μας Προπονητή.
Να περνάτε καλά!”.
Διαβάστε επίσης