Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Αντικρυστά με την πρόκληση της επιστροφής σε Ολυμπιακούς Αγώνες έπειτα από 16 ολόκληρα χρόνια βρίσκεται η Εθνική Ομάδα, η οποία θέλει να αφήσει πίσω της τον… εφιάλτη των προολυμπικών τουρνουά. Προτιμά την επιλεκτική μνήμη, αυτή που ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις.
Η απουσία μίας μακράς πορείας ή σημαντικής διάκρισης τα τελευταία χρόνια έχει πεισμώσει τους Έλληνες διεθνείς που συγκεντρώνονται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τις τελευταίες μέρες με μοναδικό σκοπό την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου. Το προσωνύμιο «Επίσημη Αγαπημένη» μπορεί να μην έχει “ξεθωριάσει” στο πέρασμα του χρόνου παρά ταύτα ο όρος «διψά» για ακόμα μεγαλύτερη τόνωση.
Το προολυμπιακό τουρνουά του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας πλησιάζει (2-7/7) και το Eurohoops “σκαλίζει” ό,τι συνέβη την τελευταία (και μοναδική μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι αράδες αυτές) φορά που η εν λόγω διοργάνωση διεξήχθη στα μέρη μας.
Δείτε όλους τους αγώνες των Προολυμπιακών Τουρνουά στο Courtside 1891 του DAZN
Στο Πεκίνο μέσω Αθήνας
Η κατάρα των προολυμπιακών συνεχίστηκε στη Μούρθια το 1992. Έπρεπε να περάσουν 16 ολόκληρα χρόνια για να περάσει η «γαλανόλευκη» και πάλι από τον εν λόγω σκόπελο αφού στην Ατλάντα βρέθηκε μέσω του Ευρωμπάσκετ του 1995 (4η θέση) και το 2004, είχε εξασφαλισμένη θέσω ως οικοδέσποινα.
Ο ελληνικός ομαδικός αθλητισμός έζησε την τριετία 2004-2006 τις πιο ένδοξες μέρες του στα δημοφιλή αθλήματα. Η μονιμότητα στο βάθρο δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό αν και για μερικά ακόμα χρόνια και μέχρι να βγει η πρώτη δεκαετία του τρέχοντος αιώνα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η ελληνική ομάδα ήταν παρούσα στα μεγάλα ραντεβού.
Όπως συνέβη μερικούς μήνες πριν, έτσι και κατά διαδικασία διαλογής του προολυμπιακού του 2008, η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης αιτήθηκε να φέρει το τουρνουά στα μέρη μας. Όπερ και εγένετο με τη FIBA να αποφασίζει τον Δεκέμβρη του 2007 να δώσει έναν όμιλό στην Αθήνα και το Κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
Η διαδικασία ήταν συντομότερη όλων των προηγούμενων. Με την διεξαγωγή τεσσάρων μόλις αγώνων, τρεις ομάδες από τις 12 συνολικά που βρίσκονταν στο ίδιο “μονοπάτι”, εξασφάλιζαν το εισιτήριο για το Πεκίνο. Απλό και προσιτό.
Η Εθνική ομάδα είχε διατηρήσει τον ίδιο “κορμό” παικτών με τη διετία των μεγάλων επιτυχιών (χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2005 και ασημένιο στο Παγκόσμιο του 2006). Με τον Παναγιώτη Γιαννάκη ακμαιότατο στην άκρη του πάγκου, δικαιολόγησε τις προσδοκίες και την “ταμπέλα” του φαβορί που έφερε, πολλώ δε μάλλον μετά το διαχωρισμό των γκρουπ.
Το ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που είχε κληρωθεί στον μίνι-όμιλο με ομάδες σαφώς μικρότερης δυναμικής (Λίβανος και Βραζιλία) δεν δυσκολεύτηκε να κάμψει την αντίστασή τους, ψαλιδίζοντας από το ξεκίνημα τις όποιες ελπίδες των αντιπάλων. Το πρώτο χιαστί με την Νέα Ζηλανδία δεν θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα (75-48) ενώ και ο ημιτελικός με το Πουέρτο Ρίκο που έδινε οριστικά και αμετάκλητα την πρόκριση, εξελίχθηκε σε πάρτι (88-63).
Ο κόσμος στις κερκίδες του ΟΑΚΑ έδωσε βροντερό παρών, στηρίζοντας τους παίκτες του “Δράκου”, οι οποίοι πέτυχαν πανηγυρικά το στόχο, χωρίς μάλιστα να ανησυχήσουν ιδιαίτερα. Οι Έλληνες διεθνείς απέδειξαν μέσα στο παρκέ την ανωτερότητά τους, μετέτρεψαν το όποιο άγχος σε κίνητρο και με όπλο την άμυνά τους (δέχθηκαν κάτω 60.5 πόντους κατά μέσο όρο) πέρασαν… αγκαζέ με τους Κροάτες (δεν διεξήχθη τελικός αφού δεν έμενε κάτι προς διασαφήνιση) και τους Γερμανούς στους Ολυμπιακούς της Κίνας το 2008.
Μία Εθνική ομάδα που πέραν της αμυντικής προσήλωσης, είχε σε καλή κατάσταση και αρκετά ατού της επιθετικά, φορτώνοντας τα αντίπαλα καλάθια με 92.75 πόντους κατά μέσο όρο σε 4 ματς. Όχι και άσχημα για ένα… πολυφωνικό γαλανόλευκο σύνολο που είχε για πρώτο σκόρερ του πενθήμερου τον νυν ομοσπονδιακό τεχνικό, Βασίλη Σπανούλη με 12,75 πόντους κατά μέσο όρο.
Ελλάδα-Λίβανος 119-62
Ελλάδα– Βραζιλία 89-69
Ελλάδα-Νέα Ζηλανδία 75-48
Ελλάδα-Πουέρτο Ρίκο 88-63
Η ελληνική ομάδα απαρτιζόταν από τους: Βασίλη Σπανούλη, Κώστα Τσαρτσαρή, Δημήτρη Διαμαντίδη, Αντώνη Φώτση, Γιάννη Μπουρούση, Θοδωρή Παπαλουκά, Γιώργο Πρίντεζη, Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, Παναγιώτη Βασιλόπουλο, Νίκο Ζήση, Ανδρέα Γλυνιαδάκη και Μιχάλη Πελεκάνο.