Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Είναι φορές που τα παιχνίδια της μοίρας σε συναρπάζουν. “Πλάθουν” ιστορίες όμορφες και ξεχωριστές όπως αυτή του Βασίλη Σπανούλη με τη Λιλ, πόλη της Γαλλίας και την Εθνική ομάδα.
Η μία πλευρά του νήματος έψαχνε εννιά ολόκληρα χρόνια να βρει την άλλη. Αγκομαχούσε αλλά ήξερε βαθιά μέσα της πως είναι τόσο ισχυρές οι στιγμές αυτές που πέρασαν ΜΑΖΙ, που δεν γίνεται να τραβήξουν για το υπόλοιπο της ζωής τους χωριστά. Το πεπρωμένο τους έμελλε να ενωθούν ΞΑΝΑ, να σμίξουν. Άλλωστε, “φυγείν αδύνατο”.
Αυτή η ιστορία του Βασίλη Σπανούλη με την Εθνική Ομάδα χρειαζόταν και ένα μέρος κάπου στο χάρτη για να μπει η… πινέζα που θα σηματοδοτούσε της επανένωση. Δίχως αμφιβολία αυτή τοποθετείται στη Λιλ. Εκεί που τελείωσαν και αρχίζουν όλα από την αρχή.
Η ζωή κάνει κύκλους, περάσματα. Το ίδιο συμβαίνει πολλές φορές και στον επαγγελματικό βίο. Του Βασίλη Σπανούλη ο κύκλος με το γαλανόλευκο φόντο έκλεισε στα γαλλοβελγικά σύνορα και ανοίγει ουσιαστικά και πάλι εκεί. Σε μια πόλη vintage, μία πόλη που εμπνέει και επαναφέρει τη νοσταλγική θέρμη. Τυχαίο; Για τους πραγματιστές “ναι” όμως στην εν λόγω περίπτωση του “δεν νομίζω” ταιριάζει καλύτερα. Με αυτή θα πορευτούμε.
Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης μια χρονιά ορόσημο για τον ελληνικό αθλητισμό (2004 και σαν πολλές πέσαν οι συμπτώσεις) ξεχειλίζει από το πάθος για την τέχνη το οποίο είναι διάχυτο σε κάθε σοκάκι της. Σε λίγες ημέρες από τώρα η Λιλ αναμένεται να υποδεχθεί έναν άνθρωπο που μάλλον ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία της αφού είναι απόλυτα αφοσιωμένος και παθιασμένος στη δική του τέχνη, αυτή του μπάσκετμπολ.
Η γαλλική πόλη της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής και της πιο σύγχρονης αρ ντεκό, ενώνει της δύο άκρες του “γαλανόλευκου” αφηγήματος του Βασίλη Σπανούλη και το Eurohoops θυμάται τον τελευταίο “χορό” του.
“Ένας κύκλος κλείνει για μένα…”
Βασίλης Σπανούλης, ετών 33. Συναισθηματικά φορτισμένος και εμφανώς συγκινημένος, ένας πιστός “στρατιώτης” της “Επίσημης Αγαπημένης” γνωστοποιούσε την απόφασή του στον ελληνικό λαό. Με μάτια καθαρά και βουρκωμένα.
Το πλήρωμα του χρόνου ήταν εκεί για εκείνον “αφού είχε έρθει η ώρα να παίξουν και τα υπόλοιπα παιδιά για εμάς τα επόμενα χρόνια”. Η απόφαση είχε παρθεί αν και λίγο έλειψε έξι χρόνια αργότερα να αναιρεθεί, προς στιγμήν τουλάχιστον. Απεδείχθη οριστική και αμετάκλητη υπό την αθλητική του ιδιότητα.
Μετά το 146ο του παιχνίδι με το εθνόσημο στο στήθος για λογαριασμό της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ ανδρών, ο “V-Span” είπε αντίο.
Οι δείκτες του ρολογιού ήταν απογευματινοί, το ημερολόγιο έδειχνε 17 Σεπτεμβρίου του 2015. Η Ελλάδα, στο δεύτερο τουρνουά του Γιάννη Αντετοκούνμπο με την μεγάλη Εθνική, μόλις είχε επικρατήσει της Λετονίας στον αγώνα για την 5η θέση του Ευρωμπάσκετ.
Το εμπόδιο του “κακού δαίμονα” Ισπανίας στον προημιτελικό απεδείχθη – για λίγο – ανυπέρβλητο και πάλι (80-78). Έτσι το ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έδωσε το τελευταίο του παιχνίδι στην διοργάνωση στο Pierre Mauroy Stadium, γήπεδο που θα γίνουν και οι όμιλοι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, εκτός της ζώνης των πολυπόθητων και αστραφτερών μεταλλίων.
Με ένα τέταρτο δεκάλεπτο στο οποίο η “γαλανόλευκη μηχανή” δούλευε στα… κόκκινα και έβαλε 37 (!) πόντους, η Ελλάδα προσπέρασε την Λετονία (έμεινε εκτός των επερχόμενων Αγώνων από τη Βραζιλία) για το τελικό 97-90.
Πρώτος σκόρερ του αγώνα κατάταξης ήταν ο Γιάννης Μπορούσης με 20 πόντους (10/10 βολές) ενώ τον ακολούθησε ο Βασίλης Σπανούλης με 16 και 4 ασίστ, όντας μάλιστα ιδιαίτερα “οικονομικός” (2/3 διπ. και 2/4 τριπ., 6/7 βολές). Από κοντά και ο νυν GM της Εθνικής Ομάδας, Νίκος Ζήσης (12π.)
Αυτοί ήταν και οι τελευταίοι 16 πόντοι του Βασίλη Σπανούλη με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, οι τελευταίοι από τους 1.494 συνολικά. Και τους έβαλε στο γήπεδο που θα επιστρέψει οσονούπω, με πινακάκι στο χέρι και υπό άλλη ιδιότητα.
Παρόντες στο last dance του, ενώνοντας το τότε με το σήμερα ήταν οι Νικ Καλάθης (15π., 5 ασίστ), Γιάννης Αντετοκούνμπο (15π., 7 ριμπ.) και Κώστας Παπανικολάου που δεν πάτησε παρκέ.
“Θα σταματήσω από την Εθνική… Αγάπησα αυτή την ομάδα από τα 17 μου, ένας κύκλος κλείνει για μένα σήμερα. Προσέφερα αρκετά, μια καριέρα με το εθνόσημο γεμάτη με χαρές, διακρίσεις, λύπες, αποτυχίες. Καταφέραμε με τα υπόλοιπα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια να φέρουμε στην Ελλάδα τρία μετάλλια. Είμαι περήφανος για όσα πετύχαμε.
Είμαι συναισθηματικά φορτισμένος διότι από τα 17 μου είμαι στις Εθνικές, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα τώρα. Πως είναι η κατάλληλη στιγμή να σταματήσω και να παίξουν τα άλλα παιδιά. Υπάρχει ταλέντο και θα είμαστε μαζί τους. Το λέω ξανά, είμαι περήφανος, έδειξα προσήλωση στην Εθνική. Κρατάω όλες τις στιγμές, τις καλές και τις άσχημες. Είναι τεράστια τιμή να υπηρετείς την πατρίδα σου. Όπως εγώ, έτσι και τα άλλα παιδιά θυσιάσαμε πολλά καλοκαιριά για να υπηρετήσουμε την ομάδα, ζήσαμε τεράστιες επιτυχίες. Εύχομαι στο μέλλον να έρθουν κι άλλες.
Το είχα πάρει απόφαση από πριν. Με βαριά καρδιά, αλλά πρέπει να καταλαβαίνεις πότε θα σταματήσεις. Δεν είναι εύκολο να ανταπεξέλθει πλέον το κορμί, διότι το προολυμπιακό θα γίνει λίγες μέρες αφότου τελειώσει η σεζόν. Δεν είναι εύκολο… Λυπάμαι που δεν μπήκαμε στα μετάλλια φέτος” ήταν τα τελευταία του λόγια με το εθνόσημο στο στήθος μετά από ένα τουρνουά που υπήρξε πρώτο “βιολί” της Εθνικής με 11.4 πόντους κατά μέσο όρο. Υποστολή σημαίας.
Ο τρόπος που τον προσέγγισε ο Ρικ Πιτίνο το 2021 τον έβαλαν αρχικά σε σκέψεις και εν τέλει τον έπεισαν να γυρίσει για έναν τελευταίο “χορό” όμως το σώμα δεν υπάκουσε την καρδιά. Η θλάση που κουβαλούσε δεν του το επέτρεψε.
Την ευκαιρία όμως να κάνει ό,τι δεν έκανε στον Καναδά, την είχε φέτος και την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Ο Βασίλης Σπανούλης, ο άνθρωπος στις φλέβες του οποίου ρέει αίμα “γαλανόλευκο”, έβαλε τη δική του υπογραφή στην πρόκριση της Εθνικής ομάδας και επιστρέφει μαζί της στη Λιλ για το πρώτο του μεγάλο τουρνουά τελικής φάσης υπό την ιδιότητα του προπονητή.
Ο Νικ Καλάθης ευελπιστεί να ακολουθήσουν και άλλα πάντως με εκείνον στον προπονητικό θώκο και εμείς οι υπόλοιποι με τον “bald eagle” μαέστρο.
Διαβάστε ακόμη:
- Ολυμπιακοί Αγώνες: Αγωνιστικό και τηλεοπτικό πρόγραμμα
- Γιάννης Αντετοκούνμπο: Το απόλυτο όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων που έγινε πραγματικότητα
- Σπανούλης: “Δεν υπάρχει τύχη κι ατυχία, υπάρχει στόχος”
- Εθνική Ελλάδας: H 12άδα των Ολυμπιακών Αγώνων
- Εθνική: Ο “γαλανόλευκος” απολογισμός πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες
- Από τον Όσκαρ Σμιντ στον Ντόντσιτς: Τα πέντε ρεκόρ σκοραρίσματος σε Ολυμπιακούς Αγώνες