Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Ο Νίκος Ζήσης βρέθηκε καλεσμένος της εκπομπής της ΕΡΤ3 ”The Game” και μίλησε για την καριέρα του και όλα όσα έζησε.
Ο παλαίμαχος γκαρντ αναφέρθηκε επίσης στον ρόλο που έχει εδώ και καιρό στην Εθνική ομάδα, αυτόν του General Manager.
Ο Ζήσης θυμήθηκε, επίσης, τα χρόνια του στο εξωτερικό, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά και τις μεγάλες επιτυχίες με την Ελλάδα.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τον νέο ρόλο που έχει στην Εθνική ομάδα: ”Ο ρόλος μου στις ομάδες που αγωνίστηκα ήταν αυτός του ισορροπιστή, να καταφέρνω δηλαδή να βάζω σε ρυθμό τους συμπαίκτες μου για να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο. Και τώρα κάνω κάτι που μου ταιριάζει. Αφού μου δόθηκε η ευκαιρία από τον Πρόεδρο Λιόλιο, ήταν και κάτι που ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που υπηρετώ την Εθνική με άλλο πόστο πια”
Για την απόφαση να αποσυρθεί το 2021: ”Είναι δύσκολο για κάθε αθλητή όταν έρθει αυτή η ώρα, εγώ ένιωσα ότι τα έδωσα όλα, ήταν μετά από ώριμη σκέψη, η πρώτη σκέψη ήρθε το 2019, αλλά πήρε παράταση. Είχα μία πρόσκληση από τους Σπερς για να πάω στο Summer League σαν γκεστ κόουτς. Και καθώς έβλεπα τους αθλητές, είπα ότι δεν ήμουν έτοιμος να σταματήσω. Ευχαριστήθηκα κάθε στιγμή, ήταν πολύ σημαντικό που συγκυριακά γύρισα στην ΑΕΚ και τελείωσα εκεί την καριέρα μου. Το 2021 ήμουν 100% σίγουρος”
Για το πώς ξεκίνησε το μπάσκετ: ”Αφορμή ήταν ξεκάθαρα το 1987 και η τεράστια επιτυχία της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ. Ήμουν τεσσάρων τότε, έχω αμυδρές εικόνες, όμως οι γονείς μού λένε ότι από τότε έλεγα συνέχεια ότι θέλω να πηγαίνω στο πάρκο και να παίζω μπάσκετ. Τότε μπήκε μέσα μου το μικρόβιο του μπάσκετ, γράφτηκα στην ΧΑΝΘ το 1990 και είμαι ευλογημένος και τυχερός που έζησα όλα όσα ονειρεύτηκα”
Για τις επιτυχίες με την Εθνική ομάδα και το παρόν: ”Η φουρνιά μας ξεκίνησε με αφορμή το 1987. Το Μουντομπάσκετ του 2006 στιγμάτισε την καριέρα μου με τον πολύ σοβαρό τραυματισμό στο μάτι, ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία μου, γιατί θα μπορούσα να είχα πάθει μεγαλύτερη ζημιά από το τριπλό κάταγμα. Αλλά το δέσιμο εκείνης της ομάδας ήταν τέτοιο που καταφέραμε να κάνουμε το ακατόρθωτο, να κερδίσουμε δηλαδή τους Αμερικανούς. Το έχω πει πολλές φορές, ήταν σαν να είχα παίξει σε εκείνο το ματς, ήταν τέτοια τα συναισθήματα εκείνης της ομάδας. Δεν ξέρω αν ήταν η μεγαλύτερη νίκη, δεν θέλω να αδικήσω άλλες μεγάλες νίκες ομάδων, μη ξεχνάμε το ποδόσφαιρο ή το πόλο. Το πόλο είναι η πιο σταθερή ομάδα. Το 2009 πήραμε το τελευταίο μετάλλιο της Εθνικής και ήμασταν σαν αουτσάιντερ, κανείς δεν το πίστευε γιατί είχαμε ηχηρές απουσίες, για τα δεδομένα της εποχής. Θα έρθει η ώρα πάλι να ζήσουμε μεγάλες στιγμές. Στην αρχή ήταν στο μυαλό όλων μας ότι περνούσαν τα χρόνια και δεν ερχόταν η επιτυχία. Οι φουρνιές έχουν αλλάξει, θεωρώ ότι πριν ενάμιση χρόνο φτάσαμε κοντά στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ με την Γερμανία, που είδαμε πόσο δυνατή ομάδα είναι και κατάφεραν να πάρουν το χρυσό στο Παγκόσμιο. Κοιτάμε μπροστά, την επόμενη διοργάνωση που έρχεται και που μάλιστα είναι στην χώρα μας μετά από 16 χρόνια”