Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Η Εθνική Νέων έκανε υπερήφανη ξανά όλη τη χώρα, για δεύτερη διαδοχική χρονιά, αφού έφυγε από την Πολωνία με το χάλκινο μετάλλιο, μετά τη νίκη στον μικρό τελικό επί του Βελγίου.
Ο Βαγγέλης Ζούγρης ξεχώρισε ξανά με την απόδοση του κι έτσι επιλέχθηκε στη βασική πεντάδα του τουρνουά, μαζί με τους Γάλλους – νικητές της διοργάνωσης και φέτος- Νοά Πεντά, Ζακαρί Περίν (MVP), τον Βέλγο Νέιθαν Μισιά-Ντιό και τον Σλοβένο, Ούρμπαν Κλάβζαρ.
Ο σέντερ-φόργουορντ του Περιστερίου μέτρησε 11.6 πόντους, 8.3 ριμπάουντ και 1.4 μπλοκ, εντυπωσιάζοντας με την απόδοση του στην Πολωνία ως ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της διοργάνωσης.
Ο ίδιος μίλησε στο ραδιόφωνο της ΕΟΚ για το μεγάλο αυτό κατόρθωμα της Εθνικής, για τη σύγκριση με τον Παπανικολάου αλλά και τη φωτογραφία με το δεμένο κεφάλι.
Για το ότι είναι για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην καλύτερη πεντάδα, κάτι που πέτυχε τελευταίος ο Παπανικολάου: “Μόνο το να είμαι δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο και αυτόν τον παίκτη είναι τιμητικό από μόνο του. Από ‘κει και πέρα, ειλικρινά το λέω και το πιστεύω με όλη μου τη καρδιά, αυτές οι ατομικές διακρίσεις είναι ένα αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας. Αυτό που έκανα και πέρσι και φέτος ήταν να αφιερώσω αυτήν τη διάκριση στην ομάδα. Δεν θα είχα καταφέρει τίποτα χωρίς εκείνους“.
Ο Βαγγέλης Ζούγρης τυλιγμένος με την ελληνική σημαία…#U20Eurobasket #HellasBasketball 🏀🇬🇷 pic.twitter.com/NJTBYi7jc2
— Hellenic Basketball (@HellenicBF) July 21, 2024
Για τη φωτογραφία με δεμένο το κεφάλι: “Δε νιώθω ότι εκπροσωπώ εγώ την Εθνική, η Εθνική ομάδα είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ όλους, κάτι μεγαλύτερο από εμένα. Νιώθω ότι αυτή η φωτογραφία εκπροσωπεί το πώς νιώθει ο καθένας από εμάς όταν φοράει το εθνόσημο και μπαίνει στο παρκέ. Είμαστε όλοι έτοιμοι να ματώσουμε τη φανέλα. Έτυχε να τη ματώσω κυριολεκτικά εγώ. Την έχουμε ματώσει μεταφορικά όμως όλοι και οι 12. Και οι 20 από το staff. Πιστεύω ότι αυτή η φωτογραφία αντικατοπτρίζει το mentality που υπήρχε καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά και πιστεύω ότι είναι “μια εικόνα χίλιες λέξεις‘”.
Για τον ρόλο που είχε εκτός γηπέδου: “Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να χρησιμοποιήσω την εμπειρία μου από πέρυσι στην Κρήτη για να μεταφέρω στα παιδιά λίγο πιο ζωντανά πώς είναι όταν αρχίζεις και ζεις όλο αυτό. Πώς είναι να κερδίζεις, όπως πέρσι την Τουρκία, για να πηγαίνεις στους “4”. Αυτό που έκανα εγώ ήταν να το περάσω στο μυαλό των παιδιών για να καταλάβουν λίγο πως είναι στην πραγματικότητα, το οποίο προφανώς έδωσε σε όλους, απ’ ό,τι φαίνεται, μια ώθηση να “κυνηγήσουμε” το κάτι παραπάνω, γιατί με τη Λιθουανία δεν ήμασταν εμείς το φαβορί. Κάναμε ένα πολύ καλό ματς και κερδίσαμε γιατί όλοι το πιστέψαμε. Με την εμπειρία μου και εγώ και ο Νίκος Πλώτας που είναι ο αρχηγός της ομάδας, γιατί είμαστε οι μόνοι που το έχουμε ζήσει, καταφέραμε να περάσουμε στα παιδιά πώς είναι περνάς στους “4”, να παίρνεις μετάλλιο, για να δώσουμε ένα έξτρα κίνητρο ώστε να κάνουμε όλοι το step-up που χρειάζεται“.
Για το ότι δεν αγωνίστηκε πολύ στο Περιστέρι φέτος: “Αυτό που προσπαθώ να κάνω εγώ στην καθημερινότητα μου είναι να δουλεύω περισσότερο από όλους. Αυτό είναι ο στόχος μου. Νιώθω ότι όταν το πετυχαίνω αυτό θα βελτιωθώ και περισσότερο από όλους. Δεν είχα πολύ χρόνο στο παρκέ σε σχέση με τα άλλα παιδιά, ειδικά σε χαμηλότερες κατηγορίες, αλλά είχαμε ένα τρομερό προπονητή, τον κόουτς Σπανούλη, ένα τρομερό staff, είχα 11 ακόμα καταπληκτικούς συμπαίκτες που με βοήθησαν όλοι. Είναι και στον χαρακτήρα μου να προσπαθώ να βελτιωθώ καθημερινά. Πιστεύω αυτός ο συνδυασμός με τα παιδιά που ήταν στην ομάδα του Περιστερίου, με τη διοίκηση, με το staff, με βοήθησαν πάρα πολύ στο να εξελιχθώ και να μη μείνω στάσιμος”.
Για το αν θέλει να προσθέσει το τρίποντο στο ρεπερτόριό του: “Εάν ο προπονητής μου επιλέξει να με βάλει να παίξω στον “άσσο”, θα είμαι πολύ χαρούμενος να παίξω στον “άσσο”, γιατί θα είμαι στο παρκέ. Ο κάθε παίκτης έχει να στόχο να είναι ένας ολοκληρωμένος παίκτης. Προσπαθώ και εγώ να βελτιώσω τα κομμάτια του παιχνιδιού μου που υστερώ, να βελτιώσω ακόμα παραπάνω τα κομμάτια του παιχνιδιού μου που ήδη υπερτερώ σε σχέση με κάποιους άλλους παίκτες. Ο στόχος είναι να γίνομαι όλο και καλύτερος”.
Τέλος για το… πεταχτάρι: “Φέτος έχω κάνει άπειρες επαναλήψεις. Επειδή είμαι και κοντός σχετικά για το “5”, αυτή η μέση απόσταση είναι αρκετά δύσκολο στην αρχή . Όταν ξεκίνησα και δούλευα το πεταχτάρι δεν πίστευα πως είχε τέτοια ποσοστά επιτυχίας ο Πρίντεζης. Προσπάθησα να το βελτιώσω, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ”.
Παπαδόπουλος: “Ο Ζούγρης είναι συνεχώς στα κόκκινα”
Για τον Ζούγρη: “Ο Βαγγέλης είναι ένα παιδί το οποίο είναι συνέχεια στα κόκκινα. Είναι ένα παιδί το οποίο βγάζει τρομερό πάθος, τρομερή ενέργεια στο παιχνίδι, δίνει το 200% στο παρκέ. Θα κάνει τα πάντα. Είναι παιδί ομάδας. Και πέρυσι και φέτος ένιωσε την ομάδα σαν οικογένεια και αυτό τον βοήθησε ακόμα περισσότερο να δώσει όλον του τον εαυτό. Ήταν πραγματικά ηγέτης, γιατί έπιανε τα παιδιά, τους μιλούσε, τους έλεγε από πέρυσι πώς ήταν τα συναισθήματα που πήραν το μετάλλιο. Είναι ένα παιδί που και μέσα στο γήπεδο και εκτός γηπέδου κάνει τρομερή δουλειά. Μπορεί να υστερεί λίγο σε ύψος, αλλά και το σουτ το έχει βελτιώσει. Ξέρει να κινείται, ξέρει να “διαβάζει” φάσεις, είναι αθλητικό παιδί και δε φοβάται να βάλει το κορμί του, το οποίο είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα“.
Για το χάλκινο μετάλλιο: “Το μετάλλιο ήταν ένας στόχος από την αρχή της προετοιμασίας. Με το Βέλγιο αυτό λέγαμε στο ημίχρονο που πάλι χάναμε, ότι δε μας αξίζει αυτή η εικόνα. Είχε ήρθε η κούραση, κάναμε πολλά λάθη, αλλά στο τέλος το καταφέραμε”.
Για τον ημιτελικό με τη Γαλλία: “Με τη Γαλλία δε… μπήκαμε ποτέ στο γήπεδο. Δεν ξεκινήσαμε ποτέ το παιχνίδι πνευματικά, δεν ήμασταν καθόλου συγκεντρωμένοι. Μιλήσαμε, όμως, στο ημίχρονο και εγώ θα κρατήσω ότι τα παιδιά αντέδρασαν. Άλλες ομάδες όταν μπαίνεις στο ημίχρονο και χάνεις με 30, πας και καταρρέεις. Τα παιδιά αντέδρασαν και κάναμε μια προσπάθεια να το γυρίσουμε, δεν κάναμε προσπάθεια να το μειώσουμε. Κάναμε προσπάθεια να γυρίσουμε το παιχνίδι, για ‘μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό”.
Για την πνευματική και ψυχολογική προετοιμασία: “Τα παιδιά έχουν ικανότητες. Και πέρσι και φέτος το έχουν αποδείξει. Εγώ και όλο το staff αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να τα εμψυχώσουμε να καταλάβουν τις ικανότητες τους, να καταλάβουν τί δυνατότητες έχουν. Γίνεται μια πολύ σκληρή προετοιμασία. Άμα ρωτήσετε τους παίκτες το γνωρίζουν αυτό και προετοιμάζουν και τους επόμενους στο κομμάτι αυτό. Η σκληρή προετοιμασία με τις σκληρές προπονήσεις δε γίνεται μόνο για τη σωματική προετοιμασία, γίνεται και για την πνευματική και ψυχολογική. Προσπαθούμε να τους προετοιμάσουμε για τα back-to-back παιχνίδια, όπου δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς καθόλου. Πολλά πράγματα δε μπορείς να τα διορθώσεις, πρέπει να έρθεις εδώ ψυχικά έτοιμος. Ειδικά στα τελευταία παιχνίδια θέλει πνευματική συγκέντρωση και ψυχική δύναμη για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Από ‘κει και πέρα, τους δίνουμε έναν στόχο, πιστεύουν σε αυτόν τον στόχο και μετά ακολουθεί η δύναμη της πίστης“.
Για το ότι περισσότεροι παίκτες είχαν αγωνιστικό ρυθμό: “Παίζουν οι παίκτες και αυτό είναι θετικό και μια αιτία επιλογής των παικτών ήταν και αυτή. Να έχουν αγωνιστικό ρυθμό, να έχουν παιχνίδια στα πόδια τους. Θεωρώ ότι σιγά-σιγά και οι ομάδες δίνουν χρόνο συμμετοχής σε νεαρούς παίκτες γιατί βλέπουν ότι είναι μονόδρομος. Πρέπει να βγουν καινούριοι παίκτες και οι παίκτες αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι αν δε δουλέψουν δε θα παίξουν. Δεν θα τους χαριστεί τίποτα και αυτό τους το έλεγα συνέχεια εδώ στην προετοιμασία”.
Από την μεριά του, ο Θοδωρής Κωνσταντινίδης τόνισε: “Ειδικά στο παιχνίδι με το Βέλγιο με τις απουσίες και τους τραυματισμούς κάποιων παικτών, καταφέραμε να αναπληρώσουμε όλοι μαζί τα κενά και με ψυχική δύναμη και σύμπνοια να πάρουμε το μετάλλιο.
Ένα μετάλλιο που για τον ίδιο είναι σημαντικό για τη χώρα: “Είναι μεγάλη επιτυχία το χάλκινο μετάλλιο για την ομάδα μας και για την Ελλάδα. Θεωρώ πως αυτή η επιτυχία χτίστηκε πολύ μεθοδικά από την προετοιμασία μέχρι και τον τελευταίο αγώνα. Είναι επίτευγμα όλων των παιδιών και του προπονητικού επιτελείου”.
Το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι, λογικά, η χαρά και μόνο με τον Κωνσταντινίδη να γράφει τον επίλογο: “Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι. Δείξαμε τι θα πει ελληνική ψυχή και ελπίζουμε να κάναμε τον κόσμο περήφανο!“.
Ο Μπουντούρης σχολίασε: “Η πορεία στο Ευρωμπάσκετ ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα και έκρυβε πολλές δυσκολίες για την ομάδα μας. Είχα να αναμετρηθούμε από τη φάση των ομίλων με δυνατές ομάδες και πολύ καλούς παίκτες, αλλά με συνεργασία και ομαδικότητα, δύο στοιχεία που ήταν χαρακτηριστικά της ομάδας μας, φτάσαμε ως την τρίτη θέση.
Μπήκα αποφασισμένος στο παιχνίδι. Θέλαμε να ανατρέψουμε την σε βάρος μας κατάσταση και διαφορά και να φτάσουμε στη νίκη και το μετάλλιο που τόσο θέλαμε. Είχαμε και τον τραυματισμό του Πλώτα, ένα γεγονός καθόλου ευχάριστο για την ομάδα, καθώς είναι από τα δυνατά παιδιά της ομάδας. Καταφέραμε όμως οι υπόλοιποι, όλοι μαζί, να ανταποκριθούμε, να βοηθήσουμε την ομάδα να φτάσει στη νίκη. Τα συναισθήματα που φέρνει μια τέτοια διοργάνωση και κάποιες στιγμές στο παιχνίδι ήταν κάτι που δεν το είχα ξαναβιώσει.
Δεν πιστεύω ακόμη πως το κατάφερα αυτό! Η χαρά είναι πραγματικά απερίγραπτη γι’ αυτό το μετάλλιο! Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα μου και τον προπονητή πάνω από όλα που μας έκανε να πιστέψουμε στην κατάκτηση του μεταλλίου και τις σωστές οδηγίες μας οδήγησε στον μικρό τελικό. Το επιτελείο μας φρόντιζε όλες τις μέρες αυτές και ανταποκρινόταν σε όλες τις ανάγκες μας. Όπως θα ήθελα να πω κι ένα “ευχαριστώ“.
Με τη σειρά του, ο Παρασκευόπουλος, δήλωσε: “Από την αρχή της προετοιμασίας στόχος ήταν η κατάκτηση ενός μεταλλίου. Όλοι δουλεύαμε πολύ σκληρά γι’ αυτό και υπήρχε κοινή νοοτροπία. Δυστυχώς κάποιες ήττες της πρώτης φάσης καθόρισαν την διασταύρωση του ημιτελικού όπου βρήκαμε απέναντι μας την Γαλλία. Δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε στο πρώτο ημίχρονο και αυτό μας στοίχισε μια θέση στον τελικό της διοργάνωσης. Στον αγώνα με το Βέλγιο ήμασταν όλοι απίστευτα συνειδητοποιημένοι, γνωρίζαμε τον λόγο για τον όποιον παίζαμε και το μετάλλιο ήταν μονόδρομος για εμάς”.
Για τον τραυματισμό του Πλώτα: “Ο τραυματισμός του Νίκου μας ενεργοποίησε ακόμη περισσότερο, αφενός γιατί έπρεπε να αναπληρωθεί ισάξια το κενό της απουσίας του, αφετέρου διότι φέτος ήταν η τελευταία του χρονιά στην συγκεκριμένη διοργάνωση. Θέλαμε όλοι να γίνουμε μέρος αυτής της επιτυχίας και να του δώσουμε την χαρά του μεταλλίου, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να αγωνιστεί.
Ο Παρασκευόπουλος νιώθει ακόμη πιο έντονα τα πάντα, γιατί η επιτυχία ήρθε με τα γαλανόλευκα: “Νομίζω πως οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν με αυτό: Καμία επιτυχία με τις ομάδες μας δεν συγκρίνεται με μια διάκριση με το εθνόσημο! Το να παίζεις για τη χώρα σου, να φοράς την φανέλα της Εθνικής Ομάδας και να καταφέρνεις να ανέβεις στο βάθρο είναι ένα μοναδικό συναίσθημα που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα άλλο. Είμαι περήφανος για όλη την ομάδα, για το κάθε παιδί ξεχωριστά, αλλά και για όλο το σταφ, που βοήθησε στο να βιώσουμε όλοι μαζί αυτές τις στιγμές”.
Διαβάστε ακόμη