Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Είναι φορές που τα παιχνίδια της μοίρας σε συναρπάζουν διότι φτιάχνουν ιστορίες όμορφες και ξεχωριστές όπως αυτή του Βασίλη Σπανούλη με τη γαλλική πόλη Λιλ και την Εθνική ομάδα.
Η μία πλευρά του νήματος έψαχνε εννιά ολόκληρα χρόνια να βρει την άλλη. Αγκομαχούσε αλλά ήξεραν βαθιά μέσα τους πως είναι τόσο ισχυρές οι στιγμές αυτές που πέρασαν ΜΑΖΙ, σε βαθμό που δεν γίνεται να τραβήξουν για το υπόλοιπο της ζωής τους χωριστά. Το πεπρωμένο τους έμελλε να ενωθούν ΞΑΝΑ, να σμίξουν.
Αυτή η ιστορία του Βασίλη Σπανούλη με την Εθνική Ομάδα χρειαζόταν και ένα σταθμό κάπου στο χάρτη για να μπει η… πινέζα. Δίχως αμφιβολία πλέον αυτή τοποθετείται στη Λιλ. Εκεί που τελειώσαν και αρχίζουν όλα από την αρχή.
Η ζωή κάνει κύκλους, περάσματα. Το ίδιο συμβαίνει πολλές φορές και στον επαγγελματικό βίο. Του Βασίλη Σπανούλη ο κύκλος με το γαλανόλευκο φόντο έκλεισε στα γαλλοβελγικά σύνορα και άνοιγει ουσιαστικά και πάλι εκεί. Σε μια πόλη vintage, μία πόλη που εμπνέει. Τυχαίο; Για τους πραγματιστές “ναι” όμως στην εν λόγω περίπτωση το “δεν νομίζω” ταιριάζει καλύτερα. Με αυτό θα πορευτούμε.
Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης μια χρονιά ορόσημο για τον ελληνικό αθλητισμό (2004) ξεχειλίζει από το πάθος για την τέχνη το οποίο είναι διάχυτο. Σε λίγες ημέρες από τώρα αναμένεται να υποδεχθεί έναν άνθρωπο που μάλλον ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία της αφού είναι απόλυτα αφοσιωμένος και παθιασμένος για τη δική του τέχνη, αυτή του μπάσκετμπολ.
Η πόλη της Λιλ ενώνει της δύο άκρες του “γαλανόλευκου” αφηγήματος του Βασίλη Σπανούλη και το Eurohoops θυμάται τον τελευταίο “χορό” του.